GeographyThe Lao People’s Democrati

Geography

The Lao People’s Democratic Republic is a landlocked country in the mainland Southeast Asia with a total area of 236 800 km2. The country is bordered by China to the north, Viet Nam to the east, Cambodia to the south, Thailand to the west and Myanmar to the northwest. The country stretches more than 1 700 km along a north-south axis. Some 80 percent of the country’s area is composed of hills and mountains. The highest point is the Phu Bia at 2 820 m above sea level. Administratively, the country is divided into 16 provinces (khoueng) which are: Attapu, Bokeo, Bolikhamxai, Champasak, Houaphan, Khammouan, Louangnamtha, Louangphrabang, Oudomxai, Phongsali, Salavan, Savannakhet, Vientiane (Viangchan) province, Xaignabouli, Xekong and Xiangkhoang and one capital city (nakhon luang) which is Vientiane (Viangchan).

The cultivable area is an estimated 2 million ha, composed of narrow valleys and the flood-prone plain of the Mekong river and its tributaries. In 2009 the total cultivated area accounted for 1 468 000 ha, around 6 percent of the total area of the country. Arable land was an estimated 1 360 000 ha and the area under permanent crops was 108 000 ha (Table 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิศาสตร์สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวเป็น landlocked ประเทศแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีพื้นที่ทั้งหมดของ 236 800 km2 ประเทศจะล้อมรอบ ด้วยจีนทางทิศเหนือ เวียดนามฝั่งตะวันออก ใต้กัมพูชา ไทยพม่าและตะวันตกไปยังตะวันตกเฉียงเหนือ ประเทศยืด 1 กว่า 700 กิโลเมตรตามแนวแกนเหนือใต้ ร้อยละ 80 บางพื้นที่ของประเทศประกอบด้วยเนินเขาและภูเขา จุดสูงสุดคือ เบี้ย ภู 2 820 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ประเทศถูกแบ่งออกเป็น 16 จังหวัด (khoueng) ซึ่งมี administratively : Attapu บ่อแก้ว Bolikhamxai จำปาสัก Houaphan, Khammouan, Louangnamtha, Louangphrabang, Oudomxai, Phongsali สาละวัน สะหวันนะเขต เวียงจันทน์ (Viangchan) จังหวัด Xaignabouli, Xekong และ Xiangkhoang และหนึ่งเมืองหลวง (นครหลวง) ที่เวียงจันทน์ (Viangchan)ตั้ง cultivable อยู่ที่ประมาณ 2 ล้านฮา ประกอบด้วยหุบเขาที่แคบและราบน้ำท่วมเสี่ยงของแม่น้ำโขงและสายของ ในปี 2552 รวม cultivated คิด 1 468 000 ฮา พื้นที่ประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ ที่ดินเพาะปลูกถูก 1 360 000 การประเมิน ha และบริเวณใต้พืชถาวรถูก 108 000 ฮา (ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิศาสตร์ลาวสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีพื้นที่ทั้งหมด 236 800 กิโลเมตร 2 ประเทศที่มีชายแดนติดกับประเทศจีนไปทางทิศเหนือเวียดนามไปทางทิศตะวันออกไปทางทิศใต้กัมพูชาไทยไปทางทิศตะวันตกและพม่าไปทางทิศเหนือ ประเทศที่ทอดยาวกว่า 1 กม. 700 ตามแกนทิศตะวันตกเฉียงใต้ บางร้อยละ 80 ของพื้นที่ของประเทศที่ประกอบด้วยเนินเขาและภูเขา จุดที่สูงที่สุดคือภูเบี้ยที่ 2 820 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล การปกครองประเทศจะแบ่งออกเป็น 16 จังหวัด (khoueng) ที่: Attapu, แขวงบ่อแก้ว, Bolikhamxai, จำปาสัก, หัวพัน, ม่วน, Louangnamtha, Louangphrabang, Oudomxai, Phongsali, สาละวัน, สะหวันนะ, เวียงจันทน์ (Viangchan) จังหวัด Xaignabouli, Xekong และ Xiangkhoang และหนึ่งในเมืองหลวง (นครหลวง) ซึ่งเป็นเวียงจันทน์ (Viangchan). พื้นที่เพาะปลูกเป็นประมาณ 2 ล้านฮ่าประกอบด้วยหุบเขาแคบ ๆ และธรรมดาน้ำท่วมของแม่น้ำโขงและลำน้ำสาขา ในปี 2009 พื้นที่เพาะปลูกรวมคิดเป็น 1 468 000 ฮ่าประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ ที่ดินทำกินได้ประมาณ 1 360 000 ไร่และพื้นที่ที่อยู่ภายใต้การปลูกพืชถาวร 108 000 ฮ่า (ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิศาสตร์

สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพื้นที่ทั้งหมด 236 800 ตารางกิโลเมตร . ประเทศ คือ มี โดย จีน เหนือ เวียดนามไปตะวันออก กัมพูชา เกาหลีใต้ ไทย พม่า ไปทางทิศตะวันตกและทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ประเทศ ยืดได้มากกว่า 1 700 กิโลเมตรตามแกนเหนือใต้บางพื้นที่ร้อยละ 80 ของประเทศประกอบด้วยเนินเขาและภูเขา จุดที่สูงที่สุดคือภูเบี้ยที่ 2 820 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล มี ประเทศจะแบ่งออกเป็น 16 จังหวัด ( แขวง ) ซึ่งเป็น : Attapu , bokeo bolikhamxai , จำปาสัก , houaphan louangnamtha คำม่วน , , , , louangphrabang ดมไซ Salavan , พงสาลี , , , สะหวันนะเขต เวียงจันทน์ ( เวียงจันทร์ ) ไซยะบูลี , จังหวัดและ xekong xiangkhoang และหนึ่งในเมืองหลวง ( นครหลวง ) ที่เวียงจันทน์ ( เวียงจันทร์ ) .

พื้นที่เพาะปลูก คือ ประมาณ 2 ล้านไร่ ประกอบด้วยหุบเขาแคบและเสี่ยงต่อการเกิดอุทกภัยธรรมดาของแม่น้ำโขง และลำน้ำสาขา ในปี 2552 รวมพื้นที่ปลูกเป็น 1 468 000 ฮา ประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศที่ดินเพาะปลูกได้ประมาณ 1 360 000 ไร่ และพื้นที่ภายใต้การปลูกพืชถาวรคือ 108 000 ฮา ( ตารางที่ 1 )