A hour later. In the end, no soy sa

A hour later.




In the end, no soy sauce.

Maybe an hour wasn't enough time for a comprehensive search.

It's only to be expected, looking for ingredients right before cooking starts.




No soy sauce.

But.

At least.

Arumanfi did bring something else.

Fermented from soy beans, a tea-colored edible.




They call it "tofu" in this world.

But I call it "miso."

Because that's what it is.




Biheiriru Kingdom... from memory, it's a country on the north-eastern corner of the Central Continent.

Maybe, there, I can finally find soy sauce.

I should visit one day.

Ten years, twenty years, if an opportunity arises I will definitely visit there.

I'll leave that aside for now.




We have rice.

We have miso.

We even have fresh fish.

No ginger or radish, but there is lemon.

I want to have pickles too, but I might be pushing my luck. So that'll have to pass.




With the ingredients we have, I try instructing Sylvaril the best I can.




"Is this how you want it?"




After a while, it finally arrives.

Freshly cooked rice.

Hot miso scallop soup.

Also, grilled fish with lemons.




Order for two.

The other is for Nanahoshi.

And I got a raw egg on the side.




"It's nice to eat something like this every once in a while."

"... Well, I guess."




The dishes look fantastic, but Nanahoshi doesn't look particularly pleased.

As expected, just looking like Japanese food won't impress her.

Ah, oh well.

Regardless it won't come close to the taste of Japan.

But it's kind of fun to try.




"Give it a shot. Itadakimasu."

"...Itadakimasu."




Nanahoshi furrows her brow and begins eating with a spoon and fork.

Doesn't look like she's enjoying it.

She peels off some fish with a fork, squeezes a little lemon juice on it, and puts it in her mouth.

Then follows it up with some rice with her spoon and starts chewing.

And takes a sip of the miso soup directly from its porcelain bowl.

And she finally said.




"This soup doesn't even have any dashi in it..."[6]




Tears flow out of her eyes.

She didn't stop crying as she ate.




To be honest, the food doesn't taste particularly good.

The rice is dry, and the soup a tad salty.

The fish is delicious, but a bit fishy, and the lemon doesn't match.




The balance is off.

Not really tasty.

Japanese cuisine in our memory is much better than this.




But Nanahoshi's hands keep moving, and her tears keep dropping.

Eating quietly, and she soon finished.




"... Thank you for the meal."




With that, I am content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั่วโมงภายหลัง ในสุด ซอสถั่วเหลืองไม่ บางทีเป็นชั่วโมงไม่ได้เวลาเพียงพอสำหรับการค้นหาครอบคลุม มันเป็นเพียงการ มองหาส่วนผสมขวาก่อนที่จะเริ่มทำอาหาร ซอสถั่วเหลืองไม่ แต่ น้อย Arumanfi ได้นำสิ่ง หมักจากถั่วเหลืองถั่ว กินชาสี พวกเขาเรียกว่า "เต้าหู้" ในโลกนี้ แต่ผมเรียกว่า "มิโซะ" เนื่องจากว่าเป็นสิ่ง ราชอาณาจักร Biheiriru...จากหน่วยความจำ เป็นประเทศบนมุมด้านตะวันออกเฉียงเหนือของทวีปกลาง บางที มี สามารถสุดท้ายพบซอสถั่วเหลือง ผมควรไปวันหนึ่ง 10 ปี 20 ปี ถ้าเกิดมีโอกาส จะแนะเยี่ยมชมมีการ ฉันจะปล่อยให้กันนั้นในขณะนี้ เรามีข้าว เรามีมิโซะ นอกจากนี้เรายังมีปลาสด ไม่มีขิงหรือหัวผักกาด แต่มีมะนาวด้วย อยากมีของดองมากเกินไป แต่ฉันอาจผลักดันโชคดีของฉัน เพื่อ ที่จะต้องผ่าน ด้วยส่วนผสมเรามี พยายามสอน Sylvaril ดีสุดที่ฉันสามารถ "นี่คือวิธีที่คุณต้องการมันหรือไม่" หลังมันก็มาถึง ข้าวสุกสด ซุปมิโซะร้อนหอยแครง ยัง ย่างปลามะนาว สั่งสอง อื่น ๆ ได้ใน Nanahoshi และผมได้รับไข่ดิบด้าน "ก็ดีกินเหมือนทุกครั้งในขณะนั้น" "... ดี ผมคิดว่า " อาหารดูดี แต่ Nanahoshi ดูไม่พอใจอย่างยิ่ง ตามที่คาดไว้ พักเช่นอาหารญี่ปุ่นจะไม่ประทับใจของเธอ อา สะดวกสบาย ไม่คำนึงถึงมันจะไม่มาใกล้กับรสชาติของญี่ปุ่น แต่เรื่องชนิดของลอง "ให้มันยิง Itadakimasu " "...Itadakimasu " Nanahoshi furrows คิ้วของเธอ และเริ่มรับประทานอาหาร ด้วยช้อนและส้อม ไม่ดูเหมือนเธอมีความสุขกับมัน เธอมักหลุดลอกออกปลากับส้อม squeezes น้ำมะนาวเล็กน้อยไว้ และทำให้ในปากของเธอ แล้วตามมาค่ากับข้าวพร้อมช้อนของเธอ และเริ่มเคี้ยว และใช้เวลาจิบน้ำซุปมิโซะจากชามของเครื่องเคลือบดินเผา และสุดท้ายก็ "ซุปนี้ไม่ได้ไท่ใด ๆ ในแม่แบบได้.." [6] น้ำตาไหลออกจากตาของเธอ เธอไม่ได้หยุดร้องไห้เป็นเขากิน ที่จะซื่อสัตย์ อาหารไม่รสชาติดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ข้าวไม่แห้ง และน้ำซุปเค็มค่อน ปลาอร่อย แต่คาวเล็กน้อย และมะนาวไม่ตรงกัน ยอดดุลที่ปิดอยู่ ไม่จริง ๆ อร่อยด้วย อาหารญี่ปุ่นในความทรงจำของเราจะดีกว่านี้ มือของ Nanahoshi ให้เคลื่อนไหว และน้ำตาของเธอให้ปล่อยไว้ รับประทานอาหารเงียบ ๆ และเธอเร็ว ๆ นี้เสร็จ "... ขอบคุณสำหรับอาหารขึ้น" ที่ ฉันเนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั่วโมงต่อมา. ในท้ายที่สุดไม่มีซอสถั่วเหลือง. บางทีชั่วโมงก็ไม่ได้มีเวลามากพอสำหรับการค้นหาที่ครอบคลุม. มันเป็นเพียงที่จะคาดหวังมองหาส่วนผสมที่เหมาะสมก่อนที่จะเริ่มต้นการปรุงอาหาร. ไม่มีซอสถั่วเหลือง. แต่. อย่างน้อย. Arumanfi ได้ นำสิ่งอื่น. หมักจากถั่วเหลืองชาสีกิน. พวกเขาเรียกมันว่า "เต้าหู้" ในโลกนี้. แต่ที่ผมเรียกมันว่า "มิโซะ." เพราะนั่นคือสิ่งที่มันเป็น. Biheiriru ราชอาณาจักร ... จากหน่วยความจำก็ประเทศ ที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือของทวีปกลาง. อาจจะมีในที่สุดผมก็สามารถหาซอสถั่วเหลือง. ฉันควรจะไปวันหนึ่ง. สิบปียี่สิบปีที่ผ่านมาถ้ามีโอกาสเกิดขึ้นแน่นอนผมจะแวะไปที่นั่น. ฉันจะออกจากที่กัน สำหรับตอนนี้. เรามีข้าว. เราได้มิโซะ. เรายังมีปลาสด. ไม่มีขิงหรือหัวไชเท้า แต่มีมะนาว. ฉันต้องการจะมีผักดองเกินไป แต่ฉันอาจจะมีการผลักดันโชคของฉัน เพื่อที่ว่าจะต้องผ่าน. ด้วยส่วนผสมที่เรามีผมพยายามสอน Sylvaril ดีที่สุดที่ฉันสามารถ. "นี่คือวิธีที่คุณต้องการหรือไม่" หลังจากที่ในขณะที่ในที่สุดมันก็มาถึง. ข้าวสวยสด. ร้อนมิโซะซุปหอยเชลล์. นอกจากนี้ ปลาย่างกับมะนาว. สั่งซื้อสอง. อื่น ๆ คือสำหรับ Nanahoshi. และฉันมีไข่ดิบที่ด้านข้าง. "มันเป็นเรื่องดีที่จะกินอะไรเช่นนี้ทุกครั้งในขณะที่." "... ดีฉันเดา " อาหารดูน่าอัศจรรย์ แต่ Nanahoshi ดูไม่ยินดีเป็นอย่างยิ่ง. คาดว่าจะเป็นเพียงแค่มองชอบอาหารญี่ปุ่นจะไม่ได้สร้างความประทับใจให้เธอ. อาแหมดี. ไม่ว่ามันจะไม่มาใกล้เคียงกับรสชาติของญี่ปุ่น. แต่มันเป็นชนิด ของความสนุกที่จะลอง. "ให้มันยิง. Itadakimasu." "... Itadakimasu." Nanahoshi ร่องคิ้วของเธอและเริ่มต้นการรับประทานอาหารด้วยช้อนและส้อม. ดูไม่เหมือนเธอสนุกกับมัน. เธอเปลือกออกปลาบางอย่างกับ ส้อมบีบน้ำมะนาวเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับมันและทำให้มันอยู่ในปากของเธอ. แล้วต่อไปนี้มันขึ้นกับข้าวบางอย่างกับช้อนของเธอและเริ่มเคี้ยว. และใช้เวลาจิบซุปมิโซะโดยตรงจากชามพอร์ซเลนของตน. และในที่สุดเธอก็กล่าวว่า"น้ำซุปนี้ไม่ได้มี Dashi ใด ๆ ในนั้น ... " [6] น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธอ. เธอไม่หยุดร้องไห้ขณะที่เธอกิน. จะซื่อสัตย์อาหารรสชาติไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ข้าวจะแห้งและน้ำซุปตาดเค็ม. ปลาอร่อย แต่บิตคาวและมะนาวไม่ตรงกับ. สมดุลปิด. ไม่อร่อยจริงๆ. อาหารญี่ปุ่นในความทรงจำของเราจะดีกว่านี้. แต่ มือ Nanahoshi ของให้ย้ายและน้ำตาของเธอให้ลดลง. รับประทานอาหารอย่างเงียบ ๆ และไม่ช้าเธอก็เสร็จ. "... ขอบคุณสำหรับการรับประทานอาหาร." กับที่ผมเนื้อหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชั่วโมงต่อมา




ในที่สุด ไม่มีซอสถั่วเหลือง

บางทีชั่วโมงเวลาไม่เพียงพอสำหรับการค้นหาอย่างละเอียด

มันก็ต้องคาดหวัง มองหาส่วนผสมที่ถูกต้องก่อนเริ่ม




ไม่มีซอสถั่วเหลือง

แต่

อย่างน้อย

arumanfi นำสิ่งอื่น

หมักจากถั่วเหลือง ถั่ว ชาสีกินได้




พวกเขาเรียกมันว่า " เต้าหู้ " ในโลกนี้

แต่ฉันเรียกมันว่า " มิโซะ "

เพราะนั่นคือสิ่งที่มันเป็น




biheiriru อาณาจักร . . . . . . . จากความทรงจำ มันเป็นประเทศในมุมตะวันออกเฉียงเหนือของทวีปกลาง

บางที ที่นั่นผมสามารถหาซอสถั่วเหลือง

ผมควรไปวันเดียว

เป็นสิบปี ยี่สิบปี ถ้ามีโอกาส ผมจะต้องไปที่นั่น

ผมจะทิ้งเรื่องนั้นไว้ก่อน




เรามีข้าว

เรามีมิโซะ

เราก็มีปลา

ไม่มีขิงหรือหัวไชเท้า แต่ไม่มีมะนาว

อยากดองเหมือนกัน แต่ผมอาจจะผลักดันโชคของฉัน ดังนั้นจะต้องผ่าน




ด้วยวัตถุดิบที่เรามี ผมลองสั่ง sylvaril ดีที่สุดที่ฉันสามารถ




" นี้เป็นวิธีการที่คุณต้องการมัน ?




สักพัก ในที่สุดมันก็มาถึง

ข้าวปรุงสดใหม่ .

ร้อนหอยเชลล์ มิโซะซุป

ยัง ปลาย่าง กับมะนาว




ลำดับสอง

อื่น ๆสำหรับ nanahoshi .

และก็ไข่ดิบ ด้านข้าง




" ดีกินอะไรแบบนี้บ้าง "

" . . . . . . . ผมเดาว่า "




จานดูน่าอัศจรรย์ แต่ nanahoshi ไม่ได้ดูโดยเฉพาะ . . .

อย่างที่คิด เพียงแค่มองชอบอาหารญี่ปุ่นไม่ทำให้เธอประทับใจ

อ่า . . . อืม . . . .

ไม่ว่ามันจะไม่เข้าใกล้ รสชาติของญี่ปุ่น

แต่มันก็สนุกที่จะลอง




" ให้มันยิง ทานแล้วนะครับ "

" . . . . . . . ทานแล้วนะครับ "




nanahoshi ขมวดคิ้วของเธอและเริ่มกินด้วยช้อนและส้อม

ไม่เหมือนเธอกำลังสนุกกับมัน

เธอลอกแล้วเนื้อปลาด้วยส้อม , บีบน้ํามะนาวเล็กน้อยเกี่ยวกับมันและทำให้มันอยู่ในปากของเธอ

งั้นต่อไปนี้มันมีข้าวด้วยช้อนของเธอและเริ่มเคี้ยว

และใช้เวลาจิบซุปมิโสะโดยตรงจากชามกระเบื้องของ

และในที่สุดหล่อนก็กล่าวว่า




" ซุปนี้ไม่มี ดาชิ . . . " [ 6 ]




น้ำตาได้ไหลออกมาจากดวงตาคู่นี้

เธอไม่ได้หยุดร้องไห้ เธอกิน




บอกตรงๆ อาหารไม่ค่อยอร่อย โดยเฉพาะดี

ข้าวแห้ง และน้ำซุปตาดเค็ม

ปลาก็อร่อย แต่คาวเล็กน้อย และมะนาว ไม่ตรงกัน




ดุลออก

ไม่อร่อยจริงๆ

อาหารญี่ปุ่นในความทรงจำดีกว่านี้




แต่มือ nanahoshi ก็เดินต่อไป และน้ำตาของเธอให้ลดลง

กินข้าวอย่างเงียบๆ และไม่ช้าเธอก็เสร็จ




" . . . . . . . ขอบคุณสำหรับอาหาร . "




กับที่ผมพอใจ