Other researchers previously invest

Other researchers previously investigated different approaches
to estimate weight of pigs using image analysis. Brandl and
Jorgensen (1996) used spline functions to express the relationship
between the body area of the pig measured by image analysis and
the live weight of the pig. Marchant et al. (1999) developed automated
algorithms that could find the plan view outline of pigs in
a normal housing situation, measure major body components
and predict the weight of the group of pigs at 34 kg with standard
errors of 7.3% while using manual weighing to calibrate the system.
Schofield et al. (1999) developed prototype imaging systems
to record the weight-related areas of pigs by fitting linear regression
coefficients. Furthermore, they could log the growth rates of
three groups of pigs of three genetic strains to within 5%.
Whittemore and Schofield (2000) examined the value of the estimation
of size and shape for animal description in relation to nutrient
use in breeding sows and growing pigs. Craig and Schinkel
(2001) proposed a mixed effects model1 to estimate pig weight.
White et al. (2004) used a VIA system to continuously collect size
and shape data of a total of 116 pigs from 25 to 115 kg of weight
for three types of pigs and could classify these groups in 64–83%
of observations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ตรวจสอบวิธีอื่นการประเมินน้ำหนักของสุกรที่ใช้วิเคราะห์ภาพ Brandl และฟังก์ชันเหมือนจอร์เจนเซน (1996) ใช้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างร่างกาย ของหมูวัด โดยการวิเคราะห์ภาพ และน้ำหนักสดของหมู Marchant et al. (1999) พัฒนาขึ้นโดยอัตโนมัติอัลกอริทึมที่พบแผนการดูเค้าร่างของสุกรในสถานการณ์ที่อยู่อาศัยปกติ ส่วนประกอบของร่างกายที่สำคัญวัดและทำนายน้ำหนักของกลุ่มสุกรที่มาตรฐาน 34 กก.ข้อผิดพลาดของ 7.3% ในขณะที่ใช้การชั่งน้ำหนักด้วยตนเองระบบการSchofield et al. (1999) พัฒนาต้นแบบระบบภาพเมื่อต้องการบันทึกพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักของสุกรด้วยการถดถอยเชิงเส้นค่าสัมประสิทธิ์การ นอกจากนี้ พวกเขาสามารถล็อกอัตราการขยายตัวของสามกลุ่มสุกร 3 พันธุกรรมสายพันธุ์ไปภายใน 5%Whittemore และ Schofield (2000) ตรวจสอบค่าของการประเมินขนาดและรูปร่างสำหรับสัตว์อธิบายเกี่ยวกับสารอาหารใช้ในการเพาะพันธุ์ sows และสุกรเจริญเติบโต เคร็กและ Schinkel(2001) เสนอ model1 ผสมผลประเมินน้ำหนักหมูสีขาวและ al. (2004) ใช้ระบบเวียเก็บขนาดอย่างต่อเนื่องและรูปร่างของสุกร 116 จาก 25 ถึง 115 กิโลกรัมของน้ำหนักทั้งหมดสำหรับสุกรสามชนิด และสามารถแบ่งประเภทกลุ่มเหล่านี้ใน 64-83%สังเกต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจัยอื่น ๆ ก่อนหน้านี้การตรวจสอบวิธีการที่แตกต่างกัน
ในการประเมินน้ำหนักของหมูโดยใช้การวิเคราะห์ภาพ Brandl และ
เซ่น (1996) ใช้ฟังก์ชั่นเส้นโค้งในการแสดงความสัมพันธ์
ระหว่างพื้นที่ร่างกายของสุกรวัดโดยการวิเคราะห์ภาพและ
น้ำหนักสดของหมู ชานท์และคณะ (1999) ได้รับการพัฒนาโดยอัตโนมัติ
ขั้นตอนวิธีการที่จะหามุมมองเค้าร่างแผนของสุกรใน
สถานการณ์ที่อยู่อาศัยปกติวัดส่วนประกอบของร่างกายที่สำคัญ
และคาดการณ์น้ำหนักของกลุ่มของสุกรที่ 34 กก. ที่มีมาตรฐาน
ข้อผิดพลาด 7.3% ในขณะที่ใช้คู่มือการชั่งน้ำหนักในการสอบเทียบ ระบบ.
กอและคณะ (1999) การพัฒนาระบบการถ่ายภาพต้นแบบ
ในการบันทึกพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนักสุกรโดยการปรับการถดถอยเชิงเส้น
ค่าสัมประสิทธิ์ นอกจากนี้พวกเขาสามารถเข้าสู่ระบบอัตราการเจริญเติบโตของ
สามกลุ่มของหมูสามสายพันธุ์ทางพันธุกรรมภายใน 5%.
Whittemore และกอ (2000) การตรวจสอบค่าของการประมาณค่า
ของขนาดและรูปร่างสำหรับรายละเอียดของสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับสารอาหารที่
ใช้ในการปรับปรุงพันธุ์สุกรและ การเจริญเติบโตของสุกร เครกและ Schinkel
(2001) ได้เสนอผลกระทบผสม model1 ในการประเมินน้ำหนักหมู.
สีขาวและคณะ (2004) ที่ใช้ระบบ VIA อย่างต่อเนื่องเก็บขนาด
และรูปร่างของข้อมูลทั้งหมดจาก 116 หมู 25-115 กิโลกรัมของน้ำหนัก
สำหรับสามประเภทของหมูและสามารถจำแนกกลุ่มเหล่านี้ใน 64-83%
ของการสังเกต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยอื่น ๆก่อนหน้านี้ได้วิธีที่แตกต่างกันเพื่อประมาณน้ำหนักของสุกร
โดยใช้การวิเคราะห์ภาพ และ brandl
ยอร์เกนเซ่น ( 1996 ) ใช้ฟังก์ชันเส้นโค้งแสดงความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่
ร่างกายของหมูวัดโดยการวิเคราะห์ภาพ
น้ำหนักมีชีวิตของสุกร มาร์แชนท์ et al . ( 1999 ) ที่พัฒนาโดยอัตโนมัติ
ขั้นตอนวิธีที่สามารถหาดูแผนเค้าร่างของสุกรใน
สถานการณ์ที่อยู่อาศัยปกติ วัดส่วนประกอบของร่างกายหลัก
และทำนายน้ำหนักของกลุ่มของสุกรที่ 34 กิโลกรัม ด้วยข้อผิดพลาดมาตรฐาน
ของ 7.3 % ในขณะที่ใช้ชั่งเพื่อปรับระบบด้วยตนเอง .
สโกฟิลด์ et al . ( 2542 ) พัฒนาระบบภาพต้นแบบ
บันทึกน้ำหนักพื้นที่ที่เกี่ยวข้องของสุกรโดยการปรับค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยเชิงเส้น
. นอกจากนี้ พวกเขาสามารถบันทึกอัตราการเติบโต
สามกลุ่มของสุกร 3 สายพันธุ์ทางพันธุกรรมภายใน 5 %
วิธมอร์สโกฟิลด์ ( 2000 ) และตรวจสอบค่าของประมาณ
ขนาดและรูปร่างสำหรับรายละเอียดของสัตว์ในความสัมพันธ์กับสารอาหารที่ใช้ในการเพาะพันธุ์และปลูก
แม่พันธุ์สุกร เครกกับ Schinkel
( 2001 ) เสนอผลการประเมินน้ำหนักหมูผสม model1 .
สีขาว et al . ( 2004 ) ใช้ผ่านระบบอย่างต่อเนื่องเพื่อเก็บขนาด
และรูปร่างของข้อมูลทั้งหมด 116 หมู 25 จาก 115 กิโล
3 ชนิดของสุกรและสามารถจำแนกกลุ่มเหล่านี้ใน 64 – 83 %
ของการสังเกต