The arc welding process in its nume

The arc welding process in its numerous variations is now the most important and widely used welding
process.
The first major patent for arc welding was awarded in the United Kingdom to Russians, Benardos and
Olszewski in 1885, who employed a carbon electrode as the positive pole to obtain an arc with the
workpiece (negative pole). The arc heated the workpiece (comprised of two adjoining pieces of lead or
iron) so that they locally melted and fused with each other. Soon thereafter, in 1889, Slavinoff, from
Russia, and Coffin, from the United States, were able to substitute a metal electrode for the carbon
electrode.
A significant advancement in welding came with the use of consumable metal electrodes. Carbon
electrodes previously in use could not provide filler metal. Further advances and applications of the
metal arc welding process depended on the development of improved metal electrodes for greater arc
stability, and a means of shielding the molten pool from contamination from the air surrounding the arc,
which embrittled the weld metal.
The earliest effort in this regard was the application of coating or covering to the metal electrode.
Kjellberg of Sweden applied the coating by dipping iron wires in a thick mixture of carbonates and
silicates, and then letting them dry. The British were the first to attempt application of the arc welding
technology on significant scales as a substitute for riveting in the fabrication of ships. In the United
States, around the time of the start of World War I, German ships interned in New York harbour and
scuttled by their crews were rapidly brought back into service by effecting repairs using arc welding.
The first all-welded ship, the Fulagar, was launched by the British in 1920.
During the 1920s, arc welding was applied for fabrication of heavy wall-pressure vessels and buildings.
In Canada, a 500 foot long, three span bridge having an all-welded construction was erected in Toronto
in 1923. However, widespread use of arc welding had to wait until 1927 when an extrusion process to
economically apply covering to the electrode was developed. For welding stainless steel, electrode
coverings that reduced the amount of hydrogen in the weld metal or that contained more easily ionized
ingredients for arc stabilization were developed soon after.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โค้งการเชื่อมในการหลายรูปเป็นตอน สำคัญที่สุด และใช้กันแพร่หลายเชื่อมกระบวนการรับสิทธิบัตรหลักแรกสำหรับเชื่อมอาร์คในไทยรัสเซีย Benardos และOlszewski ในปีค.ศ. 1976 ที่จ้างเป็นคาร์บอนอิเล็กโทรดเป็นขั้วบวกรับส่วนโค้งกับ การชิ้นงาน (ขั้วลบ) อาร์คอุ่นชิ้นงาน (ประกอบด้วยสองชิ้นติดกันรอ หรือเหล็ก) เพื่อที่พวกเขาเครื่องเตรียม และผสมผสานกัน เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น หอไอเฟล Slavinoff จากรัสเซีย และหีบศพ จากอเมริกา ได้มีการแทนที่อิเล็กโทรดโลหะสำหรับคาร์บอนอิเล็กโทรดก้าวหน้าครั้งสำคัญในการเชื่อมมาพร้อมกับการใช้ขั้วไฟฟ้าโลหะที่บริโภค คาร์บอนอิเล็กโทรดที่ใช้ก่อนหน้านี้ไม่สามารถให้ filler โลหะ ต่อความก้าวหน้าและการใช้งานกระบวนการเชื่อมอาร์คโลหะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของอิเล็กโทรดโลหะดีขึ้นสำหรับส่วนโค้งมากขึ้นเสถียรภาพ และวิธีการป้องกันสระหลอมจากการปนเปื้อนจากอากาศรอบข้างโค้งซึ่ง embrittled โลหะเชื่อมความเร็วในเรื่องนี้เป็นการประยุกต์ใช้เคลือบ หรือครอบคลุมการอิเล็กโทรดโลหะKjellberg สวีเดนใช้การเคลือบ โดยการจุ่มเหล็กลวดในส่วนผสมหนาของ carbonates และไน และจากนั้น ให้ให้แห้ง อังกฤษได้ครั้งแรกจะพยายามประยุกต์ใช้เชื่อมอาร์คเทคโนโลยีบนเครื่องชั่งที่สำคัญทดแทนสำหรับการโลดโผนในการผลิตของเรือ ในสหรัฐอเมริกาอเมริกา ช่วงเวลาของการเริ่มต้นของสงครามโลก เรือเยอรมันกับในท่าเรือของนิวยอร์ก และscuttled โดยทีมงานของพวกเขาอย่างรวดเร็วมากลับเป็นบริการ โดยมีผลต่อการซ่อมแซมโดยใช้การเชื่อมอาร์ครอยทั้งเรือลำแรก Fulagar ขึ้น โดยชาวอังกฤษในปี 1920ในระหว่างปี 1920 เชื่อมอาร์คใช้สำหรับผลิตผนังหนักความดันและอาคารในแคนาดา 500 ฟุตยาว สามช่วงสะพานมีการก่อสร้างรอยทั้งหมดถูกสร้างขึ้นในโตรอนโตในปีนี้ อย่างไรก็ตาม รอจนถึงปี 1927 เมื่ออัดขึ้นรูปเป็นกระบวนการที่จะมีใช้อย่างแพร่หลายของการเชื่อมอาร์คใช้เศรษฐกิจพัฒนาขึ้นครอบคลุมกับอิเล็กโทรด สำหรับการเชื่อมสแตนเลส อิเล็กโทรดปูที่ลดจำนวนไฮโดรเจนในโลหะเชื่อม หรือการแตกตัวเป็นไอออนที่มีอยู่ได้ง่ายขึ้นส่วนผสมสำหรับเสถียรภาพในอาร์คได้ถูกพัฒนาขึ้นหลังจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบวนการเชื่อมอาร์ในรูปแบบต่าง ๆ นานาตอนนี้คือการเชื่อมที่สำคัญที่สุดและใช้กันอย่างแพร่หลายในกระบวนการ. สิทธิบัตรครั้งแรกที่สำคัญสำหรับการเชื่อมอาร์คได้รับรางวัลในสหราชอาณาจักรรัสเซีย Benardos และOlszewski ในปี 1885 ที่มีงานทำขั้วไฟฟ้าคาร์บอนเป็นขั้วบวก ที่จะได้รับกับส่วนโค้งที่ชิ้นงาน(ขั้วลบ) โค้งร้อนชิ้นงาน (ประกอบด้วยสองชิ้นที่อยู่ติดกันของตะกั่วหรือเหล็ก) เพื่อให้พวกเขาในประเทศและละลายผสมกับแต่ละอื่น ๆ หลังจากนั้นไม่นานในปี 1889, Slavinoff จากรัสเซียและโลงศพจากสหรัฐอเมริกาก็สามารถที่จะใช้แทนขั้วโลหะสำหรับคาร์บอนอิเล็กโทรด. ความก้าวหน้าที่สำคัญในการเชื่อมมาพร้อมกับการใช้งานของขั้วโลหะสิ้นเปลือง คาร์บอนขั้วก่อนหน้านี้ในการใช้งานไม่สามารถให้โลหะฟิลเลอร์ ความก้าวหน้าต่อไปและการใช้งานของกระบวนการเชื่อมอาร์โลหะขึ้นอยู่กับการพัฒนาของขั้วโลหะที่ดีขึ้นสำหรับโค้งมากขึ้นความมั่นคงและความหมายของการป้องกันสระว่ายน้ำที่หลอมละลายจากการปนเปื้อนจากอากาศรอบโค้งซึ่งembrittled โลหะเชื่อม. ความพยายามที่เก่าแก่ที่สุดใน เรื่องนี้เป็นแอพลิเคชันของสารเคลือบผิวหรือครอบคลุมไปยังขั้วโลหะ. Kjellberg สวีเดนนำมาใช้โดยการจุ่มเคลือบลวดเหล็กเป็นส่วนผสมหนาคาร์บอเนตและซิลิเกตและจากนั้นปล่อยให้พวกเขาแห้ง อังกฤษเป็นคนแรกที่พยายามประยุกต์ใช้ในการเชื่อมอาร์คเทคโนโลยีบนตาชั่งที่สำคัญแทนโลดโผนในการผลิตของเรือ ในประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงเวลาของการเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่เรือเยอรมันฝึกงานที่ท่าเรือนิวยอร์กและวิ่งโดยทีมของพวกเขาถูกนำตัวขึ้นอย่างรวดเร็วกลับเข้ามาโดยผู้ให้บริการที่มีผลต่อการซ่อมแซมโดยใช้การเชื่อมอาร์. ครั้งแรกที่เรือทุกรอย, Fulagar ได้รับการเปิดตัวโดยชาวอังกฤษในปี 1920 ในช่วงปี ค.ศ. 1920, การเชื่อมอาร์ถูกนำมาใช้สำหรับการผลิตของเรือผนังกดดันหนักและอาคาร. ในแคนาดาเท้ายาว 500 สามสะพานที่มีการก่อสร้างทุกรอยที่ถูกสร้างขึ้นในโตรอนโตใน1923 อย่างไรก็ตามการใช้อย่างแพร่หลายของการเชื่อมอาร์ต้องรอจนกว่า 1927 เมื่อกระบวนการอัดขึ้นรูปที่จะนำไปใช้ในเชิงเศรษฐกิจที่ครอบคลุมการอิเล็กโทรดได้รับการพัฒนา สำหรับการเชื่อมสแตนเลส, อิเล็กโทรดปูที่ลดปริมาณของไฮโดรเจนในโลหะเชื่อมหรือที่มีแตกตัวเป็นไอออนได้ง่ายขึ้นส่วนผสมเพื่อรักษาเสถียรภาพโค้งที่ถูกพัฒนาขึ้นไม่นานหลังจากนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกระบวนการเชื่อมอาร์กในรูปแบบต่าง ๆ มากมายของมันคือตอนนี้สำคัญมากที่สุดและใช้กันอย่างแพร่หลายเชื่อมกระบวนการหลักที่ 1 ได้รับรางวัลสิทธิบัตรสำหรับการเชื่อมอาร์กในอาณาจักรรัสเซีย benardos และolszewski ในปี 1885 ที่ใช้ขั้วไฟฟ้าคาร์บอนเป็นขั้วบวกเพื่อให้ได้ส่วนโค้งด้วยชิ้นงาน ( ขั้วลบ ) อาร์คอุ่นชิ้นงาน ( ประกอบด้วยสองชิ้นติดกันของตะกั่ว หรือเหล็ก ) เพื่อให้พวกเขาภายในละลายและผสมกับแต่ละอื่น ๆ หลังจากนั้น ในปี ค.ศ. 1889 slavinoff , จากรัสเซีย และโลงศพ จากสหรัฐอเมริกา สามารถทดแทนสำหรับขั้วไฟฟ้าโลหะคาร์บอนขั้วไฟฟ้าความก้าวหน้าที่สำคัญในการเชื่อมมาด้วยการใช้ขั้วไฟฟ้าโลหะต่าง ๆ คาร์บอนขั้วไฟฟ้าก่อนหน้านี้ใช้ไม่สามารถให้เติมโลหะ ก้าวหน้าต่อไปและการใช้งานของกระบวนการเชื่อมอาร์กโลหะขึ้นอยู่กับการพัฒนาปรับปรุงขั้วไฟฟ้าโลหะมากขึ้น อาร์คความมั่นคง และวิธีการป้องกันระหล่อจากการปนเปื้อนจากอากาศโดยรอบโค้งซึ่ง embrittled เชื่อมโลหะแรกพยายามในเรื่องนี้คือการใช้เคลือบหรือครอบคลุมไปยังขั้วไฟฟ้าโลหะkjellberg ของสวีเดนที่ใช้เคลือบลวดเหล็กโดยการจุ่มในส่วนผสมของคาร์บอเนต และหนาซิลิเกตและจากนั้นปล่อยให้แห้ง อังกฤษเป็นครั้งแรกเพื่อพยายามประยุกต์ใช้อาร์คเทคโนโลยีที่สำคัญระดับทดแทนโลดโผนในการประดิษฐ์เรือ ในสหรัฐอเมริกาสหรัฐอเมริกา , รอบเวลาของการเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่เยอรมันเรือฝึกงานในท่าเรือนิวยอร์กและจมเรือโดยลูกเรือของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วนำกลับไปซ่อมแซมโดยใช้บริการโดยมีผลต่อการเชื่อมอาร์คแรกอุปกรณ์เรือ , fulagar , เปิดตัวโดยอังกฤษในปี 1920ในช่วงปี ค.ศ. 1920 , อาร์คถูกใช้สำหรับการผลิตภาชนะความดันผนังหนัก และอาคารในแคนาดา , 500 ฟุตยาวสามสะพานช่วงมีอุปกรณ์ก่อสร้างถูกสร้างขึ้นในโตรอนโตในปี 1923 . อย่างไรก็ตาม การใช้อย่างแพร่หลายของอาร์คต้องรอจนกว่า 1927 เมื่อกระบวนการอัดรีดประหยัดใช้ครอบคลุมไปยังขั้วไฟฟ้าที่พัฒนาขึ้น เหล็กสแตนเลสเชื่อมขั้วไฟฟ้าปูที่ลดปริมาณของไฮโดรเจนในการเชื่อมโลหะหรือที่มีประจุได้ง่ายขึ้นส่วนผสมสำหรับการปรับปรุง ARC ที่พัฒนาเร็ว ๆนี้หลังจาก