Salmonella serotypes are frequently

Salmonella serotypes are frequently detected in agricultural
commodities grown in fields contaminated with animal manures
(Islam et al., 2004). Salmonella enterica serovar Typhimurium is the
most prevalent pathogen among Salmonella serotypes. The most
common symptoms caused by S. Typhimurium are diarrhea,
abdominal pain, mild fever, and chills (Baird-Parker, 1990; Rhee
et al., 2003a). For young children, the elderly, and immunocompromised
individuals, mortality rates may increase by up to 40%
(Shimoni et al., 1999). Peanuts, an important agronomic crop and
the source of peanut butter, can become contaminated with
Salmonella strains during all production steps: growth, harvest,
transportation and storage (Mattick et al., 2000). Contaminated
peanut butter and products like peanut butter cracker sandwiches
can lead to serious foodborne illnesses when they do not undergo
adequate antimicrobial treatment (Burnett et al., 2000; Park et al.,
2008; Dennis and Maki, 2009). In 2008, a multistate outbreak of
S. Typhimurium infection occurred in the USA, which was traced
back to food products made with contaminated peanut butter (CDC,
2012). By October 2012, a reported 714 persons in 44 states and
Canada had become ill due to the outbreak (CDC, 2012).
Escherichia coli O157:H7 has not been frequently linked to
foodborne illness outbreaks associated with low aw food (He et al.,
2011). However, the survival of E. coli O157:H7 is enhanced as aw
decreases (Ryu et al., 1999; Park and Beuchat, 2000) and this factor
could be a potential risk in low aw foods. E. coli O157:H7 has
emerged as an important foodborne pathogen, causing hemorrhagic
colitis which is occasionally complicated by hemolytic
uremic syndrome (Doyle, 1991; Wang et al., 1996), and requires
a very low dose (fewer than 700 organisms) to become infected
(Tuttle et al., 1999).
For this reason, peanut butter usually undergoes pasteurization
at temperatures of 70e75
C before packaging, although raw
peanuts have been subjected to a validated pasteurization process.
However, Li et al. (2009) reported thermal treatments of peanut
butter at 90
C for less than 30 min are insufficient to kill large
populations (5 log CFU/g) of Salmonella in highly contaminated
peanut butter. Shachar and Yaron (2006) found that thermal treatments
(usually less than 20 min) currently used to pasteurize
peanut butter are not sufficient for the destruction of salmonellae.
Several researchers have suggested that salmonellae have increased

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักตรวจพบซัล serotypes ในเกษตรสินค้าโภคภัณฑ์ที่ปลูกในเขตปนเปื้อน manures สัตว์(อิสลาม et al., 2004) สาย enterica serovar Typhimurium เป็นการศึกษาแพร่หลายมากที่สุดในหมู่สาย serotypes มากสุดเกิดจาก Typhimurium s ได้อาการที่พบบ่อยคือ โรคท้องร่วงอาการปวดท้อง ไข้อ่อน และหนาวสั่น (Baird-ปาร์คเกอร์ 1990 Rheeร้อยเอ็ด al., 2003a) สำหรับเด็ก ผู้สูงอายุ และภูมิคุ้มกันบุคคล อัตราการตายอาจเพิ่มได้ถึง 40%(Shimoni et al., 1999) ถั่วลิสง พืชมีลักษณะทางพืชไร่ที่สำคัญ และแหล่งที่มาของเนยถั่วลิสง สามารถเป็นปนเปื้อนระดับสายพันธุ์ระหว่างขั้นตอนการผลิตทั้งหมด: เจริญเติบโต เก็บเกี่ยวขนส่งและการจัดเก็บ (Mattick et al., 2000) ปนเปื้อนเนยถั่วลิสงและผลิตภัณฑ์เช่นแซนวิชขนมปังกรอบเนยถั่วลิสงสามารถนำไปสู่โรคร้ายแรง foodborne เมื่อพวกเขาไม่รับเพียงพอจุลินทรีย์บำบัด (Burnett และ al., 2000 สวน et al.,2008 เดนนิสกร็อคเฟลเลอร์ 2009) ในปี 2008 การระบาดของโรคเป็น multistateติดเชื้อ S. Typhimurium เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา ที่ถูกติดตามกลับไปยังผลิตภัณฑ์อาหารที่ทำ ด้วยเนยถั่วลิสงปนเปื้อน (CDC2012) . ตุลาคม 2012, 714 คนรายงานในอเมริกา 44 และแคนาดาได้กลายเป็นป่วยเนื่องจากการระบาดของโรคติดต่อ 2012)Escherichia coli O157:H7 ไม่บ่อยลิงค์กับfoodborne โรคระบาดเกี่ยวกับต่ำสะสม อาหาร (เขา et al.,2011) . อย่างไรก็ตาม เพิ่มความอยู่รอดของ O157:H7 E. coli เป็นกม.ลด (Ryu et al., 1999 พาร์คและ Beuchat, 2000) และปัจจัยนี้อาจจะมีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในต่ำสะสม อาหาร O157:H7 e. coli ได้เกิดเป็นการศึกษาสำคัญ foodborne สาเหตุของเลือดออกซึ่งบางครั้งมีความซับซ้อน โดย hemolytic colitisกลุ่มอาการยูรีเมีย (ดอยล์ 1991 วัง et al., 1996), และต้องการปริมาณต่ำมาก (น้อยกว่า 700 ชีวิต) การติดเชื้อ(Tuttle et al., 1999)ด้วยเหตุนี้ เนยถั่วลิสงมักผ่านการพาสเจอร์ไรซ์ที่อุณหภูมิ 70e75 C ก่อนบรรจุ แม้ว่าวัตถุดิบถั่วลิสงมีการภายใต้กระบวนการพาสเจอร์ไรซ์ที่ตรวจอย่างไรก็ตาม Li et al. (2009) รายงานการรักษาความร้อนของถั่วลิสงเนยที่ 90 C สำหรับน้อยกว่า 30 นาทีจะฆ่าใหญ่พอประชากร (5 ล็อก CFU/g) ของสายในปนเปื้อนสูงเนยถั่วลิสง Shachar และ Yaron (2006) พบว่าความร้อนรักษา(มักน้อยกว่า 20 นาที) ใช้กะทิเนยถั่วลิสงไม่เพียงพอสำหรับการทำลายของ salmonellaeนักวิจัยหลายได้แนะนำว่า salmonellae ได้เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายพันธุ์เชื้อ Salmonella
มีการตรวจพบบ่อยในการเกษตรสินค้าโภคภัณฑ์เติบโตในสาขาปนเปื้อนด้วยมูลสัตว์
(อิสลาม et al., 2004) Salmonella enterica serovar Typhimurium
เป็นเชื้อโรคที่แพร่หลายมากที่สุดในหมู่สายพันธุ์เชื้อSalmonella ส่วนใหญ่อาการที่พบบ่อยเกิดจาก S. Typhimurium มีอาการท้องเสียปวดท้องมีไข้อ่อนและหนาว(Baird-ปาร์กเกอร์, 1990; อี., et al, 2003a) สำหรับเด็กเล็กผู้สูงอายุที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องและประชาชนอัตราการเสียชีวิตอาจเพิ่มขึ้นถึง 40% (Shimoni et al., 1999) ถั่วลิสงเป็นพืชทางการเกษตรที่สำคัญและแหล่งที่มาของเนยถั่วลิสงที่สามารถกลายเป็นที่ปนเปื้อนกับสายพันธุ์เชื้อSalmonella ในระหว่างขั้นตอนการผลิตทั้งหมด: การเจริญเติบโต, การเก็บเกี่ยว, การขนส่งและการเก็บรักษา (. Mattick, et al, 2000) ที่ปนเปื้อนเนยถั่วลิสงและผลิตภัณฑ์เช่นแซนวิชข้าวเกรียบเนยถั่วลิสงสามารถนำไปสู่การเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหารอย่างรุนแรงเมื่อพวกเขาไม่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพที่เพียงพอ(Burnett et al, 2000;. พาร์ค, et al. 2008; เดนนิสและ Maki 2009) ในปี 2008 การระบาดของโรค multistate ของเอส การติดเชื้อ Typhimurium ที่เกิดขึ้นในประเทศสหรัฐอเมริกาซึ่งได้รับการตรวจสอบกลับไปยังผลิตภัณฑ์อาหารที่ทำด้วยเนยถั่วลิสงที่ปนเปื้อน(CDC, 2012) โดยเดือนตุลาคม 2012, รายงาน 714 คนใน 44 รัฐและแคนาดาได้กลายเป็นคนป่วยเนื่องจากการระบาดของโรค(CDC 2012). Escherichia coli O157: H7 ยังไม่ได้รับการเชื่อมโยงบ่อยในการระบาดของโรคที่เกิดจากอาหารที่เกี่ยวข้องเจ็บป่วยด้วยอาหารอัต่ำ(เขา et al, , 2011) แต่การอยู่รอดของเชื้อ E. coli O157 นี้: H7 จะเพิ่มขึ้นเป็นอัลดลงและปัจจัยนี้(ร et al, 1999 Park และ Beuchat, 2000.) อาจจะเป็นความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในอาหารอัต่ำ เชื้อ E. coli O157: H7 ได้กลายเป็นเชื้อโรคที่เกิดจากอาหารที่สำคัญที่ก่อให้เกิดโรคลำไส้ซึ่งมีความซับซ้อนเป็นครั้งคราวโดยhemolytic โรคเลือด (. ดอยล์, 1991; Wang et al, 1996) และต้องมีปริมาณที่ต่ำมาก(น้อยกว่า 700 ชีวิต) ที่จะกลายเป็นที่ติดเชื้อ(Tuttle et al., 1999). ด้วยเหตุนี้เนยถั่วลิสงมักจะผ่านการพาสเจอร์ไรซ์ที่อุณหภูมิ 70e75 องศาเซลเซียสก่อนที่จะบรรจุภัณฑ์แม้ว่าดิบถั่วลิสงได้รับภายใต้กระบวนการพาสเจอร์ไรซ์การตรวจสอบ. อย่างไรก็ตาม Li et al, (2009) รายงานการรักษาความร้อนของถั่วลิสงเนยที่90? C เป็นเวลาน้อยกว่า 30 นาทีจะไม่เพียงพอที่จะฆ่าขนาดใหญ่ประชากร(5 log CFU / g) ของเชื้อ Salmonella ในการปนเปื้อนสูงเนยถั่วลิสง Shachar และ Yaron (2006) พบว่าการรักษาความร้อน(มักจะน้อยกว่า 20 นาที) ที่ใช้ในปัจจุบันเพื่อฆ่าเชื้อด้วยเนยถั่วลิสงไม่เพียงพอสำหรับการทำลายของเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้. นักวิจัยหลายคนบอกว่าเชื้อแบคทีเรียชนิดนี้ได้เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Salmonella ( มักพบในสินค้าโภคภัณฑ์เกษตรที่ปลูกในเขตปนเปื้อนด้วย

( สัตว์ส่วนศาสนาอิสลาม et al . , 2004 ) เชื้อ Salmonella typhimurium enterica ไนเป็นเชื้อ Salmonella (
แพร่หลายมากที่สุดในหมู่ . ส่วนใหญ่ อาการที่เกิดจาก S . typhimurium

คือ ท้องเสีย ปวดท้อง ไข้เล็กน้อยและหนาวสั่น ( แบร์ด ปาร์กเกอร์ , 1990 ; Rhee
et al . , 2003a )สำหรับเด็ก เยาวชน ผู้สูงอายุ และภูมิคุ้มกันบกพร่อง
บุคคล อัตราการตายอาจเพิ่มขึ้นถึง 40 %
( Shimoni et al . , 1999 ) ถั่วลิสงที่สำคัญต่อพืชและ
แหล่งที่มาของเนยถั่วลิสงสามารถกลายเป็นปนเปื้อนกับเชื้อ Salmonella สายพันธุ์ในระหว่างขั้นตอนการผลิตทั้งหมด

: การเจริญเติบโต , การเก็บเกี่ยว , การขนส่งและการจัดเก็บ ( mattick et al . , 2000 ) ปนเปื้อน
ผลิตภัณฑ์ถั่วลิสงเนย และเนยถั่ว แซนด์วิช แครกเกอร์ เช่นโรคอาหารเป็นพิษร้ายแรง
สามารถนำไปสู่เมื่อพวกเขาไม่ได้รับการรักษาที่เพียงพอ ( ยา
Burnett et al . , 2000 ; ปาร์ค et al . ,
2008 ; เดนนิส และ มากิ , 2009 ) ใน 2008 , และการระบาดของเชื้อ S . typhimurium
เกิดขึ้นในประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งถูกติดตาม
กลับผลิตภัณฑ์อาหารให้กับเนยถั่วปนเปื้อน ( CDC ,
2012 )โดยตุลาคม 2012 , รายงาน 714 คนใน 44 รัฐและ
แคนาดาได้กลายเป็นป่วยจากโรคระบาด ( CDC , 2012 . เป็นสมาชิก : H7
Escherichia coli ได้เชื่อมโยงกับการแพร่ระบาดของโรคอาหารเป็นพิษบ่อย
เกี่ยวข้องกับต่ำอ่า อาหาร ( เขา et al . ,
2011 ) อย่างไรก็ตาม การอยู่รอดของเชื้อ E . coli เป็นสมาชิกเพิ่มขึ้นเป็น AW : H7
ลดลง ( ริว et al . , 1999 ; สวนสาธารณะและ beuchat , 2000 ) และปัจจัยนี้
อาจจะมีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในระดับอาหาร . เป็นสมาชิก : H7 E . coli มี
เกิดเป็นเชื้อโรคอาหารเป็นพิษที่สำคัญ ก่อให้เกิดอาการเลือดออก
ซึ่งบางครั้งซับซ้อนโดย hemolytic
ไตวายเรื้อรังซินโดรม ( ดอยล์ , 1991 ; Wang et al . , 1996 ) และต้องใช้
dose ต่ำมาก ( น้อยกว่า 700 สิ่งมีชีวิต ) จะกลายเป็นติดเชื้อ
( Tuttle et al . , 2542 ) .
สำหรับเหตุผลนี้ , เนยถั่วมักจะผ่านการฆ่าเชื้อ
ที่อุณหภูมิของ 70e75
C ก่อนบรรจุภัณฑ์ แม้ว่าถั่วลิสงดิบ
ได้ต้องผ่านกระบวนการพาสเจอไรซ์ .
แต่ Li et al . ( 2009 ) รายงานการรักษาความร้อนของถั่วลิสง
เนยที่ 90
C น้อยกว่า 30 นาทีไม่เพียงพอที่จะฆ่าประชากรขนาดใหญ่
( 5 log cfu / g ) ของเชื้อซัลโมเนลลาในปนเปื้อนสูง
เนยถั่ว และ shachar yaron ( 2006 ) พบว่า การรักษาความร้อน
( ปกติไม่เกิน 20 นาที ) ใช้ในปัจจุบันการพาสเจอร์ไรซ์
เนยถั่วจะไม่เพียงพอสำหรับการทำลายเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคทางเดินอาหาร .
นักวิจัยหลายชี้ให้เห็นว่ามีซาลมีเพิ่มขึ้น