The LD50 is usually expressed as th

The LD50 is usually expressed as the mass of substance administered per unit mass of test subject, typically as milligrams of substance per kilogram of body mass, but stated as nanograms (suitable for botulinum), micrograms, milligrams, or grams (suitable for paracetamol) per kilogram. Stating it this way allows the relative toxicity of different substances to be compared, and normalizes for the variation in the size of the animals exposed (although toxicity does not always scale simply with body mass).

The choice of 50% lethality as a benchmark avoids the potential for ambiguity of making measurements in the extremes and reduces the amount of testing required. However, this also means that LD50 is not the lethal dose for all subjects; some may be killed by much less, while others survive doses far higher than the LD50. Measures such as "LD1" and "LD99" (dosage required to kill 1% or 99%, respectively, of the test population) are occasionally used for specific purposes.[4]

Lethal dosage often varies depending on the method of administration; for instance, many substances are less toxic when administered orally than when intravenously administered. For this reason, LD50 figures are often qualified with the mode of administration, e.g., "LD50 i.v."

The related quantities LD50/30 or LD50/60 are used to refer to a dose that without treatment will be lethal to 50% of the population within (respectively) 30 or 60 days. These measures are used more commonly within Radiation Health Physics, as survival beyond 60 days usually results in recovery.

A comparable measurement is LCt50, which relates to lethal dosage from exposure, where C is concentration and t is time. It is often expressed in terms of mg-min/m3. LCt50 is the dose that will cause incapacitation rather than death. These measures are commonly used to indicate the comparative efficacy of chemical warfare agents, and dosages are typically qualified by rates of breathing (e.g., resting = 10 l/min) for inhalation, or degree of clothing for skin penetration. The concept of Ct was first proposed by Fritz Haber and is sometimes referred to as Haber's Law, which assumes that exposure to 1 minute of 100 mg/m3 is equivalent to 10 minutes of 10 mg/m3 (1 × 100 = 100, as does 10 × 10 = 100).

Some chemicals, such as hydrogen cyanide, are rapidly detoxified by the human body, and do not follow Haber's Law. So, in these cases, the lethal concentration may be given simply as LC50 and qualified by a duration of exposure (e.g., 10 minutes). The Material Safety Data Sheets for toxic substances frequently use this form of the term even if the substance does follow Haber's Law.

For disease-causing organisms, there is also a measure known as the median infective dose and dosage. The median infective dose (ID50) is the number of organisms received by a person or test animal qualified by the route of administration (e.g., 1,200 org/man per oral). Because of the difficulties in counting actual organisms in a dose, infective doses may be expressed in terms of biological assay, such as the number of LD50's to some test animal. In biological warfare infective dosage is the number of infective doses per minute for a cubic meter (e.g., ICt50 is 100 medium doses - min/m3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

LD50 มักจะแสดง เป็นมวลของสารจัดการต่อหน่วยมวลของทดสอบเรื่อง โดยทั่วไปเป็น milligrams ต่อกิโลกรัมของเนื้อมวลสาร ระบุเป็น nanograms (เหมาะสำหรับ botulinum), micrograms, milligrams หรือกรัม (เหมาะสำหรับพาราเซตามอล) ต่อกิโลกรัม ระบุว่า วิธีนี้ช่วยให้ความเป็นพิษสัมพัทธ์ของสารแตกต่างกันจะเปรียบเทียบ และ normalizes สำหรับการเปลี่ยนแปลงในขนาดของสัตว์ที่สัมผัส (แม้ว่าความเป็นพิษไม่เสมอขนาดเพียงกับร่างกายโดยรวม)เลือก lethality 50% เป็นเกณฑ์มาตรฐานหลีกเลี่ยงเป็นความคลุมเครือของการวัดในสุด และลดจำนวนที่ต้องการทดสอบ อย่างไรก็ตาม นี้ยังหมายความ ว่า LD50 ไม่ยายุทธภัณฑ์สำหรับเรื่องทั้งหมด บางส่วนอาจถูกฆ่า โดยน้อยมาก ในขณะที่ผู้อื่นอยู่รอดปริมาณสูงไกลกว่า LD50 มาตรการ "LD1" และ "LD99" (ขนาดต้องฆ่า 1% หรือ 99% ตามลำดับ ประชากรทดสอบ) บางครั้งใช้สำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะ [4]ยุทธภัณฑ์ขนาดมักจะแตกวิธีการจัดการ ตัวอย่าง สารมากมีพิษน้อยเมื่อจัดการเนื้อหามากกว่าเมื่อจัดการ intravenously ด้วยเหตุนี้ ตัวเลข LD50 มีมักคุณสมบัติโหมดบริหาร เช่น "LD50 i.v."ปริมาณที่เกี่ยวข้อง LD50/30 หรือ LD50/60 จะใช้เพื่อหมายถึงยาที่ไม่รักษาจะเป็นยุทธภัณฑ์เป็น 50% ของประชากรภายในวันที่ 30 หรือ 60 (ตามลำดับ) มาตรการเหล่านี้จะใช้บ่อยในฟิสิกส์รังสีสุขภาพ เป็นอยู่รอดเกินกว่า 60 วันโดยปกติจะส่งผลในการกู้คืนA comparable measurement is LCt50, which relates to lethal dosage from exposure, where C is concentration and t is time. It is often expressed in terms of mg-min/m3. LCt50 is the dose that will cause incapacitation rather than death. These measures are commonly used to indicate the comparative efficacy of chemical warfare agents, and dosages are typically qualified by rates of breathing (e.g., resting = 10 l/min) for inhalation, or degree of clothing for skin penetration. The concept of Ct was first proposed by Fritz Haber and is sometimes referred to as Haber's Law, which assumes that exposure to 1 minute of 100 mg/m3 is equivalent to 10 minutes of 10 mg/m3 (1 × 100 = 100, as does 10 × 10 = 100).Some chemicals, such as hydrogen cyanide, are rapidly detoxified by the human body, and do not follow Haber's Law. So, in these cases, the lethal concentration may be given simply as LC50 and qualified by a duration of exposure (e.g., 10 minutes). The Material Safety Data Sheets for toxic substances frequently use this form of the term even if the substance does follow Haber's Law.เกิดโรคสิ่งมีชีวิต มีการวัดที่เรียกว่ายา infective มัธยฐานและขนาด ยา infective มัธยฐาน (ID50) คือ จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ได้รับ โดยสัตว์บุคคลหรือการทดสอบคุณสมบัติตามกระบวนการบริหาร (เช่น 1200 องค์กร/คนต่อปาก) เนื่องจากความยากลำบากในชีวิตจริงในปริมาณการตรวจนับ อาจแสดงปริมาณ infective ในชีวภาพวิเคราะห์ เช่นจำนวนของ LD50 การทดสอบสัตว์บาง ในสงครามชีวภาพ ขนาด infective คือ จำนวนปริมาณ infective ต่อนาทีสำหรับลูกบาศก์เมตร (เช่น ICt50 คือ ปริมาณปานกลาง 100 - min/m3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

LD50 จะแสดงมักจะเป็นมวลของสารยาต่อหน่วยมวลของวัตถุทดสอบมักจะเป็นมิลลิกรัมของสารต่อกิโลกรัมของมวลกาย แต่ตามที่ระบุไว้นาโน (เหมาะสำหรับ botulinum) ไมโครกรัมมิลลิกรัมหรือกรัม (เหมาะสำหรับยาพาราเซตามอล) ต่อกิโลกรัม ระบุว่าวิธีนี้จะช่วยให้ความเป็นพิษของสารญาติที่แตกต่างเพื่อนำมาเปรียบเทียบและ normalizes สำหรับการเปลี่ยนแปลงในขนาดของสัตว์สัมผัส (แม้ว่าความเป็นพิษไม่ได้ระดับเสมอเพียงกับมวลกาย). ทางเลือกของการตาย 50% ในขณะที่หลีกเลี่ยงมาตรฐาน ที่มีศักยภาพสำหรับความคลุมเครือของการวัดในสุดขั้วและช่วยลดปริมาณของการทดสอบที่จำเป็น แต่นี้ก็หมายความว่า LD50 ไม่ได้เป็นยาพิษสำหรับทุกวิชา; บางคนอาจจะถูกฆ่าโดยมากน้อยขณะที่คนอื่นอยู่รอดได้ในปริมาณที่สูงกว่า LD50 มาตรการดังกล่าวเป็น "LD1" และ "LD99" (ยาที่จำเป็นในการฆ่า 1% หรือ 99% ตามลำดับการทดสอบของประชากร) ถูกนำมาใช้เป็นครั้งคราวเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ [4]. ปริมาณตายมักจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับวิธีการบริหาร; เช่นสารพิษจำนวนมากที่น้อยลงเมื่อผู้รับประทานกว่าเมื่อฉีดเข้าเส้นเลือดดำ ด้วยเหตุนี้ตัวเลข LD50 มักจะมีคุณสมบัติที่มีโหมดของการบริหารเช่น "LD50 iv" LD50 ปริมาณที่เกี่ยวข้อง / 30 หรือ LD50 / 60 จะใช้ในการอ้างถึงยาที่ไม่มีการรักษาจะตายถึง 50% ของประชากร ภายใน (ตามลำดับ) 30 หรือ 60 วัน มาตรการเหล่านี้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายภายในรังสีฟิสิกส์สุขภาพเช่นการอยู่รอดเกิน 60 วันมักจะส่งผลในการกู้คืน. วัดเทียบเคียงเป็น LCt50 ซึ่งเกี่ยวข้องกับปริมาณที่ตายจากการสัมผัสที่ C คือความเข้มข้นและเสื้อเป็นเวลาที่ มันมักจะแสดงในแง่ของมก. นาที / m3 LCt50 เป็นยาที่จะทำให้เกิดการสูญเสียความสามารถมากกว่าความตาย มาตรการเหล่านี้เป็นที่นิยมใช้เพื่อบ่งชี้ถึงการรับรู้ความสามารถเปรียบเทียบตัวแทนสงครามเคมีและปริมาณที่มีคุณสมบัติโดยทั่วไปอัตราการหายใจ (เช่นพักผ่อน = 10 ลิตร / นาที) สำหรับการสูดดมหรือระดับของเสื้อผ้าสำหรับการเจาะผิวหนัง แนวคิดของกะรัตถูกเสนอครั้งแรกโดยฟริตซ์ฮาเบอร์และบางครั้งจะเรียกว่าเป็นกฎหมายฮาเบอร์ซึ่งสันนิษฐานว่าการสัมผัสกับ 1 นาที 100 mg / m3 เทียบเท่ากับ 10 นาที 10 mg / m3 (1 × 100 = 100 เช่นเดียวกับ 10 × 10 = 100). สารเคมีบางอย่างเช่นไฮโดรเจนไซยาไนด์มีพิษอย่างรวดเร็วโดยร่างกายมนุษย์และไม่ปฏิบัติตามกฎหมายของฮาเบอร์ ดังนั้นในกรณีนี้ความเข้มข้นของตายอาจจะได้รับก็เป็น LC50 และมีคุณสมบัติตามระยะเวลาของการเปิดรับ (เช่น 10 นาที) แผ่นด้านความปลอดภัยของข้อมูลสำหรับสารพิษที่มักใช้แบบฟอร์มนี้ของคำว่าแม้ว่าสารที่ไม่เป็นไปตามกฎหมายของฮาเบอร์. สำหรับโรคที่ก่อให้เกิดสิ่งมีชีวิตนอกจากนี้ยังเป็นตัวชี้วัดที่รู้จักกันเป็นปริมาณเชื้อเฉลี่ยและปริมาณ ปริมาณเชื้อเฉลี่ย (ID50) คือจำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ได้รับจากบุคคลหรือสัตว์การทดสอบคุณสมบัติตามเส้นทางของการบริหาร (เช่น 1,200 org / คนต่อปาก) เพราะความยากลำบากในการนับสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจริงในปริมาณปริมาณเชื้ออาจจะแสดงออกในแง่ของการทดสอบทางชีวภาพเช่นจำนวนของ LD50 สัตว์บางการทดสอบ ในสงครามเชื้อโรคปริมาณเชื้อเป็นจำนวนปริมาณของเชื้อต่อนาทีสำหรับลูกบาศก์เมตร (เช่น ICt50 100 ปริมาณปานกลาง - นาที / m3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ ld50 มักจะแสดงเป็นมวลของสารที่ใช้ต่อหน่วยมวลของทดสอบ โดยปกติเป็นมิลลิกรัมต่อกิโลกรัม สารของมวลร่างกาย แต่ระบุเป็นนาโนกรัม ( เหมาะสำหรับ Botulinum ) ไมโครกรัม มิลลิกรัม หรือ กรัม , ( เหมาะสำหรับพาราเซตามอล ) ต่อกิโลกรัม ระบุว่าวิธีนี้ช่วยให้ความเป็นพิษของสารที่แตกต่างกันจะเปรียบเทียบกับญาติ ,และปรับสำหรับความแตกต่างในขนาดของสัตว์สัมผัส ( แต่พิษไม่เสมอขนาดเพียงกับมวลร่างกาย )

เลือก 50% Lethality เป็นมาตรฐานเพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดความคลุมเครือของการตรวจวัดในสุดขั้ว และลดจำนวนของการทดสอบที่จำเป็น อย่างไรก็ตาม นี้ยังหมายความ ว่า ld50 ไม่ใช่พิษของยาสำหรับทุกคนบางอย่างอาจจะถูกฆ่าโดยน้อยมาก ในขณะที่คนอื่น ๆอยู่รอด , ไกลสูงกว่า ld50 . มาตรการดังกล่าวเป็น " ld1 " และ " ld99 " ( ขนาดต้องฆ่า 1% หรือ 99% ตามลำดับ การทดสอบของประชากร ) บางครั้งใช้สำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะ . [ 4 ]

ถึงตายยามักจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับวิธีการของการบริหาร ตัวอย่างหลายสารเป็นพิษน้อยลงเมื่อบริหารแลกเปลี่ยนกว่าเมื่อเข้าบริหารงาน ด้วยเหตุผลนี้ ld50 ตัวเลขมักจะเหมาะสมกับโหมดของการบริหาร เช่น " ld50 I.V . "

ที่เกี่ยวข้องปริมาณ ld50 / 30 หรือ ld50 / 60 จะใช้อ้างถึงขนาดที่ว่าไม่มีการรักษาจะทำให้ 50% ของประชากรภายใน ( ตามลำดับ ) 30 หรือ 60 วันมาตรการเหล่านี้จะถูกใช้บ่อยในฟิสิกส์สุขภาพรังสี เป็นการอยู่รอดเกินกว่า 60 วัน มักจะส่งผลในการกู้คืน

การวัดเปรียบเป็น lct50 ซึ่งเกี่ยวข้องกับการใช้ยาจากพิษที่ C มีความเข้มข้นและ t คือเวลา มันมักจะแสดงออกในแง่ของมิน mg / m3 lct50 เป็นยาที่จะทำให้เกิดการสูญเสียความสามารถมากกว่าความตายมาตรการเหล่านี้มักใช้เพื่อบ่งชี้ถึงการเปรียบเทียบประสิทธิผลของตัวแทนสงครามเคมีและโดมักจะมีคุณสมบัติ โดยอัตราการหายใจ ( เช่นพักผ่อน = ลิตร / นาที 10 ) สำหรับการสูดดม หรือระดับของเสื้อผ้าสำหรับการเจาะผิวหนัง แนวคิดของ CT ถูกเสนอครั้งแรกโดยฟริตซ์ ฮาเบอร์ และบางครั้งจะเรียกว่า ฮาเบอร์เป็นกฎหมายซึ่งสันนิษฐานว่า แสง 1 นาที 100 mg / m3 จะเทียบเท่ากับ 10 นาทีของ mg / m3 10 ( 1 × 100 = 100 , เช่นเดียวกับ 10 × 10 = 100 )

มีสารเคมี เช่น ไฮโดรเจนไซยาไนด์ เป็น detoxified อย่างรวดเร็วโดยร่างกายมนุษย์ และไม่ปฏิบัติตามฮาเบอร์ของกฎหมาย ดังนั้น ในกรณีนี้ ความเข้มข้นที่อาจได้รับเป็นเพียง 50 ) และคุณสมบัติ โดยระยะเวลาของแสง ( เช่น 10 นาที )วัสดุแผ่นข้อมูลความปลอดภัยสารพิษมักใช้รูปแบบของคำ แม้ว่าสารไม่ปฏิบัติตามกฎของฮาเบอร์

สำหรับโรคที่ก่อให้เกิดสิ่งมีชีวิต นอกจากนี้ยังมีวัดที่รู้จักกันเป็นค่ามัธยฐาน infective dose และ ยา ปริมาณการติดเชื้อค่ามัธยฐาน ( id50 ) คือ จำนวนของสิ่งมีชีวิตที่ได้รับโดยบุคคลหรือทดสอบสัตว์ที่มีคุณภาพ โดยเส้นทางของการบริหาร ( เช่น 1ชาย 200 org / ช่องปาก ) เพราะปัญหาในการนับสิ่งมีชีวิตที่แท้จริง ปริมาณการติดเชื้อซึ่งอาจจะแสดงออกในแง่ของวิธีทางชีวภาพ เช่น จำนวน ld50 เป็นสัตว์การทดสอบ ในชีววิทยาสงครามไม่มียาเป็นจำนวนการติดเชื้อยาต่อนาทีสำหรับลูกบาศก์เมตร ( เช่น ict50 100 ปานกลาง doses - มิน / m3 )