The biosorption capacity of differe

The biosorption capacity of different cortex fruit wastes including banana (Musa paradisiaca), lemon (Citrus limonum) and orange (Citrus sinensis) peel were evaluated. In order to perform these experiments, grinded dried cortexes were used as package in 100 mm high, 10 mm i.d. columns. The grinded material was powdered in a mortar and passed through a screen in order to get two different particle sizes, 2 and 1 mm, for all powders. To estimate the biosorption capabilities of the tested materials, different heavy metals were passed through the columns and the elution filtrate reloaded different times to increase the retention of metals. The heavy metals used were prepared as synthetic samples at 10 mg/L of Pb(NO3)2, Cd(NO3)2, and Cu(NO3)2·6H2O using primary standards. In preliminary experiments using banana cortex, it was found that material with 1 mm of particle size showed higher retention capability (up to12%) than the material with 2 mm of particle size. Considering these results, 1 mm particle size material was used in further experiments with the other waste materials. It was found that for Pb and Cu removal, lemon and orange cortex showed better biosorption capability when compared with banana cortex (up to 15% less for Pb and 48% less for Cu). For Cd, banana cortex showed better biosorption capability 57% (67.2 mg/g of cortex) more than orange (28.8 mg/g of cortex), and 82% more than lemon (12 mg/g of cortex). Reload of the columns with the filtrate after passing through the column improved the removal capability of all the materials tested from 10% to 50% depending on the cortex and metal tested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจุ biosorption ของสมองแตกต่างผลไม้เสียรวมถึงกล้วย (Musa paradisiaca) ประเมินมะนาว (ส้ม limonum) และเปลือกส้ม (Citrus sinensis) เพื่อทำการทดลอง บดแห้ง cortexes เหล่านี้ถูกใช้เป็นแพคเกจใน 100 มม.สูง คอลัมน์ประชาชน 10 มม. วัสดุบดเป็นผงในครก และผ่านหน้าจอเพื่อให้ได้ขนาดอนุภาคแตกต่างกันสอง 2 และ 1 มม. ผงทั้งหมด การประเมินความสามารถในการ biosorption ของวัสดุทดสอบ โลหะหนักต่าง ๆ ถูกส่งผ่านผ่านคอลัมน์ และการกรองชะโหลดเวลาอื่นเพื่อเพิ่มการเก็บรักษาของโลหะ โลหะหนักที่ใช้ถูกเตรียมไว้เป็นตัวอย่างที่สังเคราะห์ที่ 10 mg/L ของ Pb (NO3) 2, 2·6H2O Cd (NO3) 2 และ Cu (NO3) โดยใช้หลักมาตรฐาน การทดลองเบื้องต้นโดยใช้เปลือกกล้วย มันพบว่าวัสดุกับ 1 มิลลิเมตรของขนาดอนุภาคแสดงความสามารถการเก็บข้อมูลสูงขึ้น (ค่า to12%) กว่าวัสดุที่มีอนุภาคขนาด 2 มม. พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้ วัสดุขนาดอนุภาค 1 มม.มาใช้ในการทดลองกับวัสดุของเสียอื่น ๆ พบว่า สำหรับ Pb และ Cu กำจัด เปลือกมะนาว และส้มแสดงความสามารถ biosorption ดีกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเปลือกกล้วย (สูงสุด 15% สำหรับ Pb และ 48% สำหรับ Cu) สำหรับ Cd เปลือกกล้วยพบว่า biosorption ดีกว่าความสามารถ 57% (67.2 mg/g ของเยื่อหุ้มสมอง) มากกว่าส้ม (28.8 mg/g ของ cortex), และ 82% มากกว่ามะนาว (12 mg/g ของเยื่อหุ้มสมอง) โหลดของคอลัมน์ที่มีการกรองหลังจากผ่านคอลัมน์การปรับปรุงความสามารถในการกำจัดวัสดุทั้งหมดที่ผ่านทดสอบจาก 10% เป็น 50% ขึ้นอยู่กับสมองและโลหะที่ผ่านทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจุการดูดซับของเสียผลไม้เยื่อหุ้มสมองที่แตกต่างกันรวมทั้งกล้วย (Musa paradisiaca) มะนาว (Citrus limonum) แล​​ะสีส้ม (Citrus sinensis) เปลือกได้รับการประเมิน เพื่อที่จะทำการทดลองเหล่านี้บดแห้ง cortexes ถูกนำมาใช้เป็นแพ็กเกจ 100 มิลลิเมตรสูง 10 มิลลิเมตรคอลัมน์ ID วัสดุที่ถูกบดเป็นผงในครกและผ่านหน้าจอเพื่อให้ได้รับสองขนาดอนุภาคที่แตกต่างกัน, 2 และ 1 มมผงทั้งหมด ที่จะประเมินความสามารถในการดูดซับของวัสดุที่ใช้ทดสอบโลหะหนักที่แตกต่างกันผ่านคอลัมน์และกรองชะโหลดครั้งแตกต่างกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาของโลหะ โลหะหนักที่ใช้ถูกเตรียมเป็นตัวอย่างสังเคราะห์ที่ 10 มิลลิกรัม / ลิตรของ Pb (NO3) 2 CD (NO3) 2 และ Cu (NO3) 2 · 6H2O ใช้มาตรฐานหลัก ในการทดลองเบื้องต้นโดยใช้เปลือกกล้วยก็พบวัสดุที่ 1 มิลลิเมตรขนาดอนุภาคที่แสดงให้เห็นความสามารถในการเก็บรักษาที่สูงขึ้น (เพิ่มขึ้น to12%) มากกว่าวัสดุที่มี 2 มิลลิเมตรขนาดอนุภาค พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้ 1 mm วัสดุขนาดอนุภาคถูกนำมาใช้ในการทดลองต่อไปด้วยวัสดุของเสียอื่น ๆ มันถูกพบว่าสำหรับตะกั่วและทองแดงกำจัดเปลือกมะนาวและส้มแสดงให้เห็นความสามารถในการดูดซับที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับเปลือกกล้วย (ถึง 15% น้อยกว่าสำหรับ Pb และ 48% น้อยสำหรับ Cu) สำหรับซีดี, เปลือกกล้วยแสดงให้เห็นความสามารถในการดูดซับที่ดีขึ้น 57% (67.2 มิลลิกรัม / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) มากกว่าส้ม (28.8 มิลลิกรัม / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) และ 82% มากกว่ามะนาว (12 มิลลิกรัม / กรัมของเยื่อหุ้มสมอง) โหลดของคอลัมน์กับกรองหลังจากผ่านคอลัมน์การปรับปรุงความสามารถในการกำจัดของวัสดุทั้งหมดที่ผ่านการทดสอบจาก 10% ถึง 50% ขึ้นอยู่กับเยื่อหุ้มสมองและโลหะการทดสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบความจุของกากผลไม้เปลือกที่แตกต่างกัน ได้แก่ กล้วย ( กล้วย paradisiaca ) , มะนาว ( Citrus limonum ) และส้ม ( ส้มเช้ง ) เปลือกถูกประเมิน เพื่อทําการทดลองเหล่านี้ , บดแห้ง cortexes ถูกใช้เป็นแพคเกจในสูง 100 มม. , 10 มม. ระบุคอลัมน์ ใช้บดวัสดุผงในครกและผ่านจอ เพื่อที่จะได้รับสองขนาดอนุภาคที่แตกต่างกัน 2 และ 1 มิลลิเมตร สำหรับผง เพื่อประเมินความสามารถในการใช้วัสดุ โลหะหนักต่าง ๆ ผ่านคอลัมน์และใช้กรองโหลดครั้งที่แตกต่างกันเพื่อเพิ่มความคงทนของโลหะ โลหะหนักที่ใช้เตรียมเป็นตัวอย่างสังเคราะห์ 10 มิลลิกรัม / ลิตรตะกั่ว ( 3 ) 2 แผ่นซีดี ( 3 ) 2 , และ Cu ( 3 ) 6h2o 2 ด้วยการใช้มาตรฐานหลัก ในการทดลองเบื้องต้นโดยใช้เปลือกกล้วย พบว่าวัสดุที่ 1 มม. ขนาดของอนุภาคมีความสามารถในการเก็บรักษาสูง ( ขึ้น– 12 % ) มากกว่าวัสดุ 2 มม. ขนาดของอนุภาค พิจารณาผลลัพธ์เหล่านี้ 1 มม. ขนาดของวัสดุที่ใช้ในการทดลองต่อไป ด้วยวัสดุอื่น ๆเสีย พบว่า ในการกำจัดตะกั่วและทองแดง มะนาวและสีส้มเปลือกมีความสามารถในการดูดซับได้ดีเมื่อเทียบกับกล้วย คอร์เทกซ์ ( ถึง 15 % น้อยกว่าสำหรับตะกั่วและ 48% น้อยกว่าทองแดง ) สำหรับซีดี กล้วยเปลือกมีความสามารถในการดูดซับดีกว่า 57% ( 200 มิลลิกรัม / กรัมของเปลือก ) มากกว่าส้ม ( 28.8 มิลลิกรัม / กรัมของเปลือก ) และ 82% มากกว่ามะนาว ( 12 มิลลิกรัม / กรัมของเปลือก ) โหลดของคอลัมน์ด้วย โดยหลังจากผ่านคอลัมน์เพิ่มเอาความสามารถของวัสดุที่ผ่านการทดสอบจาก 10% ถึง 50% ขึ้นอยู่กับสมองและโลหะทดสอบ