In life there are certain ‘unshakea

In life there are certain ‘unshakeable truths’: In science – ‘what goes up must come down’, in relationships – you will, at some point, say the ‘wrong thing’ to your partner. In BJJ – if you compete regularly, you will, sooner or later, lose.

It is said that we learn more from our losses than we do from our wins and whilst this may be true, for many it is not inevitable. Losing can be a deeply problematic and negative experience; just sit in the crowd of any tournament and witness the disappointment, anger, tears and grief from many leaving the mat after a loss.

Effort is required if we are to use our losses as a positive learning experience.

Why does losing make us feel so uncomfortable?

Although there may seem to be many and varied reasons for ‘losing badly’, the key causes are much more fundamental. Humans, in evolutionary terms, are designed to survive. This may take the ‘romance’ out of life a little but it is ultimately what we are all about- trying to survive long enough to pass on our genes and prolong our legacy.

Our brains are ‘hardwired’ to keep us alive by warning us of danger and to either fight (if annihilation of the threat is almost 100% certain) or run and hide (if you are way out of your depth and need to exit fast!). This process is governed by the Threat and self-protection system (the sympathetic nervous system) of our brains and involves the amygdala (feel free to use these terms on the mat during academy trivia chat!).

The sympathetic nervous system is designed to pick up on threats and gives us signals; bursts of feelings such as anxiety, anger or disgust. These are very often the same sort of emotions you will see from ‘losers’ at tournaments. Fundamentally then, when we lose we are feeling threatened, in danger and as if our very existence is ‘on the line’. Being the ‘worst’ in a group sets off alarm bells. There is an old joke in regard to survival that says, ‘you don’t have to run faster than the wolf. You just have to run faster than your friend!’ Funny, but not if you are the one at the back!

This process has been in place since the beginning of human kind in a time when life was fraught with genuine risk. Thankfully, most of us reading this do not live lives of such threat (I bow and nod acknowledgement to those who do live such lives.) For the most part, the ‘dangers’ have changed as our modern lives have become socialised.

Meeting Mr. Maslow

Abraham Harold Maslow was an American psychologist best known for his ‘Hierarchy of Needs’ model. In short he said that humans need, and sequentially work toward, a number of achievements in order to thrive.

According to Maslow, there are five levels, ranging from the first; biological and physiological needs – air, food, drink, shelter, warmth, sex, and sleep; to the fifth, self-actualisation needs – realising personal potential, self-fulfillment, seeking personal growth and peak experience. Nestled in between, at number three, are the needs that concern us as potential losing competitors: social needs – belongingness, affection and love from work group, family, friends, and romantic relationships.

One of our greatest fears and dangers in modern times is of ‘letting the side down’. Watch those who have lost; very often they will hang their heads in the chests of their coaches or look toward friends and family in the crowd with a look of ‘shame’. It is sad to see but all too familiar. Our self-protection system responds to these social threats in the same way it responds to physical ones. Being ousted from the social circle and losing love, warmth and affection is as dangerous to survival as being hunted by a lion.

Moving Beyond ‘Survival Systems’

Knowing that our reactions to loss may be a very natural protection process is all well and good, but how can we move forward and ‘learn to lose’ well?

Tip one: BJJ and Hemingway

The first step is best explained by a quote from the great Earnest Hemingway: “If something is wrong, fix it if you can. But train yourself not to worry. Worry never fixes anything”.

This first tip on the path of ‘learning to lose’ is a vitally important one. Competitors are by nature competitive. Many are perfectionists and, for whatever reason, are relentlessly hard on themselves. The voice of our inner critic will not fail to rebuke mistakes whilst being more than slow coming with self-praise. This is a habit we must try and break for our own peace of mind.

The simple truth is this: you are who you are at this moment in time. If you could be different (fitter, faster, stronger longer), you would be. That fact that you aren’t means, at the moment, you can’t!

So relax. Accept it. Stop fighting it. Be kind to yourself.

This isn’t to say that we shouldn’t strive to be better – of course we should; this is why we show up at the academy every week, but it is healthier to learn to accept our weaknesses and work with them positively rather than routinely chastising ourselves for not yet being ‘something’ or ‘someone’ we would rather be.

Tip two: Hunt the Silver Lining

In the face of a loss it is easy to get swept away in negative emotion where nothing feels positive. Friends, family and coaches may suggest you ‘look on the bright side’ but, right now, it is almost impossible to take this advice – certainly whilst you are still smarting from your loss. These are the steps to successfully following tip two:

· Be on your own for a little while – get away from the crowds.

· Grab a coffee, water, listen to music- whatever makes you feel a little calmer.

· After five minutes, with pen and paper, force yourself to find three positive things from your match and write these down.

Now, your inner critic may resist this effort at being positive. Don’t let it. As a competitor you are used to adversity, so stop whining and force yourself to find three positive things from your match. This gets easier with practise, but you must practise.

Tip three: Tipping the Table

The first two tips have hopefully helped you to be a little easier on yourself and move you out of a ‘negative funk’ into a more amicable state of mind. This next tip deals with the learning experience of losing; after all, this is what we are after, learning from our losses.

At the start of this article we spoke of the fundamental fears surrounding a loss: the fears that create stress and, ultimately and perversely, cause us to under perform! Let’s review:

· Fear that we are in ‘real danger’ (Maslow’s first level of needs).

· Fear that we will lose our ‘social bonds’ (Maslow’s third level of needs).

These beliefs lie at the heart of our stress and resistance to loss and it is helpful to change these beliefs. Beliefs are like a table. Held up by ‘legs of evidence’ that help us to confirm their validity. Unfortunately, many of our beliefs are held up with legs of evidence that may not be true or, at least, are distorted.

For example, as a child without developed levels of discernment, if you are regularly told that you are ‘clumsy’ when learning physical skills you may well grow up to believe this as truth. This belief could then determine your skill level – a self-fulfilling prophecy. As an adult, with developed levels of discernment, you may well observe that, although you struggle with a new skill on the first few turns, this physical experimentation always leads to mastery a little further on. You may also realise that this teacher’s ‘insults’ are incorrect and unhelpful and treat him to an RNC!

In short: our beliefs may not be correct. Now that you are an adult, challenge them. Cut the ‘table legs’; those that are not helpful.

In regard to our fundamental fears then, ask yourself the following questions to get a more ‘realistic’ outlook on competition. Once you have the answers, spend time really considering them. The insights gained may well start to change your deep seated beliefs.

Is your life really in danger from losing a BJJ match?
2. Will your coach, friends and family abandon you if you lose?

Tip four: ‘Tap’ Pollyanna

Pollyanna is a classic children’s novel where the central character (Pollyanna) is eternally optimistic. The name has latterly been borrowed for a term called the ‘Pollyanna principle’. It describes the tendency for people to remember the good, rather than the bad, in any given situation. Whilst tip two had us ‘hunting for the silver lining’, tip three, just as importantly, has us hunting for what we did badly!

As important as it is to be gentle with ourselves, understanding and positive, it does us no good to be a ‘Pollyanna’. Blind optimism is as dangerous to our progression as searing negativity. The recognition of our errors and subsequent efforts to improve on them is the keystone to development.

Recognising the weaknesses in our game does not have to be a self-criticising personal attack but an honest and mature assessment of where we are in relation to where we would like to be. Buy yourself a notebook and make a habit of regularly recording the positive and negatives of your matches. Remember, be objective rather than subjective.

Tip Five: Desensitisation

Our final tip of five brings us to a very effective technique in ‘learning to lose’. Desensitisation is the process of gradually submitting yourself to stresses so that you become accustomed to them and are no longer stressed by them! The great self development author, Susan Jeffers, explains it in the title of her book, ‘Feel the fear, and do it anyway!’

At London Zoo they have a program called the ‘friendly spider program ‘, for those with arachnophobia. At first, patients are shown photos of spiders, and then they see one in a box, then out of a box until the climax; the patient holding a fully mature Tarantula!

The lesson for us as BJJ competitors is to compete more! Compete regularly. Compete gi. Compete nogi. Compete at your academy comps. Compe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In life there are certain ‘unshakeable truths’: In science – ‘what goes up must come down’, in relationships – you will, at some point, say the ‘wrong thing’ to your partner. In BJJ – if you compete regularly, you will, sooner or later, lose.It is said that we learn more from our losses than we do from our wins and whilst this may be true, for many it is not inevitable. Losing can be a deeply problematic and negative experience; just sit in the crowd of any tournament and witness the disappointment, anger, tears and grief from many leaving the mat after a loss.Effort is required if we are to use our losses as a positive learning experience.Why does losing make us feel so uncomfortable?Although there may seem to be many and varied reasons for ‘losing badly’, the key causes are much more fundamental. Humans, in evolutionary terms, are designed to survive. This may take the ‘romance’ out of life a little but it is ultimately what we are all about- trying to survive long enough to pass on our genes and prolong our legacy.Our brains are ‘hardwired’ to keep us alive by warning us of danger and to either fight (if annihilation of the threat is almost 100% certain) or run and hide (if you are way out of your depth and need to exit fast!). This process is governed by the Threat and self-protection system (the sympathetic nervous system) of our brains and involves the amygdala (feel free to use these terms on the mat during academy trivia chat!).ระบบประสาทซิมพาเทติกถูกออกแบบมาเพื่อรับค่าการคุกคาม และให้สัญญาณ การระเบิดของความรู้สึกเช่นความวิตกกังวล โกรธ หรือชัง เหล่านี้เป็นบ่อยมากประเภทเดียวกันของอารมณ์คุณจะเห็นได้จาก 'losers' ที่แข่งขัน พื้นฐานแล้ว เมื่อเราสูญเสีย เรา จะรู้สึกถูกคุก คาม อันตรายว่า เราดำรงอยู่ 'บรรทัด' การตั้ง 'ร้าย' ในกลุ่มปิดระฆังปลุก มีการเล่นเก่าเรื่องรอดว่า, ' คุณไม่ต้องวิ่งเร็วกว่าหมาป่า คุณก็ต้องทำงานได้เร็วกว่าเพื่อน!' ตลก แต่ไม่ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่ด้านหลังกระบวนการนี้ได้ในตั้งแต่ต้นเคารพในเวลาเมื่อชีวิตเต็มไป ด้วยความเสี่ยงที่แท้จริง ขอบคุณ ส่วนมากของเราอ่านข้อความนี้ไม่ได้อยู่ชีวิตของการคุกคามดังกล่าว (ฉันโบว์ และพยักหน้ายอมรับกับผู้ที่มีชีวิตดังกล่าว) ส่วนใหญ่ 'อันตราย' มีการเปลี่ยนแปลงกับชีวิตสมัยใหม่ได้กลายเป็น socialisedประชุมนายมาสโลว์ฮาโรลด์อับราฮัมมาสโลว์มีจิตวิทยาอเมริกันที่รู้จักกันดีสำหรับรูปแบบของเขา "ลำดับชั้นของความต้องการ' ในระยะสั้นเขากล่าวว่า มนุษย์ต้องการ และทำงานตามลำดับไปทาง จำนวนความสำเร็จการเจริญเติบโตตามมาสโลว์ มีห้าระดับ ตั้งแต่แรก ชีววิทยา และสรีรวิทยาความ – อากาศ อาหาร เครื่องดื่ม พักอาศัย ความอบอุ่น เพศ และ หลับ เมื่อ 5, self-actualisation ต้อง – เหยื่อ self-fulfillment มีศักยภาพ ส่วนบุคคล เจริญเติบโตส่วนบุคคลและประสบการณ์สูงสุด เชิญระหว่าง ที่สาม มีความต้องการที่เกี่ยวข้องเราเป็นคู่แข่งที่แพ้อาจเกิดขึ้น: สังคมต้องการ – belongingness จิต และความรัก จากกลุ่มทำงาน ครอบครัว เพื่อน ความสัมพันธ์ที่โรแมนติกความกลัวและอันตรายในยุคยิ่งใหญ่ที่สุดเป็น 'ให้ด้านลง' ดูคนที่ได้สูญเสีย บ่อย ๆ พวกเขาจะวางศีรษะของพวกเขาในทรวงอกของโค้ชของพวกเขา หรือมองไปยังเพื่อนและครอบครัวในฝูงชนตา 'ละอายใจ' เศร้าเห็น แต่สนิทเกินไปทั้งหมดได้ ระบบป้องกันตัวเองของเราตอบสนองต่อการคุกคามสังคมแบบเดียวกับที่มันตอบสนองกับคนจริง การล้มจากวงสังคมและแพ้รัก อบอุ่นและจิตนั้นเป็นอันตรายต่อความอยู่รอดเป็นการล่าสัตว์หรือค้าโดยสิงห์ย้ายนอกเหนือจาก 'รอดระบบ'รู้ว่า ปฏิกิริยาของการสูญเสียอาจมีกระบวนการคุ้มครองธรรมชาติมากคือทั้งหมดดีและดี แต่วิธีสามารถเราก้าวไปข้างหน้า และ 'เรียนรู้เสีย' ดีหรือไม่หนึ่งคำแนะนำ: BJJ และเฮมิงเวย์ขั้นตอนแรกคือส่วนอธิบายตามใบเสนอราคาจากเฮมิงเวย์ที่คนได้ความดี: "ถ้าสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แก้ไขถ้าคุณสามารถทำ แต่ไฟไม่ต้องกังวล กังวลไม่เคยแก้ไขอะไร"This first tip on the path of ‘learning to lose’ is a vitally important one. Competitors are by nature competitive. Many are perfectionists and, for whatever reason, are relentlessly hard on themselves. The voice of our inner critic will not fail to rebuke mistakes whilst being more than slow coming with self-praise. This is a habit we must try and break for our own peace of mind.The simple truth is this: you are who you are at this moment in time. If you could be different (fitter, faster, stronger longer), you would be. That fact that you aren’t means, at the moment, you can’t!So relax. Accept it. Stop fighting it. Be kind to yourself.This isn’t to say that we shouldn’t strive to be better – of course we should; this is why we show up at the academy every week, but it is healthier to learn to accept our weaknesses and work with them positively rather than routinely chastising ourselves for not yet being ‘something’ or ‘someone’ we would rather be.Tip two: Hunt the Silver LiningIn the face of a loss it is easy to get swept away in negative emotion where nothing feels positive. Friends, family and coaches may suggest you ‘look on the bright side’ but, right now, it is almost impossible to take this advice – certainly whilst you are still smarting from your loss. These are the steps to successfully following tip two:· Be on your own for a little while – get away from the crowds.· มีกาแฟ น้ำ ฟังเพลง - สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกเหมือนน้อง· หลังจาก 5 นาที มีปากกาและกระดาษ บังคับตัวเองเพื่อค้นหาสิ่งสามบวกจากการจับคู่ของคุณ และจดบันทึกเหล่านี้ตอนนี้ การวิจารณ์ภายในอาจต่อต้านพยายามที่เป็นบวก ไม่ให้มัน เป็นคู่แข่งที่คุณจะใช้ความทุกข์ยาก ดังนั้นหยุด whining และบังคับตัวเองให้พบสามสิ่งบวกจากการจับคู่ของคุณ นี้ได้รับการฝึกได้ง่าย แต่คุณต้องฝึกฝนแนะนำ 3: ตารางการให้ทิปเคล็ดลับที่สองมีหวังช่วยคุณง่ายขึ้นด้วยตัวเอง และย้ายคุณออกจาก 'ยอดลบ' เป็นมิตรมากขึ้นจิตใจ คำแนะนำต่อไปนี้เกี่ยวข้องกับประสบการณ์การเรียนรู้ของการสูญเสีย หลังจากที่ทุก นี้เป็นสิ่งที่เราเป็นหลัง เรียนรู้จากเราขาดทุนที่จุดเริ่มต้นของบทความนี้ เราพูดของความกลัวพื้นฐานที่สูญเสียสภาพแวดล้อม: ความกลัวที่สร้างความเครียด และ perversely และในที่สุดทำให้เราดำเนินการภายใต้ ลองตรวจสอบ:· กลัวว่าเราจะ 'อันตรายจริง' (ของมาสโลว์ระดับแรกของความต้องการ)· กลัวว่า เราจะสูญเสียของเรา 'พันธบัตรสังคม' (ของมาสโลว์สามระดับของความต้องการ)ความเชื่อเหล่านี้อยู่ในหัวใจของเรามีความเครียด และความต้านทานการสูญเสียและเป็นประโยชน์มากในการเปลี่ยนความเชื่อเหล่านี้ ความเชื่อเช่นตารางได้ จัดขึ้น โดย 'ขาหลักฐาน' ที่ช่วยให้เราเพื่อยืนยันการมีผลบังคับใช้ อับ หลายความเชื่อของเรามีขึ้นขึ้นกับขาของหลักฐานที่อาจไม่เป็นจริง หรือ น้อย มีผิดเพี้ยน
For example, as a child without developed levels of discernment, if you are regularly told that you are ‘clumsy’ when learning physical skills you may well grow up to believe this as truth. This belief could then determine your skill level – a self-fulfilling prophecy. As an adult, with developed levels of discernment, you may well observe that, although you struggle with a new skill on the first few turns, this physical experimentation always leads to mastery a little further on. You may also realise that this teacher’s ‘insults’ are incorrect and unhelpful and treat him to an RNC!

In short: our beliefs may not be correct. Now that you are an adult, challenge them. Cut the ‘table legs’; those that are not helpful.

In regard to our fundamental fears then, ask yourself the following questions to get a more ‘realistic’ outlook on competition. Once you have the answers, spend time really considering them. The insights gained may well start to change your deep seated beliefs.

Is your life really in danger from losing a BJJ match?
2. Will your coach, friends and family abandon you if you lose?

Tip four: ‘Tap’ Pollyanna

Pollyanna is a classic children’s novel where the central character (Pollyanna) is eternally optimistic. The name has latterly been borrowed for a term called the ‘Pollyanna principle’. It describes the tendency for people to remember the good, rather than the bad, in any given situation. Whilst tip two had us ‘hunting for the silver lining’, tip three, just as importantly, has us hunting for what we did badly!

As important as it is to be gentle with ourselves, understanding and positive, it does us no good to be a ‘Pollyanna’. Blind optimism is as dangerous to our progression as searing negativity. The recognition of our errors and subsequent efforts to improve on them is the keystone to development.

Recognising the weaknesses in our game does not have to be a self-criticising personal attack but an honest and mature assessment of where we are in relation to where we would like to be. Buy yourself a notebook and make a habit of regularly recording the positive and negatives of your matches. Remember, be objective rather than subjective.

Tip Five: Desensitisation

Our final tip of five brings us to a very effective technique in ‘learning to lose’. Desensitisation is the process of gradually submitting yourself to stresses so that you become accustomed to them and are no longer stressed by them! The great self development author, Susan Jeffers, explains it in the title of her book, ‘Feel the fear, and do it anyway!’

At London Zoo they have a program called the ‘friendly spider program ‘, for those with arachnophobia. At first, patients are shown photos of spiders, and then they see one in a box, then out of a box until the climax; the patient holding a fully mature Tarantula!

The lesson for us as BJJ competitors is to compete more! Compete regularly. Compete gi. Compete nogi. Compete at your academy comps. Compe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในชีวิตมีบางอย่าง 'ความจริงที่สั่นไหว': ในวิทยาศาสตร์ - 'สิ่งที่เกิดขึ้นจะต้องมาลงในความสัมพันธ์ - คุณจะ, ในบางจุดที่บอกว่า' สิ่งที่ผิดกับคู่ของคุณ ใน BJJ - ถ้าคุณแข่งขันเป็นประจำคุณจะไม่ช้าก็เร็วจะสูญเสีย. มันบอกว่าเราได้เรียนรู้มากขึ้นจากการสูญเสียของเรากว่าที่เราทำจากชัยชนะของเราและในขณะนี้อาจจะเป็นจริงสำหรับหลาย ๆ คนมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การสูญเสียอาจจะเป็นประสบการณ์ที่มีปัญหาอย่างลึกซึ้งและลบ; เพียงแค่นั่งอยู่ในฝูงชนของทัวร์นาเมนต์ใด ๆ และเป็นสักขีพยานความผิดหวังโกรธน้ำตาและความเศร้าโศกจากหลายออกจากเสื่อหลังจากการสูญเสีย. ความพยายามที่จะต้องถ้าหากเราจะใช้ความสูญเสียของเราเป็นประสบการณ์การเรียนรู้ในเชิงบวก. ทำไมการสูญเสียทำให้เรารู้สึก อึดอัด? แม้ว่าอาจดูเหมือนจะมีเหตุผลมากมายและหลากหลายสำหรับ 'การสูญเสียไม่ดี' สาเหตุที่สำคัญที่มีมากพื้นฐาน มนุษย์ในแง่วิวัฒนาการได้รับการออกแบบเพื่อความอยู่รอด ซึ่งอาจใช้เวลาที่โรแมนติก "ออกจากชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ในที่สุดเราทุกคน about- พยายามที่จะอยู่รอดนานพอที่จะผ่านในยีนของเราและยืดมรดกของเรา. สมองของเรามี 'เดินสาย' ที่จะทำให้เรามีชีวิตอยู่โดยเตือนเรา อันตรายและการต่อสู้อย่างใดอย่างหนึ่ง (ถ้ามีการทำลายล้างของภัยคุกคามเกือบ 100% บางอย่าง) หรือเรียกใช้และซ่อน (ถ้าคุณมีวิธีการออกจากความลึกของคุณและต้องออกอย่างรวดเร็ว!) กระบวนการนี้อยู่ภายใต้ภัยคุกคามและระบบการป้องกันตนเอง (ระบบประสาท) ของสมองของเราและเกี่ยวข้องกับต่อมทอนซิล (รู้สึกอิสระที่จะใช้คำเหล่านี้บนเสื่อระหว่างสถาบันการศึกษาเรื่องไม่สำคัญการสนทนา!). ระบบประสาทได้รับการออกแบบที่จะเลือก ขึ้นเกี่ยวกับภัยคุกคามและให้สัญญาณเรา ระเบิดความรู้สึกเช่นความวิตกกังวลโกรธหรือรังเกียจ เหล่านี้เป็นมากมักจะเรียงลำดับเดียวกันของอารมณ์คุณจะเห็นจาก 'แพ้' ในการแข่งขัน พื้นฐานแล้วเมื่อเราสูญเสียเรามีความรู้สึกถูกคุกคามอยู่ในอันตรายและราวกับว่าการดำรงอยู่ของเรามากคือ 'สาย' เป็น 'เลวร้ายที่สุดในกลุ่มชุดออกระฆังปลุก มีเรื่องตลกเก่าในเรื่องการอยู่รอดที่บอกว่าเป็น 'คุณจะได้ไม่ต้องทำงานได้เร็วกว่าหมาป่า คุณเพียงแค่ต้องทำงานได้เร็วกว่าเพื่อนของคุณ! ตลก แต่ไม่ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่หลัง! กระบวนการนี้จะได้รับในสถานที่ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของชนิดของมนุษย์ในช่วงเวลาที่ชีวิตเต็มไปด้วยความเสี่ยงของแท้ โชคดีที่ส่วนใหญ่ของเราที่อ่านข้อความนี้ไม่ได้อาศัยอยู่ชีวิตของภัยคุกคามดังกล่าว (ผมน้อมและการรับรู้พยักหน้าให้ผู้ที่ไม่อยู่ในวิถีชีวิตดังกล่าว.) ส่วนใหญ่ที่ 'อันตราย' มีการเปลี่ยนแปลงเป็นชีวิตที่ทันสมัยของเราได้กลายเป็นที่สังสรรค์. ประชุมนาย . Maslow อับราฮัมมาสโลว์แฮโรลด์เป็นนักจิตวิทยาชาวอเมริกันที่รู้จักกันดีสำหรับเขาลำดับขั้นของความต้องการ 'รูปแบบ ในระยะสั้นเขาบอกว่ามนุษย์ต้องการและทำงานต่อตามลำดับหมายเลขของความสำเร็จในการสั่งซื้อที่จะเจริญเติบโต. ตาม Maslow มีห้าระดับตั้งแต่แรก ความต้องการทางชีวภาพและสรีรวิทยา - อากาศ, อาหาร, เครื่องดื่มที่พักพิงอันอบอุ่นมีเพศสัมพันธ์และการนอนหลับ; เพื่อที่ห้าความต้องการของตนเอง actualization - ตระหนักถึงศักยภาพส่วนบุคคลตัวเองปฏิบัติตามแสวงหาเจริญเติบโตส่วนบุคคลและประสบการณ์สูงสุด ตั้งอยู่ในระหว่างที่สามจำนวนที่มีความต้องการที่เกี่ยวข้องกับเราในขณะที่การสูญเสียคู่แข่งที่มีศักยภาพ. ความต้องการทางสังคม - belongingness ความรักและความรักจากกลุ่มงานครอบครัวเพื่อนและความสัมพันธ์ที่โรแมนติกหนึ่งในความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราและอันตรายในยุคปัจจุบันคือของการปล่อยให้ด้านข้างลง ดูผู้ที่สูญเสีย; บ่อยครั้งมากที่พวกเขาจะแขวนหัวของพวกเขาในหัวอกของโค้ชของพวกเขาหรือมองไปยังเพื่อนและครอบครัวในฝูงชนที่มีลักษณะของความอัปยศ ' มันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่จะเห็น แต่ทุกคนคุ้นเคยเกินไป ระบบการป้องกันตนเองของเราตอบสนองต่อภัยคุกคามเหล่านี้สังคมในลักษณะเดียวกับที่จะตอบสนองกับคนทางกายภาพ ถูกตัดขาดจากวงสังคมและการสูญเสียความรักความอบอุ่นและความรักจะเป็นอันตรายต่อการอยู่รอดที่ถูกตามล่าโดยสิงโต. ย้ายที่อยู่นอกเหนือ 'การอยู่รอดระบบรู้ว่าปฏิกิริยาของเราที่จะสูญเสียอาจจะเป็นขั้นตอนการป้องกันเป็นธรรมชาติมากเป็นสิ่งที่ดีและดีแต่วิธีที่เราสามารถก้าวไปข้างหน้าและเรียนรู้ที่จะสูญเสียความเป็นอยู่ที่ดี? เคล็ดลับหนึ่ง: BJJ เฮมมิงและขั้นตอนแรกจะมีการอธิบายที่ดีที่สุดโดยอ้างจากเฮมมิงที่ดีอย่างจริงจัง: "ถ้ามีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องแก้ไขหากคุณสามารถ แต่ฝึกตัวเองว่าไม่ต้องกังวล กังวลไม่เคยแก้ไขอะไร ". นี้เคล็ดลับแรกบนเส้นทางของการเรียนรู้ที่จะสูญเสีย 'เป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญ คู่แข่งในการแข่งขันโดยธรรมชาติ หลายคนมีความสมบูรณ์แบบและด้วยเหตุผลใดมีความมุ่งมั่นอย่างหนักเกี่ยวกับตัวเอง เสียงของนักวิจารณ์ภายในของเราจะไม่ล้มเหลวที่จะตำหนิความผิดพลาดในขณะที่เป็นมากกว่าช้ามาด้วยการสรรเสริญตนเอง นี่คือนิสัยที่เราต้องพยายามและทำลายเพื่อความสงบสุขของเราเองของจิตใจ. ความจริงง่ายๆคือ: คุณเป็นคุณเป็นใครในขณะที่ในเวลานี้ หากคุณอาจจะแตกต่างกัน (ช่างฟิตเร็วแข็งแรงอีกต่อไป) คุณจะ นั่นคือความจริงที่ว่าคุณไม่ได้หมายความว่าในขณะที่คุณไม่ได้! ดังนั้นผ่อนคลาย ยอมรับมัน. หยุดการต่อสู้ . เป็นชนิดให้กับตัวเองนี้ไม่ได้ที่จะบอกว่าเราไม่ควรจะมุ่งมั่นที่จะดีกว่า- แน่นอนว่าเราควร; นี่คือเหตุผลที่เราจะแสดงขึ้นที่สถาบันการศึกษาทุกสัปดาห์ แต่ก็มีสุขภาพดีที่จะเรียนรู้ที่จะยอมรับจุดอ่อนของเราและทำงานกับพวกเขาในทางบวกมากกว่าประจำลงโทษตัวเองสำหรับยังไม่ได้เป็น 'สิ่งที่' หรือ 'ใครบางคนที่เราอยากจะ. เคล็ดลับสอง : ล่าซับเงินในการเผชิญกับการสูญเสียมันเป็นเรื่องง่ายที่จะได้รับหายไปในอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบที่ไม่มีอะไรรู้สึกในเชิงบวก เพื่อนครอบครัวและโค้ชอาจแนะนำให้คุณมองในด้านสว่าง 'แต่ตอนนี้มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้คำแนะนำนี้ - แน่นอนในขณะที่คุณยังคงเจ็บจากการสูญเสียของคุณ เหล่านี้เป็นขั้นตอนในการประสบความสำเร็จเคล็ดลับต่อไปที่สอง:. ·เป็นตัวคุณเองในขณะที่น้อย - ได้รับออกไปจากฝูงชน. ·คว้ากาแฟน้ำกับฟังเพลงฟังสิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกสงบเล็ก ๆ น้อย ๆ·หลังจากห้านาที ด้วยปากกาและกระดาษบังคับตัวเองให้พบว่าสามสิ่งที่เป็นบวกจากการแข่งขันของคุณและเขียนเหล่านี้ลง. ตอนนี้นักวิจารณ์ภายในของคุณอาจต้านทานความพยายามนี้ที่เป็นบวก อย่าปล่อยให้มัน ในฐานะที่เป็นคู่แข่งคุณจะใช้ในความทุกข์ยากเพื่อหยุดเสียงหอนและบังคับตัวเองให้พบว่าสามสิ่งที่ดีจากการจับคู่ของคุณ นี้ได้รับง่ายขึ้นกับการปฏิบัติ แต่คุณต้องปฏิบัติ. เคล็ดลับที่สาม: Tipping ตารางสองคนแรกที่ได้หวังว่าเคล็ดลับที่ช่วยให้คุณได้ง่ายขึ้นเล็กๆ น้อย ๆ ในตัวเองและย้ายคุณออกจาก 'ฉุนเชิงลบ' เข้าสู่สถานะมิตรใจมากขึ้น ข้อเสนอนี้เคล็ดลับต่อไปด้วยประสบการณ์การเรียนรู้ของการสูญเสีย; หลังจากทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เรามีอยู่หลังจากที่เรียนรู้จากการสูญเสียของเรา. ในช่วงเริ่มต้นของบทความนี้เราพูดถึงความกลัวพื้นฐานรอบการสูญเสีย: ความกลัวที่สร้างความเครียดและในท้ายที่สุดและดื้อรั้นสาเหตุที่เราจะดำเนินการภายใต้! ทบทวน Let 's:. ·กลัวว่าเราอยู่ในอันตรายจริง' (ระดับ Maslow แรกของความต้องการ). ·กลัวว่าเราจะสูญเสีย 'พันธบัตรสังคมของเรา (ระดับที่สาม Maslow ของความต้องการ) ความเชื่อเหล่านี้อยู่ในหัวใจของความเครียดของเราและ ความต้านทานต่อการสูญเสียและจะเป็นประโยชน์ที่จะเปลี่ยนความเชื่อเหล่านี้ ความเชื่อเป็นเหมือนตาราง จัดขึ้นโดย 'ขาของหลักฐาน' ที่ช่วยให้เราเพื่อยืนยันความถูกต้องของพวกเขา แต่น่าเสียดายที่หลายความเชื่อของเราที่จะมีขึ้นขึ้นกับขาของหลักฐานที่ไม่อาจเป็นจริงหรืออย่างน้อยจะบิดเบี้ยว. ยกตัวอย่างเช่นเป็นเด็กโดยไม่ต้องระดับการพัฒนาของความฉลาดถ้าคุณเป็นประจำบอกว่าคุณเป็น 'เงอะงะเมื่อ การเรียนรู้ทักษะทางกายภาพที่คุณอาจจะเติบโตขึ้นมาเชื่อว่านี่เป็นความจริง ความเชื่อนี้ก็สามารถกำหนดระดับความสามารถของคุณ - คำทำนายตัวเองตอบสนอง ฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีระดับการพัฒนาความฉลาดของคุณดีอาจสังเกตว่าถึงแม้ว่าคุณจะต่อสู้กับทักษะใหม่ในรอบไม่กี่ครั้งแรกที่ทดลองทางกายภาพนี้มักจะนำไปสู่การเรียนรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เพิ่มเติมเกี่ยวกับ นอกจากนี้คุณยังอาจจะรู้ว่าครูคนนี้ 'ด่า' ไม่ถูกต้องและไม่ช่วยเหลือและรักษาเขาไป RNC! ในระยะสั้น: ความเชื่อของเราอาจไม่ถูกต้อง ตอนนี้ที่คุณผู้ใหญ่ท้าทายพวกเขา ตัด 'ขาโต๊ะ'; ผู้ที่ไม่ได้เป็นประโยชน์. ในเรื่องความกลัวพื้นฐานของเราแล้วถามตัวเองคำถามต่อไปนี้ที่จะได้รับมุมมองเพิ่มเติม 'จริง' ในการแข่งขัน เมื่อคุณมีคำตอบที่ใช้เวลาจริงๆคิดของพวกเขา ข้อมูลเชิงลึกที่ได้รับอาจจะเริ่มต้นที่จะเปลี่ยนความเชื่อของคุณนั่งอยู่ลึก. คือชีวิตของคุณจริงๆตกอยู่ในอันตรายจากการสูญเสียการแข่งขัน BJJ? 2 จะโค้ชของเพื่อนและครอบครัวละทิ้งคุณถ้าคุณสูญเสีย? เคล็ดลับที่สี่: 'แตะ' Pollyanna ดีเสมอเป็นเด็กนวนิยายคลาสสิกที่ตัวอักษรกลาง (Pollyanna) เป็นแง่ดีนิรันดร์ ชื่อที่ได้รับการยืมต่อมาในระยะที่เรียกว่า 'หลักการดีเสมอ' มันอธิบายแนวโน้มสำหรับคนที่จะจำที่ดีมากกว่าไม่ดีในสถานการณ์ใดก็ตาม ขณะที่ปลายทั้งสองมีเรา 'ล่าสัตว์สำหรับซับเงิน' ปลายสามเช่นเดียวกับที่สำคัญได้เราล่าสัตว์สำหรับสิ่งที่เราทำไม่ดี! ที่สำคัญเป็นก็คือการจะอ่อนโยนกับตัวเองเข้าใจและบวกก็ไม่เราไม่ดีไป จะเป็น 'ดีเสมอ' มองในแง่ดีคนตาบอดเป็นอันตรายต่อความก้าวหน้าของเราเป็นปฏิเสธ searing การรับรู้จากข้อผิดพลาดของเราและความพยายามที่ตามมาในการปรับปรุงที่พวกเขาเป็นหลักสำคัญในการพัฒนา. ตระหนักถึงจุดอ่อนในเกมของเราไม่จำเป็นต้องเป็นตัวเองวิจารณ์โจมตีส่วนบุคคล แต่ประเมินความซื่อสัตย์และเป็นผู้ใหญ่ของการที่เราอยู่ในความสัมพันธ์กับการที่เรา อยากจะเป็น ซื้อโน๊ตบุ๊คตัวเองและทำให้นิสัยของการบันทึกอย่างสม่ำเสมอในเชิงบวกและเชิงลบของการแข่งขันของคุณ โปรดจำไว้ว่าเป็นเป้าหมายมากกว่าอัตนัย. ห้าเคล็ดลับ: desensitisation ปลายสุดท้ายของเราห้านำเราไปเป็นเทคนิคที่มีประสิทธิภาพมากใน 'การเรียนรู้ที่จะสูญเสีย' desensitisation เป็นกระบวนการของการค่อยๆส่งตัวเองให้เน้นเพื่อให้คุณกลายเป็นที่คุ้นเคยกับพวกเขาและกำลังเครียดอีกต่อไปโดยพวกเขา! ผู้เขียนพัฒนาตนเองที่ดีซูซาน Jeffers อธิบายไว้ในชื่อของหนังสือของเธอ 'รู้สึกกลัวและทำมันต่อไป!' ที่สวนสัตว์ลอนดอนพวกเขามีโปรแกรมที่เรียกว่า 'โปรแกรมแมงมุมมิตร' สำหรับผู้ที่มี Arachnophobia ตอนแรกผู้ป่วยจะแสดงให้เห็นภาพของแมงมุมและพวกเขาก็เห็นหนึ่งในกล่องแล้วออกจากกล่องจนจุดสุดยอด; ผู้ป่วยถือทารันทูล่าสุกเต็มที่! บทเรียนสำหรับเราในฐานะคู่แข่ง BJJ คือการแข่งขันมากขึ้น! การแข่งขันเป็นประจำ กูเกิลในการแข่งขัน แข่งขัน Nogi แข่งขันในสถาบันการศึกษาของคุณ comps compe

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในชีวิต มีบาง ' ความจริง ' และ ' unshakeable ในวิทยาศาสตร์ สิ่งที่เกิดขึ้นต้องลงมา ' , ในความสัมพันธ์ –คุณจะ , ในบางจุด , ว่า ' สิ่งที่ ' ผิด กับคู่ของคุณ ใน BJJ –ถ้าคุณแข่งขันได้ตามปกติ คุณจะ ไม่ช้าก็เร็ว แพ้

จะกล่าวว่า เราได้เรียนรู้จากการสูญเสียของเรามากกว่าที่เรารู้ จากชัยชนะของเรา และขณะ นี้อาจเป็นจริง หลายมันไม่ได้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สูญเสียสามารถลบปัญหาลึกและประสบการณ์ เพียงแค่นั่งในฝูงชนของการแข่งขันใด ๆและเป็นพยาน ความผิดหวัง ความโกรธ น้ำตา และความเศร้าโศกจากหลายออกจากเสื่อหลังจากการสูญเสีย

ความพยายามเป็นสิ่งจำเป็นถ้าเราใช้ของเราขาดทุนเป็นบวกประสบการณ์การเรียนรู้

ทำไมทำให้เรารู้สึกสูญเสีย อึดอัดไหม ?

แม้ว่ามันอาจดูเหมือนจะมากมายและหลากหลายเหตุผลที่ ' ' แพ้อย่างรุนแรง สาเหตุหลักๆ พื้นฐาน เพิ่มเติม มนุษย์ในแง่วิวัฒนาการ , ถูกออกแบบมาเพื่อความอยู่รอด นี้อาจจะเอา ' ความรัก ' ของชีวิตเล็ก ๆน้อย ๆแต่สุดท้ายก็คือสิ่งที่เรากำลังพยายามที่จะอยู่รอดได้นานพอที่จะส่งผ่านยีนของเราและรักษามรดกของเรา

สมองของเรา ' ' เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่ได้ด้วยการเดินสายเตือนเราจากอันตรายและให้ต่อสู้ ( ถ้าการทำลายล้างของการคุกคามที่เกือบ 100% แน่นอน ) หรือเรียกใช้และซ่อน ( ถ้าคุณมีทางออกของความลึกของคุณ และต้องออกเร็ว ! .กระบวนการนี้จะถูกควบคุมโดยระบบการคุกคามและการป้องกัน ( ระบบประสาท ) ของสมองของเราและเกี่ยวข้องกับอะมิกดาลา ( รู้สึกฟรีที่จะใช้คำเหล่านี้บนเสื่อในโรงเรียนเรื่องการแชท !

ระบบประสาทถูกออกแบบให้รับกับภัยคุกคามและให้เราสัญญาณ ; การเคลื่อนไหวของความรู้สึก เช่น ความวิตกกังวล ความโกรธ หรือขยะแขยงเหล่านี้มักจะเรียงลำดับเดียวกันของอารมณ์ที่คุณจะเห็นจาก ' แพ้ ' ที่การแข่งขัน ส่วนใหญ่แล้ว เมื่อเราแพ้ เรารู้สึกถูกคุกคาม อันตราย และว่า ชีวิตความเป็นอยู่ของเรามากคือ ' เส้น ' เป็น ' ที่เลวร้ายที่สุด ' ในกลุ่มชุดปิดระฆังปลุก มันเป็นตลกเก่าในเรื่องการกล่าวว่า ' คุณไม่ต้องวิ่งให้เร็วกว่าหมาป่า