It seems that Rem is the type to ge

It seems that Rem is the type to get mad quietly, deeply, and for a long time.
It looked like it would still take time until it would subside.
Maybe also for that reason, Shera looked like she wanted to go together.
「If, if you’re going to say that, only Diablo and I will go, you know!? We’re really going to go, got it!?」
——Well, I guess it’s fine if I just pay the money earned by this commission to Rem for the inn fees.
「Hmph……If you don’t want to go, then just stay in town.」
「……That I will.」
Rem muttered sounding like she was sulking.
Sylvie clapped her hands.
「Yosh! So Shera-chan and Diablo-san are going, right? Then, that’s that! Please take care of it!」
With a “Here”, she handed over the written request.
He couldn’t read the letters.
Diablo handed it over to Rem, who held it out to Shera.
She delightfully read the quest contents out loud.
「Let’s see, let’s see……A delivery of refreshments……To Fort Bridge Ulg, is what it says.」
「I can’t imagine that this is a quest with any meaning to it.」
Sylvie bitterly smiled.
「You can see the gap in Celes-san’s trouble of wanting to give you guys a solatium by any means.」
Maybe she was worried about the hidden circumstance that Rem carried.
Or maybe, this might be the embodiment of the feeling of “thinking of Rem as a little sister” that Celes mentioned before.
Though, rather than an Onee-san, it’s more like an Obaa-chan wanting to give her some pocket money.
And then, a pubescent girl was being difficult.
Rem talked with a displeased sounding voice.
「……Did she really believe that I would consent to such a quest that is blatantly way too easy and accept the reward? I’ve been seen as being cheap.」
Even for Diablo, he was a little reluctant.
「I can’t imagine that there’s any value in me going.」
Shera panicked.
「Eh~!? Let’s go together! I don’t want to be alone, you know!?」
「But I don’t think there will be any dangerous monsters.」
「I don’t want to be alone! Let’s go~!! Le~t’s~go~!!」
Is she a kid?
「You’re really incorrigible……Well, as long as I’ve accepted it, I guess I should go.」
「Yay! In that case, let’s go right now! This is our first quest!」
「Then what was yesterday?」
「I mean, that was a trap! That isn’t a quest! This is a redo!」
「Fumu, well, I suppose that’s one way of thinking about it.」
「……Celes is much too easy going.」
Rem breathed a sigh.
Sylvie gazed at the three of them, and cheerfully smiled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูเหมือนว่า Rem เป็นชนิดจะบ้าอย่างเงียบ ๆ ลึก และเป็นเวลานานมันดูเหมือนมันยังคงต้องใช้เวลาจนกว่ามันจะบรรเทาบางทีสำหรับเหตุผลที่ เฌอร่าดูเหมือนเธอต้องการไปด้วยกัน「If ถ้าคุณกำลังจะบอกว่า เฉพาะ Diablo และฉันจะไป ที่คุณรู้ เราจริง ๆ จะไป ได้รับมัน 」— — ดี ผมคิดว่า ไม่เป็นไรถ้าผมจ่ายเงินที่ได้รับ โดยคณะกรรมการจะเหลือค่าธรรมเนียมอินน์「Hmph ... ถ้าคุณไม่ต้องการไป แล้วเพียงแต่อยู่ในเมืองนี้ร้านอาหาร「…… ที่จะร้านอาหารเหลือญี่ปุ่นเสียงเหมือนเธอถูก sulkingสมศรีปรบมือเพื่อเรียกมือของเธอ「Yosh ดังนั้น จังเฌอและ Diablo ซังจะ ขวา แล้ว ที่เป็นที่ กรุณาดูแลมัน! ร้านอาหารด้วยการ "ที่นี่" เธอมอบคำขอเป็นลายลักษณ์อักษรเขาไม่สามารถอ่านตัวอักษรDiablo มอบมันให้ Rem ที่จัดออกไปเฌอร่าเธอหอมอ่านเนื้อหาเควสออกดังนี้ของ 「Let ดู มาดู... การจัดส่งเครื่องดื่ม... ป้อมปราการสะพาน Ulg เป็นสิ่งที่กล่าวร้านอาหาร「I ไม่คิดว่า เป็นการแสวงหา ด้วยความหมายมันได้ร้านอาหารสมศรียิ้มอากาศหนาว「You สามารถดูช่องว่างปัญหา Celes-ซานอยากให้พวกคุณ solatium ก็ได้ร้านอาหารบางทีเธอเป็นห่วงสถานการณ์ที่ซ่อนอยู่ที่เหลือหรืออาจจะ นี้อาจเป็นศูนย์รวมของความรู้สึกของ "ความคิดของ Rem เป็นน้องน้อย" Celes ที่กล่าวก่อนแม้ว่า แทน Onee-san มี Obaa เป็นจังอยากให้กระเป๋าเงินของเธอแล้ว สาวความถูกยากส่วนที่เหลือพูดคุย ด้วยเสียงเสียงเห็น「…… ไม่เธอเชื่อจริง ๆ ว่า จะยินยอมให้เควสได้ง่าย blatantly เกินไป และรับรางวัล ผมเคยได้เห็นเป็นการประหยัดงานร้านอาหารสำหรับ Diablo เขาถูกต่อต้านเล็กน้อย「I ไม่สามารถจินตนาการว่า ไม่มีค่าใด ๆ ในฉันไปด้วยร้านอาหารเฌอร่าพอ「Eh ~ ลองไปด้วยกัน ไม่อยากอยู่คนเดียว ที่คุณรู้ 」ผมไม่คิดว่า จะมีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายใด ๆ 「But. ร้านอาหาร「I ไม่อยากอยู่คนเดียว ไปกันเถอะ ~ !! เลอ ~ ของ ~ ไป ~ !! 」เธอเป็นเด็ก「You กำลัง incorrigible จริง ๆ ... ดี ตราบใดที่ฉันได้รับมัน ผมคิดว่า ผมควรไปด้วยร้านอาหาร「Yay ในกรณีที่ ไปกันเถอะ! นี่คือภารกิจแรก! ร้านอาหาร「Then คืออะไรวันนี้? ร้านอาหาร「I หมายถึง ที่เป็นกับดัก ที่ไม่ใช่เควส เป็นการทำซ้ำ! ร้านอาหาร「Fumu ดี ฉันคิดว่า เป็นวิธีหนึ่งของการคิดเกี่ยวกับมัน. ร้านอาหาร「…… Celes เป็นมากไปง่ายเกินไป. ร้านอาหารเหลือลมหายใจอกสมศรีจ้องสามของพวกเขา และซึ่งยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันดูเหมือนว่า Rem เป็นคนประเภทที่จะได้รับบ้าอย่างเงียบ ๆ อย่างล้ำลึกและเป็นเวลานาน.
มันดูเหมือนว่ามันจะยังคงใช้เวลาจนกว่ามันจะบรรเทาลง.
อาจจะยังสำหรับเหตุผลที่เฌอร่าดูเหมือนเธออยากจะไปด้วยกัน.
「หาก ถ้าคุณกำลังจะบอกว่าเพียง Diablo และฉันจะไปคุณรู้ !? เราจริงๆจะไปได้มัน !? 」
--Well ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องดีถ้าฉันเพียงแค่จ่ายเงินที่ได้รับจากคณะกรรมาธิการชุดนี้จะ Rem ค่าธรรมเนียมอินน์.
「ฮึ่ม ...... ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะไป แล้วก็อยู่ในเมือง. 」
「 ...... ว่าฉันจะ. '
Rem พึมพำเสียงเหมือนเธอถูกบูดบึ้ง.
Sylvie ปรบมือของเธอ.
「 Yosh! ดังนั้นเฌอร่าจังและ Diablo ซังจะไปใช่ไหม? แล้วที่ว่า! โปรดดูแลมัน! 」
ด้วย "ที่นี่" เธอส่งมอบคำขอเป็นลายลักษณ์อักษร.
เขาไม่สามารถอ่านตัวอักษร.
Diablo ส่งมันไปยัง Rem คนที่ถือมันออกไปเฌอร่า.
เธอครื้นเครงอ่านเนื้อหาเควสออกมาดัง ๆ .
「ลองดูลองมาดูกัน ...... การส่งมอบเครื่องดื่ม ...... ไปยังป้อมสะพาน ULG คือสิ่งที่มันพูดว่า. 」
「ฉันไม่สามารถจินตนาการว่านี่คือการแสวงหาที่มีความหมายใด ๆ กับมัน. 」
Sylvie ขมขื่นยิ้ม.
「คุณ สามารถมองเห็นช่องว่างในปัญหา Celes ซังอยากจะให้พวกคุณ solatium โดยวิธีการใด ๆ . '
บางทีเธออาจจะเป็นห่วงเกี่ยวกับสถานการณ์ที่ซ่อนอยู่ที่ Rem ดำเนินการ.
หรือบางทีนี่อาจจะเป็นศูนย์รวมของความรู้สึกของ "ความคิดของ Rem ที่ เป็นน้องสาวคนเล็ก "ที่ Celes กล่าวก่อน.
แม้ว่ามากกว่า onee ซังก็มากขึ้นเช่น Obaa จังอยากจะให้เธอกระเป๋าเงินบางส่วน.
และแล้วสาวขนได้รับเป็นเรื่องยาก.
Rem พูดคุยกับทำให้เกิดเสียงที่ไม่พอใจ เสียง.
「 ...... เธอไม่เชื่อจริงๆว่าผมจะยินยอมให้เช่นการแสวงหาที่เป็นโจ๋งครึ่มวิธีที่ง่ายเกินไปและยอมรับรางวัล? ฉันได้รับการเห็นว่าเป็นราคาถูก. '
แม้สำหรับ Diablo เขาก็เต็มใจที่เล็ก ๆ น้อย ๆ .
「ฉันไม่สามารถจินตนาการว่ามีค่าใด ๆ ในตัวผมไป.'
เฌอร่าตื่นตระหนก.
「เอ๊ะ ~ !? ไปด้วยกัน! ฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียวคุณรู้ !? 」
「 แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายใด ๆ . 」
「ฉันไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียว! Let 's go ~ !! Le ~ T ของ ~ ไป ~ !! 」
คือเธอเด็ก ๆ ?
「คุณแก้ไขไม่ได้จริงๆ ...... ดีตราบใดที่ฉันได้รับการยอมรับว่าผมคิดว่าผมควรจะไป. 」
「เย้! ในกรณีที่ขอไปในขณะนี้! นี่คือการแสวงหาของเราครั้งแรก! 」
「แล้วสิ่งที่เมื่อวานนี้? 」
「ผมหมายถึงว่าเป็นกับดัก! ที่ไม่แสวงหา! นี่คือทำซ้ำ! 」
「 Fumu ดีผมคิดว่าเป็นวิธีหนึ่งในการคิดเกี่ยวกับมัน. 」
「 ...... Celes มากง่ายเกินไปที่จะ. '
Rem ถอนหายใจได้.
Sylvie จ้องที่สามของพวกเขาและยิ้มอย่างมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดูเหมือนว่า REM เป็นประเภทโกรธอย่างเงียบๆ ลึกๆ และเป็นเวลานานดูเหมือนว่ามันจะยังคงใช้เวลาจนกว่าจะบรรเทาบางทีก็ให้เหตุผลที่ เฌอร่า ดูเหมือนเธออยากไปด้วยกัน「 ถ้านายจะพูดแบบนั้น แต่ Diablo และ ฉัน จะ ไป คุณก็รู้ ? เรากำลังจะไปจริง ได้แล้ว ? 」เอ่อ ฉันคิดว่ามันจะดีถ้าฉันจ่ายเงินที่ได้รับจากคณะกรรมการนี้เรมสำหรับโรงแรมค่าธรรมเนียม「เห๊อะ . . . . . . . ถ้าคุณไม่อยากไป ก็อยู่ในเมือง 」. . . . . . ที่ผมจะ」「 .เรมพึมพำเสียงเหมือนเธอกำลังโกรธซิลวี่ clapped มือของเธอ「โยส ดังนั้น เฌอร่า ชานและ Diablo ซานไป ใช่ไหม ? แล้วนั่น ! ดูแลตัวเองด้วยนะ 」กับ " ที่นี่ " เธอยื่นหนังสือขอให้ .เขาไม่สามารถอ่านตัวอักษรได้Diablo ส่งไปให้กับเรม ที่จัดขึ้นมาเพื่อเฌอร่า .นางชื่นอ่านเนื้อหาเควสออกมา「มาดูกัน มาดูกัน . . . . . . . . . . . . ส่งเครื่องดื่มไปยังป้อมสะพานว่า สิ่งที่มันพูด 」「ฉันไม่คิดว่านี้เป็นเควสที่มีความหมาย 」ซิลวี่ที่ยิ้ม「คุณสามารถเห็นช่องว่างของเซเลส ซาน ปัญหาที่อยากให้พวกคุณ」ค่าชดเชยโดยวิธีการใด ๆบางทีเธออาจจะกังวลเกี่ยวกับที่ซ่อนอยู่ในสถานการณ์ที่เรมอุ้มหรือบางที นี่อาจจะเป็นศูนย์รวมของความรู้สึก " คิดถึงเรมเป็นน้องสาว " เซเลสกล่าวก่อนแต่แทนที่จะเป็นพี่ซัง มันเหมือนมี obaa ชานอยากให้เธอบางส่วนของกระเป๋าเงินจากนั้น สาวขบเผาะ ถูกยากเรมพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเสียง「 . . . . . . . เธอเชื่อจริงๆ เหรอว่าผมจะยอมเป็นเควสต์ที่โจ๋งครึ่มเกินไปง่ายและรับรางวัล ผมเคยเห็นเป็น 」ราคาถูกแม้สำหรับเขาลังเลนิดหน่อย「ผมนึกไม่ออกว่ามีมูลค่าใน」ฉันไปเฌอร่าตกใจ「เอ๊ะ ~ ! ? ไปกันเถอะ ! ผมไม่อยากอยู่คนเดียว คุณก็รู้ ? 」「แต่ผมไม่คิดว่าจะมีอันตรายใดๆ」มอนสเตอร์「ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว ไปกันเถอะ ~ ! ! เลอ ~ T ~ ไป ~ ! ! 」เธอเป็นเด็ก ?「คุณใช้ไม่ได้จริงๆ . . . . . . . แต่ตราบใดที่ผมยอมรับมันได้ ฉันคิดว่า ฉันควรจะไป 」「เย้ ! งั้น , เราไปกันเดี๋ยวนี้เลย ! นี่เป็นภารกิจแรกของเรา 」「แล้วเมื่อวานนี้ 」「ฉันหมายถึงว่า มันเป็นกับดัก ที่ไม่ใช่เควส ! นี่คือทำใหม่ ! 」「 fumu เอ่อ ฉันคิดว่านั่นเป็นวิธีหนึ่งของการคิดเกี่ยวกับมัน 」. . . . . . เซเลส「มากง่ายเกินไป 」เรมถอนใจ .ซิลวี่ จ้องมองที่พวกเขาทั้งสามคน และร่ายิ้ม