The use of Ca(OH)2 to improve the d

The use of Ca(OH)2 to improve the digestibility of poor quality roughages has been reviewed by Owen et al. (1984)whereas CaO has rarely been tested (Gharib et al., 1975; Silanikov, 1994). Therefore, in this study (Experiments 1–3), the effect of CaO alone or together with H2O2 on digestibility in vitro was evaluated under different conditions. When various levels of CaO (0–160 g kg−1 straw DM) were applied at 2:1 liquid:straw ratio (Experiment 1), the increases in in vitro digestibility followed a pattern similar to that described by Gharib et al. (1975). They neutralized poplar bark with HCl following treatment with 0 to 160 g CaO kg−1 DM at 40% DM for 150 days prior to in vitro evaluation. Present studies (experiment 1, Fig. 1) showed the greatest increase of 179 g kg−1 DM in straws treated with 160 g CaO kg−1 DM compared with 130 g kg−1 DM observed by Gharib et al. (1975)for the same level of CaO. Such variations in digestibilities of different roughages for the same levels of alkalis are not unusual (Garmo, 1986). The results of Experiment 2, however, did not show much change in IVDMD with increase in liquid:straw ratios. IVDMD (g kg−1 DM) of unfiltered straw, treated with same level of CaO (160) at same liquid:straw ratio (13:1), observed in Experiment 2 and 3 were comparable (802 vs 793). In contrast, IVDMD (g kg−1 DM) of straws treated with 160 g CaO at 2:1 liquid:straw ratio observed in Experiments 1 and 2 were variable (712 vs. 801). The variation was much wider when IVDMD (gkg−1 DM) for 4:1 liquid:straw ratios were compared within those experiments (587 in Fig. 1 vs. 810 in Table 1). This variation may have been due to different mixing techniques (rotatory vs stirring) used in these experiments. Advantages of stirring over other mixing have been discussed by Chaudhry (1997). However, it is difficult to specify why the increase in digestibility by CaO was consistent for a liquid:straw ratio of 2:1 but not for the ratio of 4:1 in Experiments 1 and 2. One of the possible reasons could have been the dilution of CaO at a high liquid:straw ratio which might have depressed the effect of CaO in improving digestibility of straw.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ของ Ca (OH) 2 ในการปรับปรุง digestibility roughages คุณภาพไม่ดีมีการตรวจทานโดย Owen et al. (1984) ในขณะที่เกาไม่ค่อยได้ผ่านการทดสอบ (Gharib et al. 1975 Silanikov, 1994) ดังนั้น ในการศึกษานี้ (การทดลองที่ 1-3), ผลของ CaO คนเดียว หรือร่วม กับ H2O2 ในย่อยในหลอดทดลองถูกประเมินภายใต้เงื่อนไขนั้น เมื่อระดับต่าง ๆ ของ CaO (0 – 160 g DM kg−1 ฟาง) ใช้ในอัตราส่วน 2:1 ของเหลว: ฟาง (ทดลอง 1), การเพิ่มขึ้นในหลอดทดลองย่อยตามรูปแบบคล้ายกับที่อธิบายไว้โดย Gharib et al. (1975) พวกเขาเก็บเปลือกไม้ป๊อปล่าร์กับ HCl ไปรักษา ด้วย 0 160 g CaO kg−1 DM 40% DM 150 วันก่อนทดลองในหลอดทดลอง การศึกษาปัจจุบัน (ทดลอง 1 รูปที่ 1) แสดงให้เห็นว่าเพิ่มขึ้นมากที่สุดของ 179 g kg−1 DM ในหลอดรับ 160 กรัม CaO kg−1 DM เมื่อเทียบกับ 130 กรัม kg−1 DM สังเกตโดย Gharib et al. (1975) CaO ในระดับเดียวกัน รูปแบบดังกล่าวใน digestibilities roughages อื่นระดับเดียวกันของด่างไม่ได้ผิดปกติ (Garmo, 1986) ผลการทดลอง 2 อย่างไรก็ตาม ไม่ได้แสดงเปลี่ยนแปลงมากใน IVDMD เพิ่มขึ้นในอัตราส่วนของเหลว: ฟาง IVDMD (g kg−1 DM) ฟางไม่มีการกรอง รักษา ด้วย CaO (160) ระดับเดียวกันในอัตราส่วนเดียวกันของเหลว: ฟาง (13:1), ข้อสังเกตในการทดลองที่ 2 และ 3 ได้เปรียบ (802 vs 793) ในความคมชัด IVDMD (g kg−1 DM) หลอดด้วย 160 กรัม CaO ที่ 2:1 ของเหลว: ฟางสังเกตอัตราส่วนในการทดลองที่ 1 และ 2 มีตัวแปร (712 เจอ 801) การเปลี่ยนแปลงได้กว้างมากขึ้นเมื่อเปรียบเทียบในการทดลองดังกล่าว (587 ในรูปที่ 1 เจอ 810 ตารางที่ 1) IVDMD (gkg−1 DM) สำหรับอัตราส่วน 4:1 ของเหลว: ฟาง เปลี่ยนแปลงนี้อาจมีได้ต่างผสมเทคนิค (rotatory vs กวน) ใช้ในการทดลองนี้ ข้อดีของกวนกว่าอื่น ๆ ผสมได้รับการกล่าวถึง โดย Chaudhry (1997) อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากเพื่อระบุเหตุเพิ่มในย่อยโดย CaO ขึ้นสอดคล้องกัน สำหรับของเหลว: ฟางอัตราส่วน 2:1 แต่ไม่ สำหรับอัตราส่วน 4:1 ในการทดลองที่ 1 และ 2 สาเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งจะได้รับการเจือจางของ CaO ในอัตราสูงของเหลว: ฟางซึ่งอาจมีการตกต่ำของ CaO ในการปรับปรุงย่อยฟาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานของ Ca (OH) 2 เพื่อปรับปรุงการย่อยได้ของอาหารหยาบคุณภาพดีที่ได้รับการตรวจสอบโดยโอเว่น, et al (1984) ในขณะที่ CaO ไม่ค่อยได้รับการทดสอบ (Gharib et al, 1975;. Silanikov, 1994) ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้ (ทดลอง 1-3) ผลกระทบของ CaO เพียงอย่างเดียวหรือร่วมกับ H2O2 ในการย่อยในหลอดทดลองได้รับการประเมินภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน เมื่อระดับต่างๆของ CaO (0-160 กรัมต่อกิโลกรัม-1 ฟาง DM) ถูกนำไปใช้ที่ 2: 1 ของเหลวอัตราส่วนฟาง (การทดลองที่ 1) การเพิ่มขึ้นในหลอดทดลองย่อยที่ใช้รูปแบบคล้ายกับที่อธิบายโดย Gharib et al, (1975) พวกเขาเป็นกลางเปลือกต้นไม้ชนิดหนึ่งที่มี HCl ต่อไปนี้การรักษาด้วย 0-160 กรัม CaO KG-1 DM ที่ 40% DM 150 วันก่อนที่จะมีการประเมินผลในหลอดทดลอง การศึกษาปัจจุบัน (ทดลองที่ 1 รูปที่ 1). แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นมากที่สุด 179 กรัมต่อกิโลกรัม DM-1 ในการรักษาด้วยหลอด 160 กรัม CaO KG-1 DM เมื่อเทียบกับ 130 กรัมต่อกิโลกรัม DM-1 ข้อสังเกตจาก Gharib et al, (1975) สำหรับในระดับเดียวกันของ CaO รูปแบบดังกล่าวในการย่อยของอาหารหยาบที่แตกต่างกันในระดับเดียวกันของด่างไม่ได้ผิดปกติ (Garmo, 1986) ผลที่ได้จากการทดลองที่ 2 แต่ไม่ได้แสดงการเปลี่ยนแปลงมากใน IVDMD กับการเพิ่มขึ้นในของเหลว: อัตราส่วนฟาง IVDMD (กรัมต่อกิโลกรัม DM-1) ที่ทำจากฟางกรองรับการรักษาด้วยระดับเดียวกันของ CaO (160) ที่มีสภาพคล่องเดียวกันอัตราส่วนฟาง (13: 1) ข้อสังเกตในการทดลองที่ 2 และ 3 ถูกเปรียบเทียบ (802 VS 793) ในทางตรงกันข้าม IVDMD (กรัมต่อกิโลกรัม DM-1) ของหลอดรับการรักษาด้วย 160 กรัม CaO ที่ 2: 1 ของเหลวอัตราส่วนฟางข้อสังเกตในการทดลองที่ 1 และ 2 เป็นตัวแปร (712 กับ 801) รูปแบบที่เป็นที่กว้างมากเมื่อ IVDMD (GKG DM-1) สำหรับ 4: 1 ของเหลว: อัตราส่วนฟางมาเปรียบเทียบภายในการทดลองเหล่านั้น (. 587 ในรูปที่ 1 กับ 810 ในตารางที่ 1) รูปแบบนี้อาจจะเป็นเพราะเทคนิคการผสมที่แตกต่างกัน (การสับเปลี่ยน VS กวน) ที่ใช้ในการทดลองเหล่านี้ ข้อดีของการกวนผสมมากกว่าอื่น ๆ ได้รับการกล่าวถึงโดยชอม (1997) แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะระบุเหตุผลที่เพิ่มขึ้นในการย่อยเฉาเป็นที่สอดคล้องกันสำหรับของเหลวอัตราส่วนของฟาง 2: 1 แต่ไม่ได้สำหรับอัตราส่วน 4: 1 ในการทดสอบที่ 1 และ 2 หนึ่งในเหตุผลที่เป็นไปได้ที่จะได้รับ การลดสัดส่วนของ CaO ที่มีสภาพคล่องสูงอัตราส่วนฟางซึ่งอาจจะมีความสุขผลของ CaO ในการปรับปรุงการย่อยได้ของฟาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ Ca ( OH ) 2 ปรับปรุงการย่อยได้ของอาหารหยาบคุณภาพไม่ดีได้ถูกตรวจสอบโดย Owen et al . ( 1984 ) ในขณะที่โจโฉไม่เคยถูกทดสอบ ( gharib et al . , 1975 ; silanikov , 1994 ) ดังนั้นในการศึกษานี้ ( การทดลองที่ 1 – 3 ) ผลของโจโฉคนเดียวหรือร่วมกับ H2O2 ในการย่อยได้ในหลอดทดลองภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน เมื่อระดับต่างๆของโจโฉ ( 0 – 160 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 ฟาง DM ) มาใช้ในอัตราส่วน 2 : 1 ของเหลว : ฟาง ( การทดลองที่ 1 ) , เพิ่มการย่อยได้ในหลอดทดลองตามรูปแบบที่คล้ายกับที่อธิบายโดย gharib et al . ( 1975 ) พวกเขาเป็นธรรมชาติต้นไม้ชนิดหนึ่งเห่ากับ HCl ต่อไปนี้การรักษาด้วย 0 ถึง 160 กรัม เคากก− 1 DM ที่ 40% DM 150 วัน ก่อนการสอน ปัจจุบันการศึกษา ( การทดลองที่ 1 รูปที่ 1 ) พบมากที่สุดเพิ่มขึ้น 179 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 DM ในหลอดได้รับ 160 กรัม เคากก− 1 DM เมื่อเทียบกับ 130 กรัมต่อกิโลกรัม− 1 DM สังเกตโดย gharib et al . ( 1975 ) ในระดับเดียวกันของโจโฉ . เช่นการเปลี่ยนแปลงในการย่อยได้ของอาหารหยาบที่แตกต่างกันในระดับเดียวกันของด่างไม่ได้ผิดปกติ ( กาโม่ , 1986 ) ผลการทดลองที่ 2 แต่ไม่ได้แสดงการเปลี่ยนแปลงมากในการอัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนของเหลว : ฟาง อัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้น ( − 1 กรัมต่อกิโลกรัมวัตถุแห้ง ) ของหมักฟาง ปฏิบัติกับระดับเดียวกันของโจโฉ ( 160 ) ในอัตราส่วนเดียวกันของเหลว : ฟาง ( 13 : 1 ) ที่พบในการทดลองที่ 2 และ 3 โดยเปรียบเทียบ ( 802 , 793 ) ในทางตรงกันข้าม อัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้น ( − 1 กรัมต่อกิโลกรัมวัตถุแห้ง ) ของหลอดได้รับ 160 กรัม เคาที่ 2 : 1 อัตราส่วนน้ำ : ฟางสังเกตในการทดลองที่ 1 และ 2 คือ ตัวแปร ( 712 vs 801 ) การเปลี่ยนแปลงคือกว้างมากเมื่ออัดน้ำมันที่เพิ่มขึ้น ( gkg − 1 DM ) 4 : 1 อัตราส่วนน้ำ : ฟางมาเปรียบเทียบในการทดลองเหล่านั้น ( ตัวในรูปที่ 1 และ 810 ตารางที่ 1 ) การเปลี่ยนแปลงนี้อาจได้รับเนื่องจากการผสมเทคนิคต่าง ๆ ( ซึ่งทำให้หมุนรอบ VS กวน ) ที่ใช้ในการทดลองเหล่านี้ ข้อดีของการกวนผสมมากกว่าอื่น ๆได้รับการกล่าวโดย Chaudhry ( 1997 ) อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะระบุทำไมเพิ่มขึ้นในการย่อโดยโจโฉสอดคล้องสำหรับของเหลว : ฟาง อัตราส่วน 2 : 1 แต่ไม่ใช่สำหรับอัตราส่วน 4 : 1 ในการทดลองที่ 1 และ 2 หนึ่งในเหตุผลที่เป็นไปได้ที่ได้รับการเจือจางของโจโฉที่สูงของเหลว : ฟางอัตราส่วนซึ่งอาจกดดันผลของโจโฉในการปรับปรุงการย่อยได้ของฟาง