ผู้หญิงคนแรกในชีวิตของฉันที่ประคองฉัน และจูบฉันเบาๆด้วยความรัก ผู้หญิงคนนั้นเหมือนนางเอกในละครที่ฉันดู เพราะความรักที่เขามีให้มานั้นแตกต่างกัน เพราะผู้หญิงคนแรกที่ฉันรักนั้นฉันก็รู้โดยทันทีว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน หรือปล่อยให้ฉันจมอยู่กับปัญหาอยู่คนเดียว ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักฉันแบบที่ตามใจฉันทุกอย่าง เพราะการที่เขาขัดใจนั้นก็หมายถึงการสั่งสอนที่ดีอย่างหนึ่ง และที่สำคัญย่อมมีบทลงโทษเสมอเมื่อฉันทำผิด หญิงที่ฉันรักและเทิดทูนมากขนาดนี้มีสรรพนามการเรียกเหมือนกับหลายๆคนคือ “แม่”