Esquirol and Diagnosis in Mental Re

Esquirol and Diagnosis in Mental Retardation
Around the beginning of the nineteenth century,
many physicians had begun to perceive the difference
between mental retardation (then called idiocy)
and mental illness (often referred to as
dementia). J. E. D. Esquirol (1772–1840) was the
first to formalize the difference in writing. His
diagnostic breakthrough was noting that mental retardation
was a lifelong developmental phenomenon
whereas mental illness usually had a more
abrupt onset in adulthood. He thought that mental
retardation was incurable, whereas mental illness
might show improvement (Esquirol, 1845/1838).
Esquirol placed great emphasis upon language
skills in the diagnosis of mental retardation. This may
offer a partial explanation as to why Binet’s later tests
and the modern-day descendents from them are so
heavily loaded on linguistic abilities. After all, the
original use of the Binet scales was, in the main, to
identify children with mental retardation who would
not likely profit from ordinary schooling.
Esquirol also proposed the first classification
system in mental retardation and it should be no
surprise that language skills were the main diagnostic
criteria. He recognized three levels of mental
retardation: (1) those using short phrases,
(2) those using only monosyllables, and (3) those
with cries only, no speech. Apparently, Esquirol did
not recognize what we would now call mild mental
retardation, instead providing criteria for the equivalents
of the modern-day classifications of moderate,
severe, and profound mental retardation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Esquirol และวินิจฉัยในปัญญาสถานที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ผ่านมาแพทย์จำนวนมากเริ่มสังเกตความแตกต่างระหว่างปัญญา (แล้วเรียกว่า idiocy)และ (มักจะเรียกว่าเป็นโรคจิตสมองเสื่อม) Esquirol D. E. J. (1772-1840) ได้แรก formalize ความแตกต่างในการเขียน ของเขาความก้าวหน้าการวินิจฉัยได้สังเกตว่า ปัญญามีปรากฏการณ์พัฒนาปรับเปลี่ยนรูปแบบในขณะที่โรคจิตมักจะมีมากขึ้นเริ่มมีอาการฉับพลันในวัยผู้ใหญ่ได้ เขาคิดที่จิตปัญญานี้ ในขณะที่โรคจิตอาจแสดงการปรับปรุง (Esquirol, 1845/1838)Esquirol วางเน้นดีตามภาษาทักษะในการวินิจฉัยปัญญา พฤษภาคมนี้มีคำอธิบายบางส่วนว่าทำไมของ Binet ภายหลังทดสอบและลูกหลานทันสมัยจากนั้นเพียบในความสามารถด้านภาษาศาสตร์ หลังจากที่ทุก การเดิมใช้สเกล Binet ถูก หลัก การระบุเด็กที่ มีปัญญาที่จะกำไรไม่น่าจากประถมสามัญEsquirol เสนอประเภทแรกระบบในปัญญาและควรไม่แปลกใจว่า ภาษามีการวินิจฉัยหลักเกณฑ์การ เขารู้จักสามระดับของจิตปัญญา: (1) ผู้ใช้วลีสั้น ๆ(2) ผู้ใช้เพียง monosyllables และ (3) เหล่านั้นกับทุกคนได้ยินเท่านั้น พูดไม่ เห็นได้ชัด Esquirol ได้ไม่รับรู้อะไรเราจะตอนนี้โทรไมลด์จิตปัญญา แทน ให้เงื่อนไขเทียบเท่าของการจัดประเภทสมัยของปานกลางรุนแรง และลึกซึ้งปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Esquirol และการวินิจฉัยในปัญญาอ่อน
รอบจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบเก้า,
แพทย์หลายคนก็เริ่มที่จะเข้าใจความแตกต่าง
ระหว่างปัญญาอ่อน (จึงเรียกว่าโง่เขลา)
และความเจ็บป่วยทางจิต (มักจะเรียกว่า
ภาวะสมองเสื่อม) JED Esquirol (1772-1840) เป็น
คนแรกที่เป็นระเบียบแบบแผนความแตกต่างในการเขียน เขา
ประสบความสำเร็จได้รับการวินิจฉัยสังเกตว่าปัญญาอ่อน
เป็นปรากฏการณ์พัฒนาการตลอดชีวิต
ขณะที่ความเจ็บป่วยทางจิตมักจะมีมากขึ้น
การโจมตีอย่างกระทันหันในวัย เขาคิดว่าจิต
ปัญญาอ่อนก็รักษาไม่หายในขณะที่ความเจ็บป่วยทางจิต
อาจแสดงการปรับปรุง (Esquirol, 1845/1838).
Esquirol เน้นที่ดีตามภาษา
ทักษะในการวินิจฉัยปัญญาอ่อน นี้อาจ
มีคำอธิบายบางส่วนว่าทำไมการทดสอบในภายหลังของ Binet
และลูกหลานที่ทันสมัยวันจากพวกเขาจึง
เต็มไปอย่างมากในความสามารถทางภาษา หลังจากที่ทุก
การใช้งานเดิมของเครื่องชั่ง Binet เป็นในหลักที่จะ
ระบุตัวตนของเด็กที่มีความพิการทางสมองที่จะได้
กำไรไม่น่าจะมาจากการศึกษาสามัญ.
Esquirol ยังเสนอการจัดหมวดหมู่เป็นครั้งแรก
ในระบบปัญญาอ่อนและมันควรจะไม่
แปลกใจว่าทักษะทางด้านภาษา มีการวินิจฉัยหลัก
เกณฑ์ เขาจำได้สามระดับของจิต
ชะลอ: (1) ผู้ใช้วลีสั้น ๆ
(2) ผู้ที่ใช้คำพยางค์เดียวเท่านั้นและ (3) ผู้
ที่มีเพียงเสียงร้องพูดไม่มี เห็นได้ชัดว่า Esquirol ไม่
ได้ตระหนักถึงสิ่งที่เราจะเรียกจิตอ่อน
ชะลอแทนที่จะให้เกณฑ์สำหรับการเทียบเท่า
ของการจำแนกประเภทวันที่ทันสมัยของปานกลาง
รุนแรงและลึกซึ้งปัญญาอ่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

esquirol และการวินิจฉัยโรคในปัญญาอ่อน
รอบจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบเก้า ,
หมอก็เริ่มรับรู้ถึงความแตกต่าง
ระหว่างปัญญาอ่อน ( แล้วเรียกว่าโง่ )
และความเจ็บป่วยทางจิต ( มักเรียกว่า
โรคสมองเสื่อม ) J . E . D . esquirol ( 1181 – 1840 ) คือ
แรกพิธีความแตกต่างในการเขียน การวินิจฉัยของเขาสังเกตว่าปัญญาอ่อน

คือเป็นปรากฏการณ์ทางจิตตลอดชีวิตพัฒนาการ
และมักจะมีมากขึ้น
ทันทีทันใดที่เกิดในผู้ใหญ่ เขาคิดว่าปัญญาอ่อน คือจิต

รักษาไม่หาย ส่วนการเจ็บป่วยทางจิต อาจแสดงการปรับปรุง ( esquirol 1845 / 1838 )
esquirol วางมากเน้นตามทักษะทางภาษา
ในการวินิจฉัยของปัญญาอ่อน นี้เสนอคำอธิบายบางส่วนอาจ
เพราะอีกแบบ
บิเนท์และลูกหลานสมัยใหม่จากพวกเขาจึง
โหลดหนักในความสามารถทางภาษา หลังจากทั้งหมด ,
ใช้ต้นฉบับของบิเนต์เครื่องชั่งอยู่ในหลัก

ระบุเด็กปัญญาอ่อนใครจะ
ไม่น่าจะได้กำไรจากโรงเรียนสามัญ
esquirol ยังเสนอระบบการจำแนก
ครั้งแรกในปัญญาอ่อนและมันควรจะไม่
แปลกใจว่า ทักษะการใช้ภาษาเป็นหลักวินิจฉัย
เกณฑ์ เขาจำสามระดับของจิต
ปัญญาอ่อน : ( 1 ) การใช้วลีสั้น
( 2 ) ผู้ที่ใช้แค่คำพยางค์เดียว และ ( 3 ) ผู้
กับเสียงร้องเท่านั้น ไม่มีการพูด เห็นได้ชัดว่า esquirol ทำ
ไม่รับรู้สิ่งที่เราเรียกอ่อนจิต
ปัญญาอ่อน แทนการให้เกณฑ์สำหรับเทียบเท่า
ของสมัยใหม่การจัดประเภทปานกลาง
รุนแรงและลึกซึ้ง ปัญญาอ่อน