three cartoons were shown to 87 chi

three cartoons were shown to 87 children at two age levels: 5-6 years, and 9 years. The children's experience was assessed in interviews. The younger children experienced the cartoons in a fragmentary manner and not as a continuous story, understood less of the cartoons, and tended to base their moral judgements of a character's behaviour on whether or not they identified with that character. Six months later, the younger children remembered best those scenes that had made them the most anxious earlier. A subgroup of children with abundant aggressive fantasies had a lower level of moral reasoning than the other children, preferred violent scenes, became less anxious while watching them and tended to give illogical explanations for the behaviour of the cartoon characters. The degree of anxiety provoked by a cartoon depended not on the amount of explicit violence shown but on the way the violence was presented. One cartoon, which contained no explicit violence, was considered the most frightening one due to its sound effects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ์ตูนสามถูกแสดงให้เด็กระดับอายุ 2 87: 5-6 ปีและ 9 ปี ประสบการณ์ของเด็กถูกประเมินในการสัมภาษณ์ เด็กมีประสบการณ์การ์ตูนในลักษณะ fragmentary และไม่เป็นเรื่องต่อเนื่อง เข้าใจน้อยการ์ตูน และมีแนวโน้มที่จะ ยึด judgements ความแรงของพฤติกรรมของตัวละครหรือไม่ก็ระบุด้วยว่า หกเดือนต่อมา เด็กจดจำส่วนฉากเหล่านั้นได้ทำให้พวกเขากังวลมากที่สุดก่อนหน้านี้ กลุ่มย่อยของเด็กก้าวร้าว fantasies อุดมสมบูรณ์ระดับต่ำของคุณธรรมเหตุผลกว่าเด็กอื่น ๆ ฉากรุนแรงที่ต้องการ เป็นกังวลน้อยในขณะที่ดูพวกเขา และมีแนวโน้มที่จะ ให้คำอธิบายที่ไม่สมเหตุผลสำหรับพฤติกรรมของตัวการ์ตูนได้ ขึ้นอยู่กับระดับของความวิตกกังวลท่าน โดยเป็นการ์ตูนไม่บนยอดความรุนแรงชัดเจนแสดง แต่มา นำเสนอความรุนแรง การ์ตูนหนึ่ง ซึ่งประกอบด้วยความรุนแรงไม่ชัดเจน ไม่ถือว่ามากสุดน่ากลัวหนึ่งเนื่องจากเสียงของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามการ์ตูนที่มีการแสดงถึง 87 เด็กที่มีสองระดับอายุ 5-6 ปีและ 9 ปี ประสบการณ์ที่เด็กได้รับการประเมินในการสัมภาษณ์ เด็กหนุ่มที่มีประสบการณ์การ์ตูนในลักษณะที่ไม่เป็นชิ้นเป็นอันและไม่ได้เป็นเรื่องที่ต่อเนื่องเข้าใจน้อยของการ์ตูนและมีแนวโน้มที่จะมีฐานการตัดสินทางศีลธรรมของพวกเขาจากพฤติกรรมของตัวละครหรือไม่ว่าพวกเขายึดติดกับตัวอักษรที่ หกเดือนต่อมาเด็กหนุ่มจำที่ดีที่สุดฉากเหล่านั้นที่ได้ทำให้พวกเขากังวลมากที่สุดก่อนหน้านี้ กลุ่มย่อยของเด็กที่มีจินตนาการในเชิงรุกที่อุดมสมบูรณ์มีระดับที่ต่ำกว่าของเหตุผลเชิงจริยธรรมกว่าเด็กคนอื่น ๆ ที่ฉากความรุนแรงที่ต้องการกลายเป็นความกังวลน้อยลงในขณะที่ดูพวกเขาและมีแนวโน้มที่จะให้คำอธิบายเหตุผลสำหรับพฤติกรรมของตัวละครในการ์ตูน ระดับของความวิตกกังวลกระตุ้นโดยการ์ตูนไม่ขึ้นอยู่กับปริมาณของการใช้ความรุนแรงอย่างชัดเจนแสดงให้เห็น แต่ในทางความรุนแรงที่ถูกนำเสนอ หนึ่งในการ์ตูนที่มีอยู่ไม่มีความรุนแรงที่ชัดเจนก็ถือว่าน่ากลัวมากที่สุดคนหนึ่งเนื่องจากผลกระทบเสียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามการ์ตูนมีการแสดง 87 ลูกที่สองระดับอายุ 5-6 ปี และ 9 ปี ประสบการณ์ของเด็กและในการสัมภาษณ์ เด็กหนุ่มที่มีประสบการณ์การ์ตูนในลักษณะที่กระท่อนกระแท่น และไม่ใช่เรื่องราวต่อเนื่อง เข้าใจน้อยของการ์ตูน และฐานการตัดสินใจของพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีพฤติกรรมของตัวละครที่เกี่ยวกับหรือไม่พวกเขาระบุด้วยตัวอักษรที่หกเดือนต่อมา น้องเด็กจำพวกฉากที่ทำให้พวกเขากังวลมากที่สุด เร็วที่สุด กลุ่มย่อยของเด็กที่มีจินตนาการก้าวร้าวมากมาย ได้ลดระดับการใช้เหตุผลเชิงจริยธรรมมากกว่าเด็กอื่น ๆ ฉากรุนแรงที่ต้องการเป็นกังวลน้อยลงในขณะที่ดูพวกเขาและมีแนวโน้มที่จะให้คำอธิบายไร้เหตุผลพฤติกรรมของตัวการ์ตูนระดับของความวิตกกังวล กระตุ้นโดย การ์ตูน แต่ไม่ใช่บนยอดที่มีความรุนแรงแสดงแต่ในทางความรุนแรงที่ถูกนำเสนอ หนึ่งในการ์ตูน ซึ่งมีอยู่ชัดเจน ความรุนแรง ถือว่าน่ากลัวที่สุด เพราะเสียงของมัน