The increase in dietary lipid level

The increase in dietary lipid level produced a respdifferent onse in the analyzed digestive enzyme activities (Fig. 2 and Fig. 3). The activity of neutral lipase was stimulated in fish fed with diet L25, but this increase (P = 0.015) was only detected in the total activity per segment (or segmental activity; Fig. 2A). Segmental activity is thus defined as the total activity per digestive tract (hepatopancreas and gut) or segment, and it reflects the digestive capability of an organism. In addition, a significant decrease (P = 0.011) was measured in the specific activity of pancreatic lipase in group L25 ( Fig. 3B), although segmental activities did not change significantly (P = 0.124; Fig. 2B). The increase in dietary lipid levels also produced an increase in the proteolytic capability of the fish ( Fig. 2C and D). Thus, whereas the total activity of alkaline proteases was not significantly different between groups L10 and L25 ( Fig. 2C), the maximum activity for trypsin corresponded to group L10 (P = 0.004; Fig. 2D). No significant differences were detected in the specific activities for both enzymes (P > 0.05; Fig. 3C and D), although the specific activity of trypsin ( Fig. 3D) followed a similar trend to its segmental activity ( Fig. 2D). The decrease in dietary starch (to maintain the energy levels) as a consequence of the increase in dietary lipids was followed by a parallel and significant decrease (P = 0.007) in the specific activity of amylase in fish fed with diet L25 ( Fig. 3E). This decrease was clearly related to the significant decrease in the secretion of this enzyme [55.6 ± 6.16b (L6), 43.3 ± 3.20b (L10), and 28.5 ± 4.22a (L25); P = 0.001]. The secretion rates of all the other analyzed digestive enzymes were not significantly affected by the dietary treatments (P > 0.05; data not shown).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเพิ่มขึ้นของระดับไขมันที่ผลิต onse respdifferent ในการวิเคราะห์กิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหาร (รูปที่ 2 และรูปที่ 3.) กิจกรรมของเอนไซม์ไลเปสที่เป็นกลางถูกกระตุ้นในปลาที่เลี้ยงด้วยอาหาร L25 แต่การเพิ่มขึ้นนี้ (p = 0.015) พบเฉพาะในกิจกรรมรวมต่อส่วน (หรือกิจกรรมปล้อง. 2a มะเดื่อ)กิจกรรมปล้องที่กำหนดไว้จึงเป็นกิจกรรมที่รวมต่อระบบทางเดินอาหาร (ตับและทางเดินอาหาร) หรือส่วนและมันสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการย่อยอาหารของสิ่งมีชีวิต นอกจากนี้การลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.011) เป็นวัดในกิจกรรมเฉพาะของเอนไซม์ไลเปสตับอ่อนในกลุ่ม L25 (รูปที่ 3b) แม้ว่ากิจกรรมปล้องไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.124. มะเดื่อ 2b)การเพิ่มขึ้นของระดับไขมันในอาหารยังผลิตเพิ่มขึ้นความสามารถในการย่อยโปรตีนของปลา (รูปที่ 2c และง) ดังนั้นในขณะที่กิจกรรมที่รวมของอัลคาไลน์โปรตีเอสไม่ได้เป็นอย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มและ L10 L25 (รูปที่ 2c), กิจกรรมสูงสุดสำหรับ trypsin สอดคล้องกับกลุ่ม L10 (p = 0.004. มะเดื่อ 2d)ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญถูกตรวจพบในกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงเอนไซม์ทั้งสอง (p> 0.05. มะเดื่อ 3c และง) แม้ว่ากิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงของ trypsin (รูป 3 มิติ) ตามแนวโน้มคล้ายกับกิจกรรมของปล้อง (รูปที่ 2d)ลดลงในอาหารจำพวกแป้ง (เพื่อรักษาระดับพลังงาน) เป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของไขมันในอาหารที่ตามมาด้วยการลดลงอย่างมีนัยสำคัญและแบบขนาน (p = 0.007) ในกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงของอะไมเลสในปลาที่เลี้ยงด้วยอาหาร L25 (รูป 3e ) การลดลงนี้เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนกับการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการหลั่งของเอนไซม์นี้ [55.6 ± 6.16b (l6) 43.3 ± 3.20b (L10) และ 285 ± 4.22a (L25); p = 0.001] อัตราการหลั่งของเอนไซม์ย่อยอาหารอื่น ๆ วิเคราะห์ไม่ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการรักษาอาหาร (p> 0.05; ไม่ได้แสดงข้อมูล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพิ่มขึ้นของระดับไขมันอาหารผลิต onse respdifferent ในกิจกรรมวิเคราะห์เอนไซม์ย่อยอาหาร (Fig. 2 และ Fig. 3) กิจกรรมของเอนไซม์ไลเปสที่เป็นกลางที่ถูกกระตุ้นในปลาที่เลี้ยง ด้วยอาหาร L25 แต่การเพิ่มขึ้น (P = 0.015) พบเฉพาะในกิจกรรมรวมต่อเซ็กเมนต์ (หรือกิจกรรมงานติด segmental Fig. 2A) งานติด segmental กิจกรรมถูกกำหนดให้เป็นกิจกรรมต่อระบบทางเดินอาหาร (hepatopancreas และลำไส้) หรือส่วนรวมดังนั้น และมันสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถในการย่อยอาหารของสิ่งมีชีวิตที่ นอกจากนี้ สำคัญลด (P = 0.011) วัดในกิจกรรมของตับอ่อนเอนไซม์ไลเปสในกลุ่ม L25 (Fig. 3B), แม้ว่ากิจกรรมงานติด segmental ไม่เปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.124 Fig. 2B) การเพิ่มขึ้นของระดับไขมันอาหารยังผลิตการเพิ่มความสามารถใน proteolytic ปลา (Fig. 2C และ D) ดังนั้น ในขณะที่กิจกรรมรวมของ proteases ด่างไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง กลุ่ม L10 และ L25 (Fig. 2C), กิจกรรมสูงสุดสำหรับทริปซิน corresponded การ L10 (P = 0.004 Fig. 2D) ตรวจพบในกิจกรรมเฉพาะสำหรับเอนไซม์ทั้งสองไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P > 0.05 Fig. 3 C และ D), ถึงแม้ว่ากิจกรรมของทริปซิน (Fig. 3D) ตามแนวโน้มที่คล้ายกันเพื่อกิจกรรมของงานติด segmental (Fig. 2D) ลดลงในแป้งอาหาร (เพื่อรักษาระดับพลังงาน) เป็นลำดับเพิ่มโครงการอาหารถูกตามลดลงพร้อมกัน และอย่างมีนัยสำคัญ (P = 0.007) ในกิจกรรมเฉพาะของ amylase ในปลาที่เลี้ยง ด้วยอาหาร L25 (Fig. 3E) ลดลงได้อย่างชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการหลั่งของเอนไซม์นี้ [55.6 ± 6.16b (L6) 43.3 ± 3.20b (L10), และ 28± 5 4.22a (L25); P = 0.001] ราคาหลั่งทั้งหมดอื่น ๆ วิเคราะห์ย่อยอาหารเอนไซม์ไม่อย่างถูกกระทบ โดยการรักษาอาหาร (P > 0.05 ข้อมูลไม่แสดง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มที่อยู่ในระดับ( lipid อาหารผลิต onse respdifferent ในกิจกรรมเอนไซม์ย่อยวิเคราะห์(รูปที่ รูปที่ 2 . 3 ) การทำงานของ lipase เป็นกลางมีความคึกคักในปลากินกับอาหาร L 25 แต่เพิ่มขึ้นนี้( P = 0.015 )มีการตรวจพบในกิจกรรมทั้งหมดที่ต่อตลาด(หรือกิจกรรม segmental รูปเท่านั้น 2 )กิจกรรม segmental จึงกำหนดไว้เป็นกิจกรรมทั้งหมดที่ต่อทางเดินอาหาร(ลำไส้และ hepatopancreas )หรือตลาดและสะท้อนถึงความสามารถย่อยอาหารของสัตว์ ในการเพิ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัด( P = 0.011 )วัดได้ในกิจกรรมเฉพาะของ lipase pancreatic ในกลุ่ม L 25 (รูปที่ 3 B )แม้ว่ากิจกรรม segmental ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด( P = 0.124 รูป. 2 B )เพิ่มที่อยู่ในระดับ( lipid อาหารยังได้สร้างเพิ่มขึ้นในด้านความสามารถใน proteolytic ของปลาที่(รูปที่ 2 C และ D ) ดังนั้นในขณะที่กิจกรรมทั้งหมดของ proteases อัลคาไลน์ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม L 10 และ L 25 (รูปที่ 2 C )การทำงานสูงสุดสำหรับ trypsin สอดคล้องกับกลุ่ม L 10 ( P = 0.004 นิ้วรูป. 2 D )ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญถูกตรวจพบในกิจกรรมเฉพาะสำหรับเอ็นไซม์ทั้งสองด้าน( P > 0.05 รูป 3 C และ D )แม้ว่ากิจกรรมเฉพาะของ trypsin (รูป. 3 D )ตามแนวโน้มความเหมือนที่ทำกิจกรรม segmental (รูปที่ 2 D )ลดลงในการ บริโภค อาหารแป้ง(ในการรักษาระดับพลังงาน)โดยเป็นผลจากที่เพิ่มขึ้นในการ บริโภค อาหารไขมันตามมาด้วยคู่ขนานและที่สำคัญลดลง( P = 0.007 )ในที่เฉพาะของ amylase ในปลากินอาหาร L 25 (รูปที่ 3 E ) ลดลงนี้เป็นที่เกี่ยวข้องเพื่อลดลงอย่างมีนัยสำคัญที่อยู่ในน้ำที่ไหลออกมาจากอวัยวะของเอนไซม์นี้[ 55.6 ± 6.16 B ( L 6 ) 43.3 ± 3.20 B ( L 10 )และ 28 ได้อย่างชัดเจน5 ± 4.22 ( L 25 ) P = 0.001 ถึง] อัตราน้ำที่ไหลออกมาจากอวัยวะของเอ็นไซม์อื่นๆที่นำมาวิเคราะห์ย่อยอาหารทั้งหมดไม่ได้มีผลกระทบต่อการ บริโภค อาหารโดยการบำบัด( P > 0.05 ข้อมูลไม่มีใน ภาพ ประกอบ)