Upholstery technically dates back t

Upholstery technically dates back to ancient Egypt, where pharoahs' tombs were furnished with comfortable appointments preserved to last a millennia. Ancient Egyptians and their Roman contemporaries reserved such items for royalty and other social elites. In the West, upholstery as we know it today developed slowly as building architecture improved. Prior to the 1500s, woven artifacts known as tapestries were the main source of insulation, protecting inhabitants from the damp and cold, that seeped in through their walls. Seating for two or more people was usually supplied by a hard bench.

Once the need for protection from the elements decreased, fabrics could be used for decoration and on individual pieces of furniture. Contributions to interior design were made from all major European centers. Germans introduced the use of horsehair padding, still a central feature of properly upholstered furniture. The English preferred dried sea moss. Italians introduced backrests and arms during the Renaissance. Upholstered chairs had been invented already, but were not popularized until this time. The sofa with a down cushion was an extension of the upholstered chair. Minor adjustments were made to stuffing methods, such as using buttons to secure padding rather than the practice of "tufting" (sewing raised loops or cut pile into the fabric).

The eighteenth century "upholder" was a combination designer and decorator who completed an architect's vision of a room. Cabinet makers like George Hepplewhite, Matthias Lock, Henry Copland, and the far more reknowned Thomas Chippendale extended their woodworking enterprises into this new and exciting field of upholstery. A rash of what were called "pattern books" by these and other practitioners, with such names as The Cabinet-Maker and Upholsterer's Guide, set the pace. They contained sofa designs as well as new ideas for other practical and decorative pieces.

During the nineteenth century, the advent of industrial technology had a major impact on modern methods of upholstery. In 1850, coil springs were invented. A modern sofa typically, though not always, contains springs to even out weight distribution. The sewing machine was also developed during this period, speeding up the upholstery process. New improvements such as modern welting would not be possible without the sewing machine.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบาะเทคนิคย้อนกลับในอียิปต์โบราณ ที่สุสานของ pharoahs ถูกตกแต่ง ด้วยสะดวกนัดหมายรักษาวัดวาอารามเป็นการ จองรายการดังกล่าวสำหรับราชวงศ์และร่ำรวยอื่น ๆ สังคมชาวอียิปต์โบราณและของพวกโรมัน ในเวสต์ เบาะเรารู้ว่า วันนี้พัฒนาช้าเป็นสถาปัตยกรรมที่ดีขึ้น ก่อนหน้า ทอสิ่งประดิษฐ์เรียกว่าเรามีแหล่งที่มาหลักของฉนวน การป้องกันคนจาก damp และเย็น ที่ seeped ในผนังของพวกเขา นั่งสำหรับสองคน หรือมากกว่าถูกมักจะมาจากม้านั่งยากเมื่อต้องการป้องกันองค์ประกอบลดลง สามารถใช้ผ้า สำหรับตกแต่ง และเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้น ผลงานการออกแบบตกแต่งภายในทำจากศูนย์ยุโรปที่สำคัญทั้งหมด เยอรมันนำใช้ส่วนที่ซ้อนทับ ยังคงคุณลักษณะเซ็นทรัลเฟอร์นิเจอร์บุนวมอย่างถูกต้อง ภาษาอังกฤษแนะนำมอทะเลแห้ง ชาวอิตาเลียนเปิดพนักพิงหลังและแขนในช่วงเรเนสซอง เก้าอี้บุนวมมีการคิดค้นแล้ว แต่ไม่ได้ขึ้นจนถึงเวลานี้ โซฟาพร้อมเบาะลงเป็นนามของเก้าอี้บุนวม ปรับปรุงเล็กน้อยได้รับการบรรจุวิธีการ เช่นใช้ปุ่มเพื่อขยายแทนที่เป็นการปฏิบัติของ "tufting" (เย็บยกลูป หรือตัดกองผ้า)ศตวรรษที่สิบแปด "upholder" ถูกออกแบบผสมผสานและมัณฑนากรที่สมบูรณ์ของสถาปนิกวิสัยทัศน์ของห้อง ตู้เช่น George Hepplewhite ล็อค Matthias, Henry Copland และ reknowned มากที่ Thomas สสิคชิพเพนเดขยายองค์กรของงานไม้เป็นใหม่ และน่าตื่นเต้นของเบาะ ผื่นของสิ่งที่เรียกว่า "รูปหนังสือ" โดยเหล่านี้และอื่น ๆ กับชื่อดังกล่าวเป็นการ Cabinet-Maker และคู่มือของตำแหน่งช่างทำเบาะ ตั้ง pace พวกเขาประกอบด้วยโซฟาแบบเป็นไอเดียสำหรับปฏิบัติ และตกแต่งชิ้นอื่น ๆในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา การถือกำเนิดของเทคโนโลยีอุตสาหกรรมมีผลกระทบสำคัญในวิธีการทันสมัยของวัสดุ ใน 1850 ขดลวดสปริงที่ถูกคิดค้น โซฟาโมเดิร์น แม้ว่าไม่เสมอ การสปริงเพื่อกระจายน้ำหนักได้ จักรเย็บผ้ายังถูกพัฒนาขึ้นในช่วงเวลานี้ เร่งการเบาะ ปรับปรุงใหม่เช่น welting ทันสมัยจะไม่ได้ไม่ มีจักรเย็บผ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบาะในทางเทคนิควันที่กลับไปยังอียิปต์โบราณที่สุสาน pharoahs ถูกตกแต่งด้วยการนัดหมายเก็บรักษาไว้เพื่อความสะดวกสบายมีอายุนับพันปี ชาวอียิปต์โบราณและโคตรพวกโรมันลิขสิทธิ์รายการดังกล่าวสำหรับเจ้านายและชนชั้นทางสังคมอื่น ๆ ในเวสต์เบาะที่เรารู้ว่าวันนี้ค่อย ๆ พัฒนาเป็นอาคารสถาปัตยกรรมที่ดีขึ้น ก่อนที่จะมียุค 1500 สิ่งประดิษฐ์การทอสิ่งทอที่รู้จักในฐานะเป็นแหล่งที่มาหลักของฉนวนปกป้องคนที่อาศัยอยู่จากชื้นและเย็นที่ซึมผ่านผนังของพวกเขา ที่นั่งสำหรับสองคนหรือมากกว่านั้นมักจะถูกจัดทำโดยม้านั่งอย่างหนัก. เมื่อความจำเป็นในการป้องกันจากองค์ประกอบลดลงผ้าสามารถนำมาใช้สำหรับการตกแต่งและแต่ละชิ้นของเฟอร์นิเจอร์ มีส่วนร่วมกับการออกแบบตกแต่งภายในที่ทำจากศูนย์ยุโรปที่สำคัญทั้งหมด เยอรมันแนะนำการใช้งานของผมม้า padding ที่ยังคงเป็นคุณลักษณะสำคัญของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งอย่างถูกต้อง ภาษาอังกฤษแนะนำตะไคร่น้ำทะเลแห้ง อิตาเลียนแนะนำพนักพิงและแขนช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา เก้าอี้บุนวมได้รับการคิดค้นแล้ว แต่ยังไม่ได้รับความนิยมจนถึงเวลานี้ โซฟากับเบาะลงเป็นส่วนขยายของเก้าอี้หุ้ม การปรับเปลี่ยนเล็กน้อยทำให้วิธีการบรรจุเช่นการใช้ปุ่มเพื่อรักษาความปลอดภัย padding มากกว่าการปฏิบัติของ "tufting" (การเย็บผ้ายกลูปหรือตัดกองลงไปในเนื้อผ้า). ศตวรรษที่สิบแปด "ผู้สนับสนุน" เป็นนักออกแบบรวมกันและมัณฑนากรที่เสร็จสมบูรณ์ วิสัยทัศน์ของสถาปนิกของห้องพัก เครื่องชงคณะรัฐมนตรีเช่นจอร์จ Hepplewhite, แมทเธียล็อคเฮนรี่ Copland และไกลมากขึ้น reknowned โทมัส Chippendale ขยายรัฐวิสาหกิจงานไม้ของพวกเขาเข้าไปในสนามใหม่และน่าตื่นเต้นของเบาะ ผื่นของสิ่งที่ถูกเรียกว่า "รูปแบบหนังสือ" โดยผู้ปฏิบัติงานเหล่านี้และอื่น ๆ ที่มีชื่อเช่นคณะรัฐมนตรี-Maker และคู่มือช่างทำเบาะของชุดก้าว พวกเขามีการออกแบบโซฟาเช่นเดียวกับความคิดใหม่สำหรับชิ้นส่วนในทางปฏิบัติและตกแต่งอื่น ๆ . ในช่วงศตวรรษที่สิบเก้ากำเนิดของเทคโนโลยีอุตสาหกรรมมีผลกระทบสำคัญในวิธีการที่ทันสมัยของเบาะ ในปี ค.ศ. 1850, คอยล์สปริงถูกคิดค้น โซฟาที่ทันสมัยโดยทั่วไปแม้ว่าจะไม่เคยมีน้ำพุจะได้ออกกระจายน้ำหนัก จักรเย็บผ้านอกจากนี้ยังได้รับการพัฒนาในช่วงเวลานี้การเร่งกระบวนการเบาะ การปรับปรุงใหม่เช่น welting ที่ทันสมัยจะไม่เป็นไปได้โดยจักรเย็บผ้า