The input effluent concentration of

The input effluent concentration of phosphorus
ranged between 2.22 - 9.71 mg/L. The total phosphorus
removal by S and SP was important from the first week
and to above stable 90% of during the remainder of the
experiment. The output effluent phosphorus
concentration ranged between 0.02 - 0.15 mg/L and
0.03 – 0.45 mg/Lfor S and SP treatment respectively
(Fig 3). The elimination with P treatment reached the
maximum yield after 21st day of the experiment (90.98%)
and slowly decreased. After one week of operation, its
concentration ranged between 0.19±0.07 to 1.37±0.18
mg/L. Decrease of phosphorus elimination by P, from
35 days, suggested the possible saturation of filter
media and decreasing sorption capacity. Low
abatement was interesting because phosphorus has a
positive impact on crop productivity. Phosphorus
retention was due to sorption and precipitation
phenomena (Faulkner & Richardson, 1989; Vymazal et
al., 2000). These reactions depended on the Ca, Fe and
Al contents of the filter (Korkusuz et al., 2005).
Fig. 4 showed the change in ammonia removal
during the experiment. The average ammonia removal
for S and SP was 99.61% and 99.79% respectively and
the corresponding output effluent ammonia
concentration was between

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นน้ำทิ้งสำหรับการป้อนค่าของฟอสฟอรัส
อยู่ในช่วงระหว่าง 2.22 9.71 mg/L. ฟอสฟอรัสรวม
เอา S และ SP เป็นสิ่งสำคัญจากสัปดาห์แรก
และข้างบนมั่นคง 90% ในช่วงเหลือของการ
ทดลอง ฟอสฟอรัสในน้ำทิ้งออก
ความเข้มข้นอยู่ในช่วงระหว่าง 0.02 - 0.15 mg/L และ
0.03 – 0.45 mg Lfor S และ SP รักษา
(Fig 3) ตามลำดับ ตัดกับ P รักษาถึง
ผลตอบแทนสูงสุด 21 วันทดลอง (90.98%)
and ช้าลดลง หลังจากหนึ่งสัปดาห์ของการดำเนินงาน ความ
ความเข้มข้นอยู่ในช่วงระหว่าง 0.19±0.07 กับ 1.37±0.18
mg/L การกำจัดฟอสฟอรัสโดย P ลดจาก
35 วัน แนะนำความเข้มสามารถกรอง
สื่อและลดกำลังดูด ต่ำ
ลดหย่อนไม่น่าสนใจเนื่องจากฟอสฟอรัสมีความ
บวกผลกระทบผลผลิตพืช ฟอสฟอรัส
คงถูกดูดและฝน
ปรากฏการณ์ (ฟอล์คเนอร์&ริชาร์ดสัน 1989 Vymazal ร้อยเอ็ด
al., 2000) ปฏิกิริยาเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ Ca, Fe และ
อัลเนื้อหาของตัวกรอง (Korkusuz et al., 2005) .
Fig. 4 แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในการกำจัดแอมโมเนีย
ในระหว่างการทดลอง การกำจัดแอมโมเนียเฉลี่ย
สำหรับ S และ SP เป็น 99.61% และ 99.79% ตามลำดับ และ
ให้สอดคล้องกับผลผลิตแอมโมเนียน้ำทิ้ง
มีความเข้มข้นระหว่าง < 0.05-0.22±0.05 mg/Land
<0.05-0.09±0.03 mg/L ตามลำดับสำหรับ S และ SP
รักษา จากสัปดาห์สอง แอมโมเนียเฉลี่ย
ถูกเอาออกสำหรับ P 82.41% และให้สอดคล้องกับ
ความเข้มข้นของแอมโมเนียในน้ำทิ้งออกได้ระหว่าง
1.0±0.52-6.54±1.16 mg/L สำหรับรอบระยะเวลาเดียวกัน แอมโมเนีย
ตัดที่สามารถอธิบาย โดยการแปลงเป็น
ammoniac ระเหย (NH3
) หรือ โดยการดูดซับบนอินทรีย์
เรื่อง และไนเตรตแปลงชีวภาพเพิ่มเติมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้มข้นของน้ำเสียที่ป้อนเข้าของฟอสฟอรัส
อยู่ระหว่าง 2.22-9.71 mg / L ฟอสฟอรัสทั้งหมด
กำจัดโดย S และ SP เป็นสิ่งที่สำคัญจากสัปดาห์แรก
และด้านบนที่มีความเสถียร 90% ของในช่วงที่เหลือของ
การทดลอง ฟอสฟอรัสในน้ำทิ้งเอาท์พุท
ความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.02-0.15 mg / L และ
0.03-0.45 mg / รักษา Lfor S และ SP ตามลำดับ
(รูปที่ 3) การกำจัดด้วยการรักษา P ถึง
ผลผลิตสูงสุดหลังจากวันที่ 21 ของการทดลอง (90.98%)
และลดลงอย่างช้าๆ หลังจากหนึ่งสัปดาห์ของการดำเนินการของ
ความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.19 ± 0.07-1.37 ± 0.18
mg / L การลดลงของการกำจัดฟอสฟอรัสโดย P จาก
35 วันแนะอิ่มตัวที่เป็นไปได้ของตัวกรอง
สื่อและลดความจุการดูดซับ ต่ำ
ลดเป็นที่น่าสนใจเพราะฟอสฟอรัสมี
ผลดีต่อผลผลิตพืช ฟอสฟอรัส
การเก็บรักษาเป็นผลมาจากการดูดซับและการตกตะกอน
ปรากฏการณ์ (Faulkner และริชาร์ด 1989; Vymazal และ
al. 2000) ปฏิกิริยาเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ Ca, Fe และ
อัเนื้อหาของตัวกรอง (Korkusuz et al., 2005)
รูปที่ 4 แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในการกำจัดแอมโมเนีย
ในระหว่างการทดลอง การกำจัดแอมโมเนียเฉลี่ย
สำหรับ S และ SP เป็น 99.61% และ 99.79% ตามลำดับและ
แอมโมเนียในน้ำทิ้งเอาท์พุทที่สอดคล้องกัน
ระหว่างความเข้มข้น <0.05-0.22 ± 0.05 mg / ที่ดิน
<0.05-0.09 ± 0.03 mg / L ตามลำดับสำหรับ S และ SP
การรักษาจาก สัปดาห์ที่สอง แอมโมเนียเฉลี่ย
สำหรับการกำจัด P เป็น 82.41% และสอดคล้อง
เข้มข้นของแอมโมเนียในน้ำทิ้งออกระหว่าง
1.0 ± 0.52-6.54 ± 1.16 mg / L ในช่วงเวลาเดียวกัน แอมโมเนีย
กำจัดสามารถอธิบายได้ด้วยการเปลี่ยนแปลงไปสู่
​​Ammoniac ระเหย (NH3
) หรือโดยการดูดซับที่อินทรีย์
สารและการแปลงทางชีวภาพต่อไปไนเตรต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใส่น้ำทิ้งที่มีความเข้มข้นของฟอสฟอรัส
อยู่ระหว่าง 2.22 - 9.71 มิลลิกรัมฟอสฟอรัสรวม
ใน s และ SP เป็นสำคัญตั้งแต่สัปดาห์แรก และจะมั่นคง
ข้างบน 90% ในช่วงที่เหลือของ
ทดลอง ผลผลิตปริมาณฟอสฟอรัส
ความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.02 - 0.15 มก. / ล. และ 0.03 มก. / lfor
( 0.45 และ SP รักษาตามลำดับ
( ตารางที่ 3 )การรักษาถึง p
ผลผลิตสูงสุดหลังจากวันที่ 21 ของการทดลอง ( 90.98 % )
และค่อยๆลดลง หลังจากหนึ่งสัปดาห์ของการดำเนินงาน , ความเข้มข้นของ
อยู่ระหว่าง 0.19 ± 0.07 1.37 ± 0.18 มิลลิกรัมฟอสฟอรัสลดลง
- P ,
35 วัน พบความเข้มที่สุดของตัวกรองและลดความจุการดูดซับ
สื่อ .
น้อยลดน่าสนใจ เพราะฟอสฟอรัสมีผลกระทบ
บวกกับผลผลิต . ฟอสฟอรัส
รักษาเนื่องจากการดูดซับและปรากฏการณ์ตกตะกอน
( ฟอล์กเนอร์&ริชาร์ดสัน , 1989 ;
vymazal et al . , 2000 ) ปฏิกิริยาเหล่านี้ขึ้นอยู่กับ CA , Fe และ
ล เนื้อหาของตัวกรอง ( korkusuz et al . , 2005 ) .
รูปที่ 4 แสดงการเปลี่ยนแปลงใน
การกำจัดแอมโมเนียในระหว่างการทดลองโดยการกำจัดแอมโมเนีย
สำหรับ s และ SP เป็น % โดย 99.61 และเปอร์เซ็นต์ตามลำดับและส่งออกน้ำแอมโมเนีย

ที่ความเข้มข้นระหว่าง < 0.05-0.22 ± 0.05 มก. / ที่ดิน
< 0.05-0.09 ± 0.03 mg / l ตามลำดับสำหรับ s และ SP
รักษาจากสัปดาห์ที่สอง การกำจัดแอมโมเนีย
เฉลี่ย P คือ 82.41 % และสอดคล้องกันระหว่างผลผลิตน้ำแอมโมเนีย

1.0 ± 0.52-6.54 ± 1.16 มิลลิกรัม / ลิตรในช่วงเวลาเดียวกัน การกำจัดแอมโมเนีย
สามารถอธิบายได้โดยการเปลี่ยนแปลงในระดับ ammoniac ( nh3

) หรือโดยการดูดซับสารอินทรีย์และชีวภาพ
เพิ่มเติมการแปลงไน