Stay inside, Watson,' he said. 'You

Stay inside, Watson,' he said. 'You are tired, dear fellow, and you cannot help me.'
'I am coming with you,' I said. 'Nothing will stop me.' 'Come, then. But we must hurry. Moriarty is near. I can feel it.'
It began to rain. He walked fast and I almost had to run to keep up with him. His eyes moved restlessly from side to side. Suddenly he stopped, and stared into the darkness.
'Twice, Watson,' he said softly. 'He will kill twice tonight.
We stopped him killing a woman last time, so he must kill two tonight.'
Before I could answer, he was moving again. Then he stopped, and pulled me into a dark corner. Someone was coming towards us. Holmes spoke in a low voice, bur I shook with fear at his words. 'It is Moriarty.'
A man passed our corner and disappeared into another street. I could not see his face.
'Run to the police station and fetch Lestrade. He knows what to do,' Holmes said. 'I shall follow Moriarty. Hurry, man, hurry!'
Then he was gone. I cannot explain why I did not do what I was told. The fact is, instead of going to the police station, I followed Holmes. Perhaps I was afraid that my friend could not fight Moriarty on his own.
I ran to the corner of the street. I could just see Moriarty, walking straight on. Then, to my great surprise, Holmes turned left, and disappeared into a house, while Moriarty reached the end of the street and turned the corner. I could not understand what was happening, or what I should do next. What if Holmes, realizing that someone was following him, thought I was one of Moriarty's men? Some minutes later, I was still wondering what to do when I heard a door close. A man came out into the street. It was Holmes. He was now richly dressed, in a hat and a long, dark coat. He had changed his appearance in several small and clever ways, but I knew him.
I wanted to call to him, but was afraid he would not be pleased. Instead, I decided to follow secretly, ready to help him if he needed me.
We walked and walked. The rain became heavier and the streets emptied of people. Then a short fat man passed me, and soon afterwards a girl. She looked like a woman of the streets, but younger and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยู่ภายใน วัตสัน เขากล่าวว่า 'คุณเป็นคนรัก เหนื่อย และคุณไม่สามารถช่วยฉัน''มากับคุณ กล่าว 'ไม่มีอะไรจะหยุดฉัน' ' มา แล้ว แต่เราต้องรีบ ในมุมไบอยู่ใกล้ ฉันรู้สึกได้ว่า.'มันเริ่มที่จะตก เขาเดินอย่างรวดเร็ว และเกือบจะมีการทำงานเพื่อให้ทันกับเขา ตาของเขาย้าย restlessly ข้าง จู่ ๆ เขาหยุด และจ้องมองไปในความมืด'สอง Watson เขาพูดเบา ๆ ' เขาจะฆ่าสองคืนนี้เราหยุดเขาฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งครั้ง ดังนั้นเขาต้องฆ่าสองคืนนี้ 'ก่อนตอบ ถูกย้ายอีกครั้ง เขาหยุด แล้วผมดึงเข้าสู่มุมมืด คนกำลังต่อเรา โฮลมส์พูดเสียงต่ำ บูร์ฉันส่าย ด้วยความกลัวในคำพูดของเขา 'อยู่ในมุมไบ'คนผ่านมุมของเรา และหายไปในถนนอีก ฉันไม่สามารถเห็นใบหน้าของเขา' เรียกใช้ไปยังสถานีตำรวจ และนำ Lestrade เขารู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ โฮล์มส์กล่าวว่า ' ฉันจะทำตามในมุมไบ รีบ เร่ง คน!'แล้ว เขาก็หายไป ผมไม่สามารถอธิบายว่า ทำไมผมไม่ได้ทำอะไรบอก ความจริง คือ แทนที่จะไปสถานีตำรวจ ฉันตามโฮล์มส์ บางทีผมก็กลัวว่า เพื่อนสามารถต่อสู้ในมุมไบของเขาเองฉันวิ่งไปที่ถนน นอกจากนี้ผมก็สามารถเห็นในมุมไบ เดินตรงไป แปลกใจของฉันดี โฮล์มส์เปิดซ้าย แล้วหายเข้าไปในบ้าน ในมุมไบถึงจุดสิ้นสุดของถนน และเปิด ฉันไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น หรือสิ่งที่ฉันควรทำต่อไป ถ้าโฮล์มส์ รู้ตัวว่า มีคนตามเขา ความคิดผมในมุมไบของผู้ชายอย่างใดอย่างหนึ่ง บางนาทีต่อมา ผมยังคงสงสัยว่า จะทำอย่างไรเมื่อผมได้ยินมีประตูปิด คนที่ออกมาไปที่ถนน โฮล์มส์ได้ เขาเป็นตอนนี้มั่งคั่ง แต่งกายในชุดหมวกและระยะ เสื้อสีเข้ม เขาเปลี่ยนลักษณะที่ปรากฏของเขาในหลายวิธีที่เล็ก และฉลาด แต่ฉันรู้ว่าเขาผมอยากเรียกเขา แต่กลัวเขาจะไม่พอใจ แทน ฉันตัดสินใจที่จะทำตามแอบ พร้อมที่จะช่วยเขาถ้าเขาต้องการฉันเราเดิน และเดิน ฝนกลายเป็นหนัก และถนนว่างคน แล้ว ชายอ้วนสั้นผ่านฉัน และเร็ว ๆ นี้หลังจากนั้นสาว เธอดูเหมือนผู้หญิงของถนน แต่อายุ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายในห้องพักวัตสัน 'เขากล่าวว่า 'คุณจะเหนื่อยเพื่อนที่รักและคุณไม่สามารถช่วยฉัน.'
'ฉันกำลังมากับคุณ' ผมบอกว่า 'ไม่มีอะไรที่จะหยุดฉัน. 'มาแล้ว. แต่เราต้องรีบ อริอาร์ตี้อยู่ใกล้ ฉันรู้สึกได้ว่ามัน.
ฝนจะเริ่มตก เขาเดินอย่างรวดเร็วและฉันเกือบจะต้องวิ่งไปให้ทันกับเขา ดวงตาของเขาย้ายพล่านจากทางด้านข้าง ทันใดนั้นเขาหยุดและจ้องมองไปในความมืด.
'สองครั้งวัตสัน' เขาพูดเบา ๆ 'เขาจะฆ่าสองครั้งในคืนนี้.
เราหยุดเขาฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งที่เวลาที่ผ่านมาดังนั้นเขาจะต้องฆ่าสองคืนนี้.'
ก่อนที่ฉันจะตอบเขาได้รับการเคลื่อนไหวอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยุดและดึงฉันเข้าไปในมุมมืด มีคนมาต่อเรา โฮล์มส์พูดเสียงต่ำ, Bur ผมสั่นด้วยความกลัวในคำพูดของเขา 'มันเป็นอริอาร์ตี้.
ผู้ชายคนหนึ่งผ่านมุมของเราและหายเข้าไปในสถานที่อื่น ผมมองไม่เห็นใบหน้าของเขา.
'เรียกไปที่สถานีตำรวจและเรียกเลสเตรด เขารู้ว่าจะทำอย่างไร 'โฮล์มส์กล่าวว่า 'ฉันจะทำตามอริอาร์ตี้ รีบชายรีบ! '
จากนั้นเขาก็หายไป ฉันไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมผมไม่ได้ทำในสิ่งที่ผมได้บอก ความจริงก็คือแทนที่จะไปสถานีตำรวจผมทำตามโฮล์มส์ บางทีผมกลัวว่าเพื่อนของฉันไม่สามารถต่อสู้กับอริอาร์ตี้กับตัวเขาเอง.
ฉันวิ่งไปที่มุมของถนน ฉันเพิ่งจะได้เห็นอริอาร์ตี้เดินตรง แล้วจะแปลกใจที่ยิ่งใหญ่ของโฮล์มส์หันซ้ายและหายเข้าไปในบ้านในขณะที่อริอาร์ตี้ถึงจุดสิ้นสุดของถนนและเปิดมุม ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหรือสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป เกิดอะไรขึ้นถ้าโฮล์มส์ที่รู้ว่ามีคนมาต่อไปนี้เขาคิดว่าฉันเป็นผู้ชายคนหนึ่งของอริอาร์ตี้? บางนาทีต่อมาผมก็ยังสงสัยว่าจะทำอย่างไรเมื่อฉันได้ยินเสียงประตูปิด ชายคนหนึ่งออกมาไปที่ถนน มันเป็นโฮล์มส์ ตอนนี้เขาได้รับการแต่งกายหรูหราในหมวกและยาวเสื้อสีเข้ม เขามีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาของเขาในรูปแบบที่มีขนาดเล็กและฉลาดหลาย แต่ผมรู้ว่าเขา.
ผมอยากจะเรียกร้องให้เขา แต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่ยินดี แต่ฉันตัดสินใจที่จะทำตามแอบพร้อมที่จะช่วยให้เขาถ้าเขาต้องการฉัน.
เราเดินและเดิน กลายเป็นฝนหนักและถนนอบของผู้คน แล้วเป็นคนอ้วนสั้นผ่านฉันและหลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวคนหนึ่ง เธอมองเหมือนผู้หญิงของถนน แต่อายุน้อยกว่าและ