Dry plates[edit]Collodion dry plate

Dry plates[edit]
Collodion dry plates had been available since 1855, thanks to the work of Désiré van Monckhoven, but it was not until the invention of the gelatin dry plate in 1871 by Richard Leach Maddox that the wet plate process could be rivaled in quality and speed. The 1878 discovery that heat-ripening a gelatin emulsion greatly increased its sensitivity finally made so-called "instantaneous" snapshot exposures practical. For the first time, a tripod or other support was no longer an absolute necessity. With daylight and a fast plate or film, a small camera could be hand-held while taking the picture. The ranks of amateur photographers swelled and informal "candid" portraits became popular. There was a proliferation of camera designs, from single- and twin-lens reflexes to large and bulky field cameras, simple box cameras, and even "detective cameras" disguised as pocket watches, hats, or other objects.

The short exposure times that made candid photography possible also necessitated another innovation, the mechanical shutter. The very first shutters were separate accessories, though built-in shutters were common by the end of the 19th century.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผ่นแห้ง [แก้]คอแห้งแผ่นได้รับมีตั้งแต่ 1855 จากการทำงานของเสียด van Monckhoven แต่มันก็ไม่จนประดิษฐ์วุ้นแห้งแผ่นในปี 1871 โดยโกรกริชาร์ดแมดด็อกซ์ว่า กระบวนการเพลทเปียกอาจ rivaled ในคุณภาพและความเร็ว 1878 ค้นพบว่า ความร้อนสุกอิมัลชั่นเจลาตินที่เพิ่มขึ้นอย่างมากความไวเป็นรับแสงเรียกว่า "ทันที" snapshot ปฏิบัติ แรก เวลา ขาตั้งกล้อง หรือการสนับสนุนอื่น ๆ ได้ไม่จำเป็นแน่นอน ตามฤดูกาล และรวดเร็วแผ่น หรือฟิล์ม กล้องขนาดเล็กสามารถถือด้วยมือขณะถ่ายภาพ Swelled การจัดอันดับของช่างภาพสมัครเล่น และเป็นบุคคลที่ "ตรงไปตรงมา" กลายเป็นที่นิยม มีการแพร่หลายของกล้องออกแบบ reflexes เลนส์เดี่ยว และเตียงคู่ขนาดใหญ่ และขนาดใหญ่กล้อง กล้องกล่องเรียบง่าย และแม้แต่ "นักสืบกล้อง" ปลอมตัวเป็นนาฬิกาพกพา หมวก หรือวัตถุอื่น ๆเวลารับแสงสั้นที่ถ่ายภาพแนว candid ได้ยัง necessitated นวัตกรรมอื่น ชัตเตอร์กลไก ชัตเตอร์แรกถูกแยกอุปกรณ์ แม้ว่าในตัวบานประตูหน้าต่างทั่วไปในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผ่นแห้ง [แก้ไข]
Collodion แผ่นแห้งได้รับมีตั้งแต่ 1855 ขอบคุณในการทำงานของความปรารถนา Van Monckhoven แต่มันไม่ได้จนกว่าการประดิษฐ์ของแผ่นแห้งเจลาตินที่ในปี 1871 โดยริชาร์ดแมดด็อก ซ์ ว่ากระบวนการจานเปียกอาจจะผลงานใน คุณภาพและความเร็ว 1878 การค้นพบว่าความร้อนสุกอิมัลชันเจลาตินมากขึ้นความไวในที่สุดก็ทำสิ่งที่เรียกว่า "ทันที" ภาพรวมความเสี่ยงในทางปฏิบัติ เป็นครั้งแรกที่มีขาตั้งหรือการสนับสนุนอื่น ๆ ก็ไม่ได้เป็นความจำเป็นแน่นอน โดยมีการปรับและแผ่นได้อย่างรวดเร็วหรือฟิล์ม, กล้องขนาดเล็กอาจจะใช้มือถือในขณะถ่ายภาพ อันดับของช่างภาพสมัครเล่นพองและไม่เป็นทางการถ่ายภาพบุคคล "ตรงไปตรงมา" กลายเป็นที่นิยม มีการขยายตัวของการออกแบบกล้องจากการตอบสนองเดี่ยวและคู่เลนส์กล้องสนามใหญ่และขนาดใหญ่, กล้องกล่องที่เรียบง่ายและแม้กระทั่ง "กล้องนักสืบ" เป็นปลอมตัวเป็นนาฬิกากระเป๋า, หมวก, หรือวัตถุอื่น ๆ .

เวลาการเปิดรับสั้น ๆ ที่ทำ การถ่ายภาพตรงไปตรงมาเป็นไปได้นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องมีนวัตกรรมอื่นชัตเตอร์กล บานประตูหน้าต่างแรกที่เป็นอุปกรณ์เสริมที่แยกจากกัน แต่ในตัวบานประตูหน้าต่างเป็นเรื่องปกติในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริการแผ่น [ แก้ไข ]นอนตายแห้งจานที่ได้รับสามารถใช้ได้ตั้งแต่ 1855 , ขอบคุณการทำงานของ D ééรถตู้ monckhoven ครับ แต่มันไม่ได้จนกว่าการประดิษฐ์ของเจลาตินแห้งจานใน 2414 โดยริชาร์ดแมดด็อกซ์ที่กระบวนการเพลทเปียก อาจจะ rivaled ในคุณภาพและความเร็ว การค้นพบความร้อนที่สุก 1878 เจลาตินอิมัลชันเพิ่มขึ้นอย่างมากความไวก็ถูกเรียกว่า " ทันที " ได้รับการปฏิบัติ ครั้งแรก , ขาตั้งกล้อง หรือ สนับสนุนอื่น ๆยังไม่มีความแน่นอน ด้วยกลางวันและจานอย่างรวดเร็ว หรือฟิล์ม กล้องขนาดเล็กสามารถพกพาขณะถ่ายภาพ การจัดอันดับของช่างภาพสมัครเล่นพองตัวและไม่เป็นทางการ " ตรงไปตรงมา " ภาพเหมือนกลายเป็นที่นิยม มีการขยายตัวของการออกแบบกล้อง จากเดี่ยวและ reflexes และกล้องเลนส์คู่ขนาดใหญ่ สนามขนาดใหญ่ กล้องกล่องง่ายๆ และแม้แต่ " นักสืบกล้อง " ที่ต้องปลอมตัวเป็น กระเป๋า นาฬิกา หมวก หรือวัตถุอื่น ๆสั้น ๆเวลาที่ทำให้การถ่ายภาพตรงไปตรงมาที่สุดยังเต็มที่นวัตกรรมใหม่ ชัตเตอร์กล ร้านแรกเป็นอุปกรณ์เสริมแยกต่างหาก แม้ว่าตัวบานเกล็ดถูกพบโดยปลายของศตวรรษที่ 19 [ 5 ]