Towards the end of the 19th century

Towards the end of the 19th century, many surveys were commissioned by the Siamese authorities and certain western interest groups and governments, with the object of bringing a railway system to Thailand.

One of the best known of these was the survey conducted by Holt S. Hallett, a British colonial administrator, whose object was to promote a railway line to take British goods from the Gulf of Martaban (Burma), through what was then Siam, to Southern China. His superb book: A Thousand Miles on an Elephant in the Shan States, first published in 1890 and still an excellent source of information on Northern Thailand, was the main result of this journey: the railway, alas, was never constructed.

Then in 1887-1888, Messrs Punchard and Co., British Railway Contractors, were commissioned by the Siamese government, to survey a line from Bangkok to Ayutthaya and then to Korat, the first section of the current North Eastern Line. James McCarthy, a British engineer employed by the government of Siam, describes some of this work in his book Surveying and Exploring in Siam, first published in 1900.

A second line was to go from Ayutthaya to Lopburi, then on to Lampang, Lamphun and Chiang Mai. From Chiang Mai it was projected to go north to Chiang Rai and eventually to Chiang Saen on the Mae Khong (Mekong river).

Much of this survey bore fruit, some years later, in the construction of parts of the northern and north-eastern lines though the section of the northern line beyond Chiang Mai has not been constructed, even to this day: the connection north to China via Chiang Saen and the Mae Khong, was very attractive from a trade point of view, but the engineering difficulties presented by the mountains of northern Thailand proved too daunting.

A recent (March 2010) proposal from the Chinese Government, however, for a high speed link between Asia and Europe might at last result the long overdue rail link from Thailand to Southern China.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 สำรวจหลายได้มอบหมายอำนาจหน้าที่เจ้าหน้าที่สยาม และกลุ่มสนใจตะวันตก และ รัฐบาล with the object of นำระบบรถไฟในประเทศไทยแน่นอนหนึ่งในรู้จักกันดีของเหล่านี้เป็นการสำรวจ โดย Holt S. Hallett บริติชโคโลเนียลผู้ดูแลระบบหรือ วัตถุถูกส่งเสริมรถไฟสายนำสินค้าอังกฤษจาก Martaban ของของอ่าว (พม่า), ผ่านอะไรถูกแล้วสยาม ประเทศจีนตอนใต้ หนังสือของเขายอดเยี่ยม: พันไมล์บนหลังช้างในรัฐฉาน เผยแพร่ครั้งแรกใน 1890 และยังแหล่งดีของข้อมูลเกี่ยวกับภาคเหนือ คือผลลัพธ์หลักของการเดินทางนี้: รถไฟ อนิจจา ถูกไม่เคยสร้างแล้ว ใน 1887-1888, Messrs Punchard และ บริษัท ผู้รับเหมารถอังกฤษ ได้โดยกล่าวว่ารัฐบาลสยาม สำรวจเส้นจากกรุงเทพ ไปอยุธยา แล้ว ไป โคราช ส่วนแรกของสายตะวันเหนือปัจจุบัน James McCarthy วิศวกรชาวอังกฤษที่ว่ารัฐบาลสยาม อธิบายขึ้นในหนังสือของเขาสำรวจ และสำรวจในสยาม เผยแพร่ครั้งแรก ใน 1900บรรทัดสองไปจากอยุธยาลพบุรี แล้วไปลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่ได้ จากเชียงใหม่ มันถูกคาดว่าจะไปเหนือ ไปเชียงราย และในที่สุดเชียงแสนแม่โขง (แม่น้ำโขง)มากของแบบสำรวจนี้แบกผลไม้ บางปี ในการก่อสร้างส่วนหนึ่งของภาคเหนือ และตะวัน ออกเฉียงเหนือบรรทัดว่าส่วนของบรรทัดเหนือนอกเหนือจากเชียงใหม่ได้ไม่ถูกสร้างขึ้น แม้นี้: เชื่อมต่อเหนือสู่จีนผ่านเชียงแสนและแม่โขง น่าสนใจมากจากมุมมองทางการค้าของ แต่ปัญหาวิศวกรรมที่นำเสนอ โดยภูเขาภาคเหนือพิสูจน์ดูยุ่งยากเกินไปล่าสุด (2553 มีนาคม) ข้อเสนอจากรัฐบาลจีน อย่างไรก็ตาม ความเร็วสูงเชื่อมโยงระหว่างเอเชียและยุโรปอาจในที่สุดผลเชื่อมโยงรถไฟนานเกินกำหนดจากไทยไปจีนตอนใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายของศตวรรษที่ 19 การสำรวจหลายคนถูกมอบหมายจากเจ้าหน้าที่สยามและกลุ่มผลประโยชน์บางอย่างตะวันตกและรัฐบาลมีเป้าหมายของการนำระบบรถไฟประเทศไทย. หนึ่งที่รู้จักกันดีในจำนวนนี้คือการสำรวจที่จัดทำโดยเอสโฮลท์ Hallett, ผู้ดูแลระบบอาณานิคมของอังกฤษซึ่งมีวัตถุเพื่อส่งเสริมทางรถไฟสายที่จะนำสินค้าจากอังกฤษอ่าวเมาะตะมะ (พม่า) ผ่านสิ่งที่เป็นไทยไปประเทศจีนตอนใต้ หนังสือที่ยอดเยี่ยมของเขา: พันไมล์ในช้างในรัฐฉานตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1890 และยังคงเป็นแหล่งที่ดีของข้อมูลเกี่ยวกับภาคเหนือของประเทศไทยเป็นผลหลักของการเดินทางครั้งนี้. รถไฟอนิจจาไม่เคยถูกสร้างขึ้นจากนั้นในปี 1887 -1888 ลิขสิทธิ์ Punchard และ Co. , ผู้รับเหมารถไฟอังกฤษได้รับหน้าที่จากรัฐบาลไทยเพื่อสำรวจเส้นจากกรุงเทพฯไปอยุธยาแล้วโคราช, ส่วนแรกของสายตะวันออกเฉียงเหนือในปัจจุบัน เจมส์แมคคาร์วิศวกรชาวอังกฤษว่าจ้างโดยรัฐบาลไทยจะอธิบายบางส่วนของงานนี้ในหนังสือของเขาสำรวจและการสำรวจในสยามตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1900 บรรทัดที่สองคือการไปจากอยุธยาลพบุรีจากนั้นก็ไปลำปางลำพูนและ เชียงใหม่ จากเชียงใหม่มันก็คาดว่าจะไปทางทิศเหนือที่จังหวัดเชียงรายและในที่สุดก็จะเชียงแสนบนแม่โขง (แม่น้ำโขง). มากของผลไม้เจาะสำรวจครั้งนี้หลายปีต่อมาในการก่อสร้างส่วนของสายภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แม้ว่าส่วนของสายภาคเหนือเกินเชียงใหม่ยังไม่ได้รับการสร้างแม้วันนี้: การเชื่อมต่อทางทิศเหนือไปยังประเทศจีนผ่านทางเชียงแสนและแม่โขงเป็นที่น่าสนใจมากจากจุดการค้าของมุมมอง แต่ความยากลำบากทางวิศวกรรมที่นำเสนอโดย ภูเขาทางภาคเหนือของประเทศไทยได้รับการพิสูจน์ที่น่ากลัวเกินไป. ที่ผ่านมา (มีนาคม 2010) ข้อเสนอจากรัฐบาลจีน แต่สำหรับการเชื่อมโยงด้วยความเร็วสูงระหว่างเอเชียและยุโรปที่อาจจะส่งผลที่ผ่านมาเชื่อมโยงทางรถไฟเวลานานจากประเทศไทยไปยังประเทศจีนตอนใต้