Latin was the prestigious language

Latin was the prestigious language of the West. It didn’t have the ambiguity of meaning like other languages had. It had precise expression, that’s why it achieved its dignity and it was the best suited language for legal and other such specific purposes, but it took a very long time to develop from the early spoken Latin to a fully developed form of Classical Latin. The earliest inscriptions could be traced back to only 6th century BC when it was in its infancy. It underwent many changes. Very little is known about its earliest stages as it changed so drastically between 500 and 300 BC that older texts were hardly intelligible. The golden age of its development was between 100 BC to 14 AD. Emperor Augustus (27 BC to 14 AD was called the Augustan Age) took special interest to develop the literary aspects of Latin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ละตินเป็นภาษาทรงเกียรติของตะวันตก มันไม่ได้มีความคลุมเครือของความหมายเช่นภาษาอื่น ๆ ก็ มันมีนิพจน์แม่นยำ ที่ทำไมมันสำเร็จของศักดิ์ศรี และก็ดีสุดเหมาะภาษากฎหมายและอื่น ๆ เช่นวัตถุประสงค์เฉพาะ แต่ใช้เวลานานในการพัฒนาจากภาษาละติพูดก่อนฟอร์มเต็มพัฒนาของละตินคลาสสิก จารึกแรกสุดสามารถติดตามกลับไปเพียง 6 ก่อนคริสต์ศตวรรษเมื่อปีค.ศ.ของตราสินค้า มันเปลี่ยนแปลงมาก น้อยมากมีชื่อเสียงเกี่ยวกับระยะความเร็วจะเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วดังนั้นระหว่าง 500 และ 300 BC ที่ข้อความเก่าแทบ intelligible ยุคทองของการพัฒนาระหว่าง 100 BC ไป 14 AD ได้ จักรพรรดิ Augustus (27 BC 14 AD ถูกเรียกว่ายุค Augustan) ใช้ประโยชน์ในการพัฒนาทางด้านวรรณกรรมของติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละตินเป็นภาษาที่มีชื่อเสียงของตะวันตก มันไม่ได้มีความกำกวมของความหมายเช่นเดียวกับภาษาอื่น ๆ ได้ มันมีการแสดงออกที่แม่นยำที่ว่าทำไมมันประสบความสำเร็จในศักดิ์ศรีของตนและมันก็เป็นภาษาที่เหมาะที่สุดสำหรับวัตถุประสงค์ของกฎหมายและอื่น ๆ ที่เฉพาะเจาะจงดังกล่าว แต่มันใช้เวลานานมากในการพัฒนาจากต้นพูดภาษาละตินที่จะเป็นรูปแบบการพัฒนาอย่างเต็มที่ของคลาสสิกละติน จารึกที่เก่าแก่ที่สุดที่สามารถสืบย้อนกลับไปเพียง 6 ศตวรรษเมื่อมันอยู่ในวัยเด็กของตน มันมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย น้อยมากที่รู้เกี่ยวกับขั้นตอนที่เก่าแก่ที่สุดของมันเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดระหว่าง 500 และ 300 BC ที่ข้อความเก่าแทบจะไม่เข้าใจ ยุคทองของการพัฒนาระหว่าง 100 ปีก่อนคริสตกาลถึง 14 AD จักรพรรดิออกัส (27 BC ถึง 14 AD ถูกเรียกว่าออกัสอายุ) เอาน่าสนใจเป็นพิเศษในการพัฒนาด้านวรรณกรรมละติน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาละตินเป็นภาษาที่มีชื่อเสียงของตะวันตก มันไม่ได้มีความกำกวมของความหมายเหมือนภาษาอื่น ๆได้ มันมีการแสดงออกที่ชัดเจน ว่าทำไมมันได้รับเกียรติของมันและมันเป็นดีที่สุดที่เหมาะกับภาษากฎหมาย และวัตถุประสงค์ที่เฉพาะเจาะจงอื่น ๆเช่น แต่มันใช้เวลานานมากที่จะพัฒนาจากต้นพูดภาษาละตินการพัฒนาอย่างเต็มที่ในรูปแบบของคลาสสิกภาษาละตินจารึกเก่าสามารถ traced กลับไปที่ศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เมื่อมันเป็นเพียงในวัยทารก มันได้รับการเปลี่ยนแปลงมากมาย น้อยมากที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับขั้นตอนแรกสุดที่เปลี่ยนแปลงอย่างมากระหว่าง 500 และ 300 BC ข้อความเก่าไม่เข้าใจ . ยุคทองของการพัฒนาอยู่ระหว่าง 100 ก่อนคริสต์ศักราช 14 .จักรพรรดิออกัสตัส ( 27 ก่อนคริสต์ศักราช 14 โฆษณาเรียกว่าออกัสตันอายุ ) เอาดอกเบี้ยพิเศษเพื่อพัฒนาด้านวรรณกรรมภาษาละติน .