think of a method of weighing them.

think of a method of weighing them. But some things are clear. If both the book and its reception and the demise of speculation about a transcendent reality are to an extent owed to some other prior set of conditions say the war itself and a change in philosophical attitudes that can leave Language, Truth and Logic with a greater philosophical effect than any book of philosophy in the 20th Century. Later causes are not non-causes. Certainly it is it as if all mainstream philosophers who carry on their work in English have been persuaded by the book or by others persuaded by the book. The same cannot be said say of the works of Wittgenstein. To my mind, there is no general fact of philosophy no large retreat or advance such that a book of his requires to be included in the explanation of it. This is perhaps as true of the books of better philosophers than him in my estimation, philosophers akin to Ayer in terms of a certain cool outlook not susceptible to desirous speculation or to visions, say Strawson or W. V. O. Quine. Ayer's standing as a philosopher has occasionally been qualified by way of the idea that in general he was not a highly original thinker. It has been remarked or conjectured that Language Truth and Logic is owed to what he learned from the Logic Positivists of the Vienna Circle when he spent four months in Vienna at the age of 22 after finishing his Oxford degree. Lord Quinton himself a philosopher of formidable powers as witnessed for example by his work The Nature of Things (1973), has in one of two philosophical obituaries5 justly said that Language, Truth and Logic, in style, economy and capacity to excite ranks somewhere near Descartes Meditations and Berkeley's Principles. That is no small or medium-sized recommendation. He also speaks of Ayer's philosophical courage, transparency of argument destructive and lethal criticism of Wittgenstein and others, and of his being by certain comparions a marvelous champion of the best traditions of rational discourse. Also noted as relevantly is Ayer's unwillingness simply to report views of others. As against all this however Lord Quinton meticulously sets out details of what he speaks of as Ayer's derivativeness, his acquisitions from other philosophers. That any 22-year-old philosopher learns a lot from powerful thinkers among whom he finds himself and makes use of what he has learned can be no surprise. Something like it is the experience of virtually all graduate students in philosophy including those who go on to be the leading lights of the subject. Are they therefore bound to be unoriginal in their first book? That does not follow. As for mature philosophers, are all of them merely derivative who take up ideas from their contemporaries? Things need thinking about here. A certain quick judgement would certainly consign 22 year old and mature philosophers across whole philosophical industries say the current philosophy of mind in its physical to something too near to the standing of copy cat. In a conclusion Lord Quinton writes of Ayer as follows. He was undoubtedly one of the liveliest figures on the British philosophical scene in his time and, when he appeared on it it was in need of enlivening. He was not a highly original thinker. His impact was due to the brilliance with which he arranged and expressed the ideas he had acquired from others. Perhaps his greatest intellectual virtue was his unremitting adherence to clarity and to rational argument. His work is without allusions undeveloped suggestions obscurity and mannerism. Through his books and his teaching he sets a fine example of intellectual discipline.6 It is possible to think as I do that giving supreme clarity order and rationality to a set of views brilliantly supposing for a moment that only this is done by a philosopher is itself a matter of originality. Evidently it may be something never done before. It may be the unprecedented achievement of rescuing, making available and preserving what would or might otherwise be undervalued or lost. So too is transparency of argument, conclusive criticism and supreme intellectual discipline a matter of originality. To repeat it is not as if others have done already what is now done by means of these powers. It is not as if what exists now existed before. Let me add that we need to remember that it is plain that originality as sometimes thought of is not enough and in fact not our subject-matter. This originality is not enough in a philosopher or anyone else in any line of life. That is it is not enough to be independent of other people's ideas to be inventive and unusual to be unimitative. Any idiot can be that. This mere originality in philosophy, whatever reputation is had got for smaller and larger figures. even celebration or veneration or anticipated immortality, has done nothing much for philosophy.
What we want in philosophers and others, to revert to a line of thought, is the originality that actually is more truth conveyed or more progress towards truth or perhaps more excellence of a related kind conveyed or moved towards as in painting and much of the rest of art. This originality consists in seeing choosing and expressing truth or an approximation to it, giving its nature in the representation of it shaping and colourding the representation rightly. All of that including the seeing and choosing is necessarily a matter of style economy clarity criticism transparency of argument, and the like. I am inclined to add in courage, certainly intellectual character and a capacity to excite and enliven. In short, more truth conveyed or more progress towards it is evidently something inseparable from powers granted on all sides to have been superlatively possessed by Ayer powers granted indeed by Lord Quinton.
All these comments together on form and content on what is mistakenly divided into form and content do not do more than begin a discussion of originality. They do begin one. I am confident myself that the end of such a discussion will not be unfortunate for A. J. Ayer. Let me now turn briefly to something connected to this matter. It was said at the beginning of these reflections that Ayer is the greatest 20th Century philosopher within a definable tradition of David Hume in the 18th Century and that this is arguably the greatest of philosophical traditions. The tradition can be understood in a certain way. It has in it certain problems those that are forced upon us by the world and our common existence in it and thus are not factitious. As important as any among these problems are those spoken of earlier as having to do with reality knowledge and perception. Also this tradition is one of clear-headed reasoning, something carried forward in the light of experience and of theory close to it not given to flying above it or being as visionary about what lies under it. It is definitely not performance philosophy. Further this tradition is not one of any specialism but of the use of our shared intelligence, including our moral intelligence in a general way. It is not just the philosophy of science or of mathematics or any other department that makes a contribution to the subject of philosophy. It is not obscured or constrained by formalisms or by science, whatever good use it makes of them. There is a reason for saying this is perhaps the greatest of philosophical traditions. The reason has to do with the nature of all that counts as philosophy. I take it that all philosophy, however lyrical or rigourized is general logic applied to large questions where general logic is prior to and is not significantly advanced by formal logic and mathematics. Most of the large questions are questions to which science brings another excellence, while also attending to myriad smaller questions. This general logic on large questions, as you will understand, includes not only descriptive but also speculative metaphysics and also certainly moral and political philosophy and more, even the philosophy of religion.
As it seems to me Hume's tradition which was not his invention and might have another name is the elemental and central project within philosophy as a whole. This particular tradition stands to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิดว่า วิธีการชั่งได้ แต่สิ่งชัดเจน ถ้าทั้งหนังสือ และรับของ และลูกของการเก็งกำไรเกี่ยวกับดารจริง ถึงขนาดค้างก่อนอื่นตั้งเงื่อนไข ว่า สงครามเองและการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติปรัชญาที่สามารถทำให้ภาษา ความจริง และตรรกะกับผลปรัชญาสูงกว่าหนังสือใด ๆ ปรัชญาในศตวรรษ 20 สาเหตุภายหลังไม่มีสาเหตุ แน่นอนมันเป็นว่าปรัชญาหลักทั้งหมดที่ดำเนินการในการทำงานในอังกฤษมีการเกลี้ยกล่อม โดยหนังสือ หรืออื่น ๆ เกลี้ยกล่อม โดยหนังสือ เดียวกันไม่ว่า พูดของ Wittgenstein การคิด ได้ไม่จริงทั่วไปของปรัชญาพักผ่อนขนาดใหญ่หรือล่วงหน้าไม่ให้หนังสือของเขาต้องจะรวมไว้ในคำอธิบายของมัน นี่คืออาจจะเป็นจริงของนักปรัชญาดีกว่าเขาในการประเมินของฉัน ปรัชญาเหมือนกับนั่งในบางเย็น outlook ไม่ไวต่อ การเก็งกำไรต้อง หรือวิสัย ทัศน์ พูด Strawson หรือ W. V. โอ Quine ยืนเป็นนั่งเป็นนักปราชญ์ที่มีบางครั้งได้มีคุณสมบัติโดยใช้ความคิดว่า โดยทั่วไปเขาไม่แต่งมาก มันได้กล่าว หรือ conjectured ที่จริงภาษาและตรรกะเป็นหนี้อะไรเขาได้เรียนรู้จาก Positivists ตรรกะของวงเวียนนาเมื่อเขาใช้เวลาสี่เดือนในเวียนนาอายุ 22 หลังจากจบปริญญาของเขาอ๊อก Quinton พระเองนักปราชญ์ของอำนาจที่น่ากลัวเป็นพยานเช่นงานของเขาธรรมชาติของสิ่งต่าง ๆ (1973), มีหนึ่ง obituaries5 สองปรัชญาศรีวิชัยกล่าวว่า ภาษา ความจริง และ ตรรกะ สไตล์ เศรษฐกิจ และการกระตุ้นอันดับไหนใกล้ Descartes สมาธิและหลักการของเบอร์คเลย์ ก็ไม่แนะนำขนาดเล็ก หรือ ขนาดกลาง ยังพูดถึงปรัชญาของแอร์ความกล้าหาญ ความโปร่งใสของอาร์กิวเมนต์วิจารณ์ทำลาย และยุทธภัณฑ์ ของ Wittgenstein และอื่น ๆ และเขาอยู่โดยเฉพาะ comparions แชมป์ที่ยิ่งใหญ่ของประเพณีที่ดีที่สุดของวาทกรรมเชือด นอกจากนี้ยัง ตั้งข้อสังเกตเป็น relevantly ของแอร์ unwillingness เพียงเพื่อรายงานมุมมองของผู้อื่น เดียวกับทั้งหมดนี้ แต่พระ Quinton ความปราณีชุดรายละเอียดที่พูดถึงเป็นของแอร์ derivativeness เขาซื้อจากปรัชญาอื่น ๆ ที่นักปราชญ์ใด ๆ อายุ 22 ปีเรียนรู้มากจาก thinkers มีประสิทธิภาพระหว่างที่เขาหาตัวเอง และทำให้สามารถใช้สิ่งที่เขาได้เรียนรู้จะไม่แปลกใจ สิ่งที่ชอบมันเป็นประสบการณ์ของนักศึกษาปริญญาโทแทบทั้งหมดในปรัชญารวมทั้งผู้ที่ไปเป็น ไฟชั้นนำของเรื่อง พวกเขาจึงผูกพันที่จะเป็น unoriginal ในการจองครั้งแรก ที่ไม่เป็นไปตามนั้น สำหรับผู้ใหญ่ปรัชญา มีทั้งหมดเพียงอนุพันธ์ที่ใช้ค่าความคิดเห็นจาก contemporaries ของพวกเขา สิ่งที่ต้องคิดเกี่ยวกับที่นี่ การตัดสินบางอย่างรวดเร็วแน่นอนจะส่งไปยัง 22 ปี และผู้ใหญ่ปรัชญาข้ามอุตสาหกรรมทั้งปรัชญาพูดปรัชญาปัจจุบันจิตในของจริงให้ใกล้จนเกินการยืนของคัดลอกแค ในสรุป พระ Quinton เขียนของแอร์ดังนั้น เขาไม่ต้องสงสัยหนึ่งของตัวเลขด้วยทำเลบนฉากปรัชญาอังกฤษในเวลาของเขา และ เมื่อเขาปรากฏมัน ก็ต้อง enlivening เขาไม่แต่งมาก ผลกระทบของเขาเกิดความโชติช่วงที่เขาจัด และแสดงความคิดที่เขาได้มาจากคนอื่น บางทีคุณธรรมทางปัญญามากที่สุดของเขาถูกเขา unremitting ต่าง ๆ เพื่อความชัดเจน และอาร์กิวเมนต์เชือด งานของเขาจะไม่ มี allusions แนะนำ undeveloped obscurity และจริตนิยม หนังสือและสอนเขาตั้งค่าตัวอย่างที่ดีของ discipline.6 ทางปัญญาสามารถคิดเป็นทำที่ให้ความคมชัดสูงสุดสั่ง rationality ชุดของมุมมองที่นี่ถ้าช่วงที่ เท่านี้ทำได้ โดยนักปราชญ์ที่เป็นตัวเองเป็นเรื่องของความคิดริเริ่ม อย่างเห็นได้ชัดมันอาจเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำก่อน มันอาจจะสำเร็จเป็นประวัติการณ์ช่วย ทำให้ว่าง และสงวนที่จะ หรืออาจมิฉะนั้น undervalued หรือสูญหาย มากเกินไป ความโปร่งใสของอาร์กิวเมนต์ วิจารณ์ข้อสรุป และวินัยทางปัญญาสูงสุดเป็นเรื่องของความคิดริเริ่ม การทำซ้ำไม่ว่า คนอื่นเสร็จแล้วสิ่งนี้จะทำ โดยอำนาจเหล่านี้ ไม่ว่า อะไรอยู่ตอนนี้มีอยู่ก่อน ให้ฉันเพิ่มเราต้องทราบว่า เป็นธรรมดาที่ความคิดริเริ่มเป็นบางครั้งคิดว่า ไม่เพียงพอและไม่ในความเป็นจริงของเราเรื่อง ความคิดริเริ่มนี้ไม่เพียงพอในการเป็นนักปราชญ์หรือคนอื่นในบรรทัดใด ๆ ของชีวิต ที่มีไม่เพียงพอที่จะขึ้นอยู่กับความคิดของคนอื่นจะประดิษฐ์ และปกติจะ unimitative คนบ้าใด ๆ ได้ที่ มีชื่อเสียงสิ่งนี้เพียงความคิดริเริ่มในปรัชญา ก็ได้สำหรับตัวเลขขนาดเล็ก และขนาดใหญ่ แม้งานฉลอง หรือ veneration หรือคาดการณ์ความเป็น อมตะ ได้ทำอะไรมากสำหรับปรัชญาการ เราต้องการนักปรัชญาและผู้อื่น หวนคิด บรรทัดใบคืออะไรความคิดริเริ่มที่จริง เป็นความจริงมากกว่าที่สื่อความหมายหรือความคืบหน้าเพิ่มเติมต่อความจริงหรืออาจจะเพิ่มเติมความเป็นเลิศชนิดที่เกี่ยวข้องใช้ หรือย้ายไปในจิตรกรรมและมากของศิลปะ ความคิดริเริ่มนี้ประกอบในการเลือก และแสดงความจริงหรือประมาณการ ให้เป็นธรรมชาติในตัวของมันสร้างรูปร่างและ colourding การแสดงเรื่อง ทั้งหมดที่รวมถึงการดู และเลือกจำเป็นต้องเป็นเรื่องของลักษณะโปร่งใสเศรษฐกิจวิจารณ์เพื่อความชัดเจนของอาร์กิวเมนต์ เช่น ฉันกำลังอยากเพิ่มในความกล้าหาญ อักขระที่แน่นอนทางปัญญา และความสามารถในการกระตุ้น และ enliven ในระยะสั้น ความจริงมากกว่าที่สื่อความหมายหรือความคืบหน้าเพิ่มเติมถอยได้อย่างเห็นได้ชัดสิ่งต่อจากอำนาจทุกด้านให้ superlatively ถูกต้องได้ โดยอำนาจนั่งให้แน่นอน โดยพระ Quinton All these comments together on form and content on what is mistakenly divided into form and content do not do more than begin a discussion of originality. They do begin one. I am confident myself that the end of such a discussion will not be unfortunate for A. J. Ayer. Let me now turn briefly to something connected to this matter. It was said at the beginning of these reflections that Ayer is the greatest 20th Century philosopher within a definable tradition of David Hume in the 18th Century and that this is arguably the greatest of philosophical traditions. The tradition can be understood in a certain way. It has in it certain problems those that are forced upon us by the world and our common existence in it and thus are not factitious. As important as any among these problems are those spoken of earlier as having to do with reality knowledge and perception. Also this tradition is one of clear-headed reasoning, something carried forward in the light of experience and of theory close to it not given to flying above it or being as visionary about what lies under it. It is definitely not performance philosophy. Further this tradition is not one of any specialism but of the use of our shared intelligence, including our moral intelligence in a general way. It is not just the philosophy of science or of mathematics or any other department that makes a contribution to the subject of philosophy. It is not obscured or constrained by formalisms or by science, whatever good use it makes of them. There is a reason for saying this is perhaps the greatest of philosophical traditions. The reason has to do with the nature of all that counts as philosophy. I take it that all philosophy, however lyrical or rigourized is general logic applied to large questions where general logic is prior to and is not significantly advanced by formal logic and mathematics. Most of the large questions are questions to which science brings another excellence, while also attending to myriad smaller questions. This general logic on large questions, as you will understand, includes not only descriptive but also speculative metaphysics and also certainly moral and political philosophy and more, even the philosophy of religion. As it seems to me Hume's tradition which was not his invention and might have another name is the elemental and central project within philosophy as a whole. This particular tradition stands to

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิดว่าวิธีการของพวกเขาชั่งน้ำหนัก แต่บางสิ่งบางอย่างที่มีความชัดเจน ถ้าทั้งหนังสือและการรับและการตายของการเก็งกำไรเกี่ยวกับความเป็นจริงที่เหนือธรรมชาติที่จะแสดงความคิดเห็นหนี้ที่ค้างชำระบางส่วนชุดก่อนที่อื่น ๆ ของเงื่อนไขที่บอกว่าสงครามของตัวเองและการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติปรัชญาที่สามารถออกจากภาษา, ความจริงและลอจิกที่มีปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ มีผลกระทบต่อกว่าหนังสือของปรัชญาในศตวรรษที่ 20 สาเหตุต่อมาไม่ได้ไม่สาเหตุ แน่นอนมันเป็นมันราวกับว่าทุกปรัชญาหลักที่ดำเนินการในการทำงานของพวกเขาในภาษาอังกฤษที่ได้รับการชักชวนจากหนังสือหรือโดยผู้อื่นชักชวนจากหนังสือเล่มนี้ เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถกล่าวว่ากล่าวถึงผลงานของ Wittgenstein ในใจของฉันไม่มีความเป็นจริงทั่วไปของปรัชญาที่พักผ่อนขนาดใหญ่หรือล่วงหน้าดังกล่าวว่าหนังสือของเขาต้องถูกรวมอยู่ในคำอธิบายของมัน นี้อาจจะเป็นที่แท้จริงของหนังสือของนักปรัชญาดีกว่าเขาในการประมาณค่าของฉันปรัชญาคล้ายเย่อร์ในแง่ของมุมมองบางอย่างเย็นไม่ไวต่อการเก็งกำไรที่พึงปรารถนาหรือวิสัยทัศน์พูดวสันหรือควินองค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ยืนเย่อร์เป็นนักปรัชญาบางครั้งได้รับการรับรองโดยวิธีการของความคิดที่ว่าโดยทั่วไปเขาไม่ได้เป็นนักคิดเดิมอย่าง มันได้รับการตั้งข้อสังเกตหรือคาดคะเนว่าภาษาความจริงและลอจิกเป็นหนี้กับสิ่งที่เขาได้เรียนรู้จาก Positivists ลอจิกของวงกลมเวียนนาเมื่อเขาใช้เวลาสี่เดือนในเวียนนาตอนอายุ 22 หลังจากจบการศึกษาระดับปริญญาฟอร์ดของเขา ลอร์ดควินส์ตัวเองเป็นนักปรัชญาของอำนาจที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่เห็นเช่นโดยการทำงานของเขาธรรมชาติของสิ่งต่าง (1973) ที่มีอยู่ในหนึ่งในสอง obituaries5 ปรัชญายุติธรรมกล่าวว่าภาษา, ความจริงและลอจิกในรูปแบบเศรษฐกิจและความสามารถในการกระตุ้นการจัดอันดับที่ไหนสักแห่งใกล้ สมาธิ Descartes และหลักการเบิร์กลีย์ นั่นคือไม่มีคำแนะนำเล็กหรือขนาดกลาง นอกจากนี้เขายังพูดถึงความกล้าหาญของปรัชญา Ayer ของความโปร่งใสของการโต้แย้งวิจารณ์ทำลายและตาย Wittgenstein และอื่น ๆ และความเป็นอยู่ของเขาโดย comparions บางแชมป์ที่ยิ่งใหญ่ของประเพณีที่ดีที่สุดของวาทกรรมที่มีเหตุผล ยังตั้งข้อสังเกตว่าเป็นประเด็นคือความไม่เต็มใจของ Ayer เพียงเพื่อรายงานมุมมองของคนอื่น ๆ เมื่อเทียบกับทั้งหมดนี้พระเจ้าควิน แต่อย่างพิถีพิถันกำหนดรายละเอียดของสิ่งที่เขาพูดเป็น derivativeness Ayer ของการเข้าซื้อกิจการของเขาจากนักปรัชญาอื่น ๆ ว่านักปรัชญา 22 ปีเรียนรู้มากจากนักคิดที่มีประสิทธิภาพระหว่างที่เขาพบว่าตัวเองใช้งานและทำให้สิ่งที่เขาได้เรียนรู้ที่สามารถเป็นไม่แปลกใจ สิ่งที่ต้องการมันเป็นประสบการณ์ของความจริงทั้งหมดนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในปรัชญารวมทั้งผู้ที่ไปในการที่จะเป็นไฟชั้นนำของเรื่อง ดังนั้นพวกเขาจะผูกจะเป็นมูลในหนังสือเล่มแรกของพวกเขา? ที่ไม่ปฏิบัติตาม ในฐานะที่เป็นนักปรัชญาผู้ใหญ่มีทั้งหมดของพวกเขาเพียงอนุพันธ์ที่ใช้เวลาถึงความคิดจากโคตรของพวกเขา สิ่งที่ต้องคิดเกี่ยวกับที่นี่ ตัดสินอย่างรวดเร็วบางอย่างแน่นอนจะมอบ 22 ปีเก่าและนักปรัชญาผู้ใหญ่ในอุตสาหกรรมทั้งปรัชญากล่าวว่าปัจจุบันปรัชญาของจิตใจในทางกายภาพเพื่อบางสิ่งบางอย่างมันใกล้เกินไปที่จะยืนแมวคัดลอก ในข้อสรุปที่พระเจ้าควินเขียนเย่อร์ดังต่อไปนี้ เขาเป็นคนที่ไม่ต้องสงสัยหนึ่งในตัวเลขที่มีชีวิตชีวาในฉากปรัชญาของอังกฤษในเวลาของเขาและเมื่อเขาปรากฏตัวในนั้นมันอยู่ในความต้องการของการทำให้มีชีวิตชีวา เขาไม่ได้เป็นนักคิดเดิมอย่าง ผลกระทบของเขาเป็นผลมาจากความหมายที่เขาจัดและแสดงความคิดที่เขาได้มาจากคนอื่น ๆ บางทีอาจจะอาศัยอำนาจทางปัญญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือการยึดมั่นต่อเนื่องของเขาเพื่อความชัดเจนและมีเหตุผลในการโต้แย้ง ผลงานของเขาได้โดยไม่ต้องอธิฐานความสับสนข้อเสนอแนะที่ได้รับการพัฒนาและคำพูดที่ติดปาก ผ่านหนังสือและการเรียนการสอนให้เขาเป็นตัวอย่างที่ดีของ discipline.6 ทางปัญญามันเป็นไปได้ที่จะคิดว่าที่ผมทำว่าให้เพื่อความคมชัดสูงสุดและมีเหตุผลในการตั้งค่ามุมมองเก่งสมมติว่าสำหรับช่วงเวลาเพียงแค่นี้จะกระทำโดยนักปรัชญาที่เป็น ตัวเองเป็นเรื่องของความคิดริเริ่ม เห็นได้ชัดว่ามันอาจจะเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน มันอาจจะเป็นความสำเร็จเป็นประวัติการณ์ของการช่วยทำให้การรักษาที่มีอยู่และสิ่งที่จะหรือมิฉะนั้นอาจจะมีเท่าไหร่หรือสูญหาย ดังนั้นก็เป็นความโปร่งใสของการโต้แย้งวิจารณ์ข้อสรุปและมีระเบียบวินัยทางปัญญาสูงสุดเรื่องของความคิดริเริ่ม จะทำซ้ำได้ไม่เป็นถ้าคนอื่น ๆ ที่ได้ทำมาแล้วสิ่งที่จะทำในขณะนี้โดยวิธีการของอำนาจเหล่านี้ มันไม่ได้เป็นสิ่งที่มีอยู่ถ้ามีอยู่ในขณะนี้ก่อน ผมขอเพิ่มว่าเราต้องจำไว้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่เป็นความคิดริเริ่มของบางครั้งไม่เพียงพอและในความเป็นจริงไม่ได้เป็นเรื่องของเรา ความคิดริเริ่มนี้ไม่เพียงพอในการเป็นนักปรัชญาหรือใครก็ตามที่อยู่ในแนวของชีวิตใด ๆ นั่นคือมันไม่เพียงพอที่จะเป็นอิสระจากความคิดของคนอื่น ๆ ที่จะมีการประดิษฐ์และผิดปกติที่จะเป็น unimitative คนบ้าใด ๆ ที่สามารถเป็นไปได้ว่า ความคิดริเริ่มนี้เพียงในปรัชญา, สิ่งที่มีชื่อเสียงจะได้มีสำหรับตัวเลขที่มีขนาดเล็กและมีขนาดใหญ่ แม้กระทั่งการเฉลิมฉลองหรือความเลื่อมใสหรือความเป็นอมตะที่คาดว่าจะได้ทำอะไรมากปรัชญา.
สิ่งที่เราต้องการในปรัชญาและคนอื่น ๆ ที่จะย้อนกลับไปสู่แนวความคิดที่เป็นความคิดริเริ่มที่จริงคือความจริงมากขึ้นสื่อหรือความคืบหน้ามากขึ้นต่อความจริงหรือความเป็นเลิศบางทีอาจจะมากกว่าของ ชนิดที่เกี่ยวข้องกับสื่อหรือย้ายไปเป็นในการวาดภาพและส่วนที่เหลือของศิลปะ ความคิดริเริ่มนี้ประกอบด้วยการเลือกในการมองเห็นและการแสดงความจริงหรือประมาณมันจะให้ธรรมชาติของมันในการเป็นตัวแทนของมันการสร้างและการ colourding เป็นตัวแทนที่ถูกต้อง จากข้อมูลทั้งหมดที่รวมทั้งเห็นและเลือกเป็นจำเป็นต้องเป็นเรื่องของความชัดเจนโปร่งใสวิจารณ์เศรษฐกิจรูปแบบของการโต้แย้งและไม่ชอบ ผมค่อนข้างที่จะเพิ่มในความกล้าหาญของตัวละครอย่างแน่นอนทางปัญญาและความสามารถในการกระตุ้นและทำให้มีชีวิตชีวา ในระยะสั้นความจริงที่สื่อความหมายหรือความคืบหน้ามากขึ้นมากขึ้นต่อมันเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดแยกออกจากอำนาจได้รับในทุกด้านจะได้รับการครอบครองสุดยอดโดยอำนาจเย่อร์ได้รับแน่นอนโดยลอร์ดควิน.
ความคิดเห็นทั้งหมดเหล่านี้ร่วมกันในรูปแบบและเนื้อหาเกี่ยวกับสิ่งที่จะแบ่งออกผิดพลาดในรูปแบบ และเนื้อหาที่ไม่ได้ทำมากขึ้นกว่าที่จะเริ่มต้นการสนทนาของริเริ่ม พวกเขาจะเริ่มต้นหนึ่ง ผมมั่นใจตัวเองว่าในตอนท้ายของการอภิปรายดังกล่าวจะไม่โชคร้ายสำหรับ AJ เย่อร์ ตอนนี้ผมขอเปิดสั้น ๆ บางสิ่งบางอย่างที่เชื่อมต่อกับเรื่องนี้ มันได้รับการกล่าวว่าที่จุดเริ่มต้นของการสะท้อนความเห็นเหล่านี้ที่เย่อร์เป็นนักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 20 ภายในกำหนดประเพณีของเดวิดฮูมในศตวรรษที่ 18 และที่นี้คือเนื้อหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเพณีปรัชญา ประเพณีสามารถเข้าใจในวิธีการบางอย่าง มันมีอยู่ในนั้นปัญหาบางอย่างที่มีการบังคับให้เราทางโลกและการดำรงอยู่ร่วมกันของเราในนั้นและจึงไม่ได้ปลอม ที่สำคัญเป็นใด ๆ ของปัญหาเหล่านี้เป็นผู้ที่พูดก่อนหน้านี้ว่ามีจะทำอย่างไรกับความรู้ความเป็นจริงและการรับรู้ นอกจากนี้ยังมีประเพณีนี้เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ชัดเจนหัวสิ่งที่ดำเนินการไปข้างหน้าในแง่ของประสบการณ์และทฤษฎีที่ใกล้เคียงกับมันไม่ได้รับการบินดังกล่าวข้างต้นหรือการเป็นช่างจินตนาการเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายใต้มัน มันไม่แน่นอนปรัชญาประสิทธิภาพ นอกจากนี้ประเพณีนี้ไม่ได้เป็นหนึ่งเชี่ยวชาญใด ๆ แต่ในการใช้งานของหน่วยสืบราชการลับที่ใช้ร่วมกันของเรารวมถึงความฉลาดทางศีลธรรมของเราในทางทั่วไป มันไม่ได้เป็นเพียงปรัชญาวิทยาศาสตร์หรือคณิตศาสตร์หรือหน่วยงานอื่นใดที่ทำให้ผลงานในเรื่องของปรัชญา มันไม่ได้บดบังหรือ จำกัด โดย formalisms หรือวิทยาศาสตร์, สิ่งที่ใช้งานที่ดีก็จะทำให้พวกเขา มีเหตุผลที่พูดอย่างนี้อาจจะเป็นประเพณีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปรัชญาคือ เหตุผลที่จะทำอย่างไรกับธรรมชาติของสิ่งที่นับเป็นปรัชญา ฉันจะเอามันว่าปรัชญาทั้งหมด แต่โคลงสั้น ๆ หรือ rigourized ตรรกะทั่วไปนำไปใช้กับคำถามที่มีขนาดใหญ่ที่ตรรกะทั่วไปคือก่อนที่จะมีและไม่ได้สูงอย่างมีนัยสำคัญโดยตรรกะที่เป็นทางการและคณิตศาสตร์ ส่วนใหญ่ของคำถามนี้เป็นคำถามใหญ่ที่นำความเป็นเลิศทางวิทยาศาสตร์อื่นในขณะที่ยังมีการเข้าร่วมการมากมายคำถามที่มีขนาดเล็ก นี้ตรรกะทั่วไปเกี่ยวกับคำถามที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่คุณจะเข้าใจรวมถึงไม่เพียง แต่เป็นคำอธิบาย แต่ยังอภิธรรมเก็งกำไรและปรัชญาแน่นอนทางศีลธรรมและทางการเมืองและอื่น ๆ แม้ปรัชญาของศาสนา.
ขณะที่มันดูเหมือนว่าฉันประเพณีของฮูมซึ่งไม่ได้สิ่งประดิษฐ์ของเขาและอาจจะ มีอีกชื่อหนึ่งเป็นโครงการธาตุและภาคกลางที่อยู่ในปรัชญาที่เป็นทั้ง ประเพณีนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดวิธีชั่งมัน แต่มันมีบางอย่างที่ชัดเจน ถ้าทั้งหนังสือและของแผนกต้อนรับและอนิจกรรมของการเก็งกำไรเกี่ยวกับความเป็นจริงดีกว่าอยู่ในขอบเขตที่เป็นหนี้บางอื่น ๆก่อนที่ชุดของเงื่อนไขที่บอกว่าสงครามเอง และการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติที่สามารถทิ้งปรัชญาภาษาความจริงและตรรกะกับมากขึ้นกว่าใด ๆที่มีผลหนังสือปรัชญาในศตวรรษที่ 20 สาเหตุต่อมาจะไม่ใช่สาเหตุ แน่นอนมันเป็น ถ้า ทั้งหมด หลัก นักปรัชญาที่ทำงานของพวกเขาในภาษาอังกฤษได้ถูกชักจูงโดยหนังสือหรือโดยผู้อื่นชักจูงโดยหนังสือ เดียวกันไม่สามารถกล่าวว่า จากผลงานของวิทเก้นสไตน์ . ในใจของฉัน ,ไม่มีทั่วไปความจริงของปรัชญาไม่ใหญ่ถอยหรือล่วงหน้าเช่นว่าหนังสือของเขาจะต้องรวมอยู่ในคำอธิบายของมัน นี้อาจเป็นจริงของหนังสือของนักปรัชญาเขามากกว่าในการประมาณค่าของฉัน นักปรัชญาคล้ายกับ Ayer ในแง่ของบางเย็น Outlook ไม่ไวต่อการเก็งกำไร หรือต้องการภาพ พูด strawson หรือ W . V . ควิน .Ayer ยืนอยู่ในฐานะนักปรัชญามีบางครั้งได้รับการรับรองโดยวิธีการของความคิดที่ทั่วไปเขาไม่คิดเดิมสูง มีการตั้งข้อสังเกตหรือ conjectured ความจริงและตรรกะภาษาเป็นหนี้กับสิ่งที่เขาได้เรียนรู้จากตรรกะ positivists ของวงเวียนนา เมื่อเขาใช้เวลาสี่เดือนในเวียนนาที่อายุ 22 เขาอ๊อกหลังจากจบปริญญาลอร์ด ควินตัน ตัวปราชญ์ของพลังที่น่ากลัวเท่าที่เห็นเช่นโดยงานของเขาเป็นเรื่องธรรมดา ( 1973 ) , มีหนึ่งในสองปรัชญา obituaries5 เป็นธรรมกล่าวว่าภาษานั้น ความจริงและตรรกะในลักษณะเศรษฐกิจและความสามารถในการกระตุ้นตำแหน่งที่ใกล้เดส์สมาธิและ Berkeley เป็นหลัก ที่ไม่ใช่ขนาดเล็ก หรือขนาดกลาง แนะนำเขายังพูดถึง Ayer คือปรัชญาความกล้าหาญ ความโปร่งใสของการทำลายและทำให้การวิจารณ์ของวิทเก้นสไตน์ และอื่น ๆ และที่เขามีโดยบาง comparions เป็นแชมป์ที่ยิ่งใหญ่ของประเพณีที่ดีที่สุดของตามประเภท ยังตั้งข้อสังเกตเป็น relevantly เป็น Ayer คือการฝืนเพียงแค่รายงานความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นกับทั้งหมดนี้อย่างไรก็ตาม ลอร์ด ควินตัน ขนาดชุดออกรายละเอียดของสิ่งที่เขาพูดขณะที่ เยอร์มัน derivativeness ของเขาซื้อจากนักปรัชญาอื่น ๆ ที่ 22 ปี ปราชญ์เรียนรู้มากจากนักคิดที่มีประสิทธิภาพของผู้ที่เขาพบว่าตัวเองและทำให้การใช้สิ่งที่เขาได้เรียนรู้จะไม่เซอร์ไพรส์สิ่งที่ชอบคือประสบการณ์ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในปรัชญาเกือบทั้งหมด รวมทั้งผู้ที่ไปในที่จะนำแสงของวัตถุ พวกเขาจึงต้องเนี่ยในหนังสือเล่มแรกของพวกเขา ที่ไม่ปฏิบัติตาม สำหรับผู้ใหญ่ นักปรัชญา เป็นทั้งหมดของพวกเขาเป็นเพียงอนุพันธ์ที่ใช้ความคิดจากโคตรของพวกเขา ? สิ่งที่ต้องคิดเกี่ยวกับที่นี่บางอย่างรวดเร็วการตัดสินอย่างแน่นอนจะให้อายุ 22 ปี และผู้ใหญ่ทั่วทั้งอุตสาหกรรมปรัชญานักปรัชญากล่าวว่าปัจจุบันปรัชญาในทางกายภาพบางอย่างใกล้เกินไปที่จะยืนสำเนาแมว ในข้อสรุป ลอร์ด ควินตัน เขียน ของ เยอร์ดังนี้ เขาคือไม่ต้องสงสัยหนึ่งของ liveliest ตัวเลขบนฉากนักปรัชญาชาวอังกฤษในเวลาของเขาและเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นบนมันมันที่ต้องการที่ Enlivening . เขาไม่ได้เป็นนักคิดเดิมสูง ผลกระทบของเขาเนื่องจากความต้องการที่เขาจัดและแสดงความคิดที่เขาได้รับจากผู้อื่น บางทีทางปัญญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือของเขาพากเพียรยึดมั่นในคุณธรรมความชัดเจนและให้เหตุผลโต้แย้ง งานของเขาได้โดยไม่ต้องอธิฐานแกนข้อเสนอแนะสับสนทางสังคม .ผ่านหนังสือของเขาและเขาสอน เขาเป็นตัวอย่างที่ดีของวินัยทางปัญญา มันเป็นไปได้ที่จะคิดว่าผมทำเพื่อความชัดเจนสูงสุดและมีเหตุผลเพื่อให้ชุดของมุมมองเก่งว่าสักครู่เท่านั้น นี้จะกระทำโดยนักปรัชญาคือตัวเอง เรื่องของความคิดริเริ่ม เห็นได้ชัดว่ามันอาจเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน มันอาจจะเคยเรียน ช่วยให้บริการและรักษาอะไร หรือมิฉะนั้นอาจจะ undervalued หรือสูญหาย เหมือนกันคือ ความโปร่งใสของการสรุปและวิจารณ์ทางวินัยสูงสุดเรื่องของความคิดริเริ่ม ย้ำมันไม่เหมือนกับที่คนอื่นทำ แล้วตอนนี้ทำโดยวิธีการของพลังเหล่านี้ มันไม่เหมือนกับสิ่งที่อยู่ตอนนี้ มีอยู่ก่อนผมขอเพิ่มว่า เราต้องจำไว้ว่ามันเป็นธรรมดาที่ริเริ่มเป็น บางครั้งคิดว่าไม่เพียงพอ และในความเป็นจริง ไม่ใช่การของเรา ความคิดริเริ่มนี้ยังไม่เพียงพอในนักปราชญ์หรือคนอื่นในบรรทัดใด ๆของชีวิต นั่นมันไม่เพียงพอที่จะเป็นอิสระของความคิดของคนอื่นจะประดิษฐ์และผิดปกติเป็น unimitative . คนปัญญาอ่อนก็เป็นแบบนั้นเพียงแค่นี้ใหม่เอี่ยมในปรัชญา สิ่งที่มีชื่อเสียงคือได้มีขนาดเล็กลง และตัวเลขขนาดใหญ่ แม้ว่าการเฉลิมฉลองหรือความเคารพหรือคาดอมตะ ไม่ได้ทำอะไรมาก ปรัชญา
สิ่งที่เราต้องการในนักปรัชญาและอื่น ๆ เพื่อกลับไปยังบรรทัดของความคิดเป็นความคิดริเริ่มที่เป็นจริงมากขึ้น ความจริง สื่อ หรือก้าวหน้ามากขึ้นต่อความจริงหรือบางทีมากกว่าความเป็นเลิศของสื่อหรือย้ายไปยังประเภทที่เกี่ยวข้องในจิตรกรรมและมากของส่วนที่เหลือของศิลปะ ความคิดริเริ่มนี้ประกอบด้วยการเห็นการเลือกและแสดงความจริง หรือประมาณนั้น ให้ธรรมชาติในการเป็นตัวแทนของ มันสร้างและ colourding เป็นตัวแทนอย่างถูกต้องทั้งหมดนั่น รวมถึงเห็นและเลือกแปลเรื่องของรูปแบบเศรษฐกิจชัดเจน ความโปร่งใสของการวิจารณ์และชอบ ฉันเอียงไปในทางเพิ่มความกล้า แน่นอนตัวละครและความสามารถที่จะตื่นเต้นและคึกคัก . ในสั้นเพิ่มเติม ความจริง สื่อ หรือความก้าวหน้าทางมันคือสิ่งที่แยกออกจากอำนาจทุกด้านมี superlatively ครอบงำโดยอำนาจอย่างแท้จริงโดยพระเจ้า Ayer ควิน .
เหล่านี้ความคิดเห็นร่วมกันในรูปแบบและเนื้อหาในสิ่งที่ผิดพลาดแบ่งออกเป็นรูปแบบและเนื้อหาไม่ทำมากกว่าการเริ่มต้นการสนทนาของความคิดริเริ่ม พวกเขาจะเริ่มต้นหนึ่งผมมั่นใจว่าจบเช่นการอภิปรายจะไม่โชคร้ายสำหรับ A . J . Ayer . แจ้งให้เราตอนนี้เปิดสั้น ๆบางอย่างเชื่อมโยงกับเรื่องนี้ ได้กล่าวในตอนต้นของสะท้อนเหล่านี้ว่า เยอร์ สุดยอดศตวรรษที่นักปรัชญาในประเพณีที่กำหนดโดยเดวิดฮูมในศตวรรษที่ 18 และที่นี้เป็น arguably ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเพณีทางปรัชญาประเพณีสามารถเข้าใจในวิธีการบางอย่าง มันมีในบางปัญหาที่บังคับเรา โดยโลกและการดำรงอยู่ร่วมกันของเราในนั้น และดังนั้นจึง ไม่ไม่ใช่ที่ประดิษฐ์ขึ้นมา . ที่สำคัญที่สุดของปัญหาเหล่านี้ เป็นผู้กล่าวก่อนหน้านี้เป็นต้องทำ มีความรู้จริง และการรับรู้ นอกจากนี้ ประเพณีนี้เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ชัดเจนหัว ,สิ่งที่ดำเนินการไปข้างหน้าในแง่ของประสบการณ์และทฤษฎีก็เกือบไม่ได้บินเหนือมัน หรือจะเป็นช่างจินตนาการเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ภายใต้มัน แน่นอนมันคงไม่ใช่ปรัชญา การปฏิบัติงาน อีกประเพณีหนึ่งไม่ได้เป็นพิเศษใด ๆแต่การใช้ปัญญาร่วมกัน รวมทั้งความฉลาดทางศีลธรรมของเราในลักษณะทั่วไปมันไม่ได้เป็นเพียงปรัชญา วิทยาศาสตร์ หรือคณิตศาสตร์ หรือหน่วยงานอื่นใดที่ทำให้ผลงานในเรื่องของปรัชญา มันไม่ได้ถูกบดบังหรือบังคับโดย formalisms หรือวิทยาศาสตร์ สิ่งที่ดี ใช้มันให้พวกเขา นั่นคือเหตุผลที่พูดนี้คือบางทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเพณีทางปรัชญา เหตุผลที่ต้องทำ กับ ลักษณะของทั้งหมด นับเป็นปรัชญา