Policy 3: Train the Nephrology Work

Policy 3: Train the Nephrology Workforce to Deliver Palliative Care

There currently exists a mismatch between the need for palliative care among patients with ESRD versus the capacity of the current health delivery system to address those needs. This mismatch is related to both an insufficient number of providers who are trained to deliver palliative care and the location of these providers in settings separated from the usual delivery of dialysis care.
Although palliative care as a specialty is expanding, palliative medicine physicians by themselves will not be sufficient to meet America’s growing demand for palliative care. A recent study estimated a shortfall of between 6000 and 18,000 palliative care specialists to meet the existing demand from hospices and hospital palliative care programs without considering additional demand from patients with ESRD (42). These estimates, when considered in light of the projected nephrology workforce shortfall, are certainly daunting (43). Moreover, although palliative medicine is expanding into outpatient settings, most access to palliative medicine specialists will occur in the inpatient setting and in larger medical centers in the immediate future; thus, in-person access to palliative medicine specialists at dialysis centers is likely to be limited.
Addressing these shortages will require a multipronged approach. First, it is clear from the above projections that both nephrologists and the interdisciplinary team in dialysis centers will need to be trained to deliver palliative care in the short to intermediate term. Although end-of-life care and pain management are part of Accreditation Council for Graduate Medical Education program requirements for nephrology training, empirical data suggest that this training is variable and often limited (44,45). A coordinated approach from nephrology training program directors is needed in order to enhance curriculum content and share best practices. Training should consist not only of lectures (which have been shown not to change clinician behavior), but also direct observation of trainees conducting goals of care conversations and symptom management in patient-simulations and clinical settings in order to ensure competency (46,47).
The reasons for declining interest in nephrology as a subspecialty are probably diverse (43). Anecdotally low interest and burnout might be in part related to frustration from lack of training in the core skills needed to address the most important and meaningful concerns of ESRD patients in modern nephrology practice (“What are my options if I decide to delay or stop dialysis?” “What will it be like if I stop dialysis?” “Who will help me and my family?” “Can I get hospice at the same time as my dialysis?” “Can you help me with fatigue/pain/itching/trouble sleeping?”) and the associated devaluing of these activities expressed by poor reimbursement.
Second, training in palliative care should be emphasized not only for physicians, but for other ESRD interprofessional teams including advance practice nurses, physician-assistants, dialysis nurses, pharmacists, dieticians, and social workers. For example, universal screening for palliative care or pain management could be implemented largely through nurse-driven or pharmacist-driven protocols (30). Dialysis facility social workers could take a larger role in overseeing initiation and completion of the advance care planning process. A number of resources are available to provide palliative care education specifically applicable to patients with ESRD (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายที่ 3: ฝึกอบรมแรงงานเพื่อให้การรักษาบรรเทาโรคมีอยู่ไม่ตรงกันระหว่างความต้องการการอภิบาลประคับประคองในผู้ป่วย ESRD ที่เทียบกับความจุของระบบสุขภาพส่งไปยังที่อยู่ในขณะ ไม่ตรงกันนี้เกี่ยวข้องกับทั้งสองมีไม่เพียงพอจำนวนผู้ให้บริการที่มีการฝึกอบรมเพื่อรักษาบรรเทาและตำแหน่งของผู้ให้บริการเหล่านี้ในการตั้งค่าแยกออกจากการส่งมอบปกติดูแลไตแม้ว่าการรักษาบรรเทาเป็นพิเศษคือขยาย ประคับแพทย์แพทย์เองจะเพียงพอต่อความต้องการเติบโตของอเมริกาสำหรับรักษาบรรเทา การศึกษาล่าสุดโดยประมาณจำนวนที่ขาดของระหว่าง 6000 และ 18,000 ผู้เชี่ยวชาญการรักษาบรรเทากับอุปสงค์ที่มีอยู่จาก hospices และโรงพยาบาลรักษาบรรเทาโปรแกรมโดยไม่พิจารณาถึงความต้องการเพิ่มเติมจากผู้ป่วย ESRD (42) ประมาณ เมื่อพิจารณาในแง่การขาดแคลนแรงงานคาดการณ์โรค อย่างแน่นอนน่ากลัว (43) นอกจากนี้ แม้ว่ายาประคับคือขยายตัวในการตั้งค่าผู้ป่วยนอก ถึงประคับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่จะเกิดขึ้น ในการตั้งค่าของผู้ป่วยใน และ ในศูนย์การแพทย์ขนาดใหญ่ในอนาคตทันที ดังนั้น ในคนถึงประคับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่ศูนย์ไตเทียมเป็นแนวโน้มที่จะจำกัดAddressing these shortages will require a multipronged approach. First, it is clear from the above projections that both nephrologists and the interdisciplinary team in dialysis centers will need to be trained to deliver palliative care in the short to intermediate term. Although end-of-life care and pain management are part of Accreditation Council for Graduate Medical Education program requirements for nephrology training, empirical data suggest that this training is variable and often limited (44,45). A coordinated approach from nephrology training program directors is needed in order to enhance curriculum content and share best practices. Training should consist not only of lectures (which have been shown not to change clinician behavior), but also direct observation of trainees conducting goals of care conversations and symptom management in patient-simulations and clinical settings in order to ensure competency (46,47).The reasons for declining interest in nephrology as a subspecialty are probably diverse (43). Anecdotally low interest and burnout might be in part related to frustration from lack of training in the core skills needed to address the most important and meaningful concerns of ESRD patients in modern nephrology practice (“What are my options if I decide to delay or stop dialysis?” “What will it be like if I stop dialysis?” “Who will help me and my family?” “Can I get hospice at the same time as my dialysis?” “Can you help me with fatigue/pain/itching/trouble sleeping?”) and the associated devaluing of these activities expressed by poor reimbursement.Second, training in palliative care should be emphasized not only for physicians, but for other ESRD interprofessional teams including advance practice nurses, physician-assistants, dialysis nurses, pharmacists, dieticians, and social workers. For example, universal screening for palliative care or pain management could be implemented largely through nurse-driven or pharmacist-driven protocols (30). Dialysis facility social workers could take a larger role in overseeing initiation and completion of the advance care planning process. A number of resources are available to provide palliative care education specifically applicable to patients with ESRD (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายที่ 3: การฝึกอบรมแรงงานโรคไตในการส่งมอบการดูแลแบบประคับประคอง

มีอยู่ในปัจจุบันไม่ตรงกันระหว่างความจำเป็นในการดูแลแบบประคับประคองในหมู่ผู้ป่วยที่มี ESRD เมื่อเทียบกับความจุของระบบการจัดส่งสุขภาพในปัจจุบันที่จะตอบสนองความต้องการเหล่านั้น ไม่ตรงกันนี้จะเกี่ยวข้องกับทั้งจำนวนไม่เพียงพอของผู้ให้บริการที่ได้รับการฝึกฝนในการส่งมอบการดูแลแบบประคับประคองและที่ตั้งของผู้ให้บริการเหล่านี้ในการตั้งค่าแยกออกมาจากการส่งมอบตามปกติของการดูแลฟอกไต.
แม้ว่าการดูแลแบบประคับประคองเป็นพิเศษคือการขยายการแพทย์ยาแบบประคับประคองด้วยตัวเองจะ ไม่เพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการที่เพิ่มขึ้นของอเมริกาสำหรับการดูแลแบบประคับประคอง ผลการศึกษาล่าสุดโดยประมาณขาดแคลนระหว่าง 6000 และ 18,000 ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลแบบประคับประคองเพื่อตอบสนองความต้องการที่มีอยู่จาก hospices และโปรแกรมการดูแลแบบประคับประคองโรงพยาบาลโดยไม่คำนึงถึงความต้องการที่เพิ่มขึ้นจากผู้ป่วยที่มี ESRD (42) ก ประมาณการเหล่านี้เมื่อพิจารณาในแง่ของการขาดแคลนแรงงานที่มีโรคไตที่คาดการณ์ไว้อย่างแน่นอนที่น่ากลัว (43) นอกจากนี้ถึงแม้ว่ายาแบบประคับประคองจะขยายไปสู่การตั้งค่าผู้ป่วยนอก, อินเทอร์เน็ตมากที่สุดในการประคับประคองผู้เชี่ยวชาญยาจะเกิดขึ้นในการตั้งค่าผู้ป่วยในและในศูนย์การแพทย์ขนาดใหญ่ในอนาคตอันใกล้; ดังนั้นในคนเข้าถึงผู้เชี่ยวชาญการแพทย์แบบประคับประคองที่ศูนย์ฟอกไตมีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด .
Addressing ขาดแคลนเหล่านี้จะต้องมีวิธีการ multipronged ครั้งแรกก็เป็นที่ชัดเจนจากการคาดการณ์ดังกล่าวข้างต้นที่ว่าทั้งสอง nephrologists และทีมสหวิทยาการในศูนย์ล้างไตจะต้องผ่านการฝึกอบรมในการส่งมอบการดูแลแบบประคับประคองในระยะสั้นและระยะกลาง แม้ว่าในตอนท้ายของชีวิตการดูแลและการจัดการความเจ็บปวดเป็นส่วนหนึ่งของสภารับรองสำหรับความต้องการหลักสูตรบัณฑิตศึกษาการแพทย์การศึกษาการฝึกอบรมโรคไต, ข้อมูลเชิงประจักษ์ชี้ให้เห็นว่าการฝึกอบรมนี้เป็นตัวแปรและมักจะ จำกัด (44,45) วิธีการประสานงานจากกรรมการโปรแกรมการฝึกอบรมโรคไตเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในเนื้อหาหลักสูตรและการแบ่งปันปฏิบัติที่ดีที่สุด การฝึกอบรมควรประกอบด้วยไม่เพียง แต่การบรรยาย (ซึ่งได้รับการแสดงที่จะไม่เปลี่ยนพฤติกรรมการแพทย์) แต่ยังสังเกตโดยตรงของการฝึกอบรมการดำเนินการเป้าหมายของการสนทนาการดูแลและการจัดการกับอาการของผู้ป่วยในการจำลองและการตั้งค่าทางคลินิกในการสั่งซื้อเพื่อให้แน่ใจว่าขีดความสามารถ (46,47) .
เหตุผลในการลดลงของความสนใจในโรคไตเป็น subspecialty เป็นอาจจะมีความหลากหลาย (43) Anecdotally ดอกเบี้ยต่ำและเหนื่อยหน่ายอาจจะอยู่ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความยุ่งยากจากการขาดการฝึกอบรมในทักษะหลักที่จำเป็นในการอยู่ที่ความกังวลที่สำคัญที่สุดและมีความหมายของผู้ป่วย ESRD ในทางปฏิบัติโรคไตที่ทันสมัย ( "ตัวเลือกของฉันถ้าฉันตัดสินใจที่จะชะลอหรือหยุดการฟอกไต ? "" อะไรมันจะเป็นเช่นถ้าฉันจะหยุดการฟอกเลือด? "" ใครจะช่วยฉันและครอบครัวของฉัน? "" ฉันจะได้รับที่บ้านพักรับรองในเวลาเดียวกับการฟอกไตของฉัน? "" คุณสามารถช่วยฉันด้วยความเหนื่อยล้า / ปวด / คัน / ปัญหาในการนอน? ") และ devaluing เกี่ยวข้องของกิจกรรมเหล่านี้แสดงออกโดยการชำระเงินคืนที่น่าสงสาร.
ประการที่สองการฝึกอบรมในการดูแลแบบประคับประคองควรจะเน้นไม่เพียง แต่สำหรับแพทย์ แต่สำหรับทีมอื่น ๆ interprofessional ESRD รวมทั้งการปฏิบัติพยาบาลล่วงหน้าแพทย์ผู้ช่วยพยาบาลฟอกไตเภสัชกร , dieticians และนักสังคมสงเคราะห์ ยกตัวอย่างเช่นการตรวจคัดกรองสากลสำหรับการดูแลแบบประคับประคองหรือการจัดการความเจ็บปวดอาจจะดำเนินการส่วนใหญ่ผ่านโปรโตคอลเภสัชกรขับเคลื่อนพยาบาลที่ขับเคลื่อนด้วยหรือ (30) นักสังคมสงเคราะห์สถานที่ฟอกไตอาจจะใช้บทบาทในการกำกับดูแลการเริ่มต้นและความสมบูรณ์ของขั้นตอนการวางแผนการดูแลล่วงหน้า จำนวนของทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อให้การศึกษาการดูแลแบบประคับประคองโดยเฉพาะที่ใช้บังคับกับผู้ป่วยที่มี ESRD (ตารางที่ 3)