Clare left Zermatt early the next m

Clare left Zermatt early the next morning. At the train station, she couldn't help looking around to see if Bruno was there, but he wasn't. As the train went slowly down the valley to Tasch, she looked at the Matterhorn for the last time. She felt close to tears as it disappeared from sight. The journey home was quiet. Everything went smoothly and at Heathrow airport she watched as her grandfather's body was moved to the funeral car for the journey north. Kevin's photographer was there to catch it all on film. She was sorry that her grandfather was going to be buried in the Lake District beside Grandma Agatha; really he should have been buried in Zermatt, his real home. "Grandma got her wish, after all," she thought. "He's coming back to her after all this time, When she got back to her house, she wandered around, touching various familiar things and trying to feel back at home. But she felt flat. The phone rang, but it was only Andrew checking that everything had gone OK. She made one or two other phone calls to friends and caught up with their news. Then she rang Bruno. It was picked up at the other end almost immediately. "That was quick," laughed Clare. 'Were you sitting there waiting for it to ring No, I was just about to ring you.
Clare was happy to hear his warm, friendly voice, but it was odd talking to him on the phone. It's more difficult talking on the phone, Bruno said. can t see you. just said Clare laughed. "You've done it again You've exactly what I was thinking! You're incredible! Thank you.' They talked for a little longer without really saying very much, but it didn't matter. The unspoken bits were the most important there was definitely a current of excitement on the line. After Clare had put the phone down, she felt better. It was clear that Bruno was important to her, he wasn't just somebody who had been part of the magic of those few days in Zermatt. "Thank God,' she thought. "I'm too old for a holiday romance. She was woken the next morning by the sound of the newspaper being pushed through the letter-box. Seven o'clock. Time for a cup of tea and a read of the paper in bed. "I'll wait until the rush hour is over before I head off up north," she thought. She picked up the copy of the Daily News and went into the kitchen. Immediately, she turned to her article on page five. The headline over a full-page article screamed WAS HE PUSHED OR DID HE FALL? Oh no!" she cried. That wasn't what she'd written. What the hell had Kevin done? She sat down and, with growing anger, read the whole article. Instead of her gentle story of tragic love, the article had become a murder mystery, with Grandma Agatha seen as the jealous rejected wife At first, Clare couldn't believe it. She'd told Kevin not to change anything, and even if he personally hadn't re-written it, he was still the editor, still the one in charge with the final say. He could have stopped it if hed wanted Then the doubts began. Had she known deep down that he would do something like this, and had she chosen to ignore those feelings? She'd written the article and although a lot of the words had been cut or changed, she was still the guilty one. She should never have let herself be pushed into writing it. The article, as it had come out, was just another example of how low the Daily News had sunk and how low she'd sunk too. She picked up the phone, pressed Kevin's numbers with hatred, and waited. As soon as he answered, she said, 'You're a complete bastard, Kevin. I resign.' And put the phone down hard. Clare walked around the house trying to work things out in her mind. She found a packet of cigarettes in the sitting room that someone must have left and without thinking lit one. A couple of puffs and she put it out in disgust Should she ring Andrew or her mother and warn them about the article? No, perhaps better to explain it all face to face. Oh God, she could see the hurt look on her mother's face now Probably Kevin with The phone rang, but she ignored it. some smooth excuse. She switched off her mobile in case he tried that number, and went upstairs to have a shower. The hot water poured over her, but it didn't wash away the anger she felt towards Kevin, the newspaper and herself Shed been a blind fool, trying to pretend that she still had control over her work. But her kind of journalism had gone, big business had taken over and she was glad she was out of it glad not to be employed by those bastards any more!
The drive up to her mother's gave her some thinking time. She thought about her future and the need for her to get control again over her professional life, but most of all she thought about her The nearer she got to the Lake the more nervous she became about facing them She took a deep breath as she let herself into the house Her mother and Andrew were watching TV. Oh Clare," said her mother as soon as she saw her. 'How could you?' And her eyes filled with tears Clare sat down and put her arms round her mother, 'I'm sorry, M

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แคลร์ซ้ายเซอร์แมทในรุ่ง สถานีรถไฟ เธอไม่สามารถช่วยมองดูถ้า Bruno มี แต่เขาไม่ได้ เป็นรถไฟช้าลงไปหุบเขาทัช เธอดู Matterhorn เป็นครั้งสุดท้าย เธอรู้สึกใกล้กับน้ำตามันหายไปจากสายตา บ้านเดินทางไม่ถูกเงียบ ทุกอย่างไปอย่างราบรื่น และที่สนามบินฮีทโธรว์ที่เธอดูเป็นร่างกายของคุณปู่ของเธอถูกย้ายไปยังรถพระศพเดินทางเหนือ ช่างภาพของ Kevin มีอยู่การ จับทั้งหมดในภาพยนตร์ เธอขอที่ปู่ของเธอกำลังจะถูกฝังในเขตทะเลสาบข้างยาย Agatha จริง ๆ เขาควรได้รับฝังในเซอร์มัต บ้านจริง "ยายได้พักนี้เธอ เธอคิด "เขาจะกลับมากับเธอหลังจากเวลานี้ เมื่อเธอได้กลับไปบ้านของเธอ เธอเดินรอบ สัมผัสสิ่งต่าง ๆ ที่คุ้นเคย และพยายามรู้สึกเหมือนกลับบ้าน แต่เธอรู้สึกแบน โทรศัพท์รัง แต่มันเป็นแอนดรูเท่านั้นตรวจสอบว่า ทุกอย่างมีไปตกลง เธอทำหนึ่ง หรือสองอื่น ๆ โทรศัพท์เพื่อน และติดกับข่าวของพวกเขา แล้ว เธอรังบรูโน ก็ถูกหยิบขึ้นมาด้านบนทันที "ที่ไม่ด่วน หัวเราะแคลร์ ' คุณนั่งอยู่มีรอให้แหวนไม่มี มีเพียงที่เสียงคุณ Clare was happy to hear his warm, friendly voice, but it was odd talking to him on the phone. It's more difficult talking on the phone, Bruno said. can t see you. just said Clare laughed. "You've done it again You've exactly what I was thinking! You're incredible! Thank you.' They talked for a little longer without really saying very much, but it didn't matter. The unspoken bits were the most important there was definitely a current of excitement on the line. After Clare had put the phone down, she felt better. It was clear that Bruno was important to her, he wasn't just somebody who had been part of the magic of those few days in Zermatt. "Thank God,' she thought. "I'm too old for a holiday romance. She was woken the next morning by the sound of the newspaper being pushed through the letter-box. Seven o'clock. Time for a cup of tea and a read of the paper in bed. "I'll wait until the rush hour is over before I head off up north," she thought. She picked up the copy of the Daily News and went into the kitchen. Immediately, she turned to her article on page five. The headline over a full-page article screamed WAS HE PUSHED OR DID HE FALL? Oh no!" she cried. That wasn't what she'd written. What the hell had Kevin done? She sat down and, with growing anger, read the whole article. Instead of her gentle story of tragic love, the article had become a murder mystery, with Grandma Agatha seen as the jealous rejected wife At first, Clare couldn't believe it. She'd told Kevin not to change anything, and even if he personally hadn't re-written it, he was still the editor, still the one in charge with the final say. He could have stopped it if hed wanted Then the doubts began. Had she known deep down that he would do something like this, and had she chosen to ignore those feelings? She'd written the article and although a lot of the words had been cut or changed, she was still the guilty one. She should never have let herself be pushed into writing it. The article, as it had come out, was just another example of how low the Daily News had sunk and how low she'd sunk too. She picked up the phone, pressed Kevin's numbers with hatred, and waited. As soon as he answered, she said, 'You're a complete bastard, Kevin. I resign.' And put the phone down hard. Clare walked around the house trying to work things out in her mind. She found a packet of cigarettes in the sitting room that someone must have left and without thinking lit one. A couple of puffs and she put it out in disgust Should she ring Andrew or her mother and warn them about the article? No, perhaps better to explain it all face to face. Oh God, she could see the hurt look on her mother's face now Probably Kevin with The phone rang, but she ignored it. some smooth excuse. She switched off her mobile in case he tried that number, and went upstairs to have a shower. The hot water poured over her, but it didn't wash away the anger she felt towards Kevin, the newspaper and herself Shed been a blind fool, trying to pretend that she still had control over her work. But her kind of journalism had gone, big business had taken over and she was glad she was out of it glad not to be employed by those bastards any more!ไดรฟ์ได้ถึงแม่ของเธอให้เธอบางครั้งคิด เธอคิดในอนาคตของเธอและความต้องการของเธอมาควบคุมชีวิตมืออาชีพอีกครั้ง แต่ส่วนใหญ่ทั้งหมดที่เธอคิดเธอไปช้อปปิ้งได้ทะเลสาบยิ่งประสาทเธอเป็นเกี่ยวกับหันให้เธอเอาหายใจลึก ๆ เธอปล่อยให้ตัวเองเป็นบ้านแม่ของเธอและแอนดรูได้ดูทีวี โอ้ แคลร์, "กล่าวว่า แม่ของเธอทันทีที่เธอเห็นเธอ 'วิธีสามารถคุณ' และดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยน้ำตาแคลร์นั่งลง และใส่แขนรอบแม่, ' ขอ M

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แคลร์ที่เหลือ Zermatt เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สถานีรถไฟเธอไม่สามารถช่วยให้มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าบรูโน่ก็มี แต่เขาไม่ได้ ขณะที่รถไฟไปช้าลงหุบเขา Tasch เธอมองที่ Matterhorn เป็นครั้งสุดท้าย เธอรู้สึกใกล้กับน้ำตาที่มันหายไปจากสายตา บ้านเดินทางเป็นที่เงียบสงบ ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นและที่สนามบินฮีทโทรว์เธอดูเป็นร่างกายของคุณปู่ของเธอถูกย้ายไปยังรถงานศพสำหรับทวีปเดินทาง ช่างภาพของเควินอยู่ที่นั่นเพื่อจับมันทั้งหมดบนแผ่นฟิล์ม เธอรู้สึกเสียใจที่คุณปู่ของเธอกำลังจะถูกฝังอยู่ใน Lake District ข้างยายอกาธาค; จริงๆเขาควรจะได้รับการฝังในเซอร์แมท, บ้านที่แท้จริงของเขา "คุณยายมีความปรารถนาของเธอหลังจากทั้งหมด" เธอคิดว่า "เขากลับมาของเธอหลังจากที่ทุกเวลานี้เมื่อเธอได้กลับไปที่บ้านของเธอเธอเดินไปรอบ ๆ สัมผัสสิ่งที่คุ้นเคยต่างๆและพยายามที่จะรู้สึกว่ากลับมาที่บ้าน. แต่เธอรู้สึกแบน. โทรศัพท์ดัง แต่มันก็เป็นเพียงการตรวจสอบแอนดรู ทุกอย่างที่ได้ไปตกลง. เธอทำอย่างใดอย่างหนึ่งหรือสองสายโทรศัพท์อื่น ๆ ให้กับเพื่อนและจมอยู่กับข่าวของพวกเขา. จากนั้นเธอก็ดังขึ้นบรูโน่. มันถูกหยิบขึ้นมาที่ปลายอีกเกือบจะในทันที. "นั่นได้อย่างรวดเร็ว" หัวเราะแคลร์. ถูก คุณนั่งอยู่ที่นั่นรอให้แหวนไม่ฉันเป็นเพียงเกี่ยวกับแหวนที่คุณ.
แคลร์ก็มีความสุขที่จะได้ยินอบอุ่นเสียงที่เป็นมิตรของเขา แต่มันก็แปลกคุยกับเขาทางโทรศัพท์. มันเป็นเรื่องยากมากที่พูดคุยทางโทรศัพท์, บรูโน่กล่าวว่า . ทีจะได้เห็นคุณ. เพียงแค่กล่าวว่าแคลร์หัวเราะ. "คุณได้ทำมันอีกครั้งคุณได้สิ่งที่ผมคิด! คุณอย่างไม่น่าเชื่อ! ขอขอบคุณ.' พวกเขาพูดคุยกันเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกต่อไปโดยไม่ได้จริงๆพูดมาก แต่มันไม่สำคัญ บิตไม่ได้พูดเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดมีแน่นอนในปัจจุบันของความตื่นเต้นบนเส้น หลังจากที่แคลร์ได้วางโทรศัพท์ลงเธอรู้สึกดีขึ้น มันเป็นที่ชัดเจนว่าบรูโน่เป็นสิ่งสำคัญที่เธอเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่คนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของความมหัศจรรย์ของไม่กี่วันผู้ที่อยู่ในเมือง Zermatt "ขอบคุณพระเจ้า" เธอคิดว่า. "ฉันแก่เกินไปสำหรับความโรแมนติกวันหยุด เธอเป็นคนที่ตื่นเช้าวันรุ่งขึ้นด้วยเสียงของหนังสือพิมพ์ที่ถูกผลักดันให้ผ่านตัวอักษรกล่อง เจ็ดนาฬิกา. เวลาสำหรับถ้วยชาและอ่านของกระดาษในเตียงได้ "ฉันจะรอจนกว่าชั่วโมงเร่งด่วนที่มีมากกว่าก่อนที่จะมุ่งหน้าไปขึ้นไปทางเหนือ" เธอคิดว่า เธอหยิบขึ้นมาสำเนาของข่าวประจำวันและเดินเข้าไปในห้องครัว ทันทีที่เธอหันไปบทความของเธอบนหน้าห้า พาดหัวกว่าบทความเต็มหน้ากรีดร้องเขาผลักหรือเขาไม่ตก? โอ้ไม่! "เธอร้องไห้. นั่นคือสิ่งที่เธอไม่เคยเขียน. ห่ามีเควินทำ? เธอนั่งลงและด้วยความโกรธเติบโตอ่านบทความทั้งหมด. แทนของเรื่องที่อ่อนโยนของเธอความรักที่น่าเศร้าบทความได้ กลายเป็นฆาตกรรมลึกลับกับคุณยายอกาธาคมองว่าเป็นภรรยาปฏิเสธอิจฉาตอนแรก, แคลร์ไม่สามารถเชื่อว่า. เธอบอกว่าเควินจะไม่เปลี่ยนอะไรและแม้ว่าเขาเองก็ไม่ได้เขียนใหม่นั้นเขาก็ยังคง บรรณาธิการ, ยังคงเป็นหนึ่งในค่าใช้จ่ายที่มีสุดท้ายกล่าวว่า. เขาจะได้หยุดมันถ้าเห็ดต้องการแล้วข้อสงสัยที่จะเริ่มต้น. ได้เธอเป็นที่รู้จักกันลึกลงไปว่าเขาจะทำอะไรเช่นนี้และมีเธอเลือกที่จะไม่สนใจความรู้สึกเหล่านั้นหรือไม่เธอ d เขียนบทความและแม้ว่าจำนวนมากของคำที่ได้รับการตัดหรือเปลี่ยนแปลงเธอก็ยังคงเป็นความผิดหนึ่ง. เธอไม่ควรจะปล่อยให้ตัวเองได้รับการผลักดันเข้าสู่การเขียน. บทความเหมือนที่มันเคยออกมาเป็นเพียงตัวอย่างของผู้อื่น วิธีการที่ต่ำข่าวประจำวันจมและวิธีการที่ต่ำที่เธอจมเกินไป. เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดตัวเลขของเควินด้วยความเกลียดชังและรอคอย ทันทีที่เขาตอบเธอกล่าวว่า 'คุณเป็นลูกครึ่งสมบูรณ์เควิน ผมลาออก. และวางโทรศัพท์ลงอย่างหนัก แคลร์เดินไปรอบ ๆ บ้านพยายามที่จะทำงานสิ่งที่ออกในใจของเธอ เธอก็พบว่าแพ็คเก็ตของการสูบบุหรี่ในห้องนั่งเล่นที่มีคนต้องมีซ้ายและไฟโดยไม่ต้องคิดหนึ่ง คู่ของพัฟและเธอนำมันออกมาด้วยความขยะแขยงเธอควรแหวนแอนดรูหรือแม่ของเธอและเตือนพวกเขาเกี่ยวกับบทความหรือไม่ ไม่อาจจะดีกว่าที่จะอธิบายได้เผชิญกับใบหน้า โอ้พระเจ้าเธอจะได้เห็นรูปลักษณ์ความเจ็บปวดบนใบหน้าของแม่ของเธอตอนนี้น่าจะเป็นเควินกับโทรศัพท์ดังขึ้น แต่เธอไม่สนใจมัน บางข้อแก้ตัวได้อย่างราบรื่น เธอปิดโทรศัพท์มือถือของเธอในกรณีที่เขาพยายามตัวเลขที่และไปชั้นบนมีห้องอาบน้ำ น้ำร้อนราดเธอ แต่มันก็ไม่ได้ล้างออกไปด้วยความโกรธที่เธอรู้สึกต่อเควิน, หนังสือพิมพ์และตัวเองหลั่งได้เป็นคนโง่ตาบอดพยายามที่จะแกล้งทำเป็นว่าเธอยังคงไม่สามารถควบคุมการทำงานของเธอ แต่ชนิดของหนังสือพิมพ์ของเธอได้หายไป, ธุรกิจขนาดใหญ่ได้นำตัวไปและเธอก็ดีใจที่เธอก็ออกมาจากมันดีใจไม่ได้ที่จะได้รับการว่าจ้างจากผู้ไอ้ใด ๆ เพิ่มเติม!
ไดรฟ์ถึงแม่ของเธอทำให้เธอเวลาคิดบางอย่าง เธอคิดเกี่ยวกับอนาคตของเธอและความจำเป็นสำหรับเธอที่จะได้รับการควบคุมอีกครั้งในช่วงชีวิตการทำงานของเธอ แต่ส่วนมากของทุกอย่างที่เธอคิดว่าเกี่ยวกับเธอใกล้เธอมาถึงทะเลสาบประสาทมากขึ้นเธอก็กลายเป็นเกี่ยวกับพวกเขาเผชิญเธอเอาหายใจลึก ๆ ขณะที่เธอให้ ตัวเองเข้าไปในบ้านแม่และแอนดรูของเธอถูกดูทีวี โอ้แคลร์ "แม่ของเธอกล่าวว่าทันทีที่เธอเห็นเธอ. วิธีการได้คุณ? และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแคลร์นั่งลงและวางแขนของเธอรอบแม่ของเธอ 'ฉันขอโทษ M