In this study, three Myrtus communi

In this study, three Myrtus communis L. essential oils were analyzed in order to determine their efficacy against MDR strains. GC/MS analysis of essential oils from Herceg Novi, Kotor, and Bar provided their classification in chemotype with high content of myrtenyl acetate. Bradesi et al. (1997) showed that there is a good correlation between chemotype and geographic origin of the plant. According to our results, myrtle oils originating from Montenegro coastline belong to the same chemotype as Portuguese ( Pereira et al., 2009) and Croatian ( Jerkovic et al., 2002). In addition, our myrtle essential oils contain considerable amount of linalool and the result is in accordance with a previous report on myrtle essential oils from Montenegro ( Mimica-Dukić et al., 2010). Although there are only slight differences in chemical composition between the three examined myrtle essential oils, this can affect their antimicrobial activity. These differences probably represent a consequence of biotope factors (distance between locations with different environmental/microenvironmental factors) and plant genetic/epigenetic factors.

The results obtained for myrtle essential oils from three Montenegro coastline locations confirmed previously reported antibacterial activity of M. communis L. essential oils ( Akin et al., 2010 and Berka-Zougali et al., 2012) and indicated considerable oil bacteriostatic and bactericidal effect against MDR A. baumannii wound isolates ( Table 3). The activity of the oils was mutually similar. The lowest concentration that had effect on A. baumannii was 0.25 μl ml−1 of MyB. The myrtle oil MyB was slightly more active, compared to MyHN and MyK, probably as a consequence of their different chemical composition. Namely, MyB had higher amount of linalool and myrtenyl acetate, and more than twice less amount of α-pinene, in comparison to the other two myrtle oils. It has been reported that some essential oils components exhibited greater antimicrobial activity against Gram negative bacteria, such as 1,8-cineole (1.87 mg ml−1) and linalool (0.4 mg ml−1) against E. coli ATCC 25922, than α-pinene (15 mg ml−1) ( Sonboli et al., 2006). Moreover, the specific oil composition along with a synergistic interaction among oil constituents ( Burt et al., 2005) is probably most responsible for the slightly different myrtle essential oils antibacterial activity.

The obtained results cannot be compared to data of other authors regarding M. communis essential oils MICs and MBCs values, not only because essential oil chemical composition is variable and depends on multiple factors, but also because there are no data on myrtle oil effect on A. baumannii.

Nevertheless, considering the growing rate of antibiotic resistance and natural origin of essential oils vs. chemical synthetic origin and unfavorable/toxic effects of some drugs, recorded M. communis L. essential oils activity seems to be very significant and promising. The current state of urgency in finding solution for A. baumannii infection treatment led to development and application of combination therapies as an alternative treatment which consequently has become common practice. Many studies confirmed in vitro synergistic effect of antibiotics combinations against MDR A. baumannii. For instance, a synergy was demonstrated when ampicillin–sulbactam was combined with a carbapenem, or between meropenem and polymyxin B ( Özseven et al., 2012 and Pankey and Ashcraft, 2009). Such combined treatment prolongs the urgency for other solutions for MDR A. baumannii infection treatment, but there is still necessity for finding alternative solutions. Thus some authors tested combination of conventional antibiotics with some unconventional agents, such as herbal extracts ( Basri and Khairon, 2012), essential oils ( Rosato et al., 2007) and bacteriophages ( Knezevic et al., 2013). These combinations reduce antibiotic minimum efficient dose and thus can minimize potential antibiotic side effects or prevent the emergence of antibiotics resistance during monotherapy. Here we tested and proved synergistic effect of CIP or PMB with M. communis L. essential oils against three strains exhibiting resistance to the antibiotics when they are administered alone. These AB-EO combinations and their synergistic effect were strain dependent and also dependent on AB and EO mode of action, which should also be taken into consideration when synergistic effect is considered. Namely, PMB and CIP belong to different classes and have different mode of action: CIP inhibits DNA replication targeting DNA gyrase ( Zhao et al., 1997) and PMB disturbs membrane structures ( Tam et al., 2005). The modes of myrtle essential oil activity mainly concern the cell wall and membrane structures, changing their permeability and leading to release of intracellular contents outside of a cell ( Amensour et al., 2010 and Bakkali et al., 2008). Thus, affecting cell envelopes as first barrier for antimicrobials, myrtle essential oil probably makes the open path for antibiotics, enhancing entrance and activity of conventional antibiotics, which is probably the case with CIP. The combination of myrtle essential oils and CIP was the most frequent combination giving synergy against three MDR strains in concentration 1/4 MICAB and 1/8 MICEO. Acting on diverse cell levels, these AB-EO combinations increase MDR A. baumannii cells sensitivity to conventional antibiotics, i.e. reduced the effective antiobiotic concentrations. This combination, however, was not efficient enough because the MIC value of CIP was not significantly reduced in combination, as MIC was not reduced below A. baumannii break point for this antibiotic. Nevertheless, the myrtle essential oils and PMB combination was more efficient, probably because of their similar mode of action and the same target site. PMB mode of action, which was the most effective agent in the study administered alone, differs among all other examined antibiotics, implying that cell membrane structures should be the target point of MDR A. baumannii strains in order to eradicate persistent infections. This combination with myrtle oil in concentration 1/4 MICEO gave synergistic effect reducing the MIC value of PMB 4 times (to 1/4 MICAB), making MDR A. baumannii strain Aba-4914 sensitive to this antibiotic.

The fluoroquinolone synergy with essential oils have been previously confirmed for Pelargonium graveolens ( Rosato et al., 2007), and it was confirmed for Myrtus communis L. oils in the present study. However, the synergistic activity of essential oils and PMB was confirmed here for the first time. This combination reduces concentrations of both agents and even re-sensitivitative of MDR strains, most probably because MIC values for PMB were closer to sensitivity break points than those for CIP. In order to recheck the results obtained calculating FIC index for PMB, which indicated synergy, two strains were selected to examine the effect of PMB/essential oil combination during time against MDR A. baumannii wound isolate Aba-4914 and the reference strain ATCC 19606. The obtained antibacterial effect of combination was confirmed by time kill curve, reducing A. baumannii count for approximately 4 log comparing to the effect of polymixin B as a single agent ( Fig. 3A). Further, this combination of agents in concentrations 1/4 MICEO and 1/4 MICAB against MDR wound isolate resulted in very efficient synergy, completely reducing cell count after only 6 h of incubation ( Fig. 3B). Interestingly, while 1/4 MICEO did not reduce bacterial count, at both graphs it is obvious that 1/4 MIC of PMB rapidly reduces bacterial count for short period of time, which is followed by gradual regrowth, and finally results in high bacterial count after prolonged incubation. This phenomenon is not previously observed for this antibiotic ( Qian et al., 2012). However, when PMB is combined with EO, the regrowth is only temporary or absent, resulting in final significant bacterial count reduction after 24 h, which additionally empasizes the synergism.

Although the application of PMB was restricted in the past, since it was considered as nephrotoxic and neurotoxic, recent studies have shown that its nephrotoxicity is less severe and common than it was thought to be, while neurotoxic effect is mild, with no case of neuromuscular blockade and apnea reported in recent literature (Falagas and Kasiakou, 2006). However, there are various antimicrobial ointments against wound infections today and the most effective ones against A. baumannii seem to be those containing combination of bacitracin and PMB ( Geronemus et al., 1979 and Cooper et al., 1991). Similar formulation is used as irrigant of orthopedic surgical wounds in order to prevent their infections – combination of 50 000 U of bacitracin and 50 mg/l of PMB in sterile saline or lactated Ringer solution ( Rosemberg et al., 2008). Beside this double antibiotic ointment and irrigant, neomycin is sometimes used in combination with polymyxine and/or bacitracine. However, due to the fact that neomycin causes contact dermatitis, i.e. allergic reaction in some patients, it is excluded from the ointment combination ( Fletcher et al., 2007 and Dirschl and Wilson, 1991). According to the results of our study, it would be interesting to examine ex vivo effect of myrtle essential oils and polymyxine in combination, as active compounds of an ointment or irrigant for skin wounds and/or superficial injuries.

As no new antibiotics will be available in the next few years for MDR Gram negative bacteria, including A. baumannii wound isolates, the results obtained for myrtle essential oils make them promising alternative agents, while their combinations with currently available antimicrobials appear as a promising therapeutic strategy. Also, myrtle essential oils could be incorporated in formulations of some commercial hygiene chemical products, such as sanitation agents,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษานี้ สาม Myrtus communis L. ระเหยถูกวิเคราะห์เพื่อกำหนดประสิทธิภาพของพวกเขากับสายพันธุ์ MDR GC/MS การวิเคราะห์น้ำมันหอมระเหยจากแฮร์เซ็กโนวี่ Kotor และบาร์ให้จัดประเภทของพวกเขาใน chemotype มีเนื้อหาที่สูงของ myrtenyl acetate Bradesi et al. (1997) พบว่า มีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง chemotype และแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของโรงงาน ตามผลของเรา ไมร์เทิลน้ำมันมาจากมอนเตเนโกรฝั่งอยู่ใน chemotype เดียวกันเป็นภาษาโปรตุเกส (Pereira et al., 2009) และโครเอเชีย (Jerkovic et al., 2002) นอกจากนี้ ไมร์เทิลน้ำมันของเราประกอบด้วยมากจำนวน linalool และผลลัพธ์เป็นไปตามรายงานก่อนหน้านี้ในไมร์เทิลระเหยจากมอนเตเนโกร (Mimica Dukić et al., 2010) แม้มีเพียงเล็กน้อยความแตกต่างในองค์ประกอบทางเคมีระหว่างน้ำมันไมร์เทิลกล่าวถึงสาม นี้อาจส่งผลต่อกิจกรรมของจุลินทรีย์ ความแตกต่างเหล่านี้อาจแสดงเป็นผลมาจากปัจจัย biotope (ระยะห่างระหว่างสถานที่กับปัจจัยสิ่งแวด ล้อม/microenvironmental) และพืชปัจจัยทางพันธุ กรรม/epigeneticผลได้รับในไมร์เทิลระเหยจากตำแหน่งฝั่งมอนเตเนโกรสามยืนยันรายงานกิจกรรมต้านเชื้อแบคทีเรียของ M. communis L. ระเหย (Akin et al., 2010 และ Berka Zougali et al., 2012) และน้ำมันจำนวนมาก bacteriostatic และ bactericidal ผลกับ MDR A. baumannii แผลแยก (ตาราง 3) แสดงไว้ก่อนหน้านี้ การทดสอบคล้ายกัน ความเข้มข้นต่ำสุดที่มีผลต่อ A. baumannii มี ml−1 μl 0.25 ของ MyB น้ำมันไมร์เทิล MyB ถูกใช้งานเล็กน้อย การเปรียบเทียบ MyHN กับ MyK อาจจะเป็นลำดับขององค์ประกอบทางเคมีแตกต่างกัน ได้แก่ MyB มีจำนวนสูงกว่า linalool และ myrtenyl acetate และมากกว่าสองน้อยของα-pinene โดยไมร์เทิล 2 น้ำมัน มีรายงานว่า บางคอมโพเนนต์น้ำมันจัดแสดงกิจกรรมจุลินทรีย์มากกว่ากับกรัมลบแบคทีเรีย linalool (ml−1 0.4 mg) และ 1, 8-cineole (ml−1 1.87 mg) กับ E. coli ATCC 25922 กว่าα-pinene (15 mg ml−1) (Sonboli และ al., 2006) นอกจากนี้ น้ำมันเฉพาะองค์ประกอบรวมทั้งการโต้ตอบที่พลังระหว่างน้ำมัน constituents (เบิร์ต et al., 2005) ได้คงสุดชอบไมร์เทิลต่างกันเล็กน้อยระเหยช่วยกำจัดกิจกรรมไม่สามารถเปรียบเทียบผลการได้รับข้อมูลอื่น ๆ ผู้เขียนเกี่ยวกับม. communis ระเหย MICs และคุณลักษณะเป็น mbcs ได้ค่า ไม่เพียงแต่เนื่องจากองค์ประกอบทางเคมีของน้ำมันหอมระเหยเป็นตัวแปร และขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย แต่เนื่องจากมีข้อมูลไม่อยู่ในผลน้ำมันไมร์เทิล A. baumanniiอย่างไรก็ตาม พิจารณาอัตราการเติบโตของความต้านทานยาปฏิชีวนะและกำเนิดธรรมชาติของน้ำมันเทียบกับจุดเริ่มต้นการสังเคราะห์ทางเคมีและผลกระทบ/พิษร้ายของยาเสพติดบาง บันทึก M. communis L. ระเหยกิจกรรมน่าจะสำคัญมาก และสัญญาว่าจะออก สถานะปัจจุบันของความเร่งด่วนในการหาโซลูชันการรักษาติดเชื้อ A. baumannii ที่นำไปสู่การพัฒนาและการประยุกต์ใช้ชุดบำบัดเป็นการรักษาทางเลือกซึ่งเวลาต่อมา ได้กลายเป็นจารีต หลายการศึกษายืนยันผลในพลังของผสมยาปฏิชีวนะกับ MDR A. baumannii ตัวอย่าง การ synergy ได้สาธิตแอมพิซิลลินซัลแบคแตมถูกรวมเป็น carbapenem หรือ ระหว่าง meropenem และ polymyxin B (Özseven et al., 2012 และ Pankey และ Ashcraft, 2009) การรักษาดังกล่าวรวมยืดเร่งด่วนสำหรับโซลูชั่นอื่น ๆ สำหรับ MDR A. baumannii ติดเชื้อรักษา แต่ยังมีความจำเป็นในการหาทางเลือก ดังนั้น ผู้เขียนบางทดสอบชุดของยาปฏิชีวนะธรรมดากับบางตัวแทนกระเป๋า เช่นสารสกัดจากสมุนไพร (Basri และ Khairon, 2012), น้ำมัน (Rosato et al., 2007) และ bacteriophages (Knezevic et al., 2013) ชุดนี้ลดยาปฏิชีวนะยามีประสิทธิภาพต่ำสุด และจึงสามารถลดผลข้างเคียงยาปฏิชีวนะอาจเกิดขึ้น หรือป้องกันการเกิดขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะใน monotherapy ที่นี่เราทดสอบ และพิสูจน์ผลพลังของ CIP หรือ PMB กับ M. communis L. ระเหยจากสามสายพันธุ์อย่างมีระดับความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะเมื่อพวกเขาได้รับการดูแลตามลำพัง ชุดอีโอ AB เหล่านี้และผลของพลังต้องใช้อ้างอิง และยังขึ้นอยู่กับโหมดการดำเนินการ ซึ่งควรยังสามารถนำมาพิจารณาเมื่อพิจารณาผลพลัง AB และอีโอ ได้แก่ PMB และ CIP เป็นประเภทต่าง ๆ และมีโหมดต่าง ๆ ของการดำเนินการ: CIP ยับยั้งการจำลองดีเอ็นเอ DNA gyrase (เจียวและ al., 1997) การกำหนดเป้าหมาย และ PMB ม่นโครงสร้างเมมเบรน (Tam et al., 2005) วิธีการกิจกรรมไมร์เทิลน้ำมันส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับผนังเซลล์และโครงสร้างเมมเบรน การเปลี่ยนแปลงของ permeability และนำไปปล่อยเนื้อหา intracellular ภายนอกเซลล์ (Amensour et al., 2010 และ Bakkali et al., 2008) ดังนั้น กระทบเซลล์ซองเป็นอุปสรรคแรกสำหรับ antimicrobials ไมร์เทิลน้ำมันอาจทำให้เส้นทางเปิดสำหรับยาปฏิชีวนะ การเพิ่มเข้าและกิจกรรมของยาปฏิชีวนะทั่วไป ซึ่งอาจเป็นในกรณีของ CIP ไมร์เทิลระเหยและ CIP เป็นชุดบ่อย ๆ ให้ synergy กับ MDR สายพันธุ์ที่สามในความเข้มข้น 1/4 MICAB และ MICEO 1/8 ทำหน้าที่ในเซลล์หลากหลายระดับ ชุดอีโอ AB นี้เพิ่ม MDR A. baumannii เซลล์ความไวกับยาปฏิชีวนะทั่วไป เช่นความเข้มข้น antiobiotic มีประสิทธิภาพลดลง ชุดนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอเนื่องจากค่า MIC ของ CIP มีไม่มากลดลงรวม เป็น MIC ได้ไม่ลดต่ำกว่าจุดแบ่ง A. baumannii นี้ยาปฏิชีวนะ อย่างไรก็ตาม ในไมร์เทิลระเหย และชุด PMB มีประสิทธิภาพมากขึ้น อาจ เพราะโหมดความคล้ายของการดำเนินการและไซต์เป้าหมายเดียวกัน PMB โหมดของการดำเนินการ ซึ่งเป็นตัวแทนที่มีประสิทธิภาพสูงสุดในการจัดการเพียงอย่างเดียว แตกทั้งหมดอื่น ๆ กล่าวถึงยาปฏิชีวนะ หน้าที่ว่า โครงสร้างเซลล์เมมเบรนควรจะสายพันธุ์เป้าหมายจุด MDR A. baumannii เพื่อขจัดการติดเชื้อแบบ ชุดนี้ มีน้ำมันไมร์เทิลในความเข้มข้น 1/4 MICEO ให้ผลพลังลดค่า MIC ของ PMB 4 ครั้ง (1/4 MICAB), ทำ MDR A. baumannii ต้องใช้ Aba-4914 ความไวต่อยาปฏิชีวนะนี้The fluoroquinolone synergy with essential oils have been previously confirmed for Pelargonium graveolens ( Rosato et al., 2007), and it was confirmed for Myrtus communis L. oils in the present study. However, the synergistic activity of essential oils and PMB was confirmed here for the first time. This combination reduces concentrations of both agents and even re-sensitivitative of MDR strains, most probably because MIC values for PMB were closer to sensitivity break points than those for CIP. In order to recheck the results obtained calculating FIC index for PMB, which indicated synergy, two strains were selected to examine the effect of PMB/essential oil combination during time against MDR A. baumannii wound isolate Aba-4914 and the reference strain ATCC 19606. The obtained antibacterial effect of combination was confirmed by time kill curve, reducing A. baumannii count for approximately 4 log comparing to the effect of polymixin B as a single agent ( Fig. 3A). Further, this combination of agents in concentrations 1/4 MICEO and 1/4 MICAB against MDR wound isolate resulted in very efficient synergy, completely reducing cell count after only 6 h of incubation ( Fig. 3B). Interestingly, while 1/4 MICEO did not reduce bacterial count, at both graphs it is obvious that 1/4 MIC of PMB rapidly reduces bacterial count for short period of time, which is followed by gradual regrowth, and finally results in high bacterial count after prolonged incubation. This phenomenon is not previously observed for this antibiotic ( Qian et al., 2012). However, when PMB is combined with EO, the regrowth is only temporary or absent, resulting in final significant bacterial count reduction after 24 h, which additionally empasizes the synergism.แม้ว่าแอพลิเคชันของ PMB ถูกจำกัดในอดีต เนื่องจากมันถูกถือว่าเป็น nephrotoxic และศึกษา neurotoxic ล่าสุดได้แสดงที่ nephrotoxicity นั้นจะรุนแรงน้อย และทั่วไปมากกว่าจะถูกคิดเป็น ขณะ neurotoxic ผลอ่อน กับกรณีไม่ปิดล้อมกล้ามและ apnea รายงานวรรณคดีล่าสุด (Falagas และ Kasiakou, 2006) อย่างไรก็ตาม มี ointments จุลินทรีย์ต่าง ๆ กับการติดเชื้อแผลวันนี้ และดูเหมือน จะที่ประกอบด้วย bacitracin และ PMB (Geronemus et al., 1979 และคูเปอร์เอส al., 1991) มีประสิทธิภาพสูงสุดกับ A. baumannii กำหนดคล้ายคลึงกันใช้เป็น irrigant ของแผลผ่าตัดศัลยกรรมกระดูกและข้อเพื่อป้องกันการติดเชื้อชุดของ 50 000 U bacitracin และ 50 mg/l PMB ในน้ำเกลือฆ่าเชื้อ หรือ lactated Ringer โซลูชัน (Rosemberg et al., 2008) นอกจากนี้สบู่ยาปฏิชีวนะสอง และ irrigant นีโอมัยซินเป็นบางครั้งใช้ร่วมกับ polymyxine / bacitracine อย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่านีโอมัยซินทำให้ผิวหนังอักเสบติดต่อ แพ้เช่นในผู้ป่วยบาง มันจะแยกออกจากสบู่ (เฟล็ทเชอร์ et al., 2007 และ Dirschl และ Wilson, 1991) ตามผลการศึกษาของเรา มันจะสนใจตรวจสอบอดีตผล vivo ไมร์เทิลน้ำมันและ polymyxine ในชุด เป็นสารประกอบใช้ลิปสติกหรือ irrigant สำหรับบาดแผลผิวหนังหรือบาดเจ็บที่ผิวเผินเป็นยาปฏิชีวนะไม่ใหม่จะพร้อมใช้งานในไม่กี่ปีถัดไปสำหรับแบคทีเรียลบกรัม MDR, A. baumannii แผลแยก รวมทั้งผลได้รับสำหรับไมร์เทิลระเหยทำให้สัญญาตัวแทนอื่น ในขณะที่ชุดของพวกเขา ด้วย antimicrobials อยู่ปรากฏเป็นกลยุทธ์การรักษาสัญญา สามารถรวมไมร์เทิลระเหยในสูตรบางค้าสุขอนามัยผลิตภัณฑ์เคมี เช่นตัวแทนสุขาภิบาล ยัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษานี้สาม Myrtus communis L. น้ำมันหอมระเหยที่ได้มาวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบการรับรู้ความสามารถของพวกเขากับสายพันธุ์ที่ดื้อยาหลายขนาน การวิเคราะห์ GC / MS ของน้ำมันหอมระเหยจาก Herceg Novi, Kotor และบาร์ให้การจัดหมวดหมู่ของพวกเขาใน chemotype ที่มีเนื้อหาสูงของอะซิเตท myrtenyl Bradesi et al, (1997) แสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง chemotype และต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของพืช ตามผลของเราไมร์เทิลน้ำมันที่มาจากชายฝั่งมอนเตเนโกเป็น chemotype เดียวกับโปรตุเกส (รา et al., 2009) และโครเอเชีย (Jerkovic et al., 2002) นอกจากนี้น้ำมันหอมระเหยของเราไมร์เทิลมีจำนวนมากของ linalool และผลที่ได้เป็นไปตามที่มีรายงานก่อนหน้านี้น้ำมันหอมระเหยจากไมร์เทิลมอนเตเนโก (Mimica-Dukic et al., 2010) แม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยในองค์ประกอบทางเคมีระหว่างสามตรวจสอบน้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลนี้จะมีผลต่อฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขา ความแตกต่างเหล่านี้อาจจะเป็นตัวแทนผลมาจากปัจจัย biotope (ระยะทางระหว่างสถานที่ที่มีปัจจัยแวดล้อมที่แตกต่างกัน / microenvironmental) และโรงงานพันธุกรรม / ปัจจัย epigenetic. ผลที่ได้รับสำหรับน้ำมันหอมระเหยจากสามไมร์เทิลมอนเตเนโกสถานที่ชายฝั่งได้รับการยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของเอ็ม communis L. น้ำมันหอมระเหย (คล้าย et al., 2010 และแบร์คา-Zougali et al., 2012) และชี้ให้เห็นผลกระทบน้ำมันมาก bacteriostatic และฆ่าเชื้อแบคทีเรียกับ MDR A. แยกแผล baumannii (ตารางที่ 3) กิจกรรมของน้ำมันก็คล้ายคลึงร่วมกัน ความเข้มข้นต่ำสุดที่มีผลกระทบต่อ A. baumannii เป็น 0.25 ไมโครลิตร ml-1 ของ MYB MYB น้ำมันไมร์เทิลเล็กน้อยใช้งานมากขึ้นเมื่อเทียบกับ MyHN myk และอาจจะเป็นผลมาจากองค์ประกอบทางเคมีที่แตกต่างกันของพวกเขา คือ MYB มีปริมาณที่สูงขึ้นของ linalool และอะซิเตท myrtenyl และมากกว่าสองเท่าของจำนวนเงินที่น้อยกว่าของα-pinene ในการเปรียบเทียบกับอีกสองน้ำมันไมร์เทิล มันได้รับรายงานว่าน้ำมันหอมระเหยบางส่วนประกอบแสดงฤทธิ์ต้านจุลชีพมากขึ้นต่อต้านแบคทีเรียแกรมลบเช่น 1,8-cineole (1.87 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร-1) และ linalool (0.4 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร-1) กับเชื้อ E. coli ATCC 25922 กว่าα -pinene (15 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร-1) (Sonboli et al., 2006) นอกจากนี้ยังมีองค์ประกอบที่เฉพาะเจาะจงน้ำมันพร้อมกับการทำงานร่วมกันเสริมฤทธิ์กันในหมู่ประชาชนในเขตเลือกตั้งน้ำมัน (เบิร์ท et al., 2005) น่าจะเป็นส่วนใหญ่รับผิดชอบในการที่แตกต่างกันเล็กน้อยน้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลฤทธิ์ต้านแบคทีเรีย. ผลที่ได้รับไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลของผู้เขียนอื่น ๆ เกี่ยวกับเอ็ม น้ำมันหอมระเหย communis MICs และค่า MBCS ไม่เพียงเพราะองค์ประกอบทางเคมีน้ำมันหอมระเหยเป็นตัวแปรและขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย แต่ยังเพราะมีข้อมูลที่ไม่เกี่ยวกับผลกระทบน้ำมันในไมร์เทิล A. baumannii. อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาจากอัตราการเติบโตของความต้านทานยาปฏิชีวนะและเป็นธรรมชาติ ที่มาของน้ำมันหอมระเหยกับสารเคมีสังเคราะห์และต้นกำเนิดที่ไม่เอื้ออำนวย / ความเป็นพิษของยาเสพติดบางบันทึกเอ็ม communis L. กิจกรรมน้ำมันหอมระเหยที่ดูเหมือนว่าจะมีความสำคัญมากและมีแนวโน้ม สถานะปัจจุบันของความเร่งด่วนในการหาวิธีการแก้ปัญหาในการรักษาติดเชื้อ A. baumannii นำไปสู่การพัฒนาและการประยุกต์ใช้บำบัดรักษาแบบผสมผสานเป็นทางเลือกการรักษาที่จึงได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาที่ การศึกษาจำนวนมากได้รับการยืนยันในหลอดทดลองผลเสริมฤทธิ์ของการผสมยาปฏิชีวนะกับ MDR A. baumannii ยกตัวอย่างเช่นการทำงานร่วมกันก็แสดงให้เห็นเมื่อ ampicillin-ซัลแบคแทรวมกับ carbapenem หรือระหว่าง meropenem และ polymyxin B (Özseven et al., 2012 และ Pankey และ Ashcraft 2009) การรักษาดังกล่าวรวมกันยืดเร่งด่วนสำหรับการแก้ปัญหาอื่น ๆ สำหรับ MDR รักษาติดเชื้อ A. baumannii แต่ยังคงมีความจำเป็นในการหาโซลูชั่นทางเลือก ดังนั้นบางคนเขียนการทดสอบการรวมกันของยาปฏิชีวนะธรรมดากับตัวแทนทางการบางอย่างเช่นสารสกัดจากสมุนไพร (Basri และ Khairon 2012) น้ำมันหอมระเหย (Rosato et al., 2007) และแบคทีเรีย (Knezevic et al., 2013) รวมกันเหล่านี้จะลดปริมาณยาปฏิชีวนะที่มีประสิทธิภาพต่ำสุดและทำให้สามารถลดผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นหรือยาปฏิชีวนะป้องกันการเกิดขึ้นของความต้านทานยาปฏิชีวนะในระหว่างยา ที่นี่เราได้รับการทดสอบและพิสูจน์แล้วว่าผลเสริมฤทธิ์ของ CIP หรือ PMB กับเอ็ม communis L. น้ำมันหอมระเหยกับสามสายพันธุ์ที่แสดงความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะเมื่อพวกเขามีการบริหารงานเพียงอย่างเดียว เหล่านี้รวมกัน AB-EO และผลเสริมฤทธิ์กันของพวกเขาขึ้นอยู่กับสายพันธุ์และยังขึ้นอยู่กับ AB EO และโหมดของการดำเนินการซึ่งก็ควรจะนำมาพิจารณาเมื่อผลเสริมฤทธิ์กันถือว่าเป็น คือ PMB และ CIP เป็นชั้นเรียนที่แตกต่างกันและมีโหมดที่แตกต่างกันของการกระทำ: CIP ยับยั้งการจำลองดีเอ็นเอกำหนดเป้าหมายดีเอ็นเอ gyrase. (Zhao et al, 1997) และ PMB รบกวนโครงสร้างเมมเบรน (. Tam et al, 2005) รูปแบบของกิจกรรมที่น้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับผนังเซลล์และโครงสร้างเมมเบรนเปลี่ยนแปลงการซึมผ่านของพวกเขาและนำไปสู่การปล่อยของเนื้อหาภายในเซลล์ด้านนอกของเซลล์ (Amensour et al., 2010 และ Bakkali et al., 2008) ดังนั้นจึงส่งผลกระทบต่อซองมือถือเป็นอุปสรรคครั้งแรกสำหรับยาต้านจุลชีพ, น้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลอาจทำให้เส้นทางเปิดให้บริการสำหรับยาปฏิชีวนะเพิ่มเข้าและกิจกรรมของยาปฏิชีวนะธรรมดาซึ่งอาจเป็นกรณีที่มี CIP การรวมกันของน้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลและ CIP คือการรวมกันที่พบบ่อยที่สุดให้กับการทำงานร่วมกันทั้งสามสายพันธุ์ที่ดื้อยาหลายขนานในความเข้มข้นที่ 1/4 และ 1/8 MICAB MICEO รักษาการในระดับเซลล์ที่มีความหลากหลายเหล่านี้รวมกัน AB-EO เพิ่ม MDR A. baumannii เซลล์ไวต่อยาปฏิชีวนะธรรมดาคือลดความเข้มข้น antiobiotic ที่มีประสิทธิภาพ ชุดนี้ แต่ก็ไม่ได้มีประสิทธิภาพพอเพราะค่า MIC ของ CIP ก็ไม่ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการรวมกันเป็น MIC ก็ไม่ได้ลดลงด้านล่าง A. baumannii จุดพักสำหรับยาปฏิชีวนะนี้ อย่างไรก็ตามไมร์เทิลน้ำมันหอมระเหยและการรวมกัน PMB เป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นอาจจะเป็นเพราะพวกเขาคล้ายโหมดของการกระทำและเว็บไซต์เป้าหมายเดียวกัน PMB โหมดของการดำเนินการซึ่งเป็นตัวแทนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการศึกษาการบริหารงานเพียงอย่างเดียวมีความแตกต่างในหมู่ตรวจสอบยาปฏิชีวนะอื่น ๆ หมายความว่าโครงสร้างเซลล์ผิวที่ควรจะเป็นจุดที่เป็นเป้าหมายของ MDR A. baumannii สายพันธุ์เพื่อที่จะกำจัดการติดเชื้อถาวร ร่วมกับน้ำมันไมร์เทิลความเข้มข้น 1/4 MICEO นี้ให้ผลเสริมฤทธิ์การลดค่า MIC ของ PMB 4 ครั้ง (1/4 MICAB) ทำให้ MDR A. baumannii ความเครียด Aba-4914 มีความไวต่อยาปฏิชีวนะนี้. การทำงานร่วมกัน fluoroquinolone ด้วยน้ำมันหอมระเหย ได้รับการยืนยันก่อนหน้านี้สำหรับ Pelargonium graveolens (Rosato et al., 2007) และจะได้รับการยืนยันสำหรับ Myrtus communis L. น้ำมันในการศึกษาในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามกิจกรรมกันอย่างลงตัวของน้ำมันหอมระเหยและ PMB ได้รับการยืนยันที่นี่เป็นครั้งแรก ชุดนี้จะช่วยลดความเข้มข้นของสารทั้งสองและแม้กระทั่งอีกครั้ง sensitivitative สายพันธุ์ MDR ส่วนใหญ่อาจจะเป็นเพราะค่า MIC สำหรับ PMB อยู่ใกล้กับจุดพักไวกว่าที่สำหรับ CIP เพื่อที่จะตรวจสอบผลที่ได้รับการคำนวณดัชนี FIC สำหรับ PMB ซึ่งชี้ให้เห็นการทำงานร่วมกันทั้งสองสายพันธุ์ที่ได้รับการคัดเลือกเพื่อศึกษาผลของ PMB / น้ำมันหอมระเหยรวมกันในช่วงเวลากับ MDR A. baumannii แผลแยก Aba-4914 และความเครียดอ้างอิง ATCC 19606 ที่ได้รับผลต้านเชื้อแบคทีเรียของการรวมกันได้รับการยืนยันตามเวลาโค้งฆ่าลด A. baumannii นับประมาณ 4 เข้าสู่ระบบเมื่อเทียบกับผลกระทบของ B polymixin เป็นตัวแทนเดียว (รูป. 3A) นอกจากนี้การรวมกันของตัวแทนในระดับความเข้มข้นที่ 1/4 และ 1/4 MICEO MICAB กับ MDR แผลแยกได้ส่งผลให้เกิดการทำงานร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพสมบูรณ์ลดจำนวนเซลล์หลังจากนั้นเพียง 6 ชั่วโมงของการบ่ม (รูป. 3B) ที่น่าสนใจในขณะที่ 1/4 MICEO ไม่ได้ลดจำนวนแบคทีเรียที่กราฟทั้งสองเป็นที่ชัดเจนว่า 1/4 ของ MIC PMB อย่างรวดเร็วจะช่วยลดปริมาณแบคทีเรียสำหรับระยะเวลาสั้น ๆ ซึ่งจะตามมาด้วยการ regrowth ค่อยเป็นค่อยไปและในที่สุดก็จะส่งผลในการนับเชื้อแบคทีเรียสูง หลังจากบ่มเป็นเวลานาน ปรากฏการณ์นี้ไม่ได้ตั้งข้อสังเกตก่อนหน้านี้สำหรับยาปฏิชีวนะนี้ (Qian et al., 2012) แต่เมื่อ PMB จะถูกรวมกับ EO, regrowth เป็นเพียงชั่วคราวหรือขาดผลในการลดปริมาณแบคทีเรียสุดท้ายอย่างมีนัยสำคัญหลังจาก 24 ชั่วโมงซึ่งนอกจากนี้ empasizes เสริมฤทธิ์. แม้ว่าโปรแกรมของ PMB ถูก จำกัด ในอดีตที่ผ่านมานับตั้งแต่ได้รับการพิจารณาเป็น ไตและประสาทการศึกษาที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่ามันคือพิษต่อไตรุนแรงน้อยกว่าและร่วมกันมันเป็นความคิดที่จะเป็นอัมพาตในขณะที่ผลกระทบไม่รุนแรงกับกรณีของการปิดล้อมประสาทและกล้ามเนื้อและหยุดหายใจขณะรายงานในวรรณคดีที่ผ่านมา (Falagas และ Kasiakou 2006) แต่มีขี้ผึ้งยาต้านจุลชีพต่างๆกับคนที่ติดเชื้อแผลในวันนี้และมีประสิทธิภาพมากที่สุดกับ A. baumannii ดูเหมือนจะผู้ที่มีการรวมกันของ Bacitracin และ PMB (Geronemus et al., 1979 และ Cooper et al., 1991) สูตรที่คล้ายกันจะถูกใช้เป็นน้ำยาของแผลผ่าตัดกระดูกเพื่อป้องกันการติดเชื้อของพวกเขา - การรวมกันของ 50 000 U ของ Bacitracin และ 50 มิลลิกรัม / ลิตรของ PMB ในน้ำเกลือปลอดเชื้อหรือการแก้ปัญหา Lactated Ringer (. Rosemberg et al, 2008) นอกจากนี้ครีมยาปฏิชีวนะคู่และน้ำยา, neomycin บางครั้งใช้ร่วมกับ polymyxine และ / หรือ bacitracine แต่เนื่องจากความจริงที่ว่า neomycin ทำให้เกิดการอักเสบของผิวหนังเช่นอาการแพ้ในผู้ป่วยบางรายก็จะได้รับการยกเว้นจากการรวมกันครีม (Fletcher et al., 2007 และ Dirschl และวิลสัน, 1991) ตามผลการศึกษาของเราก็จะมีความน่าสนใจที่จะตรวจสอบ ex vivo ผลกระทบของน้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลและ polymyxine ในการรวมกันเป็นสารประกอบที่ใช้งานของครีมหรือน้ำยาสำหรับแผลที่ผิวหนังและ / หรือได้รับบาดเจ็บผิวเผิน. ในฐานะที่เป็นยาปฏิชีวนะใหม่จะสามารถใช้ได้ ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าสำหรับแบคทีเรียแกรมเชิงลบ MDR รวมทั้ง A. baumannii แยกแผล, ผลที่ได้รับสำหรับน้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลทำให้พวกเขาตัวแทนทางเลือกที่มีแนวโน้มในขณะที่การรวมกันของพวกเขาด้วยยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ในขณะนี้ปรากฏเป็นกลยุทธ์ในการรักษาที่มีแนวโน้ม นอกจากนี้น้ำมันหอมระเหยไมร์เทิลอาจจะรวมอยู่ในสูตรของผลิตภัณฑ์เคมีสุขอนามัยในเชิงพาณิชย์เช่นตัวแทนสุขาภิบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษานี้ สาม myrtus communis . น้ำมันหอมระเหย วิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขากับลักสายพันธุ์ วิเคราะห์ GC / MS ของน้ำมันหอมระเหยจากคูล Novi โคตอร์และบาร์ให้หมวดหมู่ของพวกเขาใน chemotype ที่มีเนื้อหาสูงของ myrtenyl อะซิเทต bradesi et al . ( 2540 ) พบว่า มีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง chemotype และแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของพืชตามผลของเรา Myrtle น้ำมันที่มาจากมอนเตเนโกรชายฝั่งเป็นของ chemotype เดียวกับโปรตุเกส ( Pereira et al . , 2009 ) และ ภาษาไทย ( jerkovic et al . , 2002 ) นอกจากนี้ น้ำมันเขียวของเราระเหย ประกอบด้วยปริมาณลินาลูล ผลเป็นตามรายงานก่อนหน้านี้ใน Myrtle น้ำมันหอมระเหยจากมอนเตเนโกร ( mimica duki ć et al . , 2010 )แม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยในองค์ประกอบทางเคมีระหว่างสามตรวจสอบเทิลระเหยนี้ จะมีผลต่อฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขา ความแตกต่างเหล่านี้อาจจะแสดงผลของปัจจัยที่ไบโอโทป ( ระยะทางระหว่างสถานที่กับปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างกัน / microenvironmental ) และพืชพันธุกรรม Epigenetic

/ ปัจจัยผลลัพธ์ที่ได้สำหรับ Myrtle น้ำมันหอมระเหยจากสามมอนเตเนโกรชายฝั่งสถานที่ยืนยันรายงานก่อนหน้านี้ต้านกิจกรรมของม. communis . น้ำมันหอมระเหย ( คล้ายกับ et al . , 2010 และ berka zougali et al . , 2012 ) และพบมากในน้ำมัน bacteriostatic แบคทีเรียมีผลกับบาดแผล 2547 . = สายพันธุ์ ( ตารางที่ 3 ) กิจกรรมของตัวขับคล้ายคลึงกันและกันค่าความเข้มข้นที่แตกต่างกันมีผลต่อ A = คือ 0.25 μ l ml − 1 myb . ไมร์เทิล myb น้ำมันเล็กน้อยและใช้งานมากขึ้น เมื่อเทียบกับ myhn myk คงเป็นผลของพวกเขาที่แตกต่างกันขององค์ประกอบทางเคมี คือ myb มีปริมาณลินาลูล myrtenyl และอะซิเตท และมากกว่าสองน้อยกว่าปริมาณแอลฟาโด ในการเปรียบเทียบกับอีกสองสีมะกอก น้ำมันมันได้รับรายงานว่าบางน้ำมันหอมระเหยส่วนประกอบมีมากกว่าฤทธิ์ต้านจุลชีพ แบคทีเรียแกรมลบ เช่น 1,8-cineole ( 1.87 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตรและ− 1 ) ไลนาลูล ( 0.4 มิลลิกรัม ml − 1 ) กับ E . coli ATCC 25922 กว่าแอลฟาไพนีน ( 15 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร− 1 ) ( sonboli et al . , 2006 ) นอกจากนี้ เฉพาะน้ำมันองค์ประกอบพร้อมกับเพิ่มปฏิสัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบของน้ำมัน ( เบิร์ท et al . ,2005 ) อาจจะต้องรับผิดชอบมากสำหรับ Myrtle แตกต่างกันเล็กน้อยน้ำมันหอมระเหยต้านเชื้อแบคทีเรียกิจกรรม

ผลไม่สามารถเทียบกับข้อมูลของผู้เขียนอื่น ๆ เกี่ยวกับม. communis ระเหยไมโครโฟนและ mbcs ค่า เพราะไม่เพียงส่วนผสมน้ำมันเคมีที่สำคัญ คือ ตัวแปร และขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย แต่ยังเพราะไม่มีข้อมูล น้ํามัน เมอร์เทิล ผล .=

แต่เมื่อพิจารณาอัตราการเจริญเติบโตของความต้านทานยาปฏิชีวนะและที่มาจากธรรมชาติน้ำมันหอมระเหยและสังเคราะห์ทางเคมีที่มาและผลเป็นพิษร้าย / ยาเสพติดบางชนิด บันทึก ม. communis . น้ำมันหอมระเหยกิจกรรมดูเหมือนจะสำคัญมาก และสัญญาว่าจะออก สถานะปัจจุบันของความเร่งด่วนในการแก้ปัญหาของการติดเชื้อ = นำไปสู่การพัฒนาและการประยุกต์ใช้การรักษารวมกันเป็นทางเลือกการรักษาซึ่งได้กลายเป็นหลักปฏิบัติทั่วไป . การศึกษาจำนวนมากยืนยันการเพิ่มผลของยาปฏิชีวนะผสมกับ 2547 . = . ตัวอย่าง ผลพบว่าเมื่อ ampicillin ถูกรวมกับ carbapenem –พระเกี้ยว ,และหรือระหว่างยา polymyxin B ( Ö zseven et al . , 2012 และแพนคีย์ และ Ashcraft , 2009 ) การรักษารวมเช่นยืดความเร่งด่วนสำหรับโซลูชั่นอื่น ๆ A = 2547 การติดเชื้อการรักษา แต่ยังมีความจำเป็นสำหรับการค้นหาโซลูชั่นทางเลือก ดังนั้น บางคนเขียนทดสอบการรวมกันของยาปฏิชีวนะธรรมดากับแหกคอก ตัวแทน