Pediatricians, parents, and policym

Pediatricians, parents, and policymakers
alike are concerned
about high and rising rates of
overweight and obesity among
U.S. children. Over the past
three decades, the share of children who are
considered overweight or obese has doubled,
from 15 percent in the 1970s to nearly 30
percent today, while the share of children
who are considered obese has tripled. The
problem of childhood obesity has captured
public attention and is regularly featured on
the evening news, in school newsletters, and
in articles in parenting magazines. Increasingly
policymakers are recognizing the need
for action. In 2004, the Institute of Medicine
released a report calling the prevention of
childhood obesity a national priority.
1
Despite all the public attention, no one is
sure which policies and programs will most
effectively combat childhood obesity. The
uncertainty reflects in part a lack of agreement
about what caused obesity to increase
in the first place. Theories abound. The “epidemic”
in childhood obesity has been attributed
to various factors: increases in television
and computer game use that have led to a
new generation of “couch potatoes”; the explosive
proliferation of fast-food restaurants,
many of which market their products to children
through media campaigns that tout tieins
to children’s movies and TV shows; increases
in sugary and fat-laden foods
displayed at children’s eye level in supermarkets
and advertised on TV; schools that offer
children junk food and soda while scaling
back physical education classes and recess;
working parents who are unable to find the
time or energy to cook nutritious meals or supervise
outdoor playtime; the exodus of grocery
stores from urban centers, sharply reducing
access to affordable fresh fruits and
vegetables; and suburban sprawl and urban
crime, both of which keep children away
from outdoor activities. The problem is not
the lack of explanations for the increase in
childhood obesity, but the abundance of
them. In such circumstances, deciding which
of the possible causes to address first and
which policies and programs will be most effective
is not easy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุมาร ผู้ปกครอง และผู้กำหนดนโยบายเหมือนมีความกังวลเกี่ยวกับอัตราสูง และเพิ่มขึ้นน้ำหนักเกินและโรคอ้วนนี่เด็กสหรัฐอเมริกา ที่ผ่านมาสามทศวรรษ สัดส่วนของเด็กที่มีเป็นภาวะ หรืออ้วนมีสองเท่าจากร้อยละ 15 ในปี 1970 ถึงเกือบ 30เปอร์เซ็นต์ในขณะใช้ร่วมกันของเด็กวันนี้มีสามเท่าการที่จะถือว่าอ้วน ที่ปัญหาของโรคอ้วนในวัยเด็กได้จับความสนใจของสาธารณะ และเป็นที่โดดเด่นในข่าวค่ำ ในจดหมายข่าวของโรงเรียน และในบทความในนิตยสารนี่ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆผู้กำหนดนโยบายจะจดจำความต้องการสำหรับการดำเนินการ ในปี 2004 สถาบันการแพทย์รายงานการป้องกันการเรียกออกโรคอ้วนในวัยเด็กความสำคัญระดับชาติ1แม้ทั้งหมดความสนใจของสาธารณะ ไม่มีใครแน่ใจว่า โปรแกรมและนโยบายที่จะมากที่สุดต่อสู้กับโรคอ้วนในวัยเด็กได้อย่างมีประสิทธิภาพ ที่ความไม่แน่นอนส่วนหนึ่งสะท้อนการขาดข้อตกลงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดจากโรคอ้วนเพิ่มขึ้นในสถานแรก ทฤษฎีอยู่มาก "โรคระบาด"ในวัยเด็ก ถูกบันทึกโรคอ้วนกับปัจจัยต่าง ๆ: เพิ่มในโทรทัศน์และการใช้เกมคอมพิวเตอร์ที่ได้นำไปสู่การรุ่นใหม่ของ "โซฟามัน" การระเบิดของร้านอาหารจำนวนมากที่ตลาดผลิตภัณฑ์เด็กผ่านสื่อเสริมที่ tout tieinsภาพยนตร์และโทรทัศน์ เด็ก เพิ่มขึ้นในอาหารไขมัน และไพเราะแสดงที่ระดับสายตาเด็กในซุปเปอร์มาร์เก็ตและโฆษณาบนทีวี โรงเรียนที่มีเด็กอาหารขยะและโซดาในขณะที่มาตราส่วนกลับเรียนพลศึกษาและย่อมุมผู้ปกครองทำงานที่ไม่พบการเวลาหรือพลังงานเพื่อปรุงอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ หรือการกำกับดูแลการผจญภัยกลางแจ้ง อพยพของร้านขายของชำร้านค้าจากศูนย์กลางเมือง การลดลงอย่างรวดเร็วถึงผลไม้ราคาไม่แพง และผัก และนั่นชานเมือง และในเมืองอาชญากรรม ซึ่งทั้งสองให้เด็กไปจากกิจกรรมกลางแจ้ง ไม่มีปัญหาการขาดคำอธิบายสำหรับการเพิ่มขึ้นโรคอ้วนในวัยเด็ก แต่อุดมสมบูรณ์พวกเขา ในสถานการณ์ ตัดสินใจที่ของสาเหตุที่อยู่ก่อน และนโยบายและโปรแกรมซึ่งจะมีประสิทธิภาพสูงสุดไม่ใช่เรื่องง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุมารแพทย์, ผู้ปกครองและผู้กำหนดนโยบาย
เหมือนกันมีความกังวล
เกี่ยวกับความสูงและอัตราการเพิ่มขึ้นของ
น้ำหนักเกินและโรคอ้วนใน
สหรัฐอเมริกา เด็ก ๆ ที่ผ่านมา
สามทศวรรษที่ผ่านมาหุ้นของเด็กที่ได้รับการ
พิจารณาที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนมีสองเท่า
จากร้อยละ 15 ในปี 1970 ถึงเกือบ 30
เปอร์เซ็นต์ในวันนี้ขณะที่ส่วนแบ่งของเด็ก
ที่ได้รับถือว่าเป็นโรคอ้วนมีสามเท่า
ปัญหาของโรคอ้วนในวัยเด็กได้จับ
ความสนใจของประชาชนและเป็นจุดเด่นอย่างสม่ำเสมอใน
ข่าวภาคค่ำในจดหมายข่าวโรงเรียนและ
ในบทความในนิตยสารการอบรมเลี้ยงดู เพิ่มมากขึ้น
ผู้กำหนดนโยบายจะตระหนักถึงความจำเป็น
สำหรับการดำเนินการ ในปี 2004 สถาบันการแพทย์
ออกรายงานเรียกร้องให้การป้องกัน
โรคอ้วนในวัยเด็กที่มีความสำคัญระดับชาติ.
1
แม้จะมีความสนใจของประชาชนไม่มีใคร
แน่ใจว่านโยบายและโครงการส่วนใหญ่จะ
มีประสิทธิภาพในการต่อสู้กับโรคอ้วนในวัยเด็ก
ความไม่แน่นอนในการสะท้อนให้เห็นถึงการขาดส่วนหนึ่งของข้อตกลง
เกี่ยวกับสิ่งที่ก่อให้เกิดโรคอ้วนที่จะเพิ่มขึ้น
ในสถานที่แรก ทฤษฎีมาก "โรคระบาด"
โรคอ้วนในวัยเด็กที่ได้รับการบันทึก
จากปัจจัยต่างๆ: การเพิ่มขึ้นของโทรทัศน์
และการใช้เกมคอมพิวเตอร์ที่ได้นำไปสู่
​​ยุคใหม่ของ "มันฝรั่งที่นอน"; ระเบิด
การขยายตัวของร้านอาหารฟาสต์ฟู้
หลายแห่งซึ่งตลาดผลิตภัณฑ์ของตนให้กับเด็ก
ผ่านแคมเปญสื่อที่ tout tieins
ไปดูหนังเด็กและรายการโทรทัศน์; เพิ่มขึ้น
ในอาหารที่มีน้ำตาลและไขมันภาระ
แสดงในระดับสายตาของเด็ก ๆ ในซูเปอร์มาร์เก็ต
และโฆษณาในทีวี; โรงเรียนที่มี
เด็กอาหารขยะและโซดาในขณะที่การปรับขนาด
ด้านหลังชั้นเรียนการศึกษาทางกายภาพและการพักผ่อน;
พ่อแม่ทำงานที่ไม่สามารถที่จะหา
เวลาหรือพลังงานในการปรุงอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการหรือกำกับดูแลการ
เล่นกลางแจ้ง การอพยพของร้านขายของชำ
ร้านค้าจากย่านใจกลางเมืองอย่างรวดเร็วลด
การเข้าถึงผลไม้สดราคาไม่แพงและ
ผัก และแผ่กิ่งก้านสาขาชานเมืองและในเมือง
อาชญากรรมซึ่งทั้งสองให้เด็กออกไป
จากกิจกรรมกลางแจ้ง ปัญหาไม่ได้
ขาดคำอธิบายสำหรับการเพิ่มขึ้นของ
โรคอ้วนในวัยเด็ก แต่ความอุดมสมบูรณ์ของ
พวกเขา ในกรณีดังกล่าวในการตัดสินใจซึ่ง
สาเหตุที่เป็นไปได้ที่จะอยู่เป็นครั้งแรกและ
ที่นโยบายและโครงการที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุด
คือความไม่สะดวก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กุมารแพทย์ พ่อแม่ และผู้ดูแลเหมือนกัน เป็นห่วง

เรื่องสูงและอัตราการเพิ่มขึ้นของภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในเด็ก

. . ที่ผ่านมา
สามทศวรรษที่ผ่านมาหุ้นของเด็ก
ถือว่าอ้วน หรือตุ๊เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว จากร้อยละ 15 ในปี 1970

วันนี้ไปเกือบ 30 เปอร์เซ็นต์ ขณะที่หุ้นของเด็ก
ที่ถือว่าอ้วนได้เท่า
ปัญหาของโรคอ้วนในวัยเด็กมีที่จับความสนใจของประชาชนและเป็นเสมอ

โดดเด่นในข่าวภาคค่ำ ในจดหมายข่าวโรงเรียนและ
ในบทความในนิตยสาร . นอกจากนี้ จะตระหนักถึงความต้องการมากขึ้น

สำหรับการกระทำ ในปี 2004 กลุ่มสถาบันแพทยศาสตร์
ออกรายงานเรียกร้องการป้องกัน
โรคอ้วนในวัยเด็กมีความสำคัญแห่งชาติ .
1
ทั้งๆที่ประชาชนสนใจ ไม่มีใคร
มั่นใจว่านโยบายและโปรแกรมส่วนใหญ่จะ
อย่างมีประสิทธิภาพต่อสู้โรคอ้วนในเด็ก .
ไม่สะท้อนในส่วนที่ขาดของข้อตกลงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดโรคอ้วนเพิ่ม

ในสถานที่แรก ทฤษฎีมาก . " โรคระบาด "

ในโรคอ้วนในวัยเด็กได้เกิดจากปัจจัยต่าง ๆ : เพิ่มขึ้นในโทรทัศน์และคอมพิวเตอร์ที่ใช้มีเกม

( เป็นรุ่นใหม่ของ " มันฝรั่ง " ที่นอน ;การแพร่กระจายระเบิด

มากมายของร้านอาหารฟาสต์ฟู้ ซึ่งตลาดผลิตภัณฑ์ของตนให้กับเด็กผ่านแคมเปญสื่อว่าตู tieins

เด็กภาพยนตร์และโทรทัศน์ ; เพิ่มในน้ำตาลและไขมัน อาหารกลุ่ม

แสดงขึ้นมาในระดับสายตาของเด็กในซุปเปอร์มาร์เก็ต และ โฆษณาในทีวี

เด็กโรงเรียนที่เสนออาหารขยะและ โซดาในขณะที่มาตราส่วน
กลับชั้นเรียนการศึกษาทางกายภาพและการพักผ่อน ;
พ่อแม่ทำงานที่ไม่สามารถหา
เวลาหรือพลังงานที่จะปรุงอาหารลดหรือควบคุม
เล่นกลางแจ้ง ; อพยพจากร้านขายของชำ
ร้านจากเมืองศูนย์ การเข้าถึงอย่างรวดเร็วลด

ผักและผลไม้สดมาก และแผ่กิ่งก้านสาขาชานเมืองและอาชญากรรมในเมือง

ซึ่งทั้งสองเก็บเด็กจากกิจกรรมกลางแจ้ง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ไม่มีคำอธิบายสำหรับ

เพิ่มในโรคอ้วนในวัยเด็ก แต่ความอุดมสมบูรณ์ของ
. ในสถานการณ์เช่นนี้ การตัดสินใจซึ่ง
ของสาเหตุที่เป็นไปได้ที่อยู่ก่อน
ซึ่งนโยบายและโปรแกรมจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด
ไม่ใช่เรื่องง่าย