The assessment of neurotoxic proper

The assessment of neurotoxic properties of Mn in
occupational and environmental studies faces the problem
of evaluating a naturally occurring metal both in environment
and in biological samples. Because of this, the
assessment of Mn exposure is based on blood Mn levels
altogether with other variables. These markers provide
information on specific or derived Mn actions on organisms
(Smargiassi and Mutti, 1999).
It is known that Mn causes an altered function in the
cerebral dopamine (Verity, 1999), a fact that is tightly
related to the psychiatric and expyramidal symptoms
during Mn intoxication. Dopamine, among other roles
in the central nervous system, regulates negatively
the secretion of the hormone prolactin in the anterior
pituitary gland. Assessment of prolactin levels in occupationally
Mn exposed workers shows that circulating
levels of the hormone are high when compared to the
control group (Mutti et al., 1996). Mn, as a transition
metal, has also been implicated in oxidative stress.
Experimental work suggest that Mn increases the
production of free radicals measured as increased lipid
peroxides, reduced glutathione, metallothionein (Erikson
et al., 2004), and other specific biomarkers derived form the
actions of Mn on biogenic amines such as dopamine
(Graham, 1984; Archibald and Tyree, 1987). Other
approaches have been challenged taking into consideration
the antagonistic relationship between Mn and iron at levels
of transport, distribution, and storage (Aschner and
Aschner, 1990). For example, an environmental study
shows a negative correlation between blood Mn and total
iron in plasma from the women who took part in it
(Baldwin et al., 1999).
Mn intoxication has been recently studied using

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินคุณสมบัติ neurotoxic ของ Mn ในอาชีพ และสิ่งแวดล้อมศึกษาเผชิญปัญหาของการประเมินเกิดขึ้นตามธรรมชาติโลหะทั้งในสภาพแวดล้อมและ ในตัวอย่างชีวภาพ ด้วยเหตุนี้ การการประเมินความเสี่ยง Mn ตามระดับเลือด Mnกันกับตัวแปรอื่น ๆ เครื่องหมายเหล่านี้ให้ข้อมูลเฉพาะ หรือได้รับการดำเนินการ Mn ในสิ่งมีชีวิต(Smargiassi และ Mutti, 1999)เป็นที่รู้จักกันว่า Mn ทำให้ฟังก์ชันการเปลี่ยนแปลงในการสมองโดพามีน (Verity, 1999), ความจริงที่แน่นที่เกี่ยวข้องกับอาการทางจิตเวชและ expyramidalในระหว่างที่ intoxication Mn โดปามีน ระหว่างบทบาทอื่น ๆในระบบประสาทส่วนกลาง กำหนดส่งหลั่งของฮอร์โมนโพรแลกตินในการแอนทีเรียร์ต่อมใต้สมอง วัดโพรแลกตินระดับใน occupationallyMn สัมผัสงานแสดงที่หมุนเวียนระดับของฮอร์โมนจะสูงเมื่อเทียบกับการกลุ่มควบคุม (Mutti et al., 1996) Mn เป็นช่วงการเปลี่ยนภาพโลหะ อู๊ดแล้วยังในความเครียด oxidativeงานทดลองแนะนำว่า Mn เพิ่มผลิตของอนุมูลอิสระที่วัดเป็นระดับไขมันในเลือดเพิ่มขึ้นperoxides กลูตาไธโอนลดลง metallothionein (Eriksonร้อยเอ็ด al., 2004), และอื่น ๆ biomarkers บางได้รับแบบฟอร์มการดำเนินการของ Mn ใน biogenic amines เช่นโดปามีน(แกรแฮม 1984 Archibald ก Tyree, 1987) อื่น ๆมีการท้าทายแนวทางการพิจารณาต่อต้านความสัมพันธ์ระหว่าง Mn และเหล็กที่ระดับขนส่ง กระจายสินค้า และเก็บข้อมูล (Aschner และAschner, 1990) ตัวอย่าง การศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมแสดงความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างเลือด Mn และรวมเหล็กในพลาสม่าจากผู้หญิงที่ใช้เวลาส่วนหนึ่งใน(บอลด์วิน et al., 1999)Mn intoxication ได้ถูกเพิ่งศึกษาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลของคุณสมบัติอัมพาตของ Mn ในการศึกษาการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อมใบหน้าปัญหาการประเมินโลหะธรรมชาติที่เกิดขึ้นทั้งในสภาพแวดล้อมและในตัวอย่างทางชีวภาพ ด้วยเหตุนี้การประเมินผลของการเปิดรับ Mn จะขึ้นอยู่กับระดับเลือด Mn โดยสิ้นเชิงกับตัวแปรอื่น ๆ เครื่องหมายเหล่านี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการที่เฉพาะเจาะจงหรือได้รับการดำเนินการ Mn ชีวิต (Smargiassi และ Mutti, 1999). เป็นที่รู้จักกันว่า Mn ทำให้ฟังก์ชั่นการเปลี่ยนแปลงในโดปามีนในสมอง(ความแม่นยำ, 1999), ความเป็นจริงที่แน่นที่เกี่ยวข้องกับจิตเวชและ expyramidal อาการในช่วงมึนเมาMn Dopamine หมู่บทบาทอื่น ๆในระบบประสาทส่วนกลางลบควบคุมการหลั่งของฮอร์โมนโปรแลคตินในด้านหน้าต่อมใต้สมอง การประเมินระดับ prolactin ในอาชีพล้านคนงานสัมผัสแสดงให้เห็นว่าการไหลเวียนของระดับของฮอร์โมนที่สูงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม(Mutti et al., 1996) ล้านที่เปลี่ยนโลหะยังได้รับการที่เกี่ยวข้องในความเครียดออกซิเดชัน. งานทดลองแสดงให้เห็นว่า Mn เพิ่มการผลิตของอนุมูลอิสระวัดเพิ่มขึ้นไขมันเปอร์ออกไซด์, กลูตาไธโอนที่ลดลง metallothionein (อีริคสันet al., 2004) และไบโอมาร์คเกอร์เฉพาะอื่น ๆ ที่ได้รับมา รูปแบบการกระทำของMn ในไบโอจีเอมีนเช่นโดพามีน(เกรแฮม, 1984; มิสซิสและทายรี, 1987) อื่น ๆวิธีการได้รับการท้าทายโดยคำนึงถึงความสัมพันธ์ที่เป็นปฏิปักษ์ระหว่างแมงกานีสและเหล็กในระดับของการขนส่งการจัดจำหน่ายและการจัดเก็บข้อมูล(Aschner และAschner, 1990) ยกตัวอย่างเช่นการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ทางลบระหว่างเลือดและ Mn รวมธาตุเหล็กในพลาสม่าจากผู้หญิงที่เข้ามามีส่วนในนั้น(บอลด์วิน et al., 1999). พิษ Mn ได้รับการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้โดยใช้