In University, in London, I went to

In University, in London, I went to the communal kitchen in just a pair of shorts. When I entered a female Muslim floor-mate started screaming like crazy and ran out. I felt awful.
Until she came back a minute later with her headscarf and started profusely apologizing for not wearing it in the first place. I'm standing there mostly naked as she apologized for being rude for thinking she could just hop across the hall and make some food in a few minutes without her headscarf on, and how she should have known better.
Once, she let me in her room, just the two of us, though the door stayed open. We talked about our culture and the differences (we'd bonded a bit over the headscarf thing). That was super, super racy for her and I appreciated what it meant for her (very friendly, very open, very progressive).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในมหาวิทยาลัย ในลอนดอน ฉันไปที่ครัวในคู่กางเกงขาสั้น ป้อน หญิงมุสลิมชั้นเพื่อนเริ่มกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง และวิ่งออกมา ผมรู้สึกว่าน่ากลัวจนกระทั่งเธอกลับมานาทีภายหลังกับ headscarf ของเธอ และเริ่ม apologizing ไสวไม่สวมมันในสถานที่แรก ผมยืนอยู่มีส่วนใหญ่เปล่าเป็นเธอโทษสำหรับเลือกสำหรับเธออาจเพียงคิดกระโดดหน่อย และให้อาหารกี่นาทีโดยไม่ต้อง headscarf ของเธอบน และว่าเธอน่าจะทราบดีกว่าครั้ง เธอให้ฉันในห้องของเธอ เพียงสองเรา แม้ว่าการเปิดประตูที่พัก เราพูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมของเราและความแตกต่าง (เรามีผูกมัดน้อยกว่าสิ่ง headscarf) นั่นก็คือซูเปอร์ ซูเปอร์โชว์สำหรับเธอ และผมชื่นชมความหมายสำหรับเธอ (มาก มาก มากเปิดก้าวหน้า)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในมหาวิทยาลัยในลอนดอน, ฉันไปที่ห้องครัวส่วนกลางในเวลาเพียงกางเกงขาสั้น เมื่อฉันเข้าหญิงมุสลิมพื้นคู่เริ่มกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งและวิ่งออกมา ผมก็รู้สึกว่าน่ากลัว.
จนกว่าเธอจะกลับมานาทีต่อมากับผ้าคลุมศีรษะของเธอและเริ่มไสวขอโทษที่ไม่ได้สวมใส่มันในสถานที่แรก ฉันยืนอยู่ที่นั่นส่วนใหญ่เปลือยกายขณะที่เธอขอโทษที่หยาบคายสำหรับคิดว่าเธอก็สามารถกระโดดข้ามห้องโถงและทำให้อาหารบางอย่างในไม่กี่นาทีโดยไม่ต้องคลุมฮิญาบของเธอบนและวิธีการที่เธอควรจะได้รู้จักกันดี.
เมื่อเธอให้ฉันในตัวเธอ ห้องพักเพียงแค่เราสองคน แต่ประตูเปิดค้างอยู่ เราได้พูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความแตกต่างของเรา (เราต้องการผูกมัดบิตมากกว่าสิ่งที่คลุมฮิญาบ) นั่นคือซุปเปอร์ซุปเปอร์ชีวิตชีวาสำหรับเธอและฉันชื่นชมสิ่งที่มันมีความหมายสำหรับเธอ (ง่ายมากมากเปิดก้าวหน้ามาก)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในมหาวิทยาลัยในลอนดอน ฉันไปที่ครัว ชุมชน ใน เพียง คู่ของกางเกงขาสั้น เมื่อฉันป้อนหญิงมุสลิมเพื่อนชั้นเริ่มกรีดร้องเหมือนคนบ้าแล้ววิ่งหนีออกไป ฉันรู้สึกแย่มากจนกระทั่งเธอกลับมาในนาทีต่อมา ด้วยผ้าคลุมศีรษะของเธอและเริ่มโพยขอโทษไม่ใส่มันในสถานที่แรก ฉันยืนอยู่ที่นั่นส่วนใหญ่เปลือยเธอขอโทษที่ไม่สุภาพว่าเธอจะกระโดดข้ามโถงและทำอาหารในไม่กี่นาทีโดยไม่มีผ้าคลุมศีรษะของเธอ และว่าเธอน่าจะรู้ดีกว่านะถ้าเธอให้ฉันเข้าไปในห้องแค่สองคน แต่ประตูก็เปิด เราได้พูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมและความแตกต่างของเรา ( ที่เราต้องการผูกมัดบิตผ่านผ้าคลุมศีรษะสิ่ง ) ที่เป็นซุปเปอร์ซุปเปอร์มีชีวิตชีวาของเธอ และฉันชื่นชมสิ่งที่มันหมายถึงเธอ ( Friendly มาก เปิดมาก ก้าวหน้ามาก )