Ho and Shin Hye were sitting insid

 Ho and Shin Hye were sitting inside his parked car by her family’s restaurant. They were still smiling widely, thinking about how the night had gone. Thankfully, Shin Hye’s Father stopped giving him alcohol after the second glass. They had to deal with so many questions from her Mother though, including what they liked about each other, how they got together, what they did last Christmas. She gushed story after story, and almost cried again when Shin Hye told her about the bracelet in the bag. Her Father just sat there, trying not to wince at the cheesiness, and subduing her Mother when she got too emotional.

When Min Ho finally said goodbye, her parents told him to come over to their house on a night when he wasn’t busy. He blushed and promised that as soon as he’s free, he’ll let Shin Hye know.

Inside the car, Shin Hye turned to Min Ho. ‘Thank you, oppa.’

He looked at her and took her hand. ‘For what? I’m the one who should thank you for trusting me enough to let me meet your parents,’ he said warmly. He hadn’t expected her parents’ reaction. He had hoped for it, but he didn’t anticipate it would be so positive.

‘Thank you for saying all those wonderful things,’ she replied, biting her lip. ‘No one has said those about me before.’

He let go of her hand, and turned his body to face her. He lifted his hand and gently touched her cheek with his palm. ‘I want you to know I meant every word.’

‘I still feel like this is a dream sometimes,’ she replied softly. ‘Makes me scared of waking up.’

He put his other hand on her other cheek and placed his face close to hers. ‘This is real. Don’t even think for a second that none of this is true,’ he kissed her forehead before looking at her again. ‘I’m not going anywhere.’

She smiled as he let go, Min Ho sighing happily. ‘Two down, two more to go,’ he said as he put his hands on the steering wheel. ‘When is your photo shoot again?’

Shin Hye looked at him curiously. ‘For Singles Magazine? On Monday. Why?’

‘So you’re free tomorrow?’ He asked.

Shin Hye nodded her head.

‘Whenever my sister and I are free on Sundays, we usually have lunch at our parents’ house. Sometimes, friends come along,’ he told her casually. He saw Shin Hye shift nervously in her seat. He smirked. ‘I’d love for you to meet my family.’

Shin Hye’s mouth opened slightly, bit her lower lip, then smiled awkwardly. ‘I’m nervous.’

Min Ho chuckled. ‘Don’t be. They’re going to love you. So will you come?’

Shin Hye nodded her head. ‘Of course.’ She was smiling widely for a while, until her expression suddenly changed. Min Ho saw her look of worry as she opened the car door.

He held her arm back. ‘Wait. Where are you going?’

‘Me? Back to the restaurant,’ she said hurriedly.

‘Why? I thought we were going to drive around?’

Shin Hye shook her head. ‘That was before you sprung the family lunch on me. I have to get my Mom’s recipe for her chocolate brownies now.’

‘Eh?’

‘I can’t go to your parents’ house empty-handed, can I? And since I can’t go to China on short notice, I will have to just show them my cooking skills.’

Min Ho laughed. ‘How do I know you’re really the one who baked the brownies and not your Mom?’

She scowled. ‘Fine. I’ll bring the ingredients to your place tomorrow morning and bake it there. That way, I can show you, too. Do you have an oven?’

Min Ho’s eyes brightened at the thought of Shin Hye visiting and cooking at his place. ‘My kitchen has everything.’

‘Alright, I’ll see you then. Text me your address. I’ll be careful,’ she gave him a kiss on the cheek before going out hastily.

Min Ho watched her walk back to the restaurant, feeling pleased and excited. He smiled heartily before driving off.

 

When Shin Hye arrived in Min Ho’s building, she quickly made her way up to his place. She was wearing a cap, dark shades and a thick scarf – it was hard to see her face. She also wore an oversized coat that covered most of her clothes. She looked around before ringing the doorbell. Min Ho opened the door, wearing a casual tee and jogging pants, looking like he just came out of the shower. Shin Hye smiled shyly.

‘Good morning,’ she said.

Min Ho grinned and took the plastic bags she brought from her hand. ‘Good morning. Come in.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

 โฮ และ Shin Hye นั่งภายในรถของเขา parked โดยร้านอาหารของครอบครัว พวกเขาก็ยังคงยิ้มอย่างกว้างขวาง คิดไรแล้วคืน ขอบคุณ Shin Hye พ่อหยุดให้เขาเหล้าหลังสองแก้ว พวกเขาจะจัดการกับคำถามมากมายจากแม่ของเธอว่า รวมถึงสิ่งที่เขาชอบเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ วิธี คิดนอกกรอบกัน สิ่งพวกเขาไม่ได้สุดท้ายคริสต์มาส เธอพล.ต.อ.เรื่องหลังจากเรื่องราว และเกือบจะร้องอีกครั้งเมื่อ Shin Hye บอกเธอเกี่ยวกับสร้อยข้อมือในกระเป๋า พ่อของเธอเพียงนั่ง พยายามไม่ wince ที่ที่ cheesiness และ subduing แม่ของเธอเมื่อเธอมีอารมณ์มากเกินไป

เมื่อโฮนาทีสุดท้ายว่า ลา พ่อแม่บอกให้มาผ่านบ้านของพวกเขาในคืนที่เมื่อเขาไม่ว่าง ขวยเขิน และสัญญาที่เป็นเขาเป็นอิสระ เขาจะให้ Shin Hye รู้กัน

ภายในรถ Shin Hye เปิดนาทีนทร์ 'ขอบคุณ oppa '

เขามองเธอ และเอามือของเธอ ' สำหรับ ผมเป็นผู้หนึ่งที่ควรขอบคุณที่วางใจให้ผมพอผมตรงกับพ่อแม่ เขากล่าวอย่างอบอุ่น เขาไม่ได้คาดว่าปฏิกิริยาของพ่อแม่ เขามีหวังมัน แต่เขาไม่มีมันจะบวกให้

ขอบคุณสำหรับสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหมดเหล่านั้นว่า เธอตอบกลับ เสียดสี lip ของเธอ 'ไม่ได้กล่าวที่เกี่ยวกับฉันก่อน"

เขาปล่อยมือของเธอ และเปิดใช้งานร่างกายของเขาใบหน้าเธอ เขายกมือ และสัมผัสแก้มกับปาล์มของเขาเบา ๆ 'ผมอยากให้คุณรู้ว่า ผมหมายถึง ทุกคำ'

'ยังคงรู้สึกเช่นนี้เป็นความฝันบางครั้ง เธอตอบเบา ๆ 'ทำให้ฉันกลัวของตื่นขึ้นมา'

เขาวางพระหัตถ์บนเธอแก้มอื่น ๆ และวางหน้าที่ใกล้กับเธอ ' นี่เป็นจริง ไม่ได้คิดแป๊บว่า เรื่องนี้เป็นจริง เขารั้งหน้าผากของเธอก่อนมองที่เธออีกครั้ง 'ฉันไม่ไปเลยครับ'

เธอยิ้มเขาปล่อย โฮจิมินห์ Min sighing อย่างมีความสุข 'สองลง ทั้งสองอย่างไป เขากล่าวว่า ขณะที่เขาใส่มือของเขาบนพวงมาลัย ' เมื่อจะถ่ายของคุณอีกหรือไม่'

Shin Hye มองเขา curiously ' ในนิตยสารโสด ในวันจันทร์ ทำไม?'

'เพื่อคุณฟรีพรุ่งนี้ ' เขาถาม

Shin Hye nodded ศีรษะของเธอ

บ้าน 'เมื่อใดก็ ตามที่น้องสาวของฉันและฉันว่างวันอาทิตย์ เรามักจะมีอาหารกลางวันพ่อแม่ของเรา' บางครั้ง เพื่อนมาตาม เขาบอกเธอตั้งใจ เขาเห็น Shin Hye กะคนนั่ง เขา smirked 'ฉันจะรักคุณไปพบกับครอบครัวของฉัน'

ชิน Hye ปากเปิดเล็กน้อย lip ของเธอต่ำมาก นั้นยิ้มเก้ ๆ 'ฉันเป็นประสาท'

เบา ๆ โฮจิมินห์ min ' ไม่ พวกเขาจะรักคุณ ดังนั้น จะมาหรือไม่? "

Shin Hye nodded ศีรษะของเธอ 'แน่นอน" เธอได้ยิ้มอย่างกว้างขวางในขณะ จนกว่านิพจน์ของเธอก็เปลี่ยน นาทีโฮจิมินห์เห็นเธอดูกังวลขณะที่เธอเปิดประตูรถยนต์

เขาจัดแขนของเธอกลับ ' รอ ไปไหน'

' ฉัน ไปร้านอาหาร เธอบอกว่า รีบ

' ทำไม ผมคิดว่า เราจะเที่ยว?'

Shin Hye จับศีรษะของเธอ ' ที่ได้ก่อนคุณผุดกลางวันครอบครัวฉัน ต้องดูสูตรของแม่ของฉันสำหรับเธอควรช็อคโกแลตอนนี้ '

'เอ๊ะ '

'ไม่ไปพ่อแม่' บ้านมือเปล่า สามารถฉัน และเนื่อง จากผมไม่สามารถไปสู่จีนแจ้งให้ทราบสั้น ๆ เรายังต้องการเพียงแสดงทักษะทำอาหารของฉัน.'

โฮจิมินห์แล้วหัวเราะ 'วิธีฉันรู้คุณจริง ๆ คนอบควรและไม่คุณแม่"

เธอ scowled ' ดี ฉันจะนำส่วนผสมไปยังตำแหน่งของพรุ่งนี้เช้า และอบมี วิธี ฉันสามารถแสดงให้คุณ เกินไป มีเตาอบหรือไม่ '

ตาโฮจิมินห์นาทีสบาย ๆ ในความคิดของ Shin Hye เข้าเยี่ยมชม และทำอาหารที่เขา 'ห้องครัวของฉันได้ทุกอย่าง'

'Alright เจอแล้ว ข้อความที่อยู่ของฉัน จะระมัดระวัง เธอให้เขาจูบแก้มก่อนออกไปอย่างกระทันหัน

โฮจิมินห์นาทีดูเธอเดินกลับไป รู้สึกยินดี และตื่นเต้น เขายิ้มพ่อก่อนขับรถ off.



เมื่อ Hye ชินมาถึงอาคารโฮนาที เธอทำของเธอทางขึ้นเขาได้อย่างรวดเร็ว เธอสวมหมวก สีเข้มและผ้าพันคอหนา – มันเป็นยากที่จะเห็นใบหน้าของเธอ นอกจากนี้เธอยังสวมเสื้อมีขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมทั้งเสื้อผ้าของเธอ เธอมองรอบ ๆ ก่อน ringing กริ่งบ้าน นาทีโฮจิมินห์เปิดประตู สวมใส่สบาย ๆ ที และวิ่งออกกำลังกาย กางเกงมองเหมือนเขาเพิ่งออกมาจากห้อง Hye ชินยิ้ม shyly.

'สวัสดี ตอนเช้า ก็

นาทีโฮ grinned และเอาถุงพลาสติกที่เธอนำมาจากมือของเธอ ' สวัสดี มา '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

 โฮและชินเฮกำลังนั่งอยู่ภายในรถที่จอดอยู่ของเขาโดยร้านอาหารของครอบครัวของเธอ พวกเขายังคงยิ้มอย่างกว้างขวางคิดเกี่ยวกับวิธีคืนได้หายไป ขอบคุณพ่อชินเฮหยุดให้เขามีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลังจากแก้วที่สอง พวกเขามีการจัดการกับคำถามมากมายจากแม่ของเธอ แต่รวมถึงสิ่งที่พวกเขาชอบเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ วิธีการที่พวกเขาได้ร่วมกันสิ่งที่พวกเขาคริสมาสต์ที่ผ่านมา เธอพุ่งเรื่องราวหลังจากที่เรื่องราวและเกือบจะร้องไห้อีกครั้งเมื่อชินเฮบอกเธอเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่อยู่ในถุง พ่อของเธอเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นพยายามที่จะไม่สะดุ้งที่ cheesiness และขอแรงแม่ของเธอเมื่อเธอได้รับอารมณ์เกินไปเมื่อมินโฮก็บอกลาพ่อแม่ของเธอบอกให้เขามาที่บ้านของพวกเขาในคืนเมื่อเขาไม่ได้ยุ่ง . เขาหน้าแดงและสัญญาว่าทันทีที่เขาได้ฟรีเขาจะแจ้งให้ทราบชินเฮภายในรถชินเฮหันไปมินโฮ 'ขอขอบคุณพี่. เขามองไปที่เธอและเอามือของเธอ 'สำหรับอะไร ผมเป็นคนหนึ่งที่ควรจะขอขอบคุณสำหรับการไว้วางใจผมมากพอที่จะให้ฉันพบกับพ่อแม่ของคุณ "เขาพูดอย่างอบอุ่น เขาไม่ได้คาดหวังการตอบสนองพ่อแม่ของเธอ เขาหวังว่ามัน แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นบวกดังนั้น'ขอบคุณสำหรับการบอกว่าทุกสิ่งที่ยอดเยี่ยมเหล่านั้น' เธอตอบกัดริมฝีปากของเธอ 'ไม่มีใครได้กล่าวว่าผู้ที่เกี่ยวกับฉันก่อน. เขาปล่อยให้ไปของมือของเธอและหันร่างกายของเขาจะต้องเผชิญหน้ากับเธอ เขายกมือของเขาและสัมผัสเบา ๆ ที่แก้มของเธอด้วยฝ่ามือของเขา 'ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าผมหมายถึงทุกคำ. 'ฉันยังคงรู้สึกเช่นนี้เป็นความฝันบางครั้ง' เธอตอบเบา ๆ 'ทำให้ฉันกลัวของการตื่นขึ้น. เขาใส่มืออื่น ๆ ของเขาที่แก้มของเธอและคนอื่น ๆ ที่วางอยู่ใกล้ใบหน้าของเขาให้กับเธอ 'นี้เป็นจริง ไม่ได้คิดว่าเป็นครั้งที่สองที่ไม่มีนี้เป็นความจริง "เขาจูบหน้าผากของเธอก่อนที่จะมองไปที่เธออีกครั้ง 'ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น. เธอยิ้มในขณะที่เขาปล่อยให้ไปมินโฮถอนหายใจอย่างมีความสุข 'สองลงสองขึ้นไป "เขากล่าวในขณะที่เขาใส่มือของเขาบนพวงมาลัย 'เมื่อมีการถ่ายภาพของคุณอีกครั้ง' ชินเฮมองไปที่เขาอยากรู้อยากเห็น 'สำหรับคนโสดนิตยสาร? ในวันจันทร์ที่ ทำไม? ' 'ดังนั้นคุณฟรีในวันพรุ่งนี้? เขาถามชินเฮพยักหน้าของเธอ'เมื่อใดก็ตามที่น้องสาวของฉันและฉันมีอิสระในวันอาทิตย์เรามักจะมีการรับประทานอาหารกลางวันที่พ่อแม่ของเราที่บ้าน บางครั้งเพื่อนมาพร้อม "เขาบอกเธอตั้งใจ เขาเห็นชินเฮเปลี่ยนประหม่าอยู่ในที่นั่งของเธอ เขา smirked 'ฉันรักที่คุณจะได้พบกับครอบครัวของฉัน. ปากชินเฮเปิดเล็กน้อยกัดริมฝีปากล่างของเธอแล้วยิ้มอย่างเชื่องช้า 'ฉันประสาท. มินโฮหัวเราะ 'ไม่ต้อง พวกเขากำลังจะรักคุณ ดังนั้นคุณจะมา ' ชินเฮพยักหน้าของเธอ 'แน่นอน. เธอเป็นคนที่ยิ้มอย่างกว้างขวางในขณะที่จนการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป มินโฮเห็นลักษณะของเธอในขณะที่เธอกังวลเปิดประตูรถเขายกแขนของเธอกลับ 'รอ คุณจะไปไหน? ' 'ฉัน กลับไปที่ร้านอาหาร, 'เธอกล่าวอย่างรีบเร่ง'ทำไม? ผมคิดว่าเรากำลังจะขับรถไปรอบ? ชินเฮส่ายหัวของเธอ 'นั่นคือก่อนที่คุณจะผุดอาหารกลางวันครอบครัวกับฉัน ฉันจะต้องได้รับสูตรแม่ของฉันสำหรับบราวนี่ช็อคโกแลตของเธอตอนนี้. 'ใช่มั้ย? ผมไม่สามารถไปที่บ้านพ่อแม่ของคุณมือเปล่าสามารถ I? และตั้งแต่ฉันไม่สามารถไปยังประเทศจีนในเวลาสั้นฉันจะมีเพียงแค่แสดงให้พวกเขาทักษะการทำอาหารของฉัน. มินโฮหัวเราะ 'ฉันจะรู้คุณจริงๆคนที่อบบราวนี่และไม่แม่ของคุณได้อย่างไร' เธอ scowled 'วิจิตร ผมจะนำส่วนผสมไปยังสถานที่ของคุณในวันพรุ่งนี้ตอนเช้าและอบมันมี วิธีการที่ฉันสามารถแสดงให้คุณได้อีกด้วย คุณมีเตาอบ? มินโฮตาสว่างของที่คิดว่าชินเฮเข้ามาเยี่ยมชมและการปรุงอาหารในสถานที่ของเขา 'ครัวของฉันมีทุกอย่าง. 'เอาล่ะฉันจะเห็นคุณแล้ว ข้อความฉันที่อยู่ของคุณ ฉันจะต้องระวัง 'เธอให้เขาจูบที่แก้มก่อนที่จะออกรีบมินโฮเฝ้าดูเธอเดินกลับไปที่ร้านอาหารที่มีความรู้สึกยินดีและตื่นเต้น เขายิ้มอย่างเต็มที่ก่อนที่จะขับรถออกไปเมื่อชินเฮเข้ามาในอาคารมินโฮของเธออย่างรวดเร็วทำให้ทางของเธอขึ้นไปยังสถานที่ของเขา เธอได้รับการสวมหมวกสีดำและผ้าพันคอหนา - มันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นใบหน้าของเธอ เธอยังสวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมมากที่สุดของเสื้อผ้าของเธอ เธอมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เสียงออด มินโฮเปิดประตูสวมทีสบาย ๆ และวิ่งออกกำลังกายกางเกงมองเช่นเขาเพิ่งออกจากห้องอาบน้ำมา ชินเฮยิ้มอาย ๆ'สวัสดี' เธอบอกว่ามินโฮยิ้มและเอาถุงพลาสติกที่เธอนำมาจากมือของเธอ 'อรุณสวัสดิ์ มา '





















































 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมจินโฮ และ ชิน เฮ นั่งอยู่ในรถที่จอดอยู่โดยภัตตาคารของครอบครัวของเธอ พวกเขายังยิ้มกว้างๆ คิดเกี่ยวกับวิธีการคืนไปได้ Thankfully , พ่อของชินเฮหยุดให้เขาดื่ม หลังจากแก้วที่สอง พวกเขาต้องรับมือกับคำถามมากมายจากแม่ของเธอ รวมถึงสิ่งที่พวกเขาชอบเกี่ยวกับแต่ละอื่น ๆ วิธีการที่พวกเขามีร่วมกัน สิ่งที่พวกเขาทำคริสต์มาสครั้งสุดท้ายนางพุเรื่องหลังจากเรื่องราว และเกือบจะร้องไห้อีกครั้ง เมื่อ ชิน เฮ บอกเธอเกี่ยวกับสร้อยข้อมือในกระเป๋า พ่อของเธอแค่นั่งตรงนั้น พยายามที่จะไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดที่ cheesiness และทำอะไรแม่ของเธอเมื่อเธอได้อารมณ์มาก

เมื่อมินโฮก็กล่าวคำอำลา พ่อแม่บอกให้เขามาที่บ้านของพวกเขาในเวลากลางคืนเมื่อเขาไม่ยุ่ง เขาหน้าแดงและสัญญาว่าทันทีที่เขาฟรีเขาจะให้ชินเฮรู้

ภายในรถ ชินเฮหันไปหามินโฮ ' ขอบคุณคะ '

เค้ามองเธอและจับมือเธอ ' อะไร ? ผมต่างหากที่ควรขอบคุณที่ไว้ใจฉันมากพอที่จะให้ฉันพบพ่อแม่ของคุณ ' เขาพูดอย่างอบอุ่น เขาไม่ได้คาดหวังปฏิกิริยาของพ่อแม่เธอ เขาหวังไว้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังจะเป็นบวกแล้ว .

" ขอบคุณที่พูดทั้งหมดเหล่านั้นสิ่งวิเศษ " เธอตอบ กัดริมฝีปากของเธอ ' ไม่มีใครพูดกับฉันก่อน "

เขาปล่อยมือของเธอ และเปิดตัวของเขา ใบหน้าของเธอ เขาก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นสัมผัสแก้มของเธอเบาๆ ด้วยฝ่ามือของเขา ฉันต้องการให้คุณรู้ว่า ฉันหมายความอย่างนั้นทุกคำพูด '

" ยังรู้สึกว่านี่คือความฝันบางครั้ง " เธอตอบเบาๆ ' ทำให้ฉันตกใจตื่น . . .

เขาใส่มือของเขาบนแก้มของเธอ และวางไว้หน้าเขาใกล้เธอ ' นี่เป็นเรื่องจริง อย่าแม้แต่จะคิดเลย ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เขาจูบหน้าผากของเธอ ก่อนจะมองเธออีกครั้ง " ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น "

เธอยิ้มขณะที่เขาปล่อยมินโฮทำไมถอนหายใจอย่างมีความสุข ลงไปสองเพิ่มเติมไป เขาบอกว่า เขาวางมือบนพวงมาลัย ' เมื่อเป็นรูปถ่ายของคุณยิงอีกแล้ว'

ชิน เฮ มองเขาอย่างสงสัย ' นิตยสารเดี่ยว ? ในวันจันทร์ ทำไม ? '

'so คุณฟรีพรุ่งนี้ " เขาถาม

ชินเฮพยักหน้าหัว

'whenever น้องสาวของฉันและฉันได้ฟรี ในวันอาทิตย์ เรามักจะทานข้าวที่บ้านพ่อแม่ของเรา บางครั้ง เพื่อนที่ไปด้วยกัน ' เขาบอกเธอแบบสบายๆ เขาเห็นชินเฮ กะ กระสับกระส่ายในที่นั่งของเธอ เขาแสยะยิ้ม ' ผมอยากให้คุณเจอครอบครัวของฉัน . . .

ชินเฮเปิดปากเล็กน้อย ริมฝีปากล่างเล็กน้อยของเธอ แล้วยิ้มเก้ๆกังๆ . ' ตื่นเต้น '

มินโฮหัวเราะ . ' ไม่ต้องหรอก พวกเขาจะชอบคุณ ดังนั้น คุณจะมาไหม '

ชินเฮพยักหน้าหัวของเธอ . ' แน่นอน ' เธอยิ้มกว้างสักพักจนสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป มินโฮเห็นเธอดูกังวลขณะที่เธอเปิดประตูรถ

เขาจับแขนเธอกลับ ' รอ คุณกำลังจะไปไหน ?'

'me ? ไปร้านอาหาร " เธอพูดอย่างรีบร้อน

'why ? ฉันคิดว่า เรากำลังขับรถอยู่ '

ชินเฮสั่นศีรษะ ' นั่นมันก่อนที่คุณใช้กลางวันครอบครัวฉัน ฉันต้องเอาสูตรของแม่บราวนี่ช็อคโกแลตให้เธอนะ "

'eh ? '

" ไม่ได้ไปผู้ปกครองบ้านมือเปล่าได้ และเพราะผมไม่สามารถไปประเทศจีนในเวลานิดเดียวผมจะต้องแสดงทักษะการทำอาหารของฉัน . '

มินโฮหัวเราะ ' ผมจะรู้ได้ไงว่าคุณจะเป็นคนที่อบบราวนี่ไม่ใช่แม่ของคุณ '

เธอหน้าบึ้ง . ' ก็ได้ ผมจะนำวัสดุสถานที่พรุ่งนี้และอบมัน วิธีนั้น ผมสามารถแสดงให้คุณด้วย คุณมีเตาอบ '

มินโฮ แววตาสดใสที่ความคิดของชินเฮ การเยี่ยมชมและการปรุงอาหารที่เขาวาง' ครัวของฉันมีทุกอย่าง . . .

'alright แล้วเจอกัน ข้อความที่อยู่ฉัน ฉันจะระวัง ' เธอให้เขาจูบที่แก้ม ก่อนจะออกไปอย่างรีบร้อน

มินโฮดูเธอเดินกลับมาที่ร้าน รู้สึกยินดีและตื่นเต้นมาก เขายิ้มอย่างร่าเริง ก่อนขับออก

ไหม

เมื่อชินเฮมาถึงมินโฮก็อาคารเธออย่างรวดเร็วทำให้เธอมาที่นี่ เธอใส่หมวกเฉดสีเข้มและหนา ผ้าพันคอ และมันก็ยากที่จะเห็นใบหน้าของเธอ เธอยังสวมเสื้อขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมมากที่สุดของเสื้อผ้าของเธอ เธอมองไปรอบๆ ก่อนที่เสียงกริ่ง มินโฮเปิดประตู ใส่เสื้อสบายๆ กางเกงวิ่ง ดูเหมือนเขาเพิ่งออกมาจากฝักบัว ชินเฮยิ้มเอียงอาย

ความดีเช้า

" เธอพูดมินโฮยิ้มจนเห็นฟัน แล้วเอาถุงพลาสติกที่เธอเอามาจากมือของเธอ ' อรุณสวัสดิ์ มา '
.