In addition to the terms used for t

In addition to the terms used for the parts of speech, traditional grammatical analysis has also given us a number of other categories, including “number,” “person,” “tense,” “voice” and “gender.” These categories can be discussed in isolation, but their role in describing language structure becomes clearer when we consider them in terms of agreement. For example, we say that the verb loves “agrees with” the noun Cathy in the sentence Cathy loves her dog.
This agreement is partially based on the category of number, that is, whether the noun is singular or plural. It is also based on the category of person, which covers the distinctions of first person (involving the speaker), second person (involving the hearer) and third person (involving any others). The different forms of English pronouns can be described in terms of person and number. We use I for first person singular, you for second person singular, and he, she, it (or Cathy) for third person singular. So, in the sentence Cathy loves her dog, we have a noun Cathy, which is third person singular, and we use the verb loves (not love) to “agree with” the noun.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากคำที่ใช้สำหรับในส่วนของการพูด การวิเคราะห์ไวยากรณ์ดั้งเดิมได้ยังให้เราหมายเลขประเภทอื่น ๆ ซึ่งรวมถึง "จำนวน" "บุคคล "ตึงเครียด "เสียง" และ "เพศ" สามารถพูดคุยในการแยกประเภทเหล่านี้ แต่บทบาทของตนในการอธิบายโครงสร้างของภาษาจะชัดเจนเมื่อเราพิจารณาได้ในแง่ของข้อตกลง ตัวอย่างเช่น เราว่า กริยารัก "เห็นด้วยกับ" Cathy คำนามในประโยค Cathy รักสุนัขของเธอ ข้อตกลงนี้บางส่วนขึ้นอยู่กับประเภทของหมายเลข ที่เป็น ว่าคำนามเอกพจน์ หรือพหูพจน์ มันยังขึ้นอยู่กับประเภทของคน ซึ่งครอบคลุมความแตกต่างของบุคคล (เกี่ยวข้องกับลำโพง), สองคน (เพียงที่เกี่ยวข้องกับ) และบุคคลที่สาม (เกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ) คำสรรพนามภาษาอังกฤษรูปแบบต่าง ๆ สามารถอธิบายได้ในแง่ของบุคคลและหมายเลข เราใช้ฉันสำหรับเอกพจน์คนแรก คุณเอกพจน์ สองคน และเขา เธอ มัน (หรือ Cathy) สำหรับบุคคลที่สามเอกพจน์ ดังนั้น ในประโยค Cathy รักสุนัข เรามีคำนาม Cathy ซึ่งเป็นบุคคลที่สามเอกพจน์ และเราใช้กริยารัก (ไม่รัก) "เห็นด้วย" คำนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือไปจากคำที่ใช้สำหรับส่วนของการพูดการวิเคราะห์ไวยากรณ์แบบดั้งเดิมยังได้ให้เราจำนวนของประเภทอื่น ๆ รวมถึง "จำนวน", "คน", "เครียด" "เสียง" และ "เพศ." หมวดหมู่เหล่านี้จะสามารถ กล่าวถึงในการแยก แต่บทบาทของพวกเขาในการอธิบายโครงสร้างภาษาที่จะกลายเป็นที่ชัดเจนเมื่อเราพิจารณาพวกเขาในแง่ของข้อตกลง ตัวอย่างเช่นเราบอกว่าคำกริยารัก "เห็นด้วยกับ" นาม Cathy ในประโยค Cathy รักสุนัขของเธอ.
ข้อตกลงนี้เป็นเพียงบางส่วนตามหมวดหมู่ของจำนวนที่เป็นรูปธรรมไม่ว่าจะเป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับประเภทของบุคคลซึ่งครอบคลุมถึงความแตกต่างของบุคคลแรก (ที่เกี่ยวข้องกับลำโพง) คนที่สอง (ที่เกี่ยวข้องกับผู้ฟัง) และบุคคลที่สาม (ที่เกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ ) ในรูปแบบที่แตกต่างกันของคำสรรพนามภาษาอังกฤษสามารถอธิบายได้ในแง่ของคนและจำนวน เราใช้สำหรับผมคนแรกเอกพจน์สำหรับคนที่สองเอกพจน์และเขาเธอมัน (หรือ Cathy) สำหรับบุคคลที่สามเอกพจน์ ดังนั้นในประโยค Cathy รักสุนัขของเธอเรามีนาม Cathy ซึ่งเป็นบุคคลที่สามเอกพจน์และเราจะใช้คำกริยารัก (ไม่รัก) ที่ "เห็นด้วยกับ" คำนาม