communicative competence is defined

communicative competence is defined as the capacity to speak in an appropriately manner, not merely by knowing how to produce grammatical sentences to express possible meanings, but also by being aware of the verbal, situational and social contexts: what to say to whom, where and when to speak, and how or in what manner.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดความสามารถสื่อสารเป็นความสามารถในการพูดเหมาะสม ไม่เพียง โดยรู้วิธีการสร้างประโยคไวยากรณ์ที่แสดงความหมายที่เป็นไปได้ แต่ยังตระหนักถึงบริบททางวาจา สถานการณ์ และสังคม: อะไรจะพูดกับใคร ที่ไหน และเมื่อการพูด และวิธี หรือ ในลักษณะใด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารถูกกำหนดให้เป็นความสามารถในการพูดในลักษณะที่เหมาะสมไม่เพียงรู้วิธีการผลิตประโยคไวยากรณ์ที่จะแสดงความหมายที่เป็นไปได้ แต่ยังโดยการตระหนักของวาจาสถานการณ์และสังคมแวดล้อม: สิ่งที่จะพูดกับใครที่ไหนและ เมื่อจะพูดและวิธีการหรือในลักษณะที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถในการสื่อสาร หมายถึง ความสามารถในการพูดในลักษณะที่เหมาะสมไม่เพียง แต่รู้วิธีการผลิตไวยากรณ์ประโยคเพื่อแสดงความหมายที่เป็นไปได้ แต่ยังโดยการระมัดระวังของวาจา บริบทสถานการณ์และสังคม : สิ่งที่จะพูดกับใคร ที่ไหน และเมื่อจะพูดและวิธีการหรือในลักษณะใด