Spooky TexasOh, you hear the storie

Spooky TexasOh, you hear the stories about how dangerous Ouija boards are, but hey—it’s just a game. Mary waited until midnight to begin our little game, and the four of us—Sarah, Jessie, me, and, Mary, started by asking all kinds of silly questions.

It was a strange-looking board, covered with letters and symbols. There was a plastic pointer that was supposed to move across the board at the behest of the spirits. The instructions called it a planchette.

Around one thirty in the morning, the planchette suddenly froze in Mary’s hand. It wouldn’t move, no matter how much we pushed and pulled.

Mary turned her frightened blue eyes toward me. “I’m not doing it,” she said, lifting her hands. I grabbed the planchette myself and tried to push it around, but it was fixed to the board.

Suddenly, a kind of electric shock buzzed through my fingers. I gasped and tried to pull my fingers from the planchette, but they were stuck. Mary and Jessie both tried to pull my fingers away, nothing helped. The other girls stared with wide, round eyes, as the planchette came alive under my fingers—which were still fixed to its surface—and began to move.

“Help.” The words spelled out under my hand. “Help me. Help me.”

The planchette kept moving back and forth between the h – e – l – p continuously, until Sarah cried out: “Who are you?”

“Amber.” The board spelled. “My name is Amber. I am eight years old.”

“What’s wrong?” Mary asked. Her face was so white all the freckles stood out like darkened age spots.

“Water. Danger. Help. Scared.” The words spelled out as fast as my hand could move.

“Call 9-1-1,” Mary cried suddenly. “Quick. Amber is in danger.”

By this time, Sarah was gasping into the phone. Then she hung up the phone. “They wouldn’t listen to me,” she told us, almost in tears.

At that instant, my hand was suddenly free from the planchette.

“She’s gone,” I gasped,

“See if you can contact her again,” Mary said urgently. “We need to know if she’s okay!”

I picked up the plastic planchette again. “Amber, are you there?” I asked softly, afraid of what might happen.

After a long pause, it moved slowly across the board and spelled out the words: “Too late.” And after another long pause. “Water. Flood. Drowned. Mobile. Alabama.” The planchette stopped.
I knew that Amber was gone.

None of us got much sleep that night. In the morning, we rushed through breakfast and then looked up the Alabama news on the Internet. None of us were surprised to read that there had been flash floods the night before. I read the names of those who had died in the flood. One of the victims was an eight-year-old girl named Amber.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

TexasOh เหมือนผี คุณได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับกระดานผีถ้วยแก้วว่าอันตรายมี แต่เฮ้ — มันเป็นเพียงเกม แมรี่รอจนเที่ยงคืนเริ่มต้นเกมของเราเล็กน้อย และ 4 ของเรา — ซาราห์ เจสซี่ ฉัน และ แมรี่ เริ่มต้น โดยถามคำถามโง่ทุกชนิด ก็มองแปลกกระดาน ปกคลุมไป ด้วยตัวอักษรและสัญลักษณ์ มีตัวชี้พลาสติกที่ถูกควรจะย้ายข้ามคณะที่ behest ของอาน คำแนะนำที่เรียกว่า planchette เป็นประมาณสามสิบหนึ่งในตอนเช้า planchette จู่ ๆ froze ในมือของแมรี่ มันจะไม่ย้าย ไม่เท่าใดเราผลัก และดึงกัน แมรี่เปิดตาของเธอสีฟ้ากลัวต่อฉัน "ฉันไม่ทำเรื่อง เธอกล่าว ยกมือของเธอ ฉันคว้า planchette ตัวเอง และพยายามผลักดันรอบ แต่กำหนดให้คณะกรรมการ ทันใดนั้น ชนิดของช็อก buzzed ผ่านนิ้วมือ ฉัน gasped และพยายามที่จะดึงนิ้วมือจากการ planchette แต่พวกเขาถูกติดอยู่ แมรี่และเจสซีทั้งพยายามดึงนิ้วมือของฉันไป ไม่มีอะไรช่วย หญิงอื่นจ้องไปกับไวด์ รอบตา เป็น planchette มามีชีวิตอยู่ภายใต้นิ้ว — ซึ่งยังคงถูกถาวรกับพื้นผิวของตัว และเริ่มที่จะย้าย "ช่วยด้วย" คำสะกดออกภายใต้มือของฉัน "ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย" Planchette ที่เก็บย้ายไปมาระหว่าง h – e – l – p อย่างต่อเนื่อง จนทูลซาราห์: "คุณเป็นใคร" "แอมเบอร์" คณะกรรมการสะกด "ชื่อของฉันคือ แอมเบอร์ ฉันแปดปี" คืออะไรผิด" แมรี่ถาม ใบหน้าของเธอเป็นสีขาวดังนั้นทั้งหมดกระยืนออกเช่นจุดอายุภาพที่มืดลง "น้ำ อันตราย วิธีใช้ กลัว" คำสะกดออกมาเป็นอย่างที่มือสามารถย้าย "เรียก 9-1-1 แมรีร้องเรียกทันที "ด่วน เหลืองตกอยู่ในอันตราย"โดยเวลานี้ ซาราห์ถูก gasping ลงในโทรศัพท์ แล้ว เธอแขวนโทรศัพท์ "พวกเขาจะไม่ฟังฉัน เธอบอกเรา เกือบในน้ำตา ในการโต้ตอบแบบทันที มือได้ทันทีฟรีจาก planchette ฉัน "เธอได้หายไป gasped"ดูถ้าคุณสามารถติดต่อเธออีก แมรี่กล่าวอย่างเร่งด่วน "เราต้องรู้ถ้าเธอเป็นไร" ฉันเลือกค่า planchette พลาสติกอีกด้วย "แอมเบอร์ มีคุณ" ผมถามเบา ๆ กลัวสิ่งที่อาจเกิดขึ้น หลังจากหยุดยาว มันย้ายช้ามนุษย์ และสะกดออกคำ: "สายเกินไป" และหลังจากที่อื่นลองหยุด "น้ำ น้ำท่วม จม มือถือ อลาบามา" Planchette จะหยุดทำงาน รู้ว่า แอมเบอร์หายไป ไม่มีเรามีมากนอนคืนนั้น ในตอนเช้า เราวิ่งผ่านอาหารเช้า และหาข่าวอลาบามาบนอินเทอร์เน็ต ไม่มีเราได้ประหลาดใจอ่านว่า มีเคยน้ำท่วม flash คืน ผมอ่านชื่อของผู้ที่เสียชีวิตในน้ำท่วม หนึ่งในเหยื่อถูกสาวแปดขวบที่ชื่อแอมเบอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TexasOh ผีคุณได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีกระดานอุยเป็นอันตราย แต่เดี๋ยวก่อนมันเป็นเพียงเกม แมรี่รอจนถึงเที่ยงคืนจะเริ่มต้นเกมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราและสี่ของเรา-ซาร่าห์เจสซีฉันและแมรี่เริ่มต้นโดยขอให้ทุกชนิดของคำถามโง่ ๆ . มันเป็นคณะกรรมการแปลกมองปกคลุมไปด้วยตัวอักษรและสัญลักษณ์ มีตัวชี้พลาสติกที่ควรจะย้ายข้ามคณะกรรมการตามคำสั่งของวิญญาณเป็น คำแนะนำเรียกมันว่าผีถ้วยแก้ว. ประมาณหนึ่งในสามสิบในตอนเช้าผีถ้วยแก้วก็แช่แข็งในมือของแมรี่ มันจะไม่ย้ายไม่ว่าเท่าใดเราผลักดันและดึง. แมรี่หันดวงตาของเธอกลัวสีฟ้าที่มีต่อผม "ผมไม่ได้ทำมัน" เธอกล่าวยกมือของเธอ ผมคว้าผีถ้วยแก้วตัวเองและพยายามที่จะผลักดันมันไปรอบ ๆ แต่มันก็จับจ้องไปที่คณะกรรมการ. ทันใดนั้นชนิดของไฟฟ้าช็อต buzzed ผ่านมือของฉัน ผมอ้าปากค้างและพยายามที่จะดึงมือของฉันจากผีถ้วยแก้ว แต่พวกเขาก็ติดอยู่ แมรี่และเจสซีทั้งสองพยายามที่จะดึงมือของฉันออกไปไม่มีอะไรช่วย ผู้หญิงคนอื่น ๆ จ้องมองด้วยความกว้างรอบดวงตาเป็นผีถ้วยแก้วมามีชีวิตภายใต้นิ้วมือของฉันซึ่งได้รับการแก้ไขยังคงของพื้นผิวและเริ่มที่จะย้าย. "ความช่วยเหลือ". คำสะกดออกมาภายใต้มือของฉัน "ช่วยฉัน ช่วยฉัน ". ผีถ้วยแก้วเก็บไว้เคลื่อนย้ายไปมาระหว่างชั่วโมง - e - ลิตร - พีอย่างต่อเนื่องจนซาร่าห์ร้อง: "คุณเป็นใคร" ". อำพัน" คณะกรรมการสะกด "ชื่อของฉันคือสีเหลืองอำพัน ฉันอายุแปดขวบ. " "มีอะไรผิดหรือเปล่า?" แมรี่ถาม ใบหน้าของเธอเป็นสีขาวเพื่อให้ฝ้ากระได้ยืนอยู่ออกมาเหมือนจุดอายุมืด. "น้ำ อันตราย ช่วย กลัว. "คำสะกดออกมาเร็วที่สุดเท่าที่มือของฉันสามารถย้าย. "โทร 9-1-1" แมรี่ร้องไห้อย่างกระทันหัน "เร็ว อำพันอยู่ในอันตราย. " มาถึงตอนนี้ซาร่าห์หอบลงในโทรศัพท์ จากนั้นเธอก็วางหูโทรศัพท์ "พวกเขาจะไม่ฟังฉัน" เธอบอกเราเกือบน้ำตา. ในทันทีที่มือของฉันเป็นอิสระอย่างกระทันหันจากผีถ้วยแก้ว. "เธอหายไป" ผมอ้าปากค้าง"ดูว่าคุณสามารถติดต่อเธออีกครั้ง" แมรี่ กล่าวอย่างเร่งด่วน "เราจำเป็นต้องรู้ว่าถ้าเธอไม่เป็นไร!" ฉันหยิบผีถ้วยแก้วพลาสติกอีกครั้ง . "? อำพันที่คุณมี" ฉันถามเบา ๆ กลัวในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นหลังจากหยุดยาวก็เดินช้า ๆ ทั่วกระดานและสะกดออกมาคำว่า: ". สายเกินไป" และหลังจากที่อื่นหยุดยาว "น้ำ น้ำท่วม จมน้ำตาย โทรศัพท์มือถือ อลาบามา. "ผีถ้วยแก้วหยุด. ฉันรู้ว่าแอมเบอร์ก็หายไป. พวกเราไม่มีใครได้รับการนอนหลับมากในคืนนั้น ในตอนเช้าเราวิ่งผ่านอาหารเช้าแล้วเงยหน้าขึ้นมองแอละแบมาข่าวบนอินเทอร์เน็ต พวกเราไม่มีใครประหลาดใจที่จะอ่านว่ามีแฟลชน้ำท่วมเมื่อคืนก่อน ผมอ่านชื่อของผู้ที่เสียชีวิตในน้ำท่วม หนึ่งในเหยื่อเป็นหญิงสาวแปดปีชื่อแอมเบอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผี texasoh ได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับวิธีการที่กระดานผีถ้วยแก้ว อันตราย แต่นี่มันก็แค่เกม แมรี่รอจนถึงเที่ยงคืนเพื่อเริ่มเกมเล็ก ๆน้อย ๆของเรา และเราสี่ซาร่า เจสซี่ ฉัน และ แมรี่ เริ่มด้วยการถามทุกประเภทของคำถามโง่ ๆ

มันแปลกๆ ดูบอร์ด ปกคลุมด้วยตัวอักษรและสัญลักษณ์มีชี้พลาสติกที่ควรจะย้ายข้ามกระดานตามโองการของวิญญาณ คําแนะนําเรียกว่ากระดาน

รอบบ่ายโมงครึ่ง ตอนเช้า กระดานก็ค้างในมือของแมรี่ มันไม่ขยับ ไม่ว่าเราจะผลักและดึง

แมรี่ ทำให้เธอตกใจ ดวงตาสีน้ำเงินมาให้ฉัน " ไม่ฉันไม่ทำ " เธอกล่าว ยก มือของเธอฉันคว้ากระดานตัวเอง และพยายามที่จะผลักดันมัน แต่มันคือการแก้ไขบอร์ด

ก็เหมือนไฟฟ้าช็อตพึมพำผ่านนิ้วมือของฉัน ฉันอ้าปากค้างและพยายามจะดึงมือออกจากกระดาน แต่ก็ยังติดอยู่ แมรี่และเจสซี่ ทั้งคู่พยายามจะดึงมือของฉันไป ไม่มีอะไรช่วยได้ สาวๆจ้องกับดวงตากลมกว้างเป็นกระดานมามีชีวิตอยู่ภายใต้นิ้วมือของฉันซึ่งยังแก้ไขพื้นผิวของมันและเริ่มที่จะย้าย

" ช่วย " คำที่สะกดออกมาในมือของฉัน " ช่วยฉันด้วย ช่วยผมด้วยครับ "

กระดานเก็บย้ายไปมาระหว่าง H e l p –––อย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งซาร่าร้องออกมาว่า " นายเป็นใคร ? "

" อำพัน " กระดานสะกด " ฉันชื่อ แอมเบอร์ ผมแปดขวบ "

" เกิดอะไรขึ้น ?" แมรี่ถาม หน้าของเธอซีดทั้งหมดยืนออกเช่นมืดไป ฝ้า กระ จุดอายุ

" น้ำ อันตราย ช่วย กลัว . . . " คำที่สะกดออกเร็วที่สุดเท่าที่มือจะย้าย

" เรียก 9-1-1 " แมรี่ร้องทันที " ด่วน แอมเบอร์กำลังอยู่ในอันตราย "

เวลานี้ ซาร่าก็หอบลงในโทรศัพท์มือถือ แล้วเธอก็วางสาย " พวกเขาไม่ฟังผม " เธอบอกเราเกือบในน้ำตา

ตอนนั้น มือฉันก็หลุดจากกระดาน

" หายไป " ฉันอ้าปากค้าง

" , ดูว่าคุณสามารถติดต่อเธออีกครั้ง " แมรี่พูดอย่างเร่งด่วน " เราต้องการที่จะรู้ว่าถ้าเธอโอเค "

ฉันหยิบกระดานพลาสติกอีก " แอมเบอร์ เธออยู่ตรงนั้นรึเปล่า " ฉันถามเบาๆ กลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น

หลังจากที่หยุดยาวก็ย้ายช้าทั่วกระดานและสะกดออกคําว่า " สายเกินไป" และหลังจากหยุดยาวอีก . " น้ำ น้ำท่วม จมน้ำ มือถือ อลาบาม่า " กระดานหยุด
ผมรู้ว่าแอมเบอร์หายไป

ไม่มีใครมีมากนอนคืนนั้น ในตอนเช้า เราวิ่งผ่านอาหารเช้า แล้วเงยหน้าขึ้นมอง Alabama ข่าวบนอินเทอร์เน็ต ไม่มีใครแปลกใจที่อ่านมีแฟลชท่วมเมื่อคืนก่อนผมอ่านชื่อของผู้ที่เสียชีวิตในน้ำท่วม หนึ่งในเหยื่อที่เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 8 ขวบชื่อแอมเบอร์