5.6. BacteriocinsA recent definitio

5.6. Bacteriocins
A recent definition of bacteriocins produced by lactic acid bacteria suggests that they should be regarded as extracellularly released primary or modified products of bacterial ribosomal synthesis, which can have a relatively narrow spectrum of bactericidal activity. They should include at least some strains of the same species as the producer bacterium and against which the producer strain has some mechanism(s) of specific self protection (Jack et al., 1995; see also text edited by De Vuyst and Vandamme, 1994). The possibility of exploiting bacteriocins in food fermentations arises where the inhibitory spectrum includes food spoilage and/or pathogenic microorganisms or gives the producing strain a competitive advantage in the food milieu. The target of bacteriocins is the cytoplasmic membrane and because of the protective barrier provided by the LPS of the outer membrane of gram-negative bacteria, they are generally only active against gram-positive cells (Ray, 1993; Abee et al., 1995; Sahl et al., 1995;Venema et al., 1995). In the context of fermentation, important targets include spoilers such as species of Clostridium and heterofermentative lactobacilli and foodborne pathogens including Listeria monocyto genes, Staphylococcus spp., Clostridium, Enterococcus and Bacillus spp. The permeability of gram negative bacteria can be increased by sublethal injury including that which can occur when using ultrahigh hydrostatic pressure (UHP) and pulsed electric field (PEF) as nonthermal methods of preservation (Kalchayanand et al., 1994). In addition, disruption of the integrity of the outer membrane (Kordel and Sahl, 1986; Kalchayanand et al., 1992) through the use of food grade chelating agents such as EDTA and citrate which bind magnesium ions in the LPS layer can increase the effectiveness of bacteriocins against gram-negative bacteria (Stevens et al., 1992). Many bacteriocins are most active at low pH (Mortvedt Abildgaard et al., 1995; Garcia-Garcera et al., 1993) and there is evidence that bacteriocinogenic strains can be readily isolated from fresh and fermented foods (Schillinger and Lucke, 1989; Vaughan et al., 1994; Cintas et al., 1997; Kimura et al., 1997; Kelly et al., 1998; Choi et al., 1999). Strains may naturally produce more than one bacteriocin (van Belkum et al.,1992; Dodd and Gasson, 1994; Quadri et al.,1994; Worobo et al., 1994) and heterologous expression of bacteriocins has been demonstrated in constructed strains (Allison et al., 1995). Protein engineering has led to the development of nisin derivatives with altered antimicrobial activities or greater solubility at pH 6 than the wild-type nisin (Kuipers et al., 1992; Rauch et al., 1994). An advantage of bacteriocins over classical antibiotics is that digestive enzymes destroy them. Bacteriocin producing strains can be used as part of, or adjuncts to starter cultures for fermented foods in order to improve safety and quality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5.6 การ bacteriocinsA recent definition of bacteriocins produced by lactic acid bacteria suggests that they should be regarded as extracellularly released primary or modified products of bacterial ribosomal synthesis, which can have a relatively narrow spectrum of bactericidal activity. They should include at least some strains of the same species as the producer bacterium and against which the producer strain has some mechanism(s) of specific self protection (Jack et al., 1995; see also text edited by De Vuyst and Vandamme, 1994). The possibility of exploiting bacteriocins in food fermentations arises where the inhibitory spectrum includes food spoilage and/or pathogenic microorganisms or gives the producing strain a competitive advantage in the food milieu. The target of bacteriocins is the cytoplasmic membrane and because of the protective barrier provided by the LPS of the outer membrane of gram-negative bacteria, they are generally only active against gram-positive cells (Ray, 1993; Abee et al., 1995; Sahl et al., 1995;Venema et al., 1995). In the context of fermentation, important targets include spoilers such as species of Clostridium and heterofermentative lactobacilli and foodborne pathogens including Listeria monocyto genes, Staphylococcus spp., Clostridium, Enterococcus and Bacillus spp. The permeability of gram negative bacteria can be increased by sublethal injury including that which can occur when using ultrahigh hydrostatic pressure (UHP) and pulsed electric field (PEF) as nonthermal methods of preservation (Kalchayanand et al., 1994). In addition, disruption of the integrity of the outer membrane (Kordel and Sahl, 1986; Kalchayanand et al., 1992) through the use of food grade chelating agents such as EDTA and citrate which bind magnesium ions in the LPS layer can increase the effectiveness of bacteriocins against gram-negative bacteria (Stevens et al., 1992). Many bacteriocins are most active at low pH (Mortvedt Abildgaard et al., 1995; Garcia-Garcera et al., 1993) and there is evidence that bacteriocinogenic strains can be readily isolated from fresh and fermented foods (Schillinger and Lucke, 1989; Vaughan et al., 1994; Cintas et al., 1997; Kimura et al., 1997; Kelly et al., 1998; Choi et al., 1999). Strains may naturally produce more than one bacteriocin (van Belkum et al.,1992; Dodd and Gasson, 1994; Quadri et al.,1994; Worobo et al., 1994) and heterologous expression of bacteriocins has been demonstrated in constructed strains (Allison et al., 1995). Protein engineering has led to the development of nisin derivatives with altered antimicrobial activities or greater solubility at pH 6 than the wild-type nisin (Kuipers et al., 1992; Rauch et al., 1994). An advantage of bacteriocins over classical antibiotics is that digestive enzymes destroy them. Bacteriocin producing strains can be used as part of, or adjuncts to starter cultures for fermented foods in order to improve safety and quality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5.6 bacteriocins
นิยามล่าสุดของ bacteriocins ที่ผลิตโดยแบคทีเรียกรดแลคติกแสดงให้เห็นว่าพวกเขาควรจะได้รับการยกย่องในฐานะที่ปล่อยออก extracellularly ผลิตภัณฑ์หลักหรือการปรับเปลี่ยนของการสังเคราะห์โซมแบคทีเรียซึ่งจะมีคลื่นความถี่ที่ค่อนข้างแคบของกิจกรรมฆ่าเชื้อแบคทีเรีย พวกเขาควรจะมีอย่างน้อยบางสายพันธุ์ของสายพันธุ์เดียวกับแบคทีเรียผลิตและสายพันธุ์กับที่ผู้ผลิตมีกลไกบางอย่าง (s) ของการป้องกันตัวเองที่เฉพาะเจาะจง (แจ็คและคณะ, 1995;. ยังเห็นข้อความแก้ไขโดย De Vuyst และ Vandamme 1994 ) เป็นไปได้ของการใช้ประโยชน์จาก bacteriocins ในอาหารหมักที่เกิดขึ้นที่คลื่นความถี่รวมถึงการยับยั้งการเน่าเสียของอาหารและ / หรือเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคหรือให้ความเครียดผลิตเปรียบในการแข่งขันในสภาพแวดล้อมอาหาร เป้าหมายของการ bacteriocins เป็นเยื่อหุ้มนิวเคลียสและเพราะป้องกันไว้ให้โดย LPS ของเยื่อหุ้มชั้นนอกของแบคทีเรียแกรมลบพวกเขามักจะมีเพียงการใช้งานกับเซลล์แกรมบวก (เรย์ 1993; Abee et al, 1995. Sahl, et al, 1995;.. Venema, et al, 1995) ในบริบทของการหมักเป้าหมายที่สำคัญรวมถึงสปอยเลอร์เช่นสายพันธุ์ของเชื้อ Clostridium และ lactobacilli heterofermentative และเชื้อโรคที่เกิดจากอาหารรวมทั้ง Listeria ยีน monocyto, Staphylococcus spp. Clostridium, Enterococcus spp และ Bacillus การซึมผ่านของแบคทีเรียแกรมลบสามารถเพิ่มขึ้นโดยได้รับบาดเจ็บ sublethal รวมถึงสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อมีการใช้ความดัน ultrahigh (UHP) และสนามไฟฟ้าชีพจร (PEF) เป็นวิธีการ nonthermal ของการเก็บรักษา (Kalchayanand et al., 1994) นอกจากนี้การหยุดชะงักของความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มชั้นนอกนั้นผ่านการใช้อาหารตัวคีเลตเกรดเช่น EDTA และซิเตรตซึ่งผูกแมกนีเซียมไอออนในชั้น LPS สามารถเพิ่มประสิทธิผล (Kordel และ Sahl, 1986 Kalchayanand, et al, 1992.) bacteriocins ของเชื้อแบคทีเรียแกรมลบ (สตีเว่น et al., 1992) bacteriocins หลายคนมีการใช้งานมากที่สุดที่ pH ต่ำ (Mortvedt Abildgaard et al, 1995;.. การ์เซีย Garcera, et al, 1993) และมีหลักฐานว่าสายพันธุ์ bacteriocinogenic สามารถแยกได้อย่างง่ายดายจากอาหารสดและดอง (Schillinger และ Lucke 1989; วอห์น และคณะ, 1994;. Cintas et al, 1997;. คิมูระและคณะ, 1997;. เคลลี่, et al, 1998;. ชอยและคณะ, 1999). สายพันธุ์ตามธรรมชาติอาจผลิตมากกว่าหนึ่ง bacteriocin (รถตู้ Belkum, et al, 1992;. ด็อดและ Gasson, 1994; Quadri, et al, 1994;. Worobo, et al, 1994.) และการแสดงออกของ heterologous bacteriocins ได้รับการแสดงให้เห็นในสายพันธุ์สร้าง (แอลลิสัน et al., 1995) วิศวกรรมโปรตีนได้นำไปสู่การพัฒนาของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าไนซินกับกิจกรรมต้านจุลชีพที่มีการเปลี่ยนแปลงหรือการละลายมากขึ้นที่ pH 6 กว่า Nisin ชนิดป่า (Kuipers et al, 1992;.. Rauch, et ​​al, 1994) ประโยชน์จาก bacteriocins กว่ายาปฏิชีวนะคลาสสิกคือเอนไซม์ย่อยอาหารทำลายพวกเขา การผลิตแบคทีเรียสายพันธุ์ที่สามารถนำมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของหรือประกอบในแข่งวัฒนธรรมสำหรับอาหารหมักเพื่อปรับปรุงความปลอดภัยและคุณภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5.6 . วัตถุดิบ
นิยามล่าสุดของวัตถุดิบที่ผลิตโดยแบคทีเรียกรดแลกติก ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาควรจะถือว่าเป็น extracellularly ออกผลิตภัณฑ์หลัก หรือการปรับเปลี่ยนของไรโบโซมสังเคราะห์แบคทีเรียซึ่งสามารถมีสเปกตรัมค่อนข้างแคบ กิจกรรมของแบคทีเรียพวกเขาควรจะมีอย่างน้อยบางสายพันธุ์ของแบคทีเรียชนิดเดียวกันเป็นผู้ผลิตและผู้ผลิต ซึ่งเทียบกับความเครียดมีกลไกบางอย่าง ( s ) ของการป้องกันตนเอง เฉพาะ ( แจ็ค et al . , 1995 ; ดูยัง แก้ไข ข้อความ และ เดอ vuyst vandamme , 1994 )ความเป็นไปได้ของการใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบใน fermentations อาหารที่ไม่มีสเปกตรัมสามารถรวมถึงการเน่าเสียอาหารและ / หรือ เชื้อโรค จุลินทรีย์ หรือให้ผลผลิตสายพันธุ์เปรียบในการแข่งขันในสภาพแวดล้อมอาหาร เป้าหมายของวัตถุดิบ คือ เยื่อนี้และเพราะป้องกันด่านโดยหล่อลื่นของเยื่อหุ้มชั้นนอกของแบคทีเรียแกรมลบ ,พวกเขากำลังโดยทั่วไปเท่านั้นที่ใช้งานกับเซลล์แกรมบวก ( เรย์ , 1993 ; abee et al . , 1995 ; เข็มเดี่ยว ( คอม ) et al . , 1995 ; venema et al . , 1995 ) ในบริบทของการหมัก เป้าหมายที่สำคัญ ได้แก่ สปอยเลอร์ เช่นชนิดของ Clostridium และ Lactobacilli heterofermentative และเชื้อโรคอาหารเป็นพิษ รวมทั้ง Listeria monocyto ยีน , Staphylococcus spp . , Clostridium เอ็นเทโรค็อกคัสและ Bacillus spp . ,การซึมผ่านของแบคทีเรียแกรมลบสามารถเพิ่มขึ้นโดยการรวมทั้งการบาดเจ็บที่อาจเกิดขึ้นเมื่อมีการใช้คลื่นวิทยุความดันอุทกสถิต ( UHP ) การใช้พลังงาน และพัลส์สนามไฟฟ้า ( PEF ) เป็นวิธีการรักษา nonthermal ( kalchayanand et al . , 1994 ) นอกจากนี้ การหยุดชะงักของ สมบูรณ์ ของ เนื้อเยื่อชั้นนอก ( kordel และเข็มเดี่ยว ( คอม ) , 1986 ; kalchayanand et al . ,1992 ) ผ่านการใช้อาหารเกรดสารคีเลตเช่น EDTA และซิเตรทที่ผูกแมกนีเซียมไอออนในชั้นหล่อลื่นช่วยเพิ่มประสิทธิผลของวัตถุดิบต่อแบคทีเรียแกรมลบ ( สตีเว่น et al . , 1992 ) หลายวัตถุดิบใช้งานมากที่สุดที่พีเอชต่ำ ( mortvedt abildgaard et al . , 1995 ; การ์เซีย garcera et al . ,1993 ) และมีหลักฐานว่าสายพันธุ์ bacteriocinogenic สามารถแยกพร้อมอาหารสดและหมัก ( ชิลลีเงอร์ และลัก , 1989 ; Vaughan et al . , 1994 ; cintas et al . , 1997 ; คิมูระ et al . , 1997 ; Kelly et al . , 1998 ; Choi et al . , 1999 ) สายพันธุ์อาจเป็นธรรมชาติผลิตมากกว่าหนึ่งต่อ ( รถตู้ belkum et al . , 1992 ; ดอดด์ และแกสสัน , 1994 ; สี่ et al . , 1994 ; worobo et al . ,1994 ) และการแสดงออกชนิดของวัตถุดิบได้ถูกแสดงในการสร้างสายพันธุ์ ( อัลลิสัน et al . , 1995 ) วิศวกรรมโปรตีนได้นำไปสู่การพัฒนา อนุพันธ์ที่มีฤทธิ์ต้านจุลินทรีย์ หรือหลังการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นกว่าของการละลายที่พีเอช 6 ปุ่ม ( คูเปร์ส et al . , 1992 ; ตัวแทน et al . , 1994 )ประโยชน์ของวัตถุดิบยาปฏิชีวนะคลาสสิกกว่าคือ เอนไซม์ย่อยอาหาร ทำลายพวกเขา ต่อการผลิตสายพันธุ์ที่สามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม หรือบริวารจะเริ่มต้นในการหมักอาหารเพื่อปรับปรุงความปลอดภัยและคุณภาพ