Second, links with ICSOs can in fac

Second, links with ICSOs can in fact be one of the means by which international unions relate their first- and third-world memberships (and potential memberships) as campaigns aimed at customers and governments in the richer countries to react to bad working conditions in developing economies are starting to build relationships between these two different kinds of society.
Third, while collective bargaining is the form of action preferred by unions, it can be very difficult to construct at the transnational level. Other forms of action, such as those pioneered by ICSOs, can therefore be used as important steps towards its construction. In turn, if bargaining relationships can be constructed, they can also be used to advance the causes of other campaigns.
Clearly, these kinds of activity, whether they involve campaigns alongside ICSOs or just trying to shame TNCs in relation to their own proclaimed CSR strategies, are not the same as collective bargaining. They are, as the idea of the “power of the powerless” shows, expressions of weakness in terms of power relations. We see this very clearly in the continuing debate over international framework agreements (IFAs) and corporate codes of conduct (see Papadakis, 2008, especially Gallin, 2008). IFAs have been the main expression of moves towards true transnational collective bargaining, usually across countries with similar levels of labour market and institutional development. Codes of conduct are an aspect of CSR, controlled entirely by managements and with no union involvement. Increasingly firms are showing a preference for the latter, which marks a step away from the establishment of international labour rights or labour citizenship, towards a new kind of paternalism. The trend is encouraged by the free-trade bias of the World Trade Organization and, in recent years, the European Court: while these are suspicious of formal trans-corporate agreements, they can say nothing about firms’ unilateral declaration of policy preferences (Bercusson, 2008).
Within the advanced countries where industrial relations institutions today are strong, campaigning for labour rights through moral appeals to employers and general public and through links with social cause organizations was characteristic of early years of trade union weakness. Real success was achieved by organized labour when it was able to move beyond such action to mustering a balance of forces at the bargaining table – though we should never lose sight of the fact that capital nearly always maintains a superior power position in such confrontations. But the reality of the situation within the global economy is that labour is weak; an analogy with the early days of national unionism may not hold at every point, but many features are similar. Early unions faced a hostile alliance of political and managerial forces, as is the case in today’s global economy; workers had no citizenship rights, as is the case at the global level; workers experienced organizational and cultural difficulties in getting beyond local and district levels, as today similar obstacles inhibit transnational action.
In examining the scope for joint action with ICSOs, or exploitation of CSR, one is therefore not pointing the way to a bright and optimistic future for organized labour, or seeing early prospects for transnational bargaining. The comparison is with a situation in which labour can achieve almost nothing without these strategies. They are likely to be most effective where workers’ labour market weakness and social distress are apparent and striking, which mainly refers to the case of supply chains. ICSOs are not likely to become involved if, say, French and German unions are unable to deal with their organizational rivalries in order to bring a TNC to the bargaining table. There are also deep ambiguities in the response of public opinion if, say, a firm is playing off well paid workers in its Dutch plant against lower paid workers in its Polish one. In the supply chain one typically finds workers with different levels of living engaged on different parts of the production chain. There is little competition among groups of workers in countries with different standards of living, and even if there might be problems of inter-union cooperation along the chain, these are considerably less important than differences in labour supply, political regime and corporate strategy. In these situations the strategy of moral appeal has potentiality, not because it is so powerful, but because it is all that there is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอง เชื่อมโยงกับ ICSOs ในความเป็นจริงได้หนึ่งหมายถึงการที่สหภาพแรงงานระหว่างประเทศเกี่ยวข้องของสมาชิกก่อน และสามโลก (และเป็นสมาชิก) เป็นการส่งเสริมการมุ่งเน้นที่ลูกค้า และรัฐบาลในประเทศยิ่งขึ้นเพื่อตอบสนองกับสภาพการทำงานไม่ถูกต้องในการพัฒนาเศรษฐกิจจะเริ่มสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเหล่านี้สองชนิดที่แตกต่างกันของสังคม ที่สาม ในขณะเจรจาเป็นแบบต้องการสหภาพการดำเนินการ มันได้ยากมากที่จะสร้างในระดับข้ามชาติ ดังนั้นสามารถใช้รูปแบบอื่น ๆ ของการดำเนินการ เช่นเป็นผู้บุกเบิก โดย ICSOs เป็นขั้นตอนที่สำคัญต่อการก่อสร้าง ใช้ ถ้าสามารถสร้างความสัมพันธ์เท่านั้น พวกเขายังสามารถใช้ล่วงหน้าสาเหตุของการส่งเสริมการขายอื่น ๆ ชัดเจน กิจกรรม ต่าง ๆ เหล่านี้ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมการขายควบคู่ไปกับการ ICSOs หรือการพยายามให้อับอาย TNCs เกี่ยวกับกลยุทธ์ CSR ของตนเองที่ประกาศ ไม่เหมือนกันเป็นเจรจา พวกเขาเป็น ความคิด การแสดง "พลังงานของการใช้" นิพจน์ของความอ่อนแอในด้านความสัมพันธ์ของพลังงาน เราได้เห็นอย่างชัดเจนในการอภิปรายต่อเนื่องนานาชาติกรอบข้อตกลง (IFAs) และรหัสองค์กรจรรยาบรรณ (ดู 2008, Papadakis โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Gallin, 2008) IFAs ได้นิพจน์หลักย้ายไปทางจริงข้ามชาติเจรจา ปกติทั่วประเทศระดับคล้ายของตลาดแรงงานและการพัฒนาสถาบัน รหัสของข้อมูลด้าน CSR ควบคุม โดยทีมงานบริหารทั้งหมด และไม่มีส่วนร่วมร่วมกัน มากขึ้นบริษัทจะแสดงความสนใจทัน การก้าวก่อตั้งสิทธิแรงงานนานาชาติหรือสัญชาติแรงงาน ต่อแบบใหม่ paternalism แนวโน้มเป็นแรงกระตุ้นจากอคติฟรีค้า ของ องค์การการค้าโลก และ ใน ปี ศาลยุโรป: ขณะนี้ข้อตกลงของบริษัททรานส์เป็นที่น่าสงสัย พวกเขาสามารถพูดอะไรเกี่ยวกับประกาศของบริษัทฝ่ายนโยบายกำหนดลักษณะ (Bercusson, 2008) Within the advanced countries where industrial relations institutions today are strong, campaigning for labour rights through moral appeals to employers and general public and through links with social cause organizations was characteristic of early years of trade union weakness. Real success was achieved by organized labour when it was able to move beyond such action to mustering a balance of forces at the bargaining table – though we should never lose sight of the fact that capital nearly always maintains a superior power position in such confrontations. But the reality of the situation within the global economy is that labour is weak; an analogy with the early days of national unionism may not hold at every point, but many features are similar. Early unions faced a hostile alliance of political and managerial forces, as is the case in today’s global economy; workers had no citizenship rights, as is the case at the global level; workers experienced organizational and cultural difficulties in getting beyond local and district levels, as today similar obstacles inhibit transnational action. In examining the scope for joint action with ICSOs, or exploitation of CSR, one is therefore not pointing the way to a bright and optimistic future for organized labour, or seeing early prospects for transnational bargaining. The comparison is with a situation in which labour can achieve almost nothing without these strategies. They are likely to be most effective where workers’ labour market weakness and social distress are apparent and striking, which mainly refers to the case of supply chains. ICSOs are not likely to become involved if, say, French and German unions are unable to deal with their organizational rivalries in order to bring a TNC to the bargaining table. There are also deep ambiguities in the response of public opinion if, say, a firm is playing off well paid workers in its Dutch plant against lower paid workers in its Polish one. In the supply chain one typically finds workers with different levels of living engaged on different parts of the production chain. There is little competition among groups of workers in countries with different standards of living, and even if there might be problems of inter-union cooperation along the chain, these are considerably less important than differences in labour supply, political regime and corporate strategy. In these situations the strategy of moral appeal has potentiality, not because it is so powerful, but because it is all that there is

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองการเชื่อมโยงกับ ICSOs สามารถในความเป็นจริงจะเป็นหนึ่งในวิธีการที่สหภาพระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกครั้งแรกและครั้งที่สามโลกของพวกเขา (และสมาชิกที่มีศักยภาพ) เป็นแคมเปญที่มุ่งลูกค้าและรัฐบาลในประเทศที่ดียิ่งขึ้นเพื่อตอบสนองต่อสภาพการทำงานที่ดีในการพัฒนา เศรษฐกิจจะเริ่มต้นในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองชนิดที่แตกต่างกันของสังคม.
ประการที่สามในขณะที่การเจรจาต่อรองเป็นรูปแบบของการกระทำที่ต้องการโดยสหภาพแรงงานก็อาจเป็นเรื่องยากมากที่จะสร้างในระดับข้ามชาติ รูปแบบอื่น ๆ ของการกระทำดังกล่าวเป็นผู้ที่บุกเบิกโดย ICSOs จึงสามารถใช้เป็นขั้นตอนที่สำคัญต่อการก่อสร้าง ในทางกลับกันถ้าความสัมพันธ์ของการเจรจาต่อรองจะถูกสร้างขึ้นที่พวกเขายังสามารถนำมาใช้เพื่อความก้าวหน้าของสาเหตุของแคมเปญอื่น ๆ .
เห็นได้ชัดว่าเหล่านี้ชนิดของกิจกรรมไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับแคมเปญข้าง ICSOs หรือเพียงแค่พยายามที่จะบรรษัทข้ามชาติอับอายในความสัมพันธ์ของตัวเองประกาศกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อสังคม จะไม่ได้เช่นเดียวกับการเจรจาต่อรอง พวกเขาจะเป็นความคิดของ "พลังของอำนาจ" แสดงให้เห็นว่าการแสดงออกของความอ่อนแอในแง่ของความสัมพันธ์เชิงอำนาจ เราเห็นนี้อย่างชัดเจนในการอภิปรายอย่างต่อเนื่องในช่วงกรอบข้อตกลงระหว่างประเทศ (IFAs) และรหัสของการดำเนินการขององค์กร (ดู Papadakis 2008 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Gallin 2008) IFAs ได้รับการแสดงออกหลักของการเคลื่อนไหวไปสู่การเจรจาต่อรองที่แท้จริงข้ามชาติมักทั่วประเทศที่มีระดับใกล้เคียงกันของตลาดแรงงานและการพัฒนาสถาบัน จรรยาบรรณมีแง่มุมของความรับผิดชอบต่อสังคมที่ควบคุมโดยสิ้นเชิงบริหารและการมีส่วนร่วมของสหภาพไม่มี บริษัท เพิ่มมากขึ้นมีการแสดงการตั้งค่าสำหรับหลังซึ่งนับเป็นขั้นตอนจากสถานประกอบการของสิทธิแรงงานระหว่างประเทศหรือเป็นพลเมืองแรงงานที่มีต่อรูปแบบใหม่ของบิดา แนวโน้มได้รับการสนับสนุนโดยอคติการค้าเสรีขององค์การการค้าโลกและในปีที่ผ่านมาศาลในยุโรปในขณะที่เหล่านี้เป็นที่น่าสงสัยของข้อตกลงทรานส์ขององค์กรอย่างเป็นทางการพวกเขาสามารถพูดอะไรเกี่ยวกับ บริษัท 'ประกาศฝ่ายเดียวของการตั้งค่านโยบาย (Bercusson 2008).
ภายในประเทศสูงที่สถาบันอุตสาหกรรมความสัมพันธ์ในวันนี้มีความแข็งแรงรณรงค์เพื่อสิทธิแรงงานผ่านทางศีลธรรมที่จะดึงดูดความสนใจของนายจ้างและประชาชนทั่วไปและผ่านการเชื่อมโยงกับองค์กรทางสังคมเป็นสาเหตุลักษณะของปีแรกของความอ่อนแอของสหภาพแรงงาน ความสำเร็จที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการจัดงานเมื่อมันก็สามารถที่จะย้ายที่อยู่นอกเหนือการกระทำดังกล่าวจะชุมนุมสมดุลของแรงที่โต๊ะเจรจาต่อรองได้ - แต่เราไม่ควรสูญเสียสายตาของความจริงที่ว่าเงินทุนเกือบจะรักษาตำแหน่งของอำนาจที่เหนือกว่าในการเผชิญหน้าดังกล่าว แต่ความเป็นจริงของสถานการณ์ภายในเศรษฐกิจโลกคือการที่แรงงานอ่อนแอ; เปรียบเทียบกับวันแรกของการ unionism ชาติไม่อาจถือทุกจุด แต่คุณสมบัติหลายอย่างที่คล้ายกัน สหภาพต้นเผชิญหน้ากับพันธมิตรที่เป็นมิตรของกองกำลังทางการเมืองและการบริหารจัดการที่เป็นในกรณีที่เศรษฐกิจโลกในปัจจุบันนั้น คนงานก็ไม่มีสิทธิพลเมืองเป็นกรณีในระดับโลกนั้น คนงานที่มีประสบการณ์ความยากลำบากขององค์กรและวัฒนธรรมในการได้รับเกินกว่าระดับท้องถิ่นและระดับอำเภอในวันนี้อุปสรรคที่คล้ายกันยับยั้งการกระทำข้ามชาติ.
ในการตรวจสอบขอบเขตสำหรับการดำเนินการร่วมกับ ICSOs หรือการใช้ประโยชน์จากความรับผิดชอบต่อสังคมหนึ่งจึงไม่ได้ชี้ทางเพื่ออนาคตที่สดใสและในแง่ดี สำหรับการจัดระเบียบแรงงานหรือเห็นโอกาสในการเจรจาต่อรองก่อนข้ามชาติ คือการเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่แรงงานสามารถบรรลุอะไรเกือบจะไม่มีกลยุทธ์เหล่านี้ พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดแรงงานที่แรงงานอ่อนแอของตลาดและความทุกข์ทางสังคมที่ชัดเจนและโดดเด่นซึ่งส่วนใหญ่หมายถึงกรณีของห่วงโซ่อุปทาน ICSOs ไม่น่าจะกลายเป็นที่เกี่ยวข้องถ้าพูดสหภาพฝรั่งเศสและเยอรมันไม่สามารถที่จะรับมือกับการแข่งขันขององค์กรของพวกเขาเพื่อที่จะนำไป TNC โต๊ะเจรจาต่อรอง นอกจากนี้ยังมีความคลุมเครือลึกในการตอบสนองความคิดเห็นของประชาชนในกรณีที่กล่าวว่า บริษัท ที่จะเล่นออกคนงานเงินดีในโรงงานดัตช์ต่อต้านจ่ายที่ต่ำกว่าคนงานในโปแลนด์หนึ่ง ในห่วงโซ่อุปทานหนึ่งมักจะพบว่าแรงงานที่มีระดับที่แตกต่างของชีวิตมีส่วนร่วมในส่วนต่าง ๆ ของห่วงโซ่การผลิต มีการแข่งขันเล็ก ๆ น้อย ๆ ในกลุ่มของคนงานในประเทศที่มีมาตรฐานแตกต่างกันของที่อยู่อาศัยเป็นและแม้ว่าอาจจะมีปัญหาที่เกิดจากความร่วมมือระหว่างสหภาพตามห่วงโซ่เหล่านี้มีมากมีความสำคัญน้อยกว่าความแตกต่างในการจัดหาแรงงานระบอบการปกครองทางการเมืองและกลยุทธ์ขององค์กร ในสถานการณ์เหล่านี้กลยุทธ์ของการอุทธรณ์คุณธรรมมีศักยภาพไม่ได้เพราะมันเป็นที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้ แต่เพราะมันเป็นสิ่งที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สอง เชื่อมโยงกับ icsos สามารถในความเป็นจริงเป็นหนึ่งในวิธีที่เกี่ยวข้องกับสหภาพนานาชาติครั้งแรกของพวกเขาและโลกที่สามสมาชิก ( และสมาชิกที่มีศักยภาพ ) เป็นแคมเปญที่มุ่งลูกค้าและรัฐบาลในประเทศดีขึ้น เพื่อตอบสนองกับสภาพการทำงานที่ไม่ดีในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศเริ่มที่จะสร้างความสัมพันธ์ระหว่างสองชนิดที่แตกต่างกันเหล่านี้ของสังคม
สามในขณะที่การเจรจาต่อรองเป็นรูปแบบของการกระทำที่ต้องการ โดยสหภาพแรงงาน ได้ยากมากที่จะสร้างในระดับข้ามชาติ รูปแบบอื่น ๆของการกระทำ เช่น ผู้ที่บุกเบิกโดย icsos สามารถดังนั้นใช้เป็นขั้นตอนสำคัญต่อการก่อสร้าง ในทางกลับกัน ถ้าความสัมพันธ์หรือสามารถสร้าง พวกเขายังสามารถใช้เพื่อเลื่อนสาเหตุของแคมเปญอื่นๆ
อย่างชัดเจนเหล่านี้ชนิดของกิจกรรม ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับแคมเปญร่วมกับ icsos หรือเพียงแค่พยายามที่จะอัปยศ TNCs ในความสัมพันธ์ของตัวเองให้ CSR กลยุทธ์ ไม่เหมือนกับการต่อรอง พวกเขาจะตามความคิดของ " พลังแห่งอำนาจ " แสดงสีหน้าของความอ่อนแอในแง่ของความสัมพันธ์ทางอำนาจ .เราเห็นอย่างชัดเจนในการอภิปรายข้อตกลงกรอบระหว่างประเทศ ( ifas ) และรหัสของการปฏิบัติ ( ดู papadakis , 2008 , โดยเฉพาะอย่างยิ่ง gallin , 2008 ) ifas ได้รับหลักการแสดงออกต่อการเคลื่อนไหวจริงข้ามชาติการเจรจาต่อรองมักจะข้ามประเทศกับระดับที่คล้ายกันของตลาด แรงงานและการพัฒนาสถาบันจรรยาบรรณเป็นด้าน CSR ที่ควบคุมทั้งหมด โดยผู้บริหาร และไม่มีสหภาพแรงงานเกี่ยวข้อง มากขึ้น บริษัท จะแสดงการตั้งค่าสำหรับหลัง ซึ่งนับเป็นก้าวห่างจากสถานประกอบการของสิทธิแรงงานระหว่างประเทศหรือสัญชาติแรงงาน ต่อเป็นชนิดใหม่ของฝ่ายบิดา . แนวโน้มสนับสนุนโดยคติการค้าเสรีขององค์การการค้าโลกและใน ปี ล่าสุด ศาลยุโรปในขณะที่เหล่านี้เป็นที่น่าสงสัยและเป็นทางการของบริษัททรานส์ ข้อตกลงที่พวกเขาสามารถบอกอะไรเกี่ยวกับบริษัทฝ่ายเดียวประกาศความต้องการเชิงนโยบาย ( bercusson , 2008 )
ภายในประเทศสูงที่อุตสาหกรรมสัมพันธ์สถาบัน วันนี้จะแข็งแรงรณรงค์เพื่อสิทธิของแรงงานที่ผ่านการอุทธรณ์ทางนายจ้างและประชาชนทั่วไป และผ่านการเชื่อมโยงกับองค์กร เพราะสังคมเป็นลักษณะของปีแรกของสหภาพแรงงานอ่อนแอความสำเร็จที่แท้จริงคือความโดยแรงงานจัดเมื่อมันสามารถที่จะย้ายเกินกว่าการกระทำดังกล่าว เพื่อรวบรวมเป็นสมดุลของแรงที่โต๊ะเจรจาต่อรอง – แม้ว่าเราจะไม่เคยสูญเสียสายตาของความจริงที่ว่าเงินทุนเกือบเสมอรักษาอำนาจในตำแหน่งที่เหนือกว่าในการเผชิญหน้า . แต่ความเป็นจริงของสถานการณ์ในเศรษฐกิจโลกที่แรงงานอ่อนแอเปรียบเทียบกับวันแรกของสหภาพแรงงานแห่งชาติอาจไม่ทุกจุด แต่คุณลักษณะหลายอย่างจะคล้ายกัน สหภาพพันธมิตรก่อนเผชิญศัตรูกองกำลังทางการเมืองและการบริหาร เป็นกรณีเศรษฐกิจโลกวันนี้ ; คนไม่มีสิทธิความเป็นพลเมือง เป็นกรณี ในระดับสากลวัฒนธรรมองค์กรแรงงานที่มีประสบการณ์ความยากลำบากในการเกินกว่าระดับตำบลท้องถิ่นและ วันนี้อุปสรรคเหมือนกันขัดขวางกระทำข้ามชาติ
ในการศึกษาขอบเขตเพื่อร่วมดำเนินการกับ icsos หรือการเอารัดเอาเปรียบของบริษัทหนึ่งซึ่งไม่ได้ชี้ทาง เพื่ออนาคตที่สดใสและมองโลกในแง่ดีสำหรับแรงงานจัด หรือเห็นโอกาสก่อนการเจรจาต่อรองข้ามชาติเมื่อเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่แรงงานสามารถบรรลุเกือบไม่มีอะไรที่ไม่มีกลยุทธ์เหล่านี้ พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดที่แรงงานตลาดแรงงานอ่อนแอและทุกข์ทางสังคมที่ชัดเจนและโดดเด่น ซึ่งส่วนใหญ่หมายถึงกรณีของโซ่อุปทาน icsos ไม่น่าจะมาเกี่ยวข้อง ถ้า พูดสหภาพแรงงานฝรั่งเศสและเยอรมันไม่สามารถที่จะจัดการกับการแข่งขันที่องค์การเพื่อนำ TNC เพื่อการเจรจา นอกจากนี้ยังมีลึกงงงวยในการตอบสนองของความคิดเห็นของประชาชน หาก ว่า บริษัท จะเล่นดีจ่ายคนงานในโรงงานของคนงานในโปแลนด์ดัตช์ กับลดเงินของหนึ่ง