1. IntroductionNatural and artifici

1. Introduction
Natural and artificial sugar substitutes, also known as replacers
or alternative sweeteners, have historically been considered inert
compounds without physiological activity other than taste sensations.
However, recent data suggest that some of these sweeteners
have biological effects that may negatively impact human health. This phenomenon, which becomes more relevant
with the increase in people affected by diseases directly
linked to glucose consumption, makes the design of novel and
‘‘safe’’ low calorie sweeteners an essential and attractive task. In
general, sweet substances, including sugars, artificial sweeteners,
some D-amino acids and sweet-tasting proteins, base their mechanism
of action on the stimulation of the same taste receptor,
the heterodimeric G protein–coupled receptor (GPCR) T1R2–T1R3. Structurally, this is composed of two class C GPCR subunits,
each with a large (55 kDa) extracellular N-terminal domain linked
to a C-terminal 7-transmembrane domain by a cysteine-rich region. Among the different ligands able to activate
this receptor and elicit sweet taste, sweet proteins are extremely
appealing for potential use as low-calories sweeteners, and particularly
beneficial to individuals who need to control sugar intake,
such as obese or diabetic subjects. The three best studied members
of the family of sweet proteins are monellin, brazzein, and thaumatin.
Although their structure has been extensively characterised,
the mechanism of action of these powerful chemosensory ligands
has not been completely elucidated yet.
Moreover, comparisons between the structures of the three sweet
proteins are not particularly informative, as they share no obvious
structural similarities. Currently, the
model that best explains the possibility of interaction in such
diverse ligands with the same receptor is the so called ‘‘wedge
model’’.
This model is based on the results of in silico docking studies of
sweet proteins on a model of the T1R2:T1R3 receptor built on
the template of the mGlu receptor. The results of these studies point toward a common
mechanism of interaction, in which a fairly large area of positive
charge density on the sweet protein surface binds to patches of
complementary charge on the receptor, thus stabilising its active
conformation. This mode of action is different from that of small
sweeteners, which instead bind a pocket in the Venus Fly Trap
(VFT) domain of the dimeric receptor, but nonetheless elicit the
sweet sensation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำทดแทนน้ำตาลธรรมชาติ และประดิษฐ์ หรือที่เรียกว่า replacersหรือสารให้ความหวานทดแทน มีประวัติถือ inertสาร โดยกิจกรรมสรีรวิทยาไม่ปรุงรสอย่างไรก็ตาม ข้อมูลล่าสุดแนะนำที่สารให้ความหวานเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งมีผลกระทบทางชีวภาพที่อาจส่งผลกระทบสุขภาพของมนุษย์ ปรากฏการณ์นี้ ซึ่งกลายเป็นที่เกี่ยวข้องมีการเพิ่มขึ้นในคนที่รับผลกระทบจากโรคโดยตรงเชื่อมโยงกับปริมาณการใช้น้ำตาลกลูโคส ช่วยให้การออกแบบของนวนิยาย และ"ปลอดภัย '' ต่ำสารให้ความหวานแคลอรี่เป็นงานที่สำคัญ และน่าสนใจ ในสารหวาน ทั่วไป รวมทั้งน้ำตาล สารให้ความหวานเทียมกรดอะมิโน D บางและชิมหวานโปรตีน พื้นฐานกลไกของพวกเขาการดำเนินการในการกระตุ้นตัวรับรสชาติเดียวกันตัวรับโปรตีน – ควบคู่ heterodimeric G (GPCR) T1R2 – T1R3 Structurally ซึ่งประกอบด้วยสองคลาส C GPCR subunitsมีขนาดใหญ่ (55 kDa) extracellular N-เทอร์มินัลโดเมนเชื่อมโยงเทอร์มินัลซี 7 transmembrane โดเมนตามภูมิภาค cysteine ริช ระหว่าง ligands อื่นสามารถเรียกใช้งานตัวรับนี้ และบอกรสชาติหวาน หวานโปรตีนเป็นอย่างมากน่าสนใจอาจใช้เป็นสารให้ความหวานแคลอรี่ต่ำ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งประโยชน์ต่อผู้ที่ต้องการควบคุมการบริโภคน้ำตาลเช่นเรื่องอ้วน หรือเบาหวาน สามส่วน studied สมาชิกของหวานโปรตีนมี monellin, brazzein และ thaumatinแม้ว่าโรคโครงสร้างอย่างกว้างขวางกลไกของการดำเนินการของ ligands chemosensory เหล่านี้มีประสิทธิภาพมีไม่ได้ทั้งหมด elucidated ยังนอกจากนี้ เปรียบเทียบระหว่างโครงสร้างของหวานสามโปรตีนไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อมูล ตามที่พวกเขาใช้ไม่ชัดเจนความเหมือนของโครงสร้าง ในปัจจุบัน การแบบจำลองที่อธิบายความเป็นไปได้ในพื้นที่ดังกล่าวส่วนเป็น ligands หลากหลายกับตัวรับที่เดียวกันเรียกว่า '' ลิ่มรุ่น ''รูปแบบนี้ขึ้นอยู่กับผลใน silico เทียบศึกษาโปรตีนหวานในรูปแบบของตัวรับ T1R2:T1R3 ที่สร้างขึ้นแบบตัวรับ mGlu ผลการศึกษาเหล่านี้ชี้ไปทางแบบทั่วไปกลไกของการโต้ตอบ ในพื้นที่ขนาดค่อนข้างใหญ่ของบวกค่าความหนาแน่นบนพื้นผิวของโปรตีนหวาน binds กับซอฟต์แวร์ของคิดค่าเสริมตัวรับ ดังนั้น สำหรับการใช้งานconformation การดำเนินการจะแตกต่างจากของเล็กสารให้ความหวาน ซึ่งผูกกระเป๋าในวีนัสบินดักแทนโดเมน (VFT) ของตัวรับ dimeric แต่กระนั้น บอกสัมผัสกับความหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำธรรมชาติและสารทดแทนน้ำตาลเทียมยังเป็นที่รู้จักทดแทนหรือสารให้ความหวานทางเลือกที่ได้รับการพิจารณาในอดีตเฉื่อยสารโดยไม่มีกิจกรรมทางสรีรวิทยาอื่นๆ นอกเหนือจากความรู้สึกรส. อย่างไรก็ตามข้อมูลล่าสุดแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของสารให้ความหวานเหล่านี้มีผลกระทบในเชิงลบทางชีวภาพที่อาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์. ปรากฏการณ์นี้ซึ่งจะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นกับการเพิ่มขึ้นในคนที่ได้รับผลกระทบจากโรคโดยตรงการเชื่อมโยงกับการบริโภคน้ำตาลกลูโคสทำให้การออกแบบของนวนิยายและ'' ปลอดภัย '' สารให้ความหวานแคลอรี่ต่ำเป็นงานที่สำคัญและน่าสนใจ ในทั่วไปสารให้ความหวานรวมทั้งน้ำตาลสารให้ความหวานเทียมบางกรดD-อะมิโนและโปรตีนหวานชิมฐานกลไกของพวกเขาในการดำเนินการเกี่ยวกับการกระตุ้นการรับรสชาติเดียวกันheterodimeric G รับโปรตีนคู่ (GPCR) T1R2-T1R3 . โครงสร้างนี้ประกอบด้วยสองหน่วยย่อยคลาส C GPCR, แต่ละคนมีขนาดใหญ่ (55 กิโลดาลตัน) สาร N-terminal domain เชื่อมโยงกับโดเมนC ขั้ว 7 รนโดยภูมิภาค cysteine ​​ที่อุดมไปด้วย ในบรรดาแกนด์ที่แตกต่างกันสามารถเปิดใช้งานรับนี้และล้วงเอารสหวานโปรตีนหวานเป็นอย่างมากที่น่าสนใจสำหรับการใช้งานที่มีศักยภาพเป็นแคลอรี่ต่ำสารให้ความหวานและโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับประชาชนที่จำเป็นต้องควบคุมการบริโภคน้ำตาล, เช่นวิชาโรคอ้วนหรือโรคเบาหวาน ทั้งสามที่ดีที่สุดสมาชิกการศึกษาของคนในครอบครัวของโปรตีนหวานที่มี monellin, brazzein และ thaumatin. แม้ว่าโครงสร้างของพวกเขาได้รับการที่โดดเด่นอย่างกว้างขวางกลไกของการกระทำของแกนด์ chemosensory ที่มีประสิทธิภาพเหล่านี้ไม่ได้รับการอธิบายอย่างสมบูรณ์ยัง. นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบระหว่างโครงสร้างของ สามหวานโปรตีนไม่ได้ให้ข้อมูลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่พวกเขาร่วมกันที่เห็นได้ชัดไม่มีความคล้ายคลึงกันของโครงสร้าง ปัจจุบันรูปแบบที่ดีที่สุดที่จะอธิบายถึงความเป็นไปได้ของการมีปฏิสัมพันธ์ในดังกล่าวแกนด์ที่มีความหลากหลายที่มีตัวรับเช่นเดียวกับที่เรียกว่า'' ลิ่มรูปแบบ''. รุ่นนี้จะขึ้นอยู่กับผลของการในการศึกษาเชื่อมต่อ silico ของโปรตีนหวานในรูปแบบของการT1R2: T1R3 รับการสร้างขึ้นบนแม่แบบของการรับmGlu ผลจากการศึกษาเหล่านี้ชี้ไปยังที่พบกลไกของการทำงานร่วมกันซึ่งเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่เป็นธรรมของบวกค่าความหนาแน่นบนพื้นผิวโปรตีนหวานผูกกับแพทช์ของค่าใช้จ่ายในการเสริมรับจึงปักหลักใช้งานโครงสร้าง โหมดของการดำเนินการนี้จะแตกต่างจากที่มีขนาดเล็กให้ความหวานซึ่งแทนที่จะผูกกระเป๋าในวีนัสกับดักบิน(VFT) โดเมนของตัวรับ dimeric แต่อย่างไรก็ตามล้วงเอาความรู้สึกหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ธรรมชาติและประดิษฐ์สารทดแทนน้ำตาล หรือที่เรียกว่าสาร
หรือสารให้ความหวานทางเลือกที่ได้รับในอดีตถือว่าเป็นสารเฉื่อย
ไม่มีกิจกรรมอื่นมากกว่าไก่รสชาติทางสรีรวิทยา .
แต่ข้อมูลล่าสุดชี้ให้เห็นว่าบางส่วนของเหล่านี้สารให้ความหวาน
มีผลกระทบทางชีวภาพที่อาจส่งผลกระทบในเชิงลบต่อสุขภาพของมนุษย์ ปรากฏการณ์นี้ ซึ่งจะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้น
ด้วยการเพิ่มขึ้นของประชาชนที่ได้รับผลกระทบจากโรคที่เชื่อมโยงกับการบริโภคโดยตรง
กลูโคส ทำให้การออกแบบของนวนิยายและ
''safe สารให้ความหวานแคลอรี่ต่ำ ' ' ที่จำเป็นและน่าสนใจงาน ใน
ทั่วไป หวานสาร ได้แก่ น้ำตาล สารให้ความหวานเทียม
บางตำแหน่งการกระจายแอนติเจนชั้นโปรตีนกรดและรสชาติหวาน ฐานกลไก
ของการดำเนินการเกี่ยวกับการกระตุ้นตัวรับรสเดียวกัน
การ heterodimeric กรัมโปรตีน - คู่รีเซพเตอร์ ( gpcr ) t1r2 – t1r3 . โครงสร้างนี้จะประกอบด้วยหน่วยย่อย 2 ห้อง C gpcr
แต่ละที่มีขนาดใหญ่ , ( 55 kDa ) และถูกเชื่อมโยงกับโดเมน
ซึ่ง 7-transmembrane โดเมนโดยซิสเตอีนรวย ) แตกต่างกันลิแกนด์สามารถเปิดใช้งานนี้และกระตุ้นตัวรับรสหวาน

หวานมาก , โปรตีนที่น่าสนใจสำหรับศักยภาพในการใช้เป็นสารให้ความหวานแคลอรี่ต่ำ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ประโยชน์ต่อบุคคลที่ต้องการควบคุมน้ำตาลในเลือด เช่นอ้วนหรือเบาหวาน
วิชา เรียนสมาชิก
3 ที่ดีที่สุดของครอบครัวของโปรตีนหวานโมเนลลินบราซเซอิน , และทอมาทิน .
ถึงแม้ว่าโครงสร้างของพวกเขาได้รับอย่างกว้างขวาง characterised ,
กลไกของการกระทำเหล่านี้มีประสิทธิภาพ chemosensory ลิแกนด์
ยังไม่สนิทมากหรอก
นอกจากนี้ เปรียบเทียบระหว่างโครงสร้างของโปรตีนจะไม่หวาน
3 ข้อมูล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาแบ่งปันความคล้ายคลึงกันของโครงสร้างไม่ชัด

ขณะนี้
รูปแบบที่ดีที่สุดอธิบายถึงความเป็นไปได้ของการปฏิสัมพันธ์ใน
หลากหลายลิแกนด์กับตัวรับที่เรียกว่า ' 'wedge

นางแบบ ' 'รุ่นนี้จะขึ้นอยู่กับผลการศึกษาของโปรตีนสำหรับ Docking
หวานในแบบของ t1r2 : t1r3 ตัวรับที่สร้างขึ้นบน
แม่แบบของ mglu รีเซพเตอร์ ผลของการศึกษาเหล่านี้ทางกลไกทั่วไปจุด
ปฏิสัมพันธ์ที่ค่อนข้างใหญ่ พื้นที่ของความหนาแน่นประจุบวกบนพื้นผิวโปรตีน

หวานผูกกับแพทช์เสริมค่าใช้จ่ายในตัวรับจึงปรับโครงสร้างงาน
. โหมดนี้ของการกระทำที่แตกต่างจากที่ของสารให้ความหวานเล็ก
ซึ่งแทนผูกกระเป๋าในกับดักแมลงวันวีนัส
( vft ) โดเมนของตัวรับ ท้องเฟ้อ แต่กระนั้นกระตุ้น
ความรู้สึกหวาน