During the 1997 Korean financial cr

During the 1997 Korean financial crisis, firms with higher ownership concentration by unaffiliated foreign investors experienced a smaller reduction in their share value. Firms that had higher disclosure quality and alternative sources of external financing also suffered less. In contrast, chaebol firms with concentrated ownership by controlling family shareholders experienced a larger drop in the value of their equity. Firms in which the controlling shareholders’ voting rights exceeded cash flow rights and those who borrowed more from the main banks also had lower returns. Our results suggest that change in firm value during a crisis is a function of firm-level differences in corporate governance measures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงปี 1997 เกาหลีวิกฤตการเงิน บริษัทกับเจ้าของความเข้มข้นสูงโดยนักลงทุนต่างประเทศกลุ่มประสบการณ์ลดมูลค่าหุ้นของพวกเขาเล็ก บริษัทที่มีคุณภาพการเปิดเผยข้อมูลสูงและทดแทนแหล่งเงินภายนอก ยังประสบน้อย ในทางตรงกันข้าม บริษัท chaebol กับเจ้าเข้มข้นโดยผู้ถือหุ้นครอบครัวควบคุมมีประสบการณ์วางใหญ่มูลค่าของหุ้นของพวกเขา บริษัทที่หุ้นควบคุมสิทธิออกเสียงเกินสิทธิกระแสเงินสดและคนที่ยืมมาจากธนาคารหลักยังมีผลตอบแทนต่ำกว่า ผลของเราแนะนำว่า เปลี่ยนค่าของบริษัทในช่วงวิกฤตเป็นฟังก์ชันของความแตกต่างของบริษัทระดับมาตรการกำกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปี 1997 เกาหลีวิกฤตการณ์ทางการเงิน บริษัท ที่มีความเข้มข้นสูงกว่าความเป็นเจ้าของโดยนักลงทุนต่างประเทศที่ไม่ใช่ บริษัท ในเครือที่มีประสบการณ์การลดขนาดเล็กในมูลค่าหุ้นของพวกเขา บริษัท ที่มีการเปิดเผยข้อมูลที่มีคุณภาพสูงขึ้นและเลือกแหล่งที่มาของเงินทุนภายนอกยังได้รับความเดือดร้อนน้อย ในทางตรงกันข้าม บริษัท chaebol กับเจ้าของเข้มข้นโดยการควบคุมของผู้ถือหุ้นของครอบครัวมีประสบการณ์ลดลงขนาดใหญ่ในมูลค่าของผู้ถือหุ้นของพวกเขา บริษัท ที่มีสิทธิออกเสียงทั้งหมดของผู้ถือหุ้นควบคุม 'เกินสิทธิกระแสเงินสดและผู้ที่ยืมจากธนาคารหลักยังมีผลตอบแทนที่ต่ำกว่า ผลของเราแสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงมูลค่าของ บริษัท ในช่วงวิกฤตเป็นหน้าที่ของ บริษัท ที่แตกต่างกันในระดับมาตรการการกำกับดูแลกิจการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงวิกฤติเศรษฐกิจปี 2540 เกาหลี , บริษัท ที่มีระดับความเข้มข้นของเจ้าของ โดยนักลงทุนต่างประเทศที่มีประสบการณ์ด้านศาสนการขนาดเล็กในมูลค่าหุ้นของพวกเขา บริษัท ที่มีคุณภาพสูงและการเปิดเผยทางเลือกแหล่งเงินทุนภายนอกยังทรมานน้อยกว่า ในทางตรงกันข้ามเป็น บริษัท ที่มีการปรกครองโดยการควบคุมผู้ถือหุ้นครอบครัวที่มีประสบการณ์วางขึ้นในมูลค่าของหุ้นของพวกเขา บริษัทที่ควบคุมสิทธิในการออกเสียงของผู้ถือหุ้นเกินกว่ากระแสเงินสดสิทธิและผู้ที่ยืมจากธนาคารหลักยังได้ผลตอบแทนต่ำจากผลการศึกษาว่า การเปลี่ยนแปลงมูลค่าของบริษัทในช่วงวิกฤต คือ การทำงานของ บริษัท ระดับความแตกต่างในมาตรการบรรษัทภิบาล