cology is not synonymous with envir

cology is not synonymous with environment, environmentalism, natural history, or environmental science. It is closely related to evolutionary biology, genetics, and ethology. An important focus for ecologists is to improve the understanding of how biodiversity affects ecological function. Ecologists seek to explain:

Life processes, interactions and adaptations
The movement of materials and energy through living communities
The successional development of ecosystems
The abundance and distribution of organisms and biodiversity in the context of the environment.
Ecology is a human science as well. There are many practical applications of ecology in conservation biology, wetland management, natural resource management (agroecology, agriculture, forestry, agroforestry, fisheries), city planning (urban ecology), community health, economics, basic and applied science, and human social interaction (human ecology). For example, the Circles of Sustainability approach treats ecology as more than the environment 'out there'. It is not treated as separate from humans. Organisms (including humans) and resources compose ecosystems which, in turn, maintain biophysical feedback mechanisms that moderate processes acting on living (biotic) and non-living (abiotic) components of the planet. Ecosystems sustain life-supporting functions and produce natural capital like biomass production (food, fuel, fiber and medicine), the regulation of climate, global biogeochemical cycles, water filtration, soil formation, erosion control, flood protection and many other natural features of scientific, historical, economic, or intrinsic value.

The word "ecology" ("Ökologie") was coined in 1866 by the German scientist Ernst Haeckel (1834–1919). Ecological thought is derivative of established currents in philosophy, particularly from ethics and politics.[1] Ancient Greek philosophers such as Hippocrates and Aristotle laid the foundations of ecology in their studies on natural history. Modern ecology became a much more rigorous science in the late 19th century. Evolutionary concepts relating to adaptation and natural selection became the cornerstones of modern ecological theory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

cology is not synonymous with environment, environmentalism, natural history, or environmental science. It is closely related to evolutionary biology, genetics, and ethology. An important focus for ecologists is to improve the understanding of how biodiversity affects ecological function. Ecologists seek to explain:Life processes, interactions and adaptationsThe movement of materials and energy through living communitiesThe successional development of ecosystemsThe abundance and distribution of organisms and biodiversity in the context of the environment.Ecology is a human science as well. There are many practical applications of ecology in conservation biology, wetland management, natural resource management (agroecology, agriculture, forestry, agroforestry, fisheries), city planning (urban ecology), community health, economics, basic and applied science, and human social interaction (human ecology). For example, the Circles of Sustainability approach treats ecology as more than the environment 'out there'. It is not treated as separate from humans. Organisms (including humans) and resources compose ecosystems which, in turn, maintain biophysical feedback mechanisms that moderate processes acting on living (biotic) and non-living (abiotic) components of the planet. Ecosystems sustain life-supporting functions and produce natural capital like biomass production (food, fuel, fiber and medicine), the regulation of climate, global biogeochemical cycles, water filtration, soil formation, erosion control, flood protection and many other natural features of scientific, historical, economic, or intrinsic value.คำว่า "นิเวศวิทยา" ("Ökologie") ถูกจังหวะใน 1866 โดยนักวิทยาศาสตร์เยอรมันเอิร์นสท์ Haeckel (1834-1919) คิดระบบนิเวศเป็นอนุพันธ์ของกระแสขึ้นในปรัชญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากจริยธรรมและการเมือง [1] ปรัชญากรีกโบราณเช่นอริสโตเติลและ Hippocrates วางรากฐานของระบบนิเวศในการศึกษาเกี่ยวกับธรรมชาติวิทยา นิเวศวิทยาที่ทันสมัยเป็น วิทยาศาสตร์อย่างเข้มงวดมากขึ้นในช่วงปลายศตวรรษ แนวคิดวิวัฒนาการที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวและคัดเลือกโดยธรรมชาติเป็น สิ่งสำคัญของทฤษฎีทันสมัยระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

cology ไม่ตรงกันกับสภาพแวดล้อม, สิ่งแวดล้อมประวัติศาสตร์ธรรมชาติหรือวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชีววิทยาวิวัฒนาการพันธุศาสตร์และ ethology การมุ่งเน้นที่สำคัญสำหรับนักนิเวศวิทยาคือการปรับปรุงความเข้าใจในการส่งผลกระทบต่อความหลากหลายทางชีวภาพในระบบนิเวศฟังก์ชั่น นิเวศวิทยาพยายามที่จะอธิบาย: กระบวนการชีวิตปฏิสัมพันธ์และดัดแปลงการเคลื่อนไหวของวัสดุและพลังงานผ่านชุมชนที่อาศัยการพัฒนาต่อเนื่องของระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์และการกระจายของสิ่งมีชีวิตและความหลากหลายทางชีวภาพในบริบทของสภาพแวดล้อม. นิเวศวิทยาเป็นวิทยาศาสตร์ของมนุษย์ได้เป็นอย่างดี มีการใช้งานจริงจำนวนมากของระบบนิเวศในทางชีววิทยาการอนุรักษ์พื้นที่ชุ่มน้ำที่มีการจัดการ, การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ (agroecology, การเกษตร, ป่าไม้วนเกษตร, ประมง) ผังเมือง (นิเวศวิทยาเมือง) สุขภาพชุมชนเศรษฐศาสตร์พื้นฐานและประยุกต์ใช้วิทยาศาสตร์และการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของมนุษย์ (นิเวศวิทยามนุษย์) ยกตัวอย่างเช่นกลุ่มของวิธีการปฏิบัติต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนของระบบนิเวศมากกว่าสิ่งแวดล้อม 'ออกมี' มันไม่ได้รับการปฏิบัติที่แยกออกมาจากมนุษย์ สิ่งมีชีวิต (รวมทั้งมนุษย์) และทรัพยากรแต่งระบบนิเวศซึ่งในที่สุดก็รักษากลไกความคิดเห็นชีวฟิสิกส์ว่ากระบวนการกลั่นกรองทำหน้าที่เกี่ยวกับที่อยู่อาศัย (สิ่งมีชีวิต) และไม่มีชีวิต (abiotic) ส่วนประกอบของดาวเคราะห์ ระบบนิเวศหลายฟังก์ชั่นการสนับสนุนการรักษาชีวิตและสร้างทุนทางธรรมชาติเช่นการผลิตชีวมวล (อาหาร, น้ำมัน, เส้นใยและยา), กฎระเบียบของสภาพภูมิอากาศวัฏจักรการกรองน้ำดินก่อตัวควบคุมการพังทลายของการป้องกันน้ำท่วมและคุณสมบัติอื่น ๆ อีกมากมายที่เป็นธรรมชาติของวิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ทางเศรษฐกิจหรือมูลค่าที่แท้จริง. คำว่า "ระบบนิเวศ" ("Ökologie") ได้รับการประกาศเกียรติคุณในปี 1866 โดยนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน Ernst Haeckel (1834-1919) ความคิดเชิงนิเวศน์เป็นที่มาของกระแสก่อตั้งขึ้นในปรัชญาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากจริยธรรมและการเมือง. [1] นักปรัชญากรีกโบราณเช่น Hippocrates อริสโตเติลและวางรากฐานของระบบนิเวศในการศึกษาของพวกเขาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ธรรมชาติ นิเวศวิทยาโมเดิร์นกลายเป็นวิทยาศาสตร์มากที่เข้มงวดมากขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 แนวคิดวิวัฒนาการที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวและการคัดเลือกโดยธรรมชาติกลายเป็นเสาหลักของทฤษฎีระบบนิเวศที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

cology ไม่พ้องกับสิ่งแวดล้อม สิ่งแวดล้อม ธรรมชาติ หรือวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม มันเกี่ยวข้องกับชีววิทยา พันธุศาสตร์ วิวัฒนาการ และพฤติกรรมวิทยา . การมุ่งเน้นที่สำคัญสำหรับ ecologists เพื่อปรับปรุงความเข้าใจของวิธีการทางชีวภาพมีผลต่อการทำงานทางนิเวศวิทยา ecologists ขออธิบาย : กระบวนการชีวิต


ปฏิสัมพันธ์และการปรับตัวการเคลื่อนที่ของวัสดุและพลังงานผ่านชีวิตชุมชน

พัฒนาสังคมของระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์ และการกระจายของสิ่งมีชีวิตและความหลากหลายทางชีวภาพในบริบทของสิ่งแวดล้อม นิเวศวิทยา เป็นวิทยาศาสตร์
มนุษย์เช่นกัน มีหลายประโยชน์ของนิเวศวิทยา ชีววิทยา การอนุรักษ์การจัดการระบบการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ agroecology การเกษตร ป่าไม้วนเกษตร ประมง ) , การวางผังเมือง ( นิเวศวิทยาเมือง ) , สุขภาพชุมชน , เศรษฐศาสตร์ , วิทยาศาสตร์พื้นฐานและประยุกต์ และการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของมนุษย์ ( มนุษย์นิเวศวิทยา ) ตัวอย่างเช่นวงกลมแบบยั่งยืนถือว่าระบบนิเวศมากกว่าสิ่งแวดล้อม ' ออกมี ' มันไม่ได้เป็นเหมือนที่แยกต่างหากจากมนุษย์ สิ่งมีชีวิต ( รวมถึงมนุษย์ ) และทรัพยากรประกอบด้วยระบบนิเวศซึ่งในการเปิดรักษากลไกความคิดเห็นทางชีวกายภาพที่ปานกลาง กระบวนการทำอยู่ ( ชีวภาพ ) และไม่มีชีวิต ( สิ่งมีชีวิต ) ส่วนประกอบของดาวเคราะห์ ระบบนิเวศและธรรมชาติหล่อเลี้ยงชีวิตสนับสนุนฟังก์ชันการผลิตการผลิตชีวมวล ( ทุน เช่น อาหาร เชื้อเพลิง ไฟเบอร์ และ ยา ) , การควบคุมสภาพภูมิอากาศทั่วโลกชีวธรณีเคมีรอบ น้ำกรอง , รูปแบบ , การควบคุมการพังทลายของดินป้องกันน้ำท่วม และหลายอื่น ๆคุณลักษณะของธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หรือคุณค่า

คำว่า " ระบบนิเวศ " ( " Ö kologie " ) ตั้งขึ้นในปี 1866 โดยนักวิทยาศาสตร์เยอรมัน Ernst haeckel ( 1834 – 1919 ) คิดว่าทางนิเวศวิทยาเป็นอนุพันธ์ของสร้างกระแสในปรัชญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากจริยธรรมและการเมือง[ 1 ] กรีกโบราณอริสโตเติลนักปรัชญาเช่น Hippocrates และการวางรากฐานของระบบนิเวศในการศึกษาประวัติศาสตร์ธรรมชาติ นิเวศวิทยาวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ได้กลายเป็นที่เข้มงวดมากขึ้นในปลายศตวรรษที่ 19 . แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวและวิวัฒนาการการคัดเลือกตามธรรมชาติเป็น cornerstones ของทฤษฎีนิเวศวิทยาสมัยใหม่