Finally, Bretschger (2010) proposes

Finally, Bretschger (2010) proposes “sustainability economics” in a neoclassical conception. He defines sustainability as “long-run development which is characterized by non-decreasing living standards, a protection of crucial natural resources, and low risks of economics and
ecological crises” (p. 187). What exactly sustainability economics is,remains unclear in this article. The employed model in the paper, however, is based on resource economics and growth theory, i.e. the standard economists' tools within a neoclassical framework.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้าย Bretschger (2010) เสนอ "เศรษฐกิจยั่งยืน" ในความคิดฟื้นฟูคลาสสิก เขากำหนดความยั่งยืนเป็น "พัฒนายาวซึ่งเป็นลักษณะ โดยไม่ลดคุณภาพชีวิต การคุ้มครองทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญ และความเสี่ยงต่ำของเศรษฐศาสตร์ และวิกฤตระบบนิเวศ" (p. 187) อะไรคือตรงความยั่งยืนเศรษฐกิจ ยังคงชัดเจนในบทความนี้ เจ้าของรูปแบบในกระดาษ ไร ขึ้นกับทรัพยากรเศรษฐศาสตร์และเจริญเติบโตทฤษฎี เช่นเครื่องมือของนักเศรษฐศาสตร์มาตรฐานภายในกรอบงานฟื้นฟูคลาสสิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้าย Bretschger (2010) เสนอ "เศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืน" ในความคิดของนีโอคลาสสิ เขากำหนดความยั่งยืนเป็น "การพัฒนาระยะยาวซึ่งเป็นลักษณะมาตรฐานการดำรงชีวิตที่ไม่ได้ลดลง, การป้องกันทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญและความเสี่ยงต่ำของเศรษฐกิจและ
วิกฤตระบบนิเวศ "(พี. 187) อะไรเศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แน่นอนคือยังคงไม่มีความชัดเจนในบทความนี้ รูปแบบการจ้างงานในกระดาษ แต่จะขึ้นอยู่กับเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรและทฤษฎีการเจริญเติบโตคือเครื่องมือที่นักเศรษฐศาสตร์มาตรฐานภายในกรอบนีโอคลาสสิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด bretschger ( 2010 ) นำเสนอ " ความยั่งยืนเศรษฐศาสตร์ " ในความคิดต่างๆ . เขานิยามว่า " การพัฒนาความยั่งยืนในระยะยาวซึ่งเป็นลักษณะที่ไม่ลดมาตรฐานความเป็นอยู่ การคุ้มครองทรัพยากรธรรมชาติที่สําคัญและความเสี่ยงต่ำของเศรษฐศาสตร์และ
วิกฤตระบบนิเวศ " ( หน้า 187 ) สิ่งที่ยั่งยืน เศรษฐศาสตร์จะยังไม่ชัดเจนในบทความนี้ใช้แบบในกระดาษ แต่อยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรและการเจริญเติบโต เช่น นักเศรษฐศาสตร์ ' มาตรฐานเครื่องมือภายในกรอบกระจก .