หลายคนให้นิยามความรักว่าเป็นสิ่งที่สวยงาม บริสุทธิ์และมีคุณค่า
แต่สำหรับใครบางคนมันคือความมืดดำ ความพินาศ โศกนาฏกรรม และความชั่วร้าย.."
ลูเซีย คารร์เด็กชายผู้ครอบครองใบหน้าที่งดงามเสียย่ิงกว่าเด็กผู้ชายทั่วไป ดวงตาสีฟ้าสวย อายุยี่สิบ รูปร่างส่วนสูงสมส่วนเหมาะสม
ดวงตาสีฟ้าสั่นครอนไปด้วยความลังเล กับเชือกผ้าสีขาวในมือของตัวเอง แน่นอน..เขากำลังลังเลและกำลังใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง
ลูเซียตัดสินใจก้าวเท้าขึ้นไปบนเก้าอี้ไม้กลางห้องที่เตรียมไว้แล้วก่อนหน้านี้ และจัดการผูกเชือกเข้าไปราวบนเพดานชนิดที่ว่าไม่ให้มันหลุดออกมาจากราวได้เลยแม้ว่าจะมีใครมาดึงถึงมันอย่างแรงก็ตาม