I came from a poor family. When I w

I came from a poor family. When I was a child, we barely made ends meet. Mother had to work hard but received little pay. Some days, all we can afford is a little bowl of rice. Mother handed the bowl to me and said "eat all your food, my little child. You need to grow up and I am not hungry.". But, mother, how can you not be hungry? You worked hard all day but hasn't eaten a thing. Mother did not reply. She tenderly stroked my hair and smile. "I love you more than anything in the world", she said.
My father passed away when I was nine. Without him, we were in financial hardship more than ever before. My mother was very sad. I could tell that she missed him so much. Soon after, mother had to sell her wedding ring to pay for my food and school tuition. My mother often took out that ring to admire but she told me she didn't like the ring after all. "It's just too ordinary for me", she said. But, mother, if you don't like that ring, why are you crying?. "I cry because I am so happy. I am the luckiest woman in this world to have you as my daughter.", she replied.
Without father's support, mother had to take up a second night-shift job as a construction worker. She came home late at night after I went to sleep. I only saw her in the morning when I woke up in her arms. She made me breakfast and kept my dinner in the cupboard. Then, she had to go to work. I made an offer to go to help her at work because she seems very tired but she refused. "You need to go to school so that when you grows up, you don't have to work like I do", she said.
Mother worked so hard to save money for my college. She eventually fall to the illness and had to lay in bed. She was so thin and feeble. I wanted to call the doctor but she refused. "Don't worry, I will be just fine. I just have to rest for a few hours.", she said. She tried to smile though it was obvious that she was in pain. She didn't even want me to buy medicines for her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมาจากครอบครัวยากจน เมื่อเด็ก เราแทบไม่ได้สิ้นสุดที่ตรงกับ แม่ทำงานหนัก แต่รับน้อยจ่ายได้ บางวัน ทั้งหมดที่เราสามารถเป็นชามเล็ก ๆ ของข้าว แม่มอบถ้วยให้ฉัน และกล่าวว่า "กินอาหารทั้งหมดของคุณ เด็กน้อย ต้องเติบโตขึ้น และฉันไม่หิว " แต่ ย่า คุณไม่จะหิวหรือไม่ คุณทำงานหนักทุกวัน แต่ไม่กินสิ่ง ไม่ได้ตอบแม่ นางละม่อมแบบขีดลงผมและรอยยิ้มของฉัน "ฉันรักคุณยิ่งกว่าอะไรในโลก" เธอกล่าวพ่อสวรรคตเมื่อ 9 ไม่ เราได้ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม แม่เศร้ามากขึ้น ผมสามารถบอกได้ว่า เธอพลาดเขามาก เร็ว ๆ นี้ หลังจาก แม่ได้ขายแหวนแต่งงานของเธอเพื่อชำระค่าเล่าเรียนของฉันอาหารและโรงเรียน แม่มักจะเอาออกแหวนที่ชอบ แต่เธอบอกฉันเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด "ก็ธรรมดาเพียงเกินไปสำหรับฉัน" เธอกล่าว แต่ ย่า ถ้าคุณไม่ชอบแหวนนั้น เหตุคุณร้องไห้ "ฉันร้องไห้ เพราะฉันมีความสุข ฉันผู้หญิง luckiest ในโลกนี้ มีคุณเป็นลูกสาวของฉัน เธอตอบกลับโดยการสนับสนุนของพ่อ แม่มีการใช้งานกะกลางคืนที่สองเป็นช่างก่อสร้าง เธอมาบ้านดึกหลังจากที่ผมไปนอน เพียงเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นในอ้อมแขนของเธอ เธอทำให้ฉันอาหารเช้า และเก็บอาหารของฉันธรรมดา หลังจากนั้น เธอก็จะไปทำงาน ฉันได้ยื่นข้อเสนอไปช่วยเธอในการทำงาน เพราะเธอดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก แต่เธอปฏิเสธ "คุณต้องไปโรงเรียนเพื่อที่เมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณจะทำงานเหมือนทำ" เธอกล่าวแม่ทำงานหนักดังนั้นเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายสำหรับวิทยาลัยของฉัน เธอก็ตกต่อการเจ็บป่วย และมีการวางเตียง เธอจึงบาง และเบา อยากจะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ "ไม่ต้องกังวล ฉันจะได้ เพียงมีที่เหลือสำหรับไม่กี่ชั่วโมง เธอกล่าว เธอพยายามยิ้มแต่ก็เห็นได้ชัดว่า เธอมีอาการเจ็บปวด เธอไม่ได้ต้องให้ซื้อยาสำหรับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมาจากครอบครัวที่ยากจน เมื่อฉันยังเป็นเด็ก เราเกือบจะทำให้จบตรง . แม่ต้องทำงานหนัก แต่ได้รับค่าจ้างน้อย . บางวัน เราสามารถเป็นชามเล็ก ๆของข้าว แม่ยื่นชามให้ฉันและกล่าวว่า " กินอาหารทั้งหมดของคุณ ลูกน้อยของฉัน คุณต้องการที่จะเติบโตขึ้นและผมไม่หิว " แต่ , แม่ , ทำไมคุณไม่หิวเหรอ ? คุณทำงานหนักมาทั้งวัน แต่ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะแม่ไม่ได้ตอบ เธอลูบผมของฉันอย่างอ่อนโยน และรอยยิ้ม " ผมรักคุณมากกว่าอะไรในโลกนี้ " เธอกล่าวว่า .
พ่อเสียไปตอนฉันอายุเก้าขวบ ไม่มีเขา เราอยู่ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม แม่เสียใจมาก ผมสามารถบอกได้ว่าเธอคิดถึงเขามาก หลังจากนั้นไม่นาน แม่ต้องขายแหวนแต่งงานของเธอเพื่อจ่ายค่าอาหารและค่าเล่าเรียนของโรงเรียนแม่ของฉันมักจะเอาแหวนให้ชื่นชม แต่เธอบอกว่าเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด . " มันก็ธรรมดาสำหรับฉัน " เธอกล่าว แต่ แม่ ถ้าคุณไม่ชอบแหวน , คุณร้องไห้ทำไม ? " ฉันร้องไห้เพราะฉันมีความสุข ฉันก็เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดใน โลก นี้ มีคุณเป็นลูกสาวของฉัน " เธอตอบ
โดยการสนับสนุนของบิดาแม่ต้องพาขึ้นที่สองกะกลางคืนงานคนงานก่อสร้าง เธอกลับมาบ้านดึก หลังจากนั้นฉันเข้านอน ฉันเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเธอ เธอทำให้ผม อาหารเช้า และ อาหารเย็นผมเก็บในตู้ งั้นเธอต้องไปทำงาน ฉันมีข้อเสนอที่จะไปช่วยเธอทำงาน เพราะดูเหมือนเธอจะเหนื่อย แต่เธอปฏิเสธ" คุณต้องไปโรงเรียนเพื่อที่ว่าเมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณไม่ต้องไปทำงานเหมือนฉัน " เธอกล่าว
แม่ทำงานหนักเพื่อเก็บเงินสำหรับที่วิทยาลัยของฉัน ในที่สุดเธอก็ล้มลงป่วยและต้องนอนบนเตียง เธอดูผอมและอ่อนแอ ฉันต้องการที่จะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ " ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นอะไร ฉันแค่ต้องพักสักสองสามชั่วโมง . " เธอกล่าวเธอพยายามยิ้ม แต่มันชัดเจนว่าเธออยู่ในความเจ็บปวด เธอไม่อยากให้ฉันซื้อยาให้เธอ