Roger Sheldon’s E-factor10 is frequ

Roger Sheldon’s E-factor10 is frequently used to highlight the relative inefficiency of pharmaceutical manufacture as opposed to that of petroleum manufacture. This comparison has flaws, however, due to varying product complexity depending upon the particular industry. For example, petroleum scientists collaborate to design unique facilities providing specific engineering solutions to address the physical properties of relatively simple molecules for large-scale manufacture. In contrast, pharmaceutical scientists must generate a diverse array of exceptionally complex targets with little or no specialized engineering adaptation. This high
molecular complexity accompanied by limited engineering flexibility translates to a significant responsibility for efficiency placed directly upon the pharmaceutical chemist.11 Therefore, the primary driVer of Pharmaceutical Green Chemistry becomes the synthetic and analytical chemist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรเจอร์เชลด้อน E-factor10 ใช้บ่อยเน้นขาดประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของการผลิตเภสัชกรรมตรงข้ามกับที่ของการผลิตปิโตรเลียม การเปรียบเทียบนี้มีข้อบกพร่อง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความซับซ้อนผลิตภัณฑ์แตกต่างกันขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่น ปิโตรเลียมนักวิทยาศาสตร์ร่วมการออกแบบเฉพาะสิ่งอำนวยความสะดวกให้บริการโซลูชั่นวิศวกรรมเฉพาะคุณสมบัติทางกายภาพของโมเลกุลค่อนข้างง่ายสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ที่อยู่ ตรงกันข้าม นักวิทยาศาสตร์เภสัชกรรมต้องสร้างการซับซ้อนอย่างยิ่งเป้าหมายมีน้อย หรือไม่มีผู้เชี่ยวชาญวิศวกรรมปรับตัว สูงนี้แปลว่าความรับผิดชอบที่สำคัญประสิทธิภาพในการวาง chemist.11 ยาดังนั้นเมื่อโมเลกุลซับซ้อนมาพร้อมกับความยืดหยุ่นวิศวกรรมจำกัด ไดรเวอร์หลักของยาเคมีสีเขียวกลายเป็น เคมีสังเคราะห์ และวิเคราะห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรเจอร์เชลดอน E-factor10 มักจะถูกใช้เพื่อเน้นการขาดประสิทธิภาพของญาติของการผลิตยาเมื่อเทียบกับที่ผลิตปิโตรเลียม การเปรียบเทียบนี้มีข้อบกพร่อง แต่เนื่องจากการที่แตกต่างกันซับซ้อนสินค้าขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยกตัวอย่างเช่นนักวิทยาศาสตร์ปิโตรเลียมทำงานร่วมกันในการออกแบบสิ่งอำนวยความสะดวกที่ไม่ซ้ำกันการให้บริการโซลูชั่นด้านวิศวกรรมที่เฉพาะเจาะจงเพื่อแก้ไขคุณสมบัติทางกายภาพของโมเลกุลที่ค่อนข้างง่ายสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ ในทางตรงกันข้ามนักวิทยาศาสตร์เภสัชกรรมต้องสร้างความหลากหลายของเป้าหมายที่ซับซ้อนเป็นพิเศษโดยไม่มีการปรับตัวด้านวิศวกรรมเฉพาะน้อยหรือ นี้สูง
ซับซ้อนโมเลกุลมาพร้อมกับความยืดหยุ่นวิศวกรรม จำกัด แปลเป็นความรับผิดชอบที่สำคัญสำหรับประสิทธิภาพการวางโดยตรงบน chemist.11 ยาดังนั้นโปรแกรมควบคุมหลักของยาเคมีสีเขียวกลายเป็นสังเคราะห์และวิเคราะห์ทางเคมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

e-factor10 โรเจอร์ เชลดอน มักใช้เพื่อเน้นประสิทธิภาพสัมพัทธ์ของการผลิตยาเป็นนอกคอกที่ผลิตปิโตรเลียม การเปรียบเทียบนี้ มีข้อด้อย แต่เนื่องจากความซับซ้อนที่แตกต่างกันของผลิตภัณฑ์ขึ้นอยู่กับอุตสาหกรรมโดยเฉพาะ ตัวอย่างเช่น นักวิทยาศาสตร์ปิโตรเลียมร่วมมือออกแบบเครื่องเฉพาะการให้บริการโซลูชั่นวิศวกรรมเฉพาะเพื่อแก้ไขคุณสมบัติทางกายภาพของโมเลกุลค่อนข้างง่ายสำหรับการผลิตขนาดใหญ่ ในทางตรงกันข้าม , นักวิทยาศาสตร์เภสัชกรรมต้องสร้างอาร์เรย์มีความหลากหลายของเป้าหมายที่ซับซ้อนมากหรือน้อยไม่มีการปรับตัววิศวกรรมเฉพาะ สูงนี้โมเลกุลที่ซับซ้อนมีความยืดหยุ่นจำกัดวิศวกรรมแปลอย่างรับผิดชอบโดยตรงต่อประสิทธิภาพวางยา chemist.11 ดังนั้น ไดรเวอร์หลักเคมีสีเขียว เป็นยาสังเคราะห์และนักเคมีวิเคราะห์ .