Since the discovery of a large elec

Since the discovery of a large electrostrictive effect in
some polyurethane elastomers,1 relatively few advances
have been reported in either the fundamental
understanding of the phenomenon or its practical application.
Furthermore, the number of articles currently
available that deal with the measurement of
polyurethane electrostrictive properties is quite limited.
2–5
Several macroscopic models have been introduced
in an attempt to derive theoretical relations between
electrostrictive coefficients and other macroscopic
properties such as dielectric constants and elastic compliances.
Popular references on this topic include
Anderson,6 who evaluated electrostrictive coefficients
using a model dielectric of linearly polarizable point
dipoles and a Lorentz cavity approach; Katz and Nelson,
7 who developed a model for the susceptibility of
the material, taking into account the orientation of
urethane group dipoles in an electric field; and Shkel
and Klingenberg,8,9 who proposed a new approach

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่การค้นพบของผล electrostrictive ขนาดใหญ่ใน
ยางยูรีเทนบาง 1 ความก้าวหน้าค่อนข้างน้อย
ได้รับรายงานทั้งในพื้นฐาน
ความเข้าใจของปรากฏการณ์หรือการใช้งานจริงของมัน.
นอกจากนี้จำนวนของบทความในปัจจุบัน
ที่มีอยู่จัดการกับการวัด
คุณสมบัติ electrostrictive ยูรีเทน ค่อนข้าง จำกัด .
2-5
รุ่นเปล่าหลายคนได้รับการแนะนำ
ในความพยายามที่จะได้รับจากความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎี
และค่าสัมประสิทธิ์ electrostrictive เปล่าอื่น ๆ
คุณสมบัติเช่นค่าคงที่อิเล็กทริกและปฏิบัติยืดหยุ่น.
อ้างอิงนิยมในหัวข้อนี้ ได้แก่
เดอร์สัน, 6 ที่ประเมินค่าสัมประสิทธิ์ electrostrictive
ใช้ อิเล็กทริกของรูปแบบจุดเส้นตรง polarizable
ไดโพลและวิธีโพรงอเรนซ์; แคทซ์และเนลสัน
7 ที่พัฒนารูปแบบความไวของ
วัสดุที่คำนึงถึงทิศทางของ
ไดโพลกลุ่มยูรีเทนในสนามไฟฟ้า; และ Shkel
และ Klingenberg, 8,9 ผู้เสนอวิธีการใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่การค้นพบของผลขนาดใหญ่ในบางกลุ่ม electrostrictive
ยูรีเทน 1 ไม่กี่ค่อนข้างก้าวหน้า
ได้รับการรายงานในเบื้องต้น
ความเข้าใจของปรากฏการณ์หรือโปรแกรมการปฏิบัติของ
นอกจากนี้ จำนวนบทความปัจจุบัน
พร้อมที่จะจัดการกับการวัดคุณสมบัติ electrostrictive
ยูรีเทนเป็นค่อนข้าง จำกัด .
2 – 5
มีหลายรุ่นได้รับการแนะนำในความพยายามเพื่อให้ได้

electrostrictive ทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างค่าและคุณสมบัติอื่นๆ เช่น ค่าคงที่ไดอิเล็กตริกเปล่า

และยืดหยุ่นการปฏิบัติตาม . อ้างอิงที่ได้รับความนิยมในหัวข้อนี้รวม
แอนเดอร์สัน 6 ที่ประเมินค่า
electrostrictive โดยใช้แบบจำลองไดอิเล็กทริกของเส้นตรง
polarizable จุดและช่องคู่อิเลคตรอนแบบโลเร็นตซ์ ; Katz และเนลสัน ,
7 ที่พัฒนารูปแบบความไวของ
วัสดุ โดยคำนึงถึงทิศทางของกลุ่ม
ยูรีเทนคู่อิเลคตรอนในสนามไฟฟ้า และ shkel
คลิงเง่นแบร์กและ 8,9 , ที่เสนอแนวทางใหม่