Chapter 177: “Handling Matters (3)”

Chapter 177: “Handling Matters (3)”

Mo Xuan Fei wanted to hide in the corner, but with him bound in the wheelchair, he could not go anywhere.

“Wh….. What do you want?” Mo Xuan Fei stuttered in fear, having his contractual spirit ripped apart from him had brought torment not just physically, but had wreaked his soul as well. The pain had just subsided, but at the sight of Jun Wu Xie, the pain all came back with a vengeance.

Jun Wu Xie glanced at him and did not say anything more, but turned around to the other cell.

In there, a girl in white hugged her knees tightly, trying her best to stay hidden in a corner, as her shivers rustled the dry straw below her.

Compared to the gaunt faced and disheveled Mo Xuan Fei, Bai Yun Xian had been treated much better.

Although she was locked up in the cell, her freedom restricted, the Rui Lin Army guards gave her fresh food and clean drinking water, warm water to wash with and clean clothes to change into. This had allowed the disciple of the Qing Yun Clan, to maintain a presentable outlook at the very least.

The difference in the treatment, had ignited a sense of hope in her, that Jun Wu Xie might not kill her after all.

Despite that glimmer of hope she harboured, she did not dare go against Jun Wu Xie in any way possible.

“Drag her out.” Jun Wu Xie commanded the Rui Lin Army guards.

The guards opened the cell door and dragged Bai Yun Xian out. She lowered her gaze, stood trembling, unable to look into Jun Wu Xie’s eyes.

She did not know what was going to happen, she could only pray that Jun Wu Xie did not intend to kill her.

“Bring him out.” Jun Wu Xie said, pointing at Mo Xuan Fei.

Mo Xuan Fei was wheeled out of his cell, while the distraught former Emperor sat within the cell, and watched Jun Wu Xie, as he cowered in fear.

“How are you skills in medicine in the Qing Yun Clan?” Jun Wu Xie asked of the pale Bai Yun Xian.

Bai Yun Xian jumped in shock, and was too afraid to answer Jun Wu Xie. Her confidence in medicine had been savagely shredded into nothing by Jun Wu Xie.

With Bai Yun Xian’s silence, she then instructed the Rui Lin Army guard: “Pry open the Second Prince’s mouth.”

Mo Xuan Fei’s heart sank, and was helpless to struggle. His legs were useless and his hands bound to the wheelchair, rendering him immobile. The Rui Lin Army guard forced his mouth open, and he could only scream in terror.

Jun Wu Xie raised her hand and dropped a black pill into Mo Xuan Fei’s throat, and he was forced to swallow it.

“Watch.” Jun Wu Xie told Bai Yun Xian.

Bai Yun Xian gulped in silence.

In the next moment, Mo Xuan Fei who was bound to the wheelchair started trashing about and wailing in anguish. Green splotches appeared and spread across his face and started to swell. The flesh split at the boils and grew into red bloody gooey wounds and slowly turned dark. The green splotches spread to his neck and throughout his body. The once dashing suave Second Prince had in a moment, turned into a rotting flesh monster. He continued to wail, as the rotted flesh dripped onto the ground, emitting a foul odour.

Bai Yun Xian was almost driven to madness at the sight! If it was not for the Rui Lin Army guards holding her, she would have tumbled to the ground when she lost all strength in her legs witnessing it.

The once handsome and dashing prince, had turned into a hellish monster before her eye!

At this point, Mo Xuan Fei was just like a corpse that did not stop rotting!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chapter 177: “Handling Matters (3)”Mo Xuan Fei wanted to hide in the corner, but with him bound in the wheelchair, he could not go anywhere.“Wh….. What do you want?” Mo Xuan Fei stuttered in fear, having his contractual spirit ripped apart from him had brought torment not just physically, but had wreaked his soul as well. The pain had just subsided, but at the sight of Jun Wu Xie, the pain all came back with a vengeance.Jun Wu Xie glanced at him and did not say anything more, but turned around to the other cell.In there, a girl in white hugged her knees tightly, trying her best to stay hidden in a corner, as her shivers rustled the dry straw below her.Compared to the gaunt faced and disheveled Mo Xuan Fei, Bai Yun Xian had been treated much better.Although she was locked up in the cell, her freedom restricted, the Rui Lin Army guards gave her fresh food and clean drinking water, warm water to wash with and clean clothes to change into. This had allowed the disciple of the Qing Yun Clan, to maintain a presentable outlook at the very least.The difference in the treatment, had ignited a sense of hope in her, that Jun Wu Xie might not kill her after all.Despite that glimmer of hope she harboured, she did not dare go against Jun Wu Xie in any way possible.“Drag her out.” Jun Wu Xie commanded the Rui Lin Army guards.The guards opened the cell door and dragged Bai Yun Xian out. She lowered her gaze, stood trembling, unable to look into Jun Wu Xie’s eyes.เธอไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เธออาจเพียงอธิษฐาน Wu Xie มิ.ย.ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเธอ"นำเขาออกมา" มิ.ย. Wu Xie กล่าวว่า ชี้ไปที่เฟยซวน Moเฟยซวน Mo ถูกล้อจากเซลล์ของเขา ใน ขณะที่อดีตจักรพรรดิ distraught ส.ภายในเซลล์ มิ.ย. Wu Xie ดูเป็นเขา cowered ในความกลัว"บ๊อทักษะในการแพทย์ในกองทัพชิงยุน" มิ.ย. Wu Xie ถามของซีอานยุนใบซีดBai Yun เซียนเข้าในช็อต และก็กลัวเกินไปที่จะตอบ Wu Xie มิ.ย. เธอมั่นใจในการแพทย์ได้รับ savagely หั่นเป็นอะไร โดย Wu Xie มิ.ย.ด้วยความเงียบ Bai Yun เซียน เธอแล้วสั่งยามกองทัพหลินรุ่ย: "แงะเปิดปากของเจ้าชายสอง"หัวใจ Mo ซวน Fei จม และก็หมดหนทางการต่อสู้ ขาของเขาก็ไร้ประโยชน์ และมือของเขาที่ผูกไว้กับรถเข็น สีเขาอดีตกาล การปกป้องกองทัพหลินรุ่ยบังคับปากเปิด และเขาสามารถเพียงกรีดร้องในความหวาดกลัวมิ.ย. Wu Xie ยกมือของเธอ และลดลงเป็นยาดำในคอ Mo ซวนเฟย และถูกบังคับให้กลืนมัน"นาฬิกา" มิ.ย. Wu Xie บอก Bai Yun เซียนBai Yun เซียน gulped ในความเงียบIn the next moment, Mo Xuan Fei who was bound to the wheelchair started trashing about and wailing in anguish. Green splotches appeared and spread across his face and started to swell. The flesh split at the boils and grew into red bloody gooey wounds and slowly turned dark. The green splotches spread to his neck and throughout his body. The once dashing suave Second Prince had in a moment, turned into a rotting flesh monster. He continued to wail, as the rotted flesh dripped onto the ground, emitting a foul odour.Bai Yun Xian was almost driven to madness at the sight! If it was not for the Rui Lin Army guards holding her, she would have tumbled to the ground when she lost all strength in her legs witnessing it.The once handsome and dashing prince, had turned into a hellish monster before her eye!At this point, Mo Xuan Fei was just like a corpse that did not stop rotting!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 177 : " การจัดการเรื่อง ( 3 )โมซวนเฟยต้องการซ่อนในมุม แต่เขาถูกผูกไว้ในรถเข็น เขาไม่สามารถไปไหนได้" อะ . . . . . คุณต้องการอะไร ? " โมซวนเฟย ติดอ่างด้วยความกลัว , มีวิญญาณตามสัญญาของเขาฉีกขาดจากเขาทำให้ทรมานไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่ได้สร้างวิญญาณของเขาได้เป็นอย่างดี ความเจ็บปวดก็ทุเลาลง แต่ในสายตาของจุนวู เซี่ย ความเจ็บปวดทั้งหมดกลับมาพร้อมกับการแก้แค้นจุนวู เซี่ย เหลือบมองเขาและไม่ได้พูดอะไรอีก แต่หันไปรอบ ๆไปยังเซลล์อื่น ๆมีหญิงสาวในขาวกอดเข่าแน่น พยายามซ่อนอยู่ในมุมที่เธอ rustled สั่นสีฟางแห้งด้านล่างของเธอเมื่อเทียบกับเซียวเผชิญและกระเซอะกระเซิงโมซวน Fei ไป่หยุนเซียนมีการปฏิบัติที่ดีมากถึงแม้ว่าเธอจะถูกขังอยู่ในคุก เธอถูกจำกัดเสรีภาพ , รูอิหลินการคุมทัพให้อาหารสดและน้ำดื่มสะอาด น้ำอุ่น ล้างและทำความสะอาดเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน นี้ได้อนุญาตให้ลูกศิษย์ของชิงหยุน ตระกูล เพื่อรักษาแนวโน้มที่เหมาะสมอย่างน้อยความแตกต่างในการรักษา ได้จุดประกายความรู้สึกแห่งความหวังของเธอ จุนวูเซียไม่อาจฆ่าเธออยู่ดีแม้จะริบหรี่แห่งความหวังเธอเก็บงำ เธอไม่กล้าไปเทียบกับจุนวู Xie ในทางที่เป็นไปได้ใด ๆ" ลากเธอออกไป " จุนวูเซี่ยบัญชารุย หลิน ทหารองครักษ์ผู้คุมเปิดประตูห้องขังและลากไป่หยุนเซียน ออก เธอลดสายตา เธอยืนตัวสั่น ไม่สามารถดูจุนวูเซียตาเธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอได้แต่ภาวนาว่า จุน วู เซี่ย ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเธอ" พาเขาออกไป " จุนวู Xie กล่าวว่าชี้ไปที่โมซวนเฟยโมซวนเฟย ถูกเข็นออกมา ในขณะที่ฝ่าบาทฟั่นเฟือนนั่งอยู่ภายในเซลล์ และ ดู จุน วู เซี้ย เขา cowered ในความกลัว" คุณเป็นอย่างไร ทักษะในด้านการแพทย์ในชิงหยุนตระกูล ? " จุน วูเซียถามหน้าซีดไป่หยุนเซียน .ไป่หยุนเซียนกระโดดในช็อกและกลัวเกินไปที่จะตอบ จุนวูเซี่ย . ความมั่นใจของเธอในการแพทย์ได้รับหฤโหดหยองเป็นอะไร จุนวูเซี่ย .กับไป่หยุนเซียนเงียบ เธอจึงสั่งการให้รุ่ยหลินยามกองทัพ " งัดปากสององค์”หัวใจของโมซวนเฟย จม และหมดหนทางที่จะต่อสู้ ขาของเขาที่ไร้ประโยชน์และมือของเขาผูกติดกับรถเข็น ทำให้เขานิ่ง วันรุ่ยหลินยามกองทัพบังคับให้เขาเปิดปาก เขาได้แต่กรีดร้องในความหวาดกลัวจุนวู เซี่ย มือของเธอยกขึ้นและลดลงเป็นเม็ดสีดำเข้าไปในคอของโมซวนเฟย และเขาถูกบังคับให้กลืนลงไป" ชม " จุน วู เซี้ยบอกไป่หยุนเซียน .ไป่หยุนเซียน gulped ในความเงียบในเวลาต่อมา โมซวนเฟย ที่ถูกผูกไว้กับรถเข็นเริ่มด่าและร้องไห้ในความเจ็บปวด splotches สีเขียวปรากฏและแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเขาและเริ่มบวมแล้ว เนื้อแยกที่เดือดและเติบโตเป็นสีแดงเลือดเหนอะหนะค่อยๆเปิดแผลและมืด ที่ splotches สีเขียวกระจายไปทั่วคอของเขาและร่างกายของเขา เมื่อห้าวอ่อนโยนที่สองเจ้าชายได้ในขณะนี้ กลายเป็นเนื้อเน่า สัตว์ประหลาด เขายังคงโอดครวญอย่างเน่าเนื้อหยดลงสู่พื้น โดยกลิ่นที่เหม็นไป่หยุนเซียน ก็เกือบจะบ้าในสายตา ! ถ้ามันไม่ได้สำหรับรุ่ยหลินกองทัพทหารถือของเธอเธอจะร่วงลงสู่พื้น เมื่อเธอสูญเสียพลังทั้งหมดในขาของเธอไปเห็นมันเข้าเมื่อเจ้าชายที่หล่อและสง่างามได้กลายเป็นมอนสเตอร์ชั่วร้ายก่อนที่ตาของเธอณจุดนี้ โมซวนเฟยก็เหมือนศพที่ไม่ได้หยุดเน่า !