The more extensive sampling of L. f

The more extensive sampling of L. forbesi allowed
investigation of the variation of Cd and Hg concentrations
with biological and environmental factors, such as size, sex,
season, and geographic origin. In this species, Cd
concentrations decreased with increasing body size and
tissues showed significantly different Cd loads according to
the geographic origin of the animals sampled. The decrease
of Cd concentrations could reflect a shift in their diet with
increasing body size. Juvenile L. forbesi have a crustaceandominated
diet whereas the adults consume more fish
(Collins and Pierce, 1996). Fish generally exhibit lower Cd
concentrations than invertebrates (Cossa and Lassus,
1988). Therefore, the diet of smaller squid feeding on
invertebrates would be richer in Cd than the diet of bigger
squid feeding predominantly on fish. Furthermore, the
decrease of Cd concentrations may be strengthened by the
dilution of the metal in the tissues due to the very fast
growth of this squid. A similar ontogenetic decrease of Cd
concentrations has been reported for the mantle muscle of
other cephalopod species, e.g. Octopus salutii and Eledone
cirrhosa from the Mediterranean Sea (Barghigiani et al.,
1993; Storelli and Marcotrigiano, 1999). For O. salutii, this
trend was related to its reproductive cycle, since adult
females approach the coast to lay their eggs. Therefore,
young octopods, having very high trophic activity, are
proportionally more exposed to pollution in coastal sites
(Storelli and Marcotrigiano, 1999). However, an opposite
trend was found for the cuttlefish S. officinalis from the
English Channel, especially when considering Cd concentration
in the digestive gland (Miramand et al., 2006). In
cuttlefish, Cd appears to be strongly retained in this tissue,
with a biological half-life exceeding 8 months (Bustamante
et al., 2002b). These contradictory results among cephalopod
orders show that investigations on Cd metabolism
should be carried on a wider range of cephalopod species,
including octopus and squid species.
Unlike the other tissues, the Cd concentrations in gonads
increased with size, the highest values being found in winter
when squids reach sexual maturity. Higher Cd levels were
also reported in the gonads of mature squid Illex argentinus
from the South Atlantic Ocean as compared to immature
ones (Gerpe et al., 2000). Interestingly, Cd and Hg
concentrations were positively correlated in gonad tissue,
suggesting a common elimination through the gonads.
Although difficult to assess, Cd and Hg accumulation in
gonadal tissues may occur as a result of the accumulation
of essential elements to supply the embryo’s needs
(Villanueva and Bustamante, 2006). Essential elements
such as Zn are stored in metal-containing enzymes and
metalloproteins within the ovary. Cd and Hg are wellknown
for their affinity to Zn binding sites, particularly in
SH-containing proteins such as metallothioneins (e.g.
Nieboer and Richardson, 1980; Cosson et al., 1991; George
and Olsson, 1994) and could therefore accumulate bound
to such proteins. To the best of our knowledge, there are
no studies reporting the occurrence of metallothionein in
the gonads of cephalopods. As there were significant
differences of Cd and Hg levels between areas, the effect of
this metal accumulation on the squid fertility and the egg
production should be evaluated in the future.
Environmental factors, i.e. geographic origin and season
also influenced Cd concentrations in L. forbesi tissues
(Table 3, Fig. 2). However, the pattern of variation was
different according to the tissue considered and to season.
With the exception of the gonads and gills, Cd concentrations
were generally lower in squids from the English
Channel, suggesting that they were less exposed to the
metal from the dietary pathway. This is, at first sight,
surprising, in that anthropogenic activities would be
expected to increase the Cd contamination in the food
webs from this area. However, Cd occurs naturally at very
high concentrations in cephalopods from remote and
pristine areas such as the Austral Ocean and Northern
Atlantic waters (Bustamante et al., 1998a, b). As a general
rule, Cd concentrations in various phyla increased ‘‘naturally’’
from the temperate zone to sub-polar and polar
waters (e.g. Rainbow, 1989; Zauke and Petri, 1993;
Bustamante et al., 1998a, 2003). Even though our sampling
represents a restricted latitudinal range, it is possible that
the low Cd concentrations in squids from the English
Channel result from a natural latitudinal trend.
In contrast to Cd, Hg levels increased with size of
L. forbesi and were highest at the end of the spawning
season. In aquatic animals, Hg concentrations may vary
according to their trophic level and age. As it is mainly
stored in the methylated form in biota, Hg consistently
biomagnifies through the food chain, with predators
showing higher tissue concentrations than are found in
their prey. In cephalopods, it is generally agreed that Hg
tissue concentrations are positively correlated with body
size (e.g. Rossi et al., 1993; Storelli and Marcotrigiano,
1999) and a similar relationship has also been reported for
loliginid squid from the Azores, the Bay of Biscay, the
Celtic Sea, and the Faroe Bank (Monteiro et al., 1992;
Bustamante et al., 2006a). Monteiro et al. (1992) reported a
higher accumulation rate of Hg in L. forbesi females,
suggesting physiological and/or ecological differences
between the sexes. However, no clear sex-related differences
were evident in the present study.
In addition, Hg levels were highest in squid from the
English Channel and the Scottish West Coast and there
was also seasonal variation. Higher Hg concentrations
found in the tissues of L. forbesi from the English Channel
(Fig. 2) could be related to human activities in the area.
However, considering data for all species, no clear habitat
(open water vs coastal) or latitude (north vs south)
differences could be found in Hg loads. Since squid have
annual life cycles and undertake regular seasonal migrations,
it is difficult to differentiate ontogenetic, seasonal,
and regional variation in metal concentrations. Although
the relative contributions of dietary and waterborne
pathways have not been assessed in cephalopods, it is
expected that food would be the main source for Hg
accumulation in squid tissues (Bustamante et al., 2006a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุ่มตัวอย่างอย่างละเอียดมากขึ้นของ forbesi L. ที่ได้รับอนุญาตการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของความเข้มข้นของ Hg และ Cdกับสิ่งแวดล้อม และชีวภาพปัจจัย เช่นขนาด เพศฤดูกาล และแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ ในนกชนิดนี้ ซีดีความเข้มข้นลดลง ด้วยการเพิ่มขนาดของร่างกาย และเนื้อเยื่อที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่แสดงให้เห็นซีดีโหลดตามต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของสัตว์ตัวอย่าง ลดลงซีดี ความเข้มข้นสามารถสะท้อนกะในอาหารของพวกเขาด้วยเพิ่มขนาดของร่างกาย เยาวชน L. forbesi ได้ crustaceandominatedอาหารในขณะที่ผู้ใหญ่กินปลาเพิ่มเติม(คอลลินส์และเพียร์ซ 1996) ปลาโดยทั่วไปแสดงซีดีต่ำกว่าความเข้มข้นกว่า invertebrates (Cossa และ Lassus1988) . ดังนั้น อาหารของปลาหมึกมีขนาดเล็กกว่าอาหารในinvertebrates จะยิ่งขึ้นในซีดีกว่าอาหารของใหญ่ปลาหมึกเป็นอาหารปลา นอกจากนี้ การลดความเข้มข้นซีดีอาจแข็งแรงขึ้นโดยการเจือจางของโลหะในเนื้อเยื่อเนื่องจากรวดเร็วมากเจริญเติบโตของปลาหมึกนี้ ลดลง ontogenetic เหมือนซีดีความเข้มข้นมีการรายงานสำหรับกล้ามเนื้อหิ้งของพันธุ์อื่น ๆ cephalopod เช่นหมึก salutii และ Eledonecirrhosa จากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Barghigiani et al.,1993 Storelli และ Marcotrigiano, 1999) สำหรับโอ salutii นี้แนวโน้มเกี่ยวข้องกับวงจรการสืบพันธุ์ ตั้งแต่ผู้ใหญ่หญิงเข้าหาชายฝั่งเพื่อวางไข่ ดังนั้นหนุ่ม octopods มีกิจกรรม trophic สูงมาก มีสัดส่วนมากกว่าสัมผัสกับมลภาวะในฝั่งอเมริกา(Storelli และ Marcotrigiano, 1999) อย่างไรก็ตาม การข้ามพบแนวโน้มสำหรับ officinalis S. ปลาหมึกจากช่องแคบอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาความเข้มข้นของซีดีในต่อมย่อยอาหาร (Miramand et al., 2006) ในปลาหมึก ซีดีดูเหมือนจะขอคงอยู่ในเนื้อเยื่อนี้มี half-life ชีวภาพเกิน 8 เดือน (บุสตามานเตร้อยเอ็ด al., 2002b) ผลลัพธ์เหล่านี้ขัดแย้งระหว่าง cephalopodแสดงใบสั่งที่สืบสวนการเผาผลาญของซีดีควรดำเนินการในช่วงกว้างของ cephalopod ชนิดรวมสายพันธุ์ปลาหมึกและปลาหมึกซึ่งแตกต่างจากอื่น ๆ เนื้อเยื่อ ความเข้มข้นซีดีในต่อมบ่งเพศเพิ่มขนาด ค่าสูงสุดที่พบในฤดูหนาวเมื่อปลาหมึกถึงวันครบกำหนดทางเพศ ซีดีระดับสูงได้นอกจากนี้ รายงานในต่อมบ่งเพศของปลาหมึกสุก Illex argentinusจากมหาสมุทรแอตแลนติกใต้เมื่อเทียบกับ immatureคน (Gerpe et al., 2000) เป็นเรื่องน่าสนใจ Cd และ Hgความเข้มข้นได้บวก correlated ในเนื้อเยื่อ gonadแนะนำตัดทั่วไปผ่านต่อมบ่งเพศแม้ว่ายากที่จะประเมิน Cd และ Hg สะสมในเนื้อเยื่อ gonadal อาจเกิดขึ้นจากการสะสมองค์ประกอบสำคัญในการจัดหาความต้องการของตัวอ่อน(Villanueva และบุสตามานเต 2006) องค์ประกอบที่สำคัญเช่น Zn จะเก็บอยู่ในโลหะที่ประกอบด้วยเอนไซม์ และmetalloproteins ภายในรังไข่ Cd และ Hg อุดรธานีสำหรับความสัมพันธ์ของพวกเขากับ Zn ผูกไซต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในดีที่ประกอบด้วยโปรตีนเช่น metallothioneins (เช่นNieboer และริชาร์ดสัน 1980 Cosson et al., 1991 จอร์จและ Olsson, 1994) และดังนั้นสะสมถูกผูกไว้การโปรตีนดังกล่าว ส่วนความรู้ของเรา มีศึกษาไม่มีรายงานการเกิดขึ้นของ metallothionein ในต่อมบ่งเพศของ cephalopods มีอย่างมีนัยสำคัญความแตกต่างของระดับ Cd และ Hg ระหว่างพื้นที่ ผลของการนี้สะสมโลหะความอุดมสมบูรณ์ปลาหมึกและไข่ควรประเมินผลิตในอนาคตปัจจัยสิ่งแวดล้อม ภูมิศาสตร์เช่นกำเนิดและฤดูกาลนอกจากนี้ยัง มีอิทธิพลต่อ Cd ความเข้มข้นในเนื้อเยื่อ L. forbesi(ตาราง 3, Fig. 2) อย่างไรก็ตาม รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงได้แตกต่าง ตามเนื้อเยื่อที่พิจารณา และฤดูกาลยกเว้นต่อมบ่งเพศ และ gills, Cd ความเข้มข้นคนที่ต่ำโดยทั่วไปในปลาหมึกจากอังกฤษช่อง แนะนำว่า พวกเขามีน้อยสัมผัสโลหะจากทางเดินอาหาร นี้เป็น ที่ตาประหลาดใจ ที่มาของมนุษย์กิจกรรมจะคาดว่าจะเพิ่มซีดีการปนเปื้อนในอาหารเว็บจากพื้นที่นี้ อย่างไรก็ตาม ซีดีเกิดขึ้นตามธรรมชาติที่มากความเข้มข้นสูงใน cephalopods จากระยะไกล และพื้นที่พักผ่อนเช่นทองเหลือง Austral มหาสมุทรและเหนือแอตแลนติกน้ำ (บุสตามานเต et al., 1998a, b) เป็นทั่วไปกฎ Cd ความเข้มข้นใน phyla ต่าง ๆ เพิ่ม ''ธรรมชาติ ''จากฝิ่นย่อยขั้ว และขั้วโลกน้ำ (เช่นเรนโบว์ 1989 Zauke และ Petri, 1993บุสตามานเต et al., 1998a, 2003) ถึงแม้ว่าการสุ่มตัวอย่างของเราแสดงช่วง latitudinal จำกัด เป็นไปได้ที่ความเข้มข้นซีดีต่ำในปลาหมึกจากอังกฤษช่องผลจากแนวโน้ม latitudinal ธรรมชาติตรงข้ามซี Hg ระดับที่เพิ่มขึ้นกับขนาดของL. forbesi และสูงสุดเมื่อสิ้นสุดการวางไข่ฤดูกาล ในสัตว์น้ำ ความเข้มข้นของ Hg อาจแตกต่างกันตามระดับชั้นอาหารและอายุของพวกเขา มันเป็นส่วนใหญ่เก็บไว้ในแบบฟอร์ม methylated ในสิ่ง Hg อย่างสม่ำเสมอbiomagnifies ผ่านห่วงโซ่อาหาร มีล่าแสดงความเข้มข้นเนื้อเยื่อสูงกว่าที่พบในเหยื่อของพวกเขา ใน cephalopods มันจะเห็นโดยทั่วไปว่า Hgความเข้มข้นของเนื้อเยื่อจะบวก correlated กับร่างกายขนาด (เช่น Rossi et al., 1993 Storelli และ Marcotrigianoปี 1999) และยังมีการรายงานความสัมพันธ์คล้ายคลึงกันในloliginid ปลาหมึกจาก Azores อ่าวบิสเคย์ การทะเลเคลติก และ ธนาคารหมู่ (Monteiro et al., 1992บุสตามานเต et al., 2006a) Monteiro et al. (1992) รายงานตัวสูงสะสมอัตราของ Hg ใน L. forbesi หญิงแนะนำความแตกต่างของระบบนิเวศ หรือสรีรวิทยาระหว่างเพศ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างไม่ชัดเจนทางเพศสัมพันธ์ได้ชัดในการศึกษาปัจจุบันนอกจากนี้ Hg ระดับสูงที่สุดในปลาหมึกจากช่องแคบอังกฤษและสก็อตแลนด์ฝั่งตะวันตก และมีนอกจากนี้ยังมีความผันแปรตามฤดูกาล ความเข้มข้นสูงของ Hgพบในเนื้อเยื่อของ L. forbesi จากช่องแคบอังกฤษ(Fig. 2) อาจเกี่ยวข้องกับกิจกรรมมนุษย์ในพื้นที่พิจารณาข้อมูลสำหรับชนิดทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ไม่อยู่อาศัยชัดเจน(เปิดน้ำกับชายฝั่งทะเล) หรือละติจูด (เทียบกับทิศเหนือใต้)พบความแตกต่างใน Hg โหลดได้ เนื่องจากมีปลาหมึกชีวิตประจำปีรอบ และรู้ผู้ตั้งปกติตามฤดูกาลจึงยากที่จะแยกความแตกต่าง ontogenetic ฤดู กาลและภูมิภาคการเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นโลหะ ถึงแม้ว่าการจัดสรรที่สัมพันธ์กันของอาหาร และน้ำไม่มีการประเมินหลักใน cephalopods เป็นคาดว่า อาหารจะเป็นแหล่งหลักของ Hgสะสมในเนื้อเยื่อปลาหมึก (บุสตามานเต et al., 2006a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างกว้างขวางมากขึ้นของแอล forbesi ได้รับอนุญาต
การตรวจสอบของการเปลี่ยนแปลงของ Cd และ Hg เข้มข้น
กับปัจจัยทางชีวภาพและสิ่งแวดล้อมเช่นขนาดเพศ
ฤดูกาลและแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ ในสายพันธุ์นี้, Cd
ความเข้มข้นลดลงด้วยการเพิ่มขนาดของร่างกายและ
เนื้อเยื่อที่แสดงให้เห็นว่าโหลด Cd ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตาม
แหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของสัตว์ทดลอง การลดลง
ของความเข้มข้น Cd สามารถสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในอาหารของพวกเขาที่มี
การเพิ่มขนาดของร่างกาย เด็กและเยาวชนลิตร forbesi มี crustaceandominated
อาหารในขณะที่ผู้ใหญ่กินปลามากขึ้น
(คอลลินและเพียร์ซ, 1996) ปลาโดยทั่วไปแสดง Cd ต่ำ
กว่าความเข้มข้นของแบคทีเรีย (Cossa และแลสซัส,
1988) ดังนั้นอาหารของปลาหมึกขนาดเล็กกิน
สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังจะเป็นที่ดียิ่งขึ้นใน Cd กว่าอาหารของที่ใหญ่กว่า
การให้อาหารส่วนใหญ่ปลาหมึกปลา นอกจากนี้
การลดลงของความเข้มข้น Cd อาจมีความเข้มแข็งโดย
การลดสัดส่วนของโลหะในเนื้อเยื่อเนื่องจากการได้อย่างรวดเร็ว
การเจริญเติบโตของปลาหมึกนี้ ลดลง ontogenetic ที่คล้ายกัน Cd
เข้มข้นได้รับการรายงานสำหรับกล้ามเนื้อเสื้อคลุมของ
สายพันธุ์ปลาหมึกอื่น ๆ เช่นปลาหมึก salutii และ Eledone
cirrhosa จากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน (Barghigiani, et al.
1993; Storelli และ Marcotrigiano, 1999) สำหรับทุม salutii นี้
แนวโน้มที่เกี่ยวข้องกับวงจรการสืบพันธุ์ของมันตั้งแต่ผู้ใหญ่
เพศหญิงเข้าใกล้ชายฝั่งเพื่อวางไข่ ดังนั้น
octopods หนุ่มมีกิจกรรมโภชนาการสูงมากมี
สัดส่วนมากขึ้นในการสัมผัสมลพิษในเว็บไซต์ชายฝั่ง
(Storelli และ Marcotrigiano, 1999) แต่ตรงข้ามกับ
แนวโน้มถูกพบปลาหมึก S. officinalis จาก
ช่องแคบอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาความเข้มข้น Cd
ในต่อมย่อยอาหาร (Miramand et al., 2006) ใน
ปลาหมึก Cd ดูเหมือนจะถูกเก็บรักษาไว้อย่างยิ่งในเนื้อเยื่อนี้
มีทางชีวภาพเกิน 8 เดือนครึ่งชีวิต (ตามัน
et al., 2002b) เหล่านี้ผลการขัดแย้งในหมู่ปลาหมึก
คำสั่งแสดงให้เห็นว่าการตรวจสอบในการเผาผลาญ Cd
ควรจะดำเนินการในช่วงกว้างของสายพันธุ์ปลาหมึก,
รวมทั้งปลาหมึกและปลาหมึกสายพันธุ์ที่
แตกต่างจากเนื้อเยื่ออื่น ๆ , ความเข้มข้นของแคดเมียมในอวัยวะเพศ
เพิ่มขึ้นกับขนาดของค่าสูงสุดถูกพบในช่วงฤดูหนาว
เมื่อปลาหมึกถึงวุฒิภาวะทางเพศ ระดับ Cd สูงขึ้นได้
นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าในอวัยวะเพศของผู้ใหญ่ argentinus Illex ปลาหมึก
จากมหาสมุทรใต้มหาสมุทรแอตแลนติกเมื่อเทียบกับที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ
คน (Gerpe et al., 2000) ที่น่าสนใจ Cd และ Hg
เข้มข้นมีความสัมพันธ์ทางบวกในเนื้อเยื่ออวัยวะสืบพันธุ์,
แนะนำการกำจัดร่วมกันผ่านทางอวัยวะเพศ
แม้ว่าจะยากที่จะประเมินแคดเมียมและปรอทสะสมใน
เนื้อเยื่อของอวัยวะสืบพันธุ์อาจเกิดขึ้นเป็นผลมาจากการสะสม
ขององค์ประกอบที่สำคัญในการจัดหาความต้องการของตัวอ่อน
( Villanueva และตามัน 2006) องค์ประกอบสำคัญ
เช่นสังกะสีจะถูกเก็บไว้ในเอนไซม์โลหะที่มีและ
เมภายในรังไข่ Cd และ Hg เป็นที่รู้จัก
สำหรับความสัมพันธ์ของพวกเขาที่จะ Zn เว็บไซต์ผูกพันโดยเฉพาะใน
โปรตีน SH-มีเช่น metallothioneins (เช่น
Nieboer และริชาร์ด. 1980; Cosson et al, 1991; จอร์จ
และโอลส์สัน, 1994) และดังนั้นจึงสามารถสะสมผูกพัน
ดังกล่าว โปรตีน ที่ดีที่สุดของความรู้ของเรามี
การศึกษารายงานการเกิดขึ้นของ metallothionein ไม่มี
อวัยวะสืบพันธุ์ของปลาหมึก เท่าที่มีอยู่อย่างมีนัยสำคัญ
ที่แตกต่างกันของ Cd และ Hg ระดับระหว่างพื้นที่ผลกระทบของ
การสะสมโลหะนี้ในความอุดมสมบูรณ์ปลาหมึกไข่และ
การผลิตควรจะได้รับการประเมินในอนาคต
ปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่นแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์และฤดูกาลที่
ยังได้รับอิทธิพลความเข้มข้นของแคดเมียมในลิตร forbesi เนื้อเยื่อ
(ตารางที่ 3 รูปที่. 2) อย่างไรก็ตามรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงที่
แตกต่างกันตามเนื้อเยื่อพิจารณาและฤดูกาล
ด้วยข้อยกเว้นของอวัยวะสืบพันธุ์และเหงือกเข้มข้น Cd
โดยทั่วไปลดลงในปลาหมึกจากภาษาอังกฤษ
ช่องบอกว่าพวกเขาได้สัมผัสน้อยที่จะ
โลหะจากอาหาร ทางเดิน นี้เป็นที่แรกเห็น
น่าแปลกใจในการที่กิจกรรมของมนุษย์จะได้รับการ
คาดว่าจะเพิ่มการปนเปื้อนแคดเมียมในอาหาร
ใยจากบริเวณนี้ อย่างไรก็ตาม Cd เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่มาก
ความเข้มข้นสูงในปลาหมึกจากระยะไกลและ
พื้นที่เก่าแก่เช่น Austral มหาสมุทรและภาคเหนือ
มหาสมุทรแอตแลนติกน้ำ (ตามัน et al., 1998 b) ในฐานะที่เป็นทั่วไป
กฎเข้มข้น Cd ในไฟลัมต่างๆที่เพิ่มขึ้น '' ธรรมชาติ ''
จากเขตอบอุ่นย่อยขั้วโลกและขั้วโลก
น้ำ (เช่นสายรุ้ง, 1989; Zauke และ Petri 1993;
ตามันและคณะ, 1998, 2003.) แม้ว่าการเก็บตัวอย่างของเรา
แสดงให้เห็นถึงช่วงขนลุกขนพอง จำกัด ก็เป็นไปได้ที่
ความเข้มข้น Cd ต่ำในปลาหมึกจากอังกฤษ
ผลช่องจากแนวโน้มขนลุกขนพองธรรมชาติ
ในทางตรงกันข้ามกับ Cd ระดับปรอทเพิ่มขึ้นกับขนาดของ
แอล forbesi และมีสูงสุดเมื่อสิ้นสุดวางไข่
ฤดู ในสัตว์น้ำ, ความเข้มข้นของปรอทอาจแตกต่างกันไป
ตามระดับชั้นของพวกเขาและอายุ ในฐานะที่เป็นส่วนใหญ่
เก็บไว้ในรูปแบบของสารในสิ่งมีชีวิต, ปรอทอย่างต่อเนื่อง
biomagnifies ผ่านห่วงโซ่อาหารที่มีการล่า
การแสดงที่สูงกว่าความเข้มข้นของเนื้อเยื่อกว่าที่พบใน
เหยื่อของพวกเขา ในปลาหมึกจะมีการตกลงกันโดยทั่วไปว่าปรอท
เข้มข้นเนื้อเยื่อมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับร่างกาย
ขนาด (เช่นรอสซี, et al,. 1993; Storelli และ Marcotrigiano,
1999) และความสัมพันธ์ที่คล้ายกันยังได้รับรายงานสำหรับ
ปลาหมึก loliginid จากอะซอเรส, อ่าว บิสเคย์
เซลติกทะเลและธนาคารแฟโร (มอนเต et al, 1992;.
. ตามันและคณะ, 2006a) มอนเตและคณะ (1992) รายงาน
อัตราการสูงขึ้นของการสะสมปรอทในเพศหญิงลิตร forbesi,
บอกความแตกต่างทางสรีรวิทยาและ / หรือระบบนิเวศ
ระหว่างเพศ แต่ไม่มีความแตกต่างทางเพศที่เกี่ยวข้องกับความชัดเจน
มีความชัดเจนในการศึกษาครั้งนี้
นอกจากนี้ระดับปรอทสูงที่สุดในปลาหมึกจาก
ช่องแคบอังกฤษและสก็อตเวสต์โคสต์และมี
ยังเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาล ความเข้มข้นของปรอทสูงกว่า
ที่พบในเนื้อเยื่อของ L. forbesi จากช่องแคบอังกฤษ
(รูปที่ 2). อาจจะเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของมนุษย์ในพื้นที่
อย่างไรก็ตามการพิจารณาข้อมูลสำหรับทุกชนิดไม่มีที่อยู่อาศัยที่ชัดเจน
(เปิดน้ำ vs ชายฝั่ง) หรือละติจูด ( ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ vs ภาคใต้)
ที่แตกต่างกันสามารถพบได้ในโหลดปรอท ตั้งแต่ปลาหมึกมี
วงจรชีวิตประจำปีและดำเนินการโยกย้ายตามฤดูกาลปกติ
มันเป็นเรื่องยากที่จะแยกความแตกต่าง ontogenetic ตามฤดูกาล
และภูมิภาคเปลี่ยนแปลงในความเข้มข้นของโลหะ แม้ว่า
การมีส่วนร่วมของญาติของอาหารและน้ำ
อย่างทุลักทุเลยังไม่ได้รับการประเมินในปลาหมึกนั้นจะถูก
คาดหวังว่าอาหารจะเป็นแหล่งที่มาหลักของปรอท
สะสมในเนื้อเยื่อปลาหมึก (ตามัน et al., 2006a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว้างขวางมากขึ้น 2 . forbesi อนุญาต
การศึกษาการเปลี่ยนแปลงของปริมาณแคดเมียม และปรอท
กับปัจจัยทางชีวภาพ และสิ่งแวดล้อม เช่น ขนาด เพศ
ฤดู , ภูมิศาสตร์และที่มา ชนิดนี้ ปริมาณซีดี
เพิ่มขึ้น เมื่อขนาดร่างกายและเนื้อเยื่อพบโหลดซีดีแตกต่างกัน

ที่มาตามภูมิศาสตร์ของสัตว์ตัวอย่าง . โดย
ความเข้มข้นของซีดีสามารถสะท้อนการเปลี่ยนแปลงในอาหารของพวกเขาด้วย
เพิ่มขนาดร่างกาย 1 . forbesi มี crustaceandominated
อาหารในขณะที่ผู้ใหญ่กินปลามากขึ้น
( คอลลินส์และเพียร์ซ , 1996 ) ปลาโดยทั่วไปมีความเข้มข้นกว่าสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ( ซีดี

และ lassus กอสซา , 1988 ) ดังนั้น อาหารขนาดเล็กปลาหมึกกิน
ซึ่งจะดีขึ้นในซีดีมากกว่าอาหารของใหญ่
ปลาหมึกอาหารเด่นในปลา นอกจากนี้ การลดลงของปริมาณซีดี

อาจจะมีความเข้มแข็งโดยการเจือจางของโลหะในเนื้อเยื่อเนื่องจากการเติบโตอย่างรวดเร็ว
ปลาหมึกเนี่ย ลดลง ontogenetic คล้ายกัน ( ซีดี
ได้รับรายงานสำหรับเสื้อคลุมของกล้ามเนื้อ
ชนิดหมึกอื่นๆ เช่นปลาหมึกและ salutii eledone
cirrhosa จากทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ( barghigiani et al . ,
1993 ; storelli และ marcotrigiano , 1999 ) สำหรับ โอ salutii แนวโน้มนี้
เกี่ยวข้องกับสืบพันธุ์ของมันรอบ ตั้งแต่ผู้ใหญ่เพศหญิง
เข้าหาชายฝั่งเพื่อวางไข่ โดย
เด็ก octopods มีกิจกรรมเกี่ยวกับโภชนาการสูงมาก มีสัดส่วนมากกว่า
สัมผัสกับมลพิษในพื้นที่ชายฝั่ง
( storelli และ marcotrigiano , 1999 ) อย่างไรก็ตาม แนวโน้มการพบปลาหมึกตรงข้าม

S . ต่อจากช่องภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาจากซีดีสมาธิ
ในต่อมย่อยอาหาร ( miramand et al . , 2006 ) ใน
ปลาหมึก ซีดี จะขอเก็บไว้ในเนื้อเยื่อนี้
กับชีววิทยาครึ่งชีวิตเกิน 8 เดือน ( Bustamante
et al . , 2002b )เหล่านี้ขัดแย้งผลของคำสั่งให้ตรวจสอบหมึก

) ซีดีควรดำเนินการในช่วงกว้างของหมึกชนิดรวมทั้งปลาหมึกและปลาหมึกสายพันธุ์
.
ซึ่งแตกต่างจากเนื้อเยื่ออื่นๆ ในซีดีความเข้มข้นอยู่หมัด
เพิ่มขึ้นตามขนาด สูงสุดค่าถูกพบในฤดูหนาว
เมื่อปลาหมึกถึงวุฒิภาวะทางเพศ ที่สูงกว่าระดับ CD ได้
นอกจากนี้ในการรายงานพัฒนาผู้ใหญ่ปลาหมึกแหวนและ argentinus
จากมหาสมุทรแอตแลนติก เมื่อเทียบกับเด็ก ๆ (
gerpe et al . , 2000 ) น่าสนใจ แคดเมียม และปรอท
) มีความสัมพันธ์ในเนื้อเยื่ออวัยวะชาย
ตัดสามัญผ่าน , ให้อยู่หมัด .
ถึงแม้ว่ายากที่จะประเมิน ซีดี และการสะสมปรอท
เนื้อเยื่อ Gonadal อาจเกิดขึ้นเป็นผลจากการสะสม
องค์ประกอบที่สําคัญที่จะจัดหาความต้องการของตัวอ่อน
( Villanueva และ Bustamante , 2006 ) องค์ประกอบ
เช่นสังกะสีจะถูกเก็บไว้ในโลหะที่มีเอนไซม์และ
metalloproteins ภายในรังไข่ แคดเมียม และปรอท เป็นกรรมของสังกะสีผูก
6 เว็บไซต์ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
sh ประกอบด้วยโปรตีน เช่น metallothioneins ( เช่น
nieboer และ ริชาร์ดสัน , 1980 ; cosson et al . , 1991 ; จอร์จ
และ โอลส์สัน ,1994 ) และสามารถจึงสะสมไว้
โปรตีนดังกล่าว เพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเรามี
ไม่ศึกษารายงานการเกิดของการสกัดใน
พัฒนา cephalopods โดยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของระดับแคดเมียม และปรอท

ระหว่างพื้นที่ ผลของการสะสมของโลหะนี้ในปลาหมึกความอุดมสมบูรณ์และไข่
การผลิตควรได้รับการประเมินในอนาคต .
ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ได้แก่ แหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ และยังมีผลต่อความเข้มข้นในฤดูกาล
ซีดี . forbesi เนื้อเยื่อ
( โต๊ะ 3 รูปที่ 2 ) อย่างไรก็ตาม รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงคือ
แตกต่างกันไปตามการพิจารณาและฤดูกาล
ยกเว้นอยู่หมัดและเหงือก , CD ความเข้มข้น
โดยทั่วไปลดลงในปลาหมึกจากช่องแคบอังกฤษ
, ชี้ให้เห็นว่าพวกเขามีน้อยตาก
โลหะจากทางเดินอาหาร นี้คือที่แรกที่สายตา
น่าแปลกใจที่จากกิจกรรมของมนุษย์จะ
คาดว่าจะเพิ่มซีดีที่ปนเปื้อนในอาหาร
ใยจากพื้นที่นี้ แต่ซีดีที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติที่ความเข้มข้นสูงมาก

หมึกจากระยะไกลและพื้นที่ที่เก่าแก่ เช่น มหาสมุทรแอตแลนติกตอนเหนือและใต้
น้ำ ( Bustamante et al . , 1998a , B ) ในฐานะที่เป็นกฎทั่วไป
,ซีดี ความเข้มข้นต่าง ๆเพิ่มขึ้น 'naturally ' ' พบ '
จากเขตหนาวขั้วโลกขั้วโลกเพื่อย่อย
น้ำ ( เช่นสีรุ้ง , 1989 ; และ zauke Petri , 1993 ;
1998a Bustamante et al . , 2003 ) แม้ว่า
ตัวอย่างของเราเป็นตัวแทนจํากัดประเทศไนเจอร์ช่วง เป็นไปได้ว่า ความเข้มข้นต่ำซีดี
ปลาหมึกจากผล
ช่องภาษาอังกฤษจากธรรมชาติ
ประเทศไนเจอร์แนวโน้มในทางตรงกันข้ามซีดี Hg ระดับเพิ่มขึ้นตามขนาดของ
L forbesi และสูงสุด ในตอนท้ายของการวางไข่
ฤดูกาล ในสัตว์น้ำ , Hg ความเข้มข้นอาจแตกต่างกันไปตามระดับของ
ครั้ง และอายุ มันเป็นหลัก
เก็บไว้ในรูปแบบ methylated ในสิ่งมีชีวิต HG เสมอ
biomagnifies ผ่านห่วงโซ่อาหาร กับล่า
แสดงความเข้มข้นที่สูงกว่าที่พบในเนื้อเยื่อ
เหยื่อของพวกเขาในหมึก จะตกลงกันโดยทั่วไปว่า ความเข้มข้นปรอท
เนื้อเยื่อมีความสัมพันธ์กับขนาดของร่างกาย
( เช่น รอสซี่ et al . , 1993 ; storelli และ marcotrigiano
, 1999 ) และความสัมพันธ์ที่คล้ายกันนอกจากนี้ยังได้รายงานให้
loliginid ปลาหมึกจาก Azores , อ่าว Biscay ทะเล
เซลติกและหมู่เกาะแฟโรธนาคาร ( มอนเตโร่ et al . , 1992 ;
Bustamante et al . , 2006a ) มอนเตโร่ et al . ( 1992 ) รายงาน
อัตราการสะสมของปรอทในแอล. forbesi สูงกว่าเพศหญิง
แนะนำทางสรีรวิทยาและ / หรือนิเวศวิทยา
ความแตกต่างระหว่างเพศ . แต่ไม่มีเพศที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับความแตกต่างได้ชัดเจนในการศึกษา
.
นอกจากนี้ ปรอท ระดับสูงสุดในปลาหมึกจาก
ช่องภาษาอังกฤษ และชายฝั่งตะวันตกของสกอตแลนด์และมี
ยังความผันแปรตามฤดูกาล สูงกว่าความเข้มข้นของปรอทที่พบในเนื้อเยื่อของ
Lforbesi จาก
ช่องภาษาอังกฤษ ( รูปที่ 2 ) อาจจะเกี่ยวข้องกับกิจกรรมของมนุษย์ในพื้นที่ .
แต่เมื่อพิจารณาข้อมูลทั้งหมดชนิด ยังไม่มีที่อยู่อาศัย
( เปิดน้ำและชายฝั่ง ) หรือละติจูด ( เหนือและใต้ )
ความแตกต่างอาจจะพบใน HG โหลด เนื่องจากหมึกมีวัฏจักรชีวิตและการโยกย้ายประจำปี

ตามฤดูกาลปกติ มันเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะ ontogenetic , ฤดูกาล ,
และการเปลี่ยนแปลงในภูมิภาคที่ความเข้มข้นของโลหะ แม้ว่าผลงานของญาติและอาหาร

เส้นทางไม่ได้ถูกประเมิน waterborne ในปลาหมึกมัน
คาดว่าอาหารจะเป็นแหล่งที่มาหลักของการสะสมปรอท
ในเนื้อเยื่อปลาหมึก ( Bustamante et al . , 2006a )