The second day of hunting in the un

The second day of hunting in the underground prison!

In the wee hours of the day, when others had gone to sleep, Weed woke up early and was logged in. As he moved deeper into the dungeon and logged off, the spectators weren’t able to follow him any longer. Weed was practicing the handling of a light sculpture using the time away from the people. Da’in had also logged in early, so it was just the two of them.

Weed was silently engrossed in the light sculpture. There was a heavy mood between the two of them.

‘This is a chance to talk with him.’

Da’in started speaking first, with difficulty. “Excuse me.”

“Yes?”

Weed’s response was blunt and rather guarded. He had been the same way when she had met him for the first time in Lavias. He was suspicious from the start, as if wondering if she was going to steal his japtem even though they had simply met by chance in the dungeon.

“What sculpture are you making now?”

Colorful lights matched every movement of Weed’s hand. He wasn’t using just one light, but diverse colors intertwined and mixed as they brought about countless changes. They grew when he flicked his arm, and the lights scattered brilliantly when he bent his wrist.

“It is nothing, just for practice.”

The sculpture Weed was making was gradually taking the form of a person, like a mannequin. Da’in sat still next to him and only spectated the use of light sculpting. Since Weed was trying to make a shape by utilizing strands of light, it was no easy matter. There were countless colors, so it was also try to make them suit each other.

Da’in couldn’t handle the heavy silence that followed the halt in the conversation and spoke up again.

“Is there a girl that you like?”

After asking that, she worried inwardly. She had asked something that she’d always been curious about after seeing that he had made the Goddess Freya Statue in Morata based on Hwaryeong’s face. Da’in hoped that he would say that he still liked her.

Weed shook his head. “There isn’t.”

Stifling her disappointment with effort, Da’in replied, “Ah, is that so. Please excuse me for asking something unnecessary.”

“No, it’s fine.”

Weed absorbed himself in the sculpture again. Though his concentration was strong and he made a sculpture even in his break time, his attitude was strangely different from usual. When there was another person with him, he had never ignored someone who tried to have a conversation. However, distressed by the words Weed had spoken, Da’in didn’t realize that.

‘We’ve already said goodbye once, so it’s fine if he doesn’t like me.’

Da’in contained her pounding heart and spoke up again. “Then… is there a girl you liked in the past?”

Though she sometimes acted unexpectedly and had many strange sides to her to the extent of healing monsters like Ghouls, she mustered an immense amount of courage to ask that question.

Weed’s fingers stopped for a moment, trembling a little and tense. However, he soon suppressed it and replied.

“There’s no girl that I used to like.”

“Goodness!” Da’in smiled with an effort. “Then you’ve never told anyone that you liked them, not even once?”

“Yes, because there was no one I liked.”

Da’in bit her lip. To think there was a guy who would discourage a lass so coldheartedly.

“I see. There’s something I have to do for a bit, so I’ll be leaving now.”

Weed didn’t even look at her when replying. “Please do so.”

“Then…”

Da’in logged out.

“Phew.”

Weed collected the light sculpting. The lights that had dazzled his eyes disappeared, and the dungeon became dark. There was only the crackling of the bonfire he had lit to boil water and prepare the food as it burned.

“Yellowy.”

Mooooooo!

Sitting on the bare ground, Yellow raised his head and replied.

“Do you know who the girl was just now?”

Moooo!

Yellowy slapped his short tail on the ground as he tilted his ears. He might get a ton of nagging if he pretended to ignore Weed.

Weed spoke calmly. “My first love.”

The first love that a man could never forget. He couldn’t forget the memories made with his first love even with the passage of time.

“Her name is Da’in… her profession is Shaman. I first met her in Lavias.”

He hadn’t been able to recognize her at first sight, as her appearance had changed greatly due to the curse. However, she was the one who listened to the other person well and had been so enjoyable to talk to that he had spoken to her about everything. He got the feeling of her from just her greeting and the few words she spoke. As a Shaman, the skill proficiency that could be called unequaled and the order by which she used various support magics were the same. She had simply cast her support magic in the order that was comfortable for her, like a habit. But from the perspective of Weed on the receiving end, he was able to distinctly realize who she was in the instant that she used the support magic.

“Da’in. It was her. How could I have forgotten someone so important?”

Those were Weed’s inner feelings, which he hadn’t betrayed when the girls had been present.

“I was glad to see her since it’s been a while. Just that she is alive is… but does she want to forget the past since she finished the surgery and is living a new life? I don’t know why she pretended to not know me, but there must be some situation or reason.”

Yellowy stared at Weed with clear, large eyes. Reflected in his innocent eyes was the sight of one man being sad with his shoulders slumped.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่สองของการล่าสัตว์ในคุกใต้ดินในชั่วโมงวีของวัน เมื่อผู้อื่นได้ไปนอน วัชพืชตื่นเช้า และถูกบันทึกใน เขาย้ายลึกเข้าไปในดันเจี้ยน และระบบ ผู้ชมที่ไม่ต้องทำตามเขาอีกต่อไป วัชพืชถูกฝึกการจัดการของประติมากรรมแสงที่ใช้เวลาจากคน Da'in ได้ยังกันในช่วงต้น ดังนั้นมันเป็นเพียงสองของพวกเขาวัชพืชถูกอย่าใจจดใจจ่อในประติมากรรมแสง มีอารมณ์หนักระหว่างเขาทั้งสอง'นี่คือโอกาสที่จะพูดคุยกับเขา'Da'in เริ่มต้นพูดก่อน ด้วยความยากลำบาก "ขอโทษ""ใช่หรือไม่"การตอบสนองของวัชพืชมีทื่อค่อนข้างมั่น ใจ เขาได้แบบเดียวกับเมื่อเธอได้พบเขาเป็นครั้งแรกใน Lavias เขาถูกสงสัยจากเริ่มต้น ถ้าสงสัยว่า ถ้า เธอไปขโมย japtem ของเขาแม้ว่าพวกเขามีเพียงแค่ได้พบโดยบังเอิญในดันเจี้ยน"ประติมากรรมสิ่งคุณทำตอนนี้"แสงไฟสีสันตรงกับทุกความเคลื่อนไหวของมือของวัชพืช เขาไม่ได้ใช้เพียงหนึ่งสีอ่อน แต่หลากหลายเจอ และผสมเป็นผู้นำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงมากมาย พวกเขาเติบโตเมื่อเขา flicked แขนของเขา และไฟกระจายเก่งเมื่อเขางอข้อมือของเขา"มันคืออะไร การฝึกหัด"ประติมากรรมที่ถูกทำให้วัชพืชถูกค่อย ๆ สละแบบของคน เช่นเป็นแมนนีควิน Da'in นั่งยังติดเขา และ spectated ใช้แกะสลักอ่อนเท่านั้น เนื่องจากวัชพืชพยายามทำให้รูปร่าง โดยใช้ strands ของแสง มันเป็นเรื่องไม่ง่าย มีสีมากมาย ดังนั้นก็ยัง พยายามให้เหมาะกับแต่ละอื่น ๆDa'in ไม่สามารถจัดการเงียบหนักที่ตามมาหยุดในการสนทนา และได้พูดขึ้นอีกครั้ง"คือมีสาวที่คุณชอบหลังจากถาม ที่เธอกังวลสองอย่างภายใน เธอได้ถามสิ่งที่เธอได้เสมออยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับหลังจากที่เห็นว่าเขาได้ทำรูปปั้นอย่างไร Freya เทพธิดาใน Morata ตามหน้าของ Hwaryeong Da'in หวังว่า เขาจะพูดว่า เขายังชอบเธอวัชพืชจับศีรษะของเขา "ไม่"ยับยั้งความผิดหวังของเธอ ด้วยความพยายาม Da'in ตอบ, " Ah เป็นที่ให้ นะเพื่อสอบถามสิ่งที่ไม่จำเป็น""ไม่มี ได้ดี"วัชพืชดูดเองในประติมากรรมอีกด้วย แม้ว่าความเข้มข้นของเขาแข็งแกร่ง และเขาทำเป็นประติมากรรมในเวลาหยุดพักของเขา ทัศนคติของเขาถูกแพงกว่าแตกต่างจากปกติ เมื่อมีบุคคลอื่นกับเขา เขาก็ไม่เคยละเว้นคนที่พยายามพูดคุย อย่างไรก็ตาม เป็นทุกข์ โดยคำตรัส Weed, Da'in ไม่ทราบที่'เราได้ได้กล่าวลาครั้ง มีดีถ้าไม่ชอบฉัน'Da'in ประกอบด้วยหัวใจและเธอพูด pounding ขึ้นอีก " แล้ว...มีสาวที่คุณชอบในอดีตหรือไม่? "แม้ว่าเธอบางครั้งได้ปฏิบัติโดยไม่คาดคิด และมีด้านในแปลกเธอระดับของมอนสเตอร์เช่น Ghouls รักษา นาง mustered จำนวนเงินอันยิ่งใหญ่ของความกล้าที่จะถามคำถามนิ้วมือของวัชพืชหยุดเวลา ตะลึงงันเล็กน้อยและตึงเครียด อย่างไรก็ตาม เขาเร็ว ๆ นี้ระงับได้ และตอบกลับ"มีเป็นสาวไม่เคยชอบ""ความดี" Da'in ยิ้มกับความพยายาม "แล้วคุณเคยไม่เคยบอกใครว่า คุณชอบพวกเขา ไม่แม้แต่ครั้งเดียว""ใช่ เนื่องจากมีคนเสียดาย"Da'in บิต lip ของเธอ คิดมีคนที่จะกีดกัน lass coldheartedly เพื่อให้"อืมม มีสิ่งที่ต้องทำสำหรับบิต ดังนั้นฉันจะออกจากตอนนี้"วัชพืชไม่แม้แต่จะมองที่เธอตอบ "กรุณาทำการ""แล้ว..."Da'in หมดกัน"ทัศนียภาพ"วัชพืชเก็บไฟแกะสลัก ไฟที่มี dazzled ตาของเขาหายไป และดันเจี้ยนเป็นเข้ม มีเสียงแตก ๆ ของรู้สึกเขาได้สว่างเพื่อต้มน้ำ และเตรียมอาหารเป็นเรื่องเขียน"Yellowy"Moooooooนั่งบนพื้นดินเปลือย เหลืองขึ้นเขาใหญ่ และตอบกลับ"คุณรู้ที่หญิงสาวถูกเมื่อกี้นี้"MooooYellowy slapped เขาหางสั้นบนพื้นดินเขายืดหูของเขา เขาอาจได้รับตันของจู้จี้ถ้าเขา pretended เฉยวัชพืชWeed พูดเบา ๆ "แรกรัก"รักแรกที่ไม่สามารถลืมคน เขาไม่สามารถลืมความทรงจำกับรักแรกของเขากับกาลเวลา“Her name is Da’in… her profession is Shaman. I first met her in Lavias.”He hadn’t been able to recognize her at first sight, as her appearance had changed greatly due to the curse. However, she was the one who listened to the other person well and had been so enjoyable to talk to that he had spoken to her about everything. He got the feeling of her from just her greeting and the few words she spoke. As a Shaman, the skill proficiency that could be called unequaled and the order by which she used various support magics were the same. She had simply cast her support magic in the order that was comfortable for her, like a habit. But from the perspective of Weed on the receiving end, he was able to distinctly realize who she was in the instant that she used the support magic.“Da’in. It was her. How could I have forgotten someone so important?”Those were Weed’s inner feelings, which he hadn’t betrayed when the girls had been present.“I was glad to see her since it’s been a while. Just that she is alive is… but does she want to forget the past since she finished the surgery and is living a new life? I don’t know why she pretended to not know me, but there must be some situation or reason.”Yellowy stared at Weed with clear, large eyes. Reflected in his innocent eyes was the sight of one man being sad with his shoulders slumped.