3. Results3.1. Volatile compoundsMo

3. Results
3.1. Volatile compounds
More than 70 compounds were identified in the headspace of
the two genotypes. The most abundant compounds are listed in Table
1. These included 31 esters (acetates and non-acetate esters), 8
sulphur-containing compounds, 10 alcohols, 8 aldehydes, 2 terpene
derivatives and 2 other compounds. Quantitative differences
were observed between the two maturity stages (immature (i) and
mature (m) fruit) and the two genotypes (medium shelf-life (MSL)
and long shelf-life (LSL)). Esters (acetates and non-acetate esters)
comprised more than 87% of the total volatiles collected from the
iMSL fruit, a percentage which increased to more than 93% in the
mMSL fruit. Similarly, the percentage of esters increased from
69% in the iLSL fruit to more than 77% in the mature fruit of the
same genotype. The most abundant esters identified were ethyl
acetate, 2-methylpropyl acetate, butyl acetate, 2-methylbutyl acetate
and ethyl butanoate. Wyllie et al. (1996) and Bauchot et al.
(2000) reported that these compounds were predominant in Makdimon
(C. melo var. reticulatus) and V้drantais (C. melo var. cantalupensis)
cultivars respectively. These compounds were also the
most abundant in a number of Charentais cantaloupe cultivars
(Aubert & Bourger, 2004) and in Jiashi muskmelon (var. reticulatus,
Hami melon) (Pang, Guo, Qin, Yao, Hu, & Wu, 2012).
Both immature fruits contained very few esters compared to
their respective mature fruit. Ten out of 13 acetates and 12 out
of 18 non-acetate esters were found significantly higher in the
mMSL fruit compared to the iMSL fruit. The same trend was observed
for the LSL fruits, but the levels were much lower and the
differences were not significant. However, the levels of ethyl esters
and particularly ethyl acetate, ethyl propanoate, ethyl 2-methylpropanoate,
ethyl butanoate and ethyl 2-methylbutanoate increased
4-fold for LSL and 26-fold for MSL with increasing
maturity.
Generally, the levels of esters were remarkably lower in the LSL
genotype, even in mLSL. Similar results were reported by
Lamikanra et al. (2003), where hybrids with long shelf-life and hybrids
with extended shelf-life presented significantly lower contents
of total volatile aromas than traditional shelf-life C. melo
var. reticulatus cv. Mission melons. Aubert and Bourger (2004),
who studied the volatile compounds of 15 Charentais melon cultivars,
reported the same trends: a reduction in a range of 43–77% of
total esters in LSL melons compared to MSL or wild melons. They
reported that these differences were more obvious for compounds
with low odour threshold values, such as ethyl 2-methylbutanoate
(0.006 lg/kg), ethyl butanoate (1 lg/kg), ethyl hexanoate (1 lg/
kg), butyl acetate (2 lg/kg) and hexyl acetate (2 lg/kg). Bauchot
et al. (1998) also noted that in transformed Charentais melons with
an ACC oxidase antisense gene, the total volatiles were 60–85%
lower than that of the nontransformed hybrids. They observed that
the reduction in volatiles in these melons was greater for ethyl esters
than for acetates, and since ethyl esters have lower odour
threshold values than acetates, the reduction of ethylene production
in these melons, had the greatest effect on the most potent
odorants (Bauchot et al., 2000).
Eight sulphur-containing compounds were identified in the
headspace of the samples including six thioether esters. Wyllie
and Leach (1992) reported that 2-(methylthio)ethyl acetate and
3-(methylthio)propyl acetate were the dominant sulphur
compounds in all melon cultivars studied, as was the case in the
Charentais melon under study, but only in mMSL fruit. Ethyl 2-
(methylthio)acetate was another important compound and again
present only in mMSL fruit. Generally, the sulphur-containing
esters were not detected in the LSL fruit and only two were detected
in the iMSL fruit. These compounds are very important in
the overall aroma profile of melons, because many are potent odorants
with low odour thresholds. A few authors have reported that
trace amounts of these compounds have a major impact on the
musky note of some melon aromas (Wyllie & Leach, 1992; Hayata,
Sakamoto, Kozuka, Sakamoto, & Osajima, 2002; Jordan, Shaw, &
Goodner, 2001; Wyllie & Leach, 1990; Wyllie, Leach, Wang, &
Shewfelt, 1994; Hayata, Sakamoto, Maneerat, Li, Kozuka, & Sakamoto,
2003). Aubert and Bourger (2004) also reported a considerable
reduction in the levels of these compounds in LSL cultivars,
whereas the total levels of them in wild or MSL cultivars were up
to 17 times higher than in LSL cultivars.
Besides esters and sulphur-containing compounds, some alcohols
and aldehydes were identified in the samples. The levels of
most alcohols increased with increasing maturity for both genotypes,
and this increase was significantly higher, particularly for
mMSL fruit. Regarding the aldehydes found, no significantly
changes were observed between the different samples except for
2-methyl-2-butenal and (Z)-6-nonenal. 2-Methyl-2-butenal was
significantly higher in mMSL fruit and (Z)-6-nonenal was significantly
higher in iMSL fruit. Terpenes like limonene, eucalyptol
and geranylacetone were also found, however, only eucalyptol
was found significantly higher in mMSL fruit. Finally, 2-methylbutanenitrile
and 3-methylbutanentrile were reported for the first
time in melons. These compounds were found to be significantly
higher in mMSL fruit.
To sum up, among all the volatiles identified, 30 compounds
were significantly affected by the maturity and 34 by the genotype,
supporting the hypothesis that both factors were very important.
The two-way ANOVA showed a clear trend, with many of the compounds
(mainly esters, sulphur-containing compounds and several
alcohols) showing a significant interaction between the two variables.
The combination of an MSL variety, and a fruit harvested
at maturity, produced a far greater increase in these compounds
than would have been predicted from a simple additive model.
This synergy is reflected in the GC–O data.
GC–olfactometry analysis of the samples yielded a total of 18
odorants in the chromatogram, which are presented in Table 2.
All but one of these compounds were identified in the GC–MS analysis,
the exception being (Z)-4-heptenal which was recognised by
its characteristic aroma and confirmed by comparison of its LRI
with that of the authentic sample. Quantitative differences were
observed between the two maturity stages and the two genotypes.
It is clearly illustrated in Table 2 that esters were the most important
contributors to the desirable sweet and fruity aroma of the
fruit. In particular, seven esters, including ethyl propanoate, propyl
acetate, ethyl 2-methylpropanoate, methyl 2-methylbutanoate,
ethyl butanoate, ethyl 2-methylbutanoate and butyl propanoate,
contributed to the fruity, pineapple-like and sweet aroma, particularly
of mMSL. Four of these esters were only detected in mMSL, and
the other three branched esters were also detected in the less mature
and the LSL fruits, but tended to have higher scores for mMSL.
Schieberle, Ofner, and Grosch (1990) studied the potent odorants
in muskmelons by aroma extraction dilution analysis (AEDA),
and they reported that indeed the volatile esters were responsible
for the fruity notes in the aroma of muskmelon and that methyl 2-
methylbutanoate and ethyl 2-methylbutanoate were the most intense
odorants in the ester fraction. Jordan et al. (2001) also found
that these two esters contributed to a fruity, sweet and cantaloupelike
aroma. Pang et al. (2012) studied the odour-active compounds
of Jiashi muskmelon using both detection frequency analysis (DFA)
and odour activity values (OAV). They reported that ethyl 2-methylpropanoate,
ethyl butanoate and ethyl 2-methylbutanoate were
the esters with the greatest relative importance and were characterised
as having fruity, sweet and cantaloupe-like odours. Hexanal,
which imparts a fresh green note (Schieberle et al., 1990),
and (Z)-3-hexen-1-ol, which imparts a herbal green note (Jordan
et al., 2001), were detected in these samples and described as having
green and grass notes, respectively. Eucalyptol, reported by
Schieberle et al. (1990), was another important odorant detected
only in mMSL samples. Kemp, Knavel, and Stoltz (1972), and Kemp,
Knavel, Stoltz, and Lundin (1974) concluded that (Z)-6-nonenal
and 3,6-nonadien-1-ol were two potent odorants contributing to
muskmelon flavour. These two compounds were also identified
in these samples, having a cucumber and green note, respectively.
(Z)-6-Nonenal was scored consistently higher in the immature
fruits, consistent with the greener notes of under-ripe fruit. These
compounds were also reported by Pang et al. (2012) in Jiashi muskmelons
and, along with 2,6-nonadienal and 2-nonenal, were the
important contributors for green and cucumber-like aromas. Pang
et al. (2012) also stated that although esters were superior in concentration
(86%), their contribution rate (OAV percentages) to the
aroma profile of Jiashi muskmelons was only 10%, whereas alcohols
and aldehydes were just the opposite. The contents of aldehydes
and alcohols were only 11 and 4% that of esters,
respectively, but their contribution rates were 56% and 34%
respectively.
Finally, of the eight sulphur compounds which were identified
in the headspace of the melons, four were detected by the assessors.
S-Methyl 2-methylbutanethioate had a sulphury odour,
whereas dimethyl trisulfide imparted a pickled onions and cabbage
odour. Ethyl 2-(methylthio)acetate and ethyl 3-(methylthio)propanoate
were only identified in mMSL and had an earthy but
slightly cucumber note and a cardboard but slightly green odour,
respectively. Overall, comparing the odours between the two
maturity stages and the two genotypes, it can be observed that
mMSL fruit presented the highest intensities, which resulted in a
more aromatic fruit compared to the others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. Results3.1. Volatile compoundsMore than 70 compounds were identified in the headspace ofthe two genotypes. The most abundant compounds are listed in Table1. These included 31 esters (acetates and non-acetate esters), 8sulphur-containing compounds, 10 alcohols, 8 aldehydes, 2 terpenederivatives and 2 other compounds. Quantitative differenceswere observed between the two maturity stages (immature (i) andmature (m) fruit) and the two genotypes (medium shelf-life (MSL)and long shelf-life (LSL)). Esters (acetates and non-acetate esters)comprised more than 87% of the total volatiles collected from theiMSL fruit, a percentage which increased to more than 93% in themMSL fruit. Similarly, the percentage of esters increased from69% in the iLSL fruit to more than 77% in the mature fruit of thesame genotype. The most abundant esters identified were ethylacetate, 2-methylpropyl acetate, butyl acetate, 2-methylbutyl acetateand ethyl butanoate. Wyllie et al. (1996) and Bauchot et al.(2000) reported that these compounds were predominant in Makdimon(C. melo var. reticulatus) and V้drantais (C. melo var. cantalupensis)cultivars respectively. These compounds were also themost abundant in a number of Charentais cantaloupe cultivars(Aubert & Bourger, 2004) and in Jiashi muskmelon (var. reticulatus,Hami melon) (Pang, Guo, Qin, Yao, Hu, & Wu, 2012).Both immature fruits contained very few esters compared toผลไม้สุกผู้เกี่ยวข้อง 10 จาก 13 acetates และออก 12ของ 18 ไม่ใช่ acetate esters พบสูงมากในการเมื่อเทียบกับผลไม้ iMSL ผลไม้ mMSL มีสังเกตแนวโน้มเดียวกันสำหรับ LSL ผลไม้ แต่ในระดับต่ำมากและความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ระดับของเอทิล estersและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเอทิล acetate เอทิล propanoate เอทิล 2-methylpropanoateเพิ่มเอทิล butanoate และเอทิล 2-methylbutanoate4-fold LSL และ 26-fold สำหรับ MSL กับเพิ่มครบกำหนดทั่วไป ระดับของ esters ถูกล่างอย่างยิ่งใน LSLลักษณะทางพันธุกรรม แม้ใน mLSL มีรายงานผลที่คล้ายกันโดยLamikanra et al. (2003), ลูกผสมกับที่ยาวอายุการเก็บรักษาและลูกผสมด้วยอายุขยายนำเสนอเนื้อหาที่ต่ำของกลิ่นระเหยรวมกว่าโบราณอายุราว meloเพียง reticulatus พันธุ์มิชชั่นแตง Aubert และ Bourger (2004),สารระเหยของ 15 Charentais แตงโมพันธุ์ ศึกษาที่รายงานแนวโน้มเดียวกัน: การลดลงในช่วง 43-77% ของesters รวมในเปรียบเทียบกับ MSL หรือป่าแตงแตง LSL พวกเขารายงานว่า ความแตกต่างเหล่านี้ได้ชัดเจนมากขึ้นสำหรับสารมีค่าขีดจำกัดต่ำสุดกลิ่น เช่นเอทิล 2-methylbutanoate(0.006 lg/kg), butanoate เอทิล (1 lg/kg) เอทิล hexanoate (1 lg /กก.), ส้ม butyl acetate (2 lg/kg) และ hexyl acetate (2 lg/kg) Bauchotal. ร้อยเอ็ด (1998) ยังกล่าวว่า ในแปลงแตง Charentais ด้วยการบัญชี oxidase antisense ยีน volatiles ทั้งหมดมี 60 – 85%ต่ำกว่าที่ลูกผสม nontransformed ผู้สังเกตที่การลดใน volatiles ในแตงเหล่านี้ได้มากขึ้นสำหรับเอทิล estersกว่า acetates และ ตั้งแต่เอทิล esters มีกลิ่นต่ำค่าขีดจำกัดกว่า acetates การผลิตเอทิลีนในแตงเหล่านี้ ได้ผลมากที่สุดในมีศักยภาพมากที่สุดodorants (Bauchot และ al., 2000)สารที่ประกอบด้วยซัลเฟอร์ 8 ระบุในการheadspace อย่างรวมหก thioether esters Wyllieและลีช (1992) รายงานว่า 2- (methylthio) เอทิล acetate และ3- (methylthio) propyl acetate มีซัลเฟอร์หลักสารพันธุ์แตงโมทั้งหมดศึกษา เป็นกรณีในการCharentais แตง ใต้ศึกษา แต่เฉพาะ ในผลไม้ mMSL 2 - เอทิลacetate (methylthio) เป็นสารประกอบที่สำคัญอีก และอีกมีเฉพาะในผลไม้ mMSL ทั่วไป การซัลเฟอร์-ประกอบด้วยไม่พบ esters ในผลไม้ LSL และเพียงสองพบในผลไม้ iMSL สารเหล่านี้มีความสำคัญมากในโพรไฟล์หอมโดยรวมของแตง เนื่องจากหลาย odorants มีศักยภาพด้วยขีดจำกัดกลิ่นต่ำ ผู้เขียนบางคนรายงานว่าติดตามจำนวนสารประกอบเหล่านี้มีผลกระทบสำคัญในการหมายเหตุ musky ของบางกลิ่นแตงโม (Wyllie และลีช 1992 Hayataซะกะโมะโตะ Kozuka สตรี & Osajima, 2002 Jordan, Shaw, &Goodner, 2001 Wyllie และลีช 1990 Wyllie ลีช วัง &Shewfelt, 1994 Hayata สตรี มณีรัตน์ Li, Kozuka และ สตรี2003) . Aubert และ Bourger (2004) ได้รายงานเป็นจำนวนมากลดระดับของสารเหล่านี้ใน LSL พันธุ์ในขณะที่ระดับทั้งหมดของพวกเขาในป่าหรือพันธุ์ MSL ได้ค่าไป 17 ครั้งสูงกว่าใน LSL พันธุ์นอกจาก esters และสารที่ประกอบด้วยซัลเฟอร์ alcohols บางและ aldehydes ระบุอยู่ในตัวอย่าง ระดับของalcohols ส่วนใหญ่เพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มวันครบกำหนดสำหรับทั้งศึกษาจีโนไทป์และเพิ่มขึ้นสูงมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับmMSL ผลไม้ เกี่ยวกับ aldehydes ที่พบ อย่างไม่มีนัยสำคัญเปลี่ยนแปลงที่สังเกตระหว่างตัวอย่างแตกต่างกันยกเว้น2-methyl-2-butenal และ (Z) -6-nonenal ถูก 2-methyl-2-butenalสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในผลไม้ mMSL (Z) -6-nonenal เป็นอย่างมากสูงในผลไม้ iMSL Terpenes เช่น limonene, eucalyptolและ geranylacetone ยัง พบ ไร eucalyptol เท่านั้นพบสูงมากในผลไม้ mMSL ในที่สุด 2 methylbutanenitrileและมีรายงานในครั้งแรก 3-methylbutanentrileเวลาในแตง พบสารเหล่านี้เป็นอย่างมากสูงในผลไม้ mMSLรวม ระหว่าง volatiles ที่ระบุ สาร 30ได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญอยู่ครบกำหนดและ 34 โดยลักษณะทางพันธุกรรมสนับสนุนสมมติฐานที่ว่า ปัจจัยทั้งสองมีความสำคัญมากการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางแสดงให้เห็นแนวโน้มชัดเจน มีจำนวนมากของสารประกอบ(ส่วนใหญ่ esters สารที่ประกอบด้วยซัลเฟอร์ และหลายalcohols) showing a significant interaction between the two variables.The combination of an MSL variety, and a fruit harvestedat maturity, produced a far greater increase in these compoundsthan would have been predicted from a simple additive model.This synergy is reflected in the GC–O data.GC–olfactometry analysis of the samples yielded a total of 18odorants in the chromatogram, which are presented in Table 2.All but one of these compounds were identified in the GC–MS analysis,the exception being (Z)-4-heptenal which was recognised byits characteristic aroma and confirmed by comparison of its LRIwith that of the authentic sample. Quantitative differences wereobserved between the two maturity stages and the two genotypes.It is clearly illustrated in Table 2 that esters were the most importantcontributors to the desirable sweet and fruity aroma of thefruit. In particular, seven esters, including ethyl propanoate, propylacetate, ethyl 2-methylpropanoate, methyl 2-methylbutanoate,ethyl butanoate, ethyl 2-methylbutanoate and butyl propanoate,contributed to the fruity, pineapple-like and sweet aroma, particularlyof mMSL. Four of these esters were only detected in mMSL, andthe other three branched esters were also detected in the less matureand the LSL fruits, but tended to have higher scores for mMSL.Schieberle, Ofner, and Grosch (1990) studied the potent odorantsin muskmelons by aroma extraction dilution analysis (AEDA),and they reported that indeed the volatile esters were responsiblefor the fruity notes in the aroma of muskmelon and that methyl 2-methylbutanoate and ethyl 2-methylbutanoate were the most intenseodorants in the ester fraction. Jordan et al. (2001) also foundthat these two esters contributed to a fruity, sweet and cantaloupelikearoma. Pang et al. (2012) studied the odour-active compoundsof Jiashi muskmelon using both detection frequency analysis (DFA)and odour activity values (OAV). They reported that ethyl 2-methylpropanoate,ethyl butanoate and ethyl 2-methylbutanoate werethe esters with the greatest relative importance and were characterisedas having fruity, sweet and cantaloupe-like odours. Hexanal,which imparts a fresh green note (Schieberle et al., 1990),and (Z)-3-hexen-1-ol, which imparts a herbal green note (Jordanet al., 2001), were detected in these samples and described as havinggreen and grass notes, respectively. Eucalyptol, reported bySchieberle et al. (1990), was another important odorant detectedonly in mMSL samples. Kemp, Knavel, and Stoltz (1972), and Kemp,Knavel, Stoltz, and Lundin (1974) concluded that (Z)-6-nonenaland 3,6-nonadien-1-ol were two potent odorants contributing tomuskmelon flavour. These two compounds were also identifiedin these samples, having a cucumber and green note, respectively.(Z)-6-Nonenal was scored consistently higher in the immaturefruits, consistent with the greener notes of under-ripe fruit. Thesecompounds were also reported by Pang et al. (2012) in Jiashi muskmelonsand, along with 2,6-nonadienal and 2-nonenal, were theimportant contributors for green and cucumber-like aromas. Panget al. (2012) also stated that although esters were superior in concentration(86%), their contribution rate (OAV percentages) to thearoma profile of Jiashi muskmelons was only 10%, whereas alcoholsand aldehydes were just the opposite. The contents of aldehydesand alcohols were only 11 and 4% that of esters,respectively, but their contribution rates were 56% and 34%respectively.Finally, of the eight sulphur compounds which were identifiedin the headspace of the melons, four were detected by the assessors.S-Methyl 2-methylbutanethioate had a sulphury odour,whereas dimethyl trisulfide imparted a pickled onions and cabbageodour. Ethyl 2-(methylthio)acetate and ethyl 3-(methylthio)propanoatewere only identified in mMSL and had an earthy butslightly cucumber note and a cardboard but slightly green odour,respectively. Overall, comparing the odours between the twomaturity stages and the two genotypes, it can be observed thatmMSL fruit presented the highest intensities, which resulted in amore aromatic fruit compared to the others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผล
3.1 สารระเหยมากกว่า 70 สารประกอบที่ถูกระบุใน headspace ของทั้งสองสายพันธุ์ สารประกอบที่มีมากที่สุดมีการระบุไว้ในตารางที่1 เหล่านี้รวมถึงวันที่ 31 เอสเทอ (อะซีเตทและเอสเทอที่ไม่ acetate), 8 สารประกอบกำมะถันที่มี 10 แอลกอฮอล์, 8 ลดีไฮด์ 2 terpene อนุพันธ์ 2 และสารอื่น ๆ ความแตกต่างเชิงปริมาณพบระหว่างสองขั้นตอนครบกําหนด (ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ (i) และผู้ใหญ่(เมตร) ผลไม้) และทั้งสองสายพันธุ์ (กลางอายุการเก็บรักษา (MSL) และอายุการเก็บรักษานาน (LSL)) เอสเทอ (อะซีเตทและเอสเทอที่ไม่ acetate) ประกอบด้วยมากกว่า 87% ของสารระเหยทั้งหมดที่เก็บได้จากผลไม้iMSL เปอร์เซ็นต์ซึ่งเพิ่มขึ้นมากกว่า 93% ในปีที่ผลไม้mMSL ในทำนองเดียวกันร้อยละของเอสเทอเพิ่มขึ้นจาก69% ในผลไม้ iLSL ให้มากขึ้นกว่า 77% ในผลไม้ผู้ใหญ่ของจีโนไทป์เดียวกัน เอสเทอมากที่สุดระบุเป็นเอทิลอะซิเตท, อะซิเตท 2 methylpropyl น้ำนมบิวทิล 2 methylbutyl อะซิเตทและเอทิลbutanoate Wyllie et al, (1996) และ Bauchot et al. (2000) รายงานว่าสารเหล่านี้มีความเด่นใน Makdimon (ค melo var. reticulatus) และ V ้ drantais (ค melo var. cantalupensis) พันธุ์ตามลำดับ สารเหล่านี้ยังเป็นที่มีมากที่สุดในจำนวนของ Charentais พันธุ์แคนตาลูป (Aubert & Bourger, 2004) และใน Jiashi muskmelon (var. reticulatus, Hami แตงโม) (ปาง Guo ฉินเย้าหูและวู 2012) ทั้งผลไม้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะมีเอสเทอน้อยมากเมื่อเทียบกับผลไม้ผู้ใหญ่ของตน สิบออกจากอะซีเตท 13 และ 12 ออก18 เอสเทออะซิเตทที่ไม่ได้ถูกค้นพบอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผลไม้mMSL เมื่อเทียบกับผลไม้ iMSL แนวโน้มเดียวกันเป็นที่สังเกตสำหรับผล LSL แต่ในระดับที่เป็นที่ต่ำกว่ามากและแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญ อย่างไรก็ตามระดับของเอสเทอเอทิลและเอทิลอะซิเตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง propanoate เอทิลเอทิล 2 methylpropanoate, butanoate เอทิลและเอทิล 2 methylbutanoate เพิ่มขึ้น4 เท่าสำหรับ LSL และ 26 เท่าสำหรับ MSL เพิ่มครบกําหนด. โดยทั่วไประดับของเอสเทอได้ อย่างน่าทึ่งลดลงใน LSL จีโนไทป์แม้ใน mLSL ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานจากLamikanra et al, (2003) ที่เจียวกับอายุการเก็บรักษานานและลูกผสมที่มีการขยายอายุการเก็บรักษาที่นำเสนอเนื้อหาที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญของกลิ่นหอมระเหยแบบดั้งเดิมรวมกว่าอายุการเก็บรักษาซีmelo var พันธุ์ reticulatus ภารกิจแตงโม Aubert และ Bourger (2004) ที่ศึกษาสารระเหย 15 Charentais พันธุ์แตงโม, รายงานแนวโน้มเดียวกันลดลงอยู่ในช่วง 43-77% ของที่เอสเทอรวมในแตงโมLSL เมื่อเทียบกับ MSL หรือแตงโมป่า พวกเขารายงานว่าความแตกต่างเหล่านี้เป็นที่เห็นได้ชัดมากขึ้นสำหรับสารประกอบที่มีค่าเกณฑ์กลิ่นต่ำเช่นเอทิล2 methylbutanoate (0.006 ๆ lg / กิโลกรัม) butanoate เอทิล (1 LG / กิโลกรัม) hexanoate เอทิล (1 LG / กิโลกรัม) acetate บิวทิล ( 2 LG / kg) และอะซิเตท Hexyl (2 LG / กิโลกรัม) Bauchot et al, (1998) นอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตว่าในการเปลี่ยนแตงโม Charentais กับยีนantisense oxidase แม็กของสารระเหยรวม 60-85% ต่ำกว่าที่ของลูกผสม nontransformed พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าการลดลงของสารระเหยในแตงโมเหล่านี้ได้มากขึ้นสำหรับเอสเทอเอทิลกว่าอะซีเตทและตั้งแต่เอสเทอเอทิลมีกลิ่นที่ต่ำกว่าค่าเกณฑ์กว่าอะซีเตท, การลดลงของการผลิตเอทิลีนในแตงโมเหล่านี้มีผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศักยภาพมากที่สุดodorants ( Bauchot et al., 2000). แปดสารประกอบกำมะถันที่มีการระบุในheadspace ของกลุ่มตัวอย่างรวมทั้งหกเอสเทอเทียบกับโมเลกุล Wyllie และกรอง (1992) รายงานว่า 2- (methylthio) เอทิลอะซิเตทและ3 (methylthio) โพรพิลอะซิเตทเป็นคนที่โดดเด่นกำมะถันสารในทุกสายพันธุ์แตงโมศึกษาเช่นกรณีในที่แตงโมCharentais ภายใต้การศึกษา แต่เฉพาะในผลไม้ mMSL . Ethyl 2 (methylthio) อะซิเตทเป็นอีกสารสำคัญและอีกครั้งในปัจจุบันเฉพาะในผลไม้mMSL โดยทั่วไปที่มีกำมะถันเอสเทอไม่ได้ถูกตรวจพบในผลไม้ LSL และมีเพียงสองคนที่ตรวจพบในผลไม้iMSL สารเหล่านี้มีความสำคัญมากในรายละเอียดโดยรวมของกลิ่นหอมแตงโมเพราะจำนวนมากที่มีศักยภาพ odorants กับเกณฑ์กลิ่นต่ำ ผู้เขียนไม่กี่ได้รายงานว่าการติดตามปริมาณของสารเหล่านี้มีผลกระทบที่สำคัญในบันทึกหอมของกลิ่นแตงโม(Wyllie และกรอง 1992; Hayata, Sakamoto, Kozuka, Sakamoto และ Osajima 2002; จอร์แดนชอว์และGoodner, 2001; & Wyllie กรอง 1990; Wyllie กรองวังและShewfelt 1994; Hayata, Sakamoto, มณีรัตน์, หลี่ Kozuka และ Sakamoto, 2003) Aubert และ Bourger (2004) ยังมีรายงานมากในการลดระดับของสารเหล่านี้ในสายพันธุ์LSL, ในขณะที่ระดับรวมของพวกเขาในสายพันธุ์ป่าหรือ MSL เพิ่มขึ้นถึง17 เท่าสูงกว่าพันธุ์ LSL. นอกจากนี้เอสเทอและสารประกอบกำมะถันที่มี แอลกอฮอล์บางและลดีไฮด์ที่ถูกระบุในตัวอย่าง ระดับของแอลกอฮอล์ส่วนใหญ่เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาครบกำหนดสำหรับยีนทั้งสองและการเพิ่มขึ้นนี้เป็นที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลไม้mMSL เกี่ยวกับลดีไฮด์ที่พบไม่มีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลงที่ถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างตัวอย่างที่แตกต่างกันยกเว้น2-methyl-2-butenal และ (Z) -6-nonenal 2-Methyl-2-butenal เป็นอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผลไม้และmMSL (Z) ​​-6-nonenal อย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผลไม้iMSL terpenes เช่น limonene eucalyptol, และ geranylacetone นอกจากนี้ยังพบ แต่เพียง eucalyptol ก็พบว่ามีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผลไม้ mMSL สุดท้าย 2 methylbutanenitrile และ 3 methylbutanentrile ได้รับรายงานเป็นครั้งแรกในเวลาแตงโม สารเหล่านี้พบว่ามีอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในผลไม้ mMSL. เพื่อสรุปผลในกลุ่มสารระเหยทั้งหมดที่ระบุ 30 สารประกอบได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยการกำหนดและ34 โดยยีนที่สนับสนุนสมมติฐานที่ว่าปัจจัยทั้งสองเป็นสิ่งที่สำคัญมาก. ทั้งสองทาง ANOVA แสดงให้เห็นแนวโน้มที่ชัดเจนมีหลายสารประกอบ(ส่วนใหญ่เป็นเอสเทอ, สารประกอบกำมะถันที่มีหลายแอลกอฮอล์) แสดงการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสองตัวแปร. การรวมกันของความหลากหลาย MSL และผลไม้ที่เก็บเกี่ยวที่ครบกําหนดการผลิตที่ยิ่งใหญ่เพิ่มขึ้นในสารเหล่านี้กว่าจะได้รับการคาดการณ์จากแบบจำลองสารเติมแต่งที่เรียบง่าย. ทำงานร่วมกันนี้สะท้อนให้เห็นในข้อมูล GC-O. วิเคราะห์ GC-olfactometry ตัวอย่างผลรวม 18 odorants ใน chromatogram ซึ่งจะแสดงในตารางที่ 2 แต่ทุกคนของสารเหล่านี้ถูกระบุในการวิเคราะห์ GC-MS, ยกเว้น (Z) -4-heptenal ซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยกลิ่นหอมลักษณะและการยืนยันโดยการเปรียบเทียบLRI ของกับที่ของกลุ่มตัวอย่างที่แท้จริง ความแตกต่างของปริมาณที่ถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างสองขั้นตอนครบกําหนดและทั้งสองยีน. มันจะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในตารางที่ 2 ที่เอสเทอเป็นคนที่สำคัญที่สุดผู้ร่วมสมทบกับกลิ่นหอมหวานและผลไม้ที่พึงประสงค์ของผลไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเอสเทอเจ็ดรวมทั้ง propanoate เอทิลโพรพิลอะซิเตทเอทิล2 methylpropanoate, เมธิล 2 methylbutanoate, butanoate เอทิลเอทิล 2 methylbutanoate และ propanoate บิวทิลมีส่วนทำให้ผลไม้สับปะรดเหมือนและกลิ่นหอมหวานโดยเฉพาะอย่างยิ่งของmMSL โฟร์ของเอสเทอเหล่านี้ถูกตรวจพบเฉพาะใน mMSL และอีกสามเอสเทอกิ่งยังถูกตรวจพบในผู้ใหญ่น้อยลงและผลไม้LSL แต่มีแนวโน้มที่จะมีคะแนนที่สูงขึ้นสำหรับ mMSL. Schieberle, Ofner และ Grosch (1990) ศึกษา odorants ที่มีศักยภาพใน muskmelons โดยการวิเคราะห์การลดสัดส่วนการสกัดกลิ่นหอม (Aeda) และพวกเขารายงานว่าแน่นอนเอสเทอระเหยมีความรับผิดชอบในการบันทึกผลไม้ในกลิ่นหอมของ muskmelon และเมธิล 2- methylbutanoate และเอทิล 2 methylbutanoate เป็นรุนแรงที่สุดodorants ในส่วนเอสเตอร์ . จอร์แดน et al, (2001) นอกจากนี้ยังพบว่าทั้งสองเอสเทอมีส่วนทำให้ผลไม้หวานและcantaloupelike กลิ่นหอม ปาง et al, (2012) ศึกษาสารประกอบกลิ่นที่ใช้งานของJiashi muskmelon โดยใช้การวิเคราะห์ความถี่ทั้งการตรวจสอบ (เอฟเอ) และค่ากิจกรรมกลิ่น (OAV) พวกเขารายงานว่าเอทิล 2 methylpropanoate, butanoate เอทิลและเอทิล 2 methylbutanoate เป็นเอสเทอที่มีความสำคัญยิ่งใหญ่ที่สุดและมีลักษณะที่มีผลไม้หอมหวานและแคนตาลูปเช่น Hexanal, ซึ่งภูมิต้านทานบันทึกสีเขียวสด (Schieberle et al., 1990) และ (Z) -3-Hexen-1-เฒ่าซึ่งภูมิต้านทานบันทึกสีเขียวสมุนไพร (จอร์แดนet al., 2001) ถูกตรวจพบในตัวอย่างเหล่านี้ และอธิบายว่ามีบันทึกสีเขียวและหญ้าตามลำดับ eucalyptol รายงานโดยSchieberle et al, (1990) เป็นอีกหนึ่งกลิ่นที่สำคัญที่ตรวจพบเฉพาะในกลุ่มตัวอย่างmMSL เคมพ์ Knavel และ Stoltz (1972) และเคมพ์Knavel, Stoltz และ Lundin (1974) สรุปได้ว่า (Z) -6-nonenal และ 3,6-nonadien-1-เฒ่าถูกสอง odorants ที่มีศักยภาพที่เอื้อต่อรสชาติmuskmelon สารทั้งสองนี้ยังมีการระบุในตัวอย่างเหล่านี้มีแตงกวาและทราบสีเขียวตามลำดับ. (Z) -6-Nonenal เป็นฝ่ายอย่างต่อเนื่องที่สูงขึ้นในที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะผลไม้ที่สอดคล้องกับบันทึกสีเขียวภายใต้สุกผลไม้ เหล่านี้สารประกอบยังได้รับรายงานจากปาง et al, (2012) ใน muskmelons Jiashi และพร้อมกับ 2,6-nonadienal และ 2 nonenal, เป็นผู้ให้ข้อมูลสำคัญสำหรับกลิ่นหอมสีเขียวและแตงกวาเหมือน ปางet al, (2012) ยังระบุว่าถึงแม้จะเป็นเอสเทอที่เหนือกว่าในความเข้มข้น(86%) อัตราผลงานของพวกเขา (OAV เปอร์เซ็นต์) ไปที่รายละเอียดกลิ่นหอมของmuskmelons Jiashi เป็นเพียง 10% ในขณะที่แอลกอฮอล์และลดีไฮด์เป็นเพียงตรงข้าม เนื้อหาของลดีไฮด์และแอลกอฮอล์เพียง 11 และ 4% ของเอสเทอตามลำดับแต่อัตราผลงานของพวกเขา 56% และ 34% ตามลำดับ. สุดท้ายของสารประกอบกำมะถันแปดซึ่งถูกระบุใน headspace ของแตงโมสี่ถูกตรวจพบ โดยชดใช้. S-Methyl 2 methylbutanethioate มีกลิ่น sulphury ที่ขณะdimethyl trisulfide แก่หัวหอมกะหล่ำปลีดองและกลิ่น Ethyl 2- (methylthio) เอทิลอะซิเตทและ 3 (methylthio) propanoate ถูกระบุเฉพาะใน mMSL และมีดิน แต่ทราบแตงกวาเล็กน้อยและกระดาษแข็งแต่กลิ่นสีเขียวเล็กน้อยตามลำดับ โดยรวมเมื่อเทียบกลิ่นไม่พึงประสงค์ระหว่างสองขั้นตอนครบกําหนดและทั้งสองสายพันธุ์ก็สามารถที่จะตั้งข้อสังเกตว่าผลไม้mMSL นำเสนอความเข้มสูงสุดซึ่งส่งผลให้ผลไม้ที่มีกลิ่นหอมมากขึ้นเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลลัพธ์
3.1 . ระเหย
มากกว่า 70 สารประกอบที่ถูกระบุในเฮดสเปซของ
2 พันธุ์ . สารประกอบที่มีมากที่สุดอยู่ในโต๊ะ
1 เหล่านี้รวม 31 เอสเทอร์ ( อะซีเตทและไม่เตทเทอร์ ) 8
กำมะถันสารประกอบ 10 ชนิด 8 อัลดีไฮด์ , อนุพันธ์ 2 เทอร์พีน
2 สารประกอบอื่น ๆ ปริมาณความแตกต่าง
ที่พบระหว่างสองขั้นตอน ( สำหรับเด็ก ( และผู้ใหญ่ )
( M ) ผลไม้ ) และ 2 พันธุ์ ( อายุปานกลาง ( MSL )
( LSL ) และนานนาน ) เอสเทอร์ ( อะซีเตทและไม่เตทเทอร์ )
) มากกว่า 87% ของทั้งหมด สารระเหยที่รวบรวมจาก
imsl ผลไม้ เปอร์เซ็นต์ ซึ่งเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 93 ใน
mmsl ผลไม้ ส่วนเปอร์เซ็นต์ของเอสเทอร์เพิ่มขึ้นจาก
69% ใน ilsl ผลไม้มากกว่าร้อยละ 77 ในผู้ใหญ่ผลไม้ของ
พันธุกรรมเดียวกัน ที่มีมากที่สุดคือ เอทิลเอสเทอร์ระบุ
acetate , 2-methylpropyl อะซีทิลอะซีเตท 2-methylbutyl
และเอทิล butanoate . วีลี่ et al . ( 1996 ) และ bauchot et al .
( 2000 ) รายงานว่าสารเหล่านี้ถูกเด่นใน makdimon
( C . เมโล var เรติคูลาตัส ) และ V . . drantais ( C )
cantalupensis เพลง )พันธุ์ ตามลำดับ สารประกอบเหล่านี้ยัง
ชุกชุมมากที่สุดในจำนวนของ charentais แคนตาลูปพันธุ์
( โอแบร์& bourger , 2004 ) และเจียชิ ( 1 ) เรติคูลาตัส
Hami , แตง ) ( ป๊าบ กั้ว ฉิน เหยา ฮู & Wu , 2012 ) .
ทั้งผลดิบที่มีอยู่น้อยมากเมื่อเทียบกับ
ของเทอร์ แต่ละผู้ใหญ่ผลไม้ 10 จาก 13 และ 12 ออก
อะซีเตท18 ไม่เตทเทอร์ พบสูงกว่าใน
mmsl ผลไม้เมื่อเทียบกับ imsl ผลไม้ แนวโน้มเดียวกันพบว่า
สำหรับ LSL ผลไม้ แต่ในระดับที่ต่ำมาก และ
ความแตกต่างไม่ที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม ระดับของเอทิลเอสเทอร์
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เอทิลอะซิเตทเอทิล propanoate , เอธิล , เอทานอลเอธิล butanoate 2-methylpropanoate
,
2-methylbutanoate เพิ่มขึ้น4 เท่าสำหรับ LSL และ 26 พับรทเพิ่ม

โดยทั่วไป ระดับวุฒิภาวะ ของเอสเทอร์บนล่างใน LSL
พันธุกรรม แม้ใน mlsl . ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานโดย
lamikanra et al . ( 2003 ) , ลูกผสมที่ยาวนานและลูกผสม
กับการยืดอายุการเก็บเสนอลดเนื้อหา
รวมกลิ่นหอมกว่าแบบดั้งเดิม ( C ระเหยเมโล
var .เรติคูลาตัสพันธุ์ ภารกิจแตงโม แบร์ และ bourger ( 2004 ) ,
ที่ศึกษาสารระเหยของ charentais 15 พันธุ์แตง
รายงานแนวโน้มเดียวกัน : ลดลงในช่วง 43 – 77 %
รวมเอสเทอร์ใน LSL แตงเมื่อเทียบกับ MSL หรือป่าแตงโม พวกเขารายงานว่า ความแตกต่างเหล่านี้

กับค่าชัดเจนมากขึ้น สำหรับสารประกอบกลิ่นเกณฑ์ต่ำ เช่น เอทิล 2-methylbutanoate
( 0.006 บาท / กก. )- butanoate ( 1 ) กิโลกรัม ( 1 ) เอทิล hexanoate LG /
กิโลกรัม ) , บิวทิลอะซิเตท ( 2 บาท / กิโลกรัม ) และ hexyl อะซิเตท ( 2 บาท / กก. ) bauchot
et al . ( 1998 ) ยังกล่าวว่าในแปลง charentais แตงกับ
เป็น ACC oxidase ยีน antisense , สารระเหยทั้งหมด 60 - 85 %
ต่ำกว่าที่ของ nontransformed ลูกผสม พวกเขาสังเกตว่า
ลดสารระเหยในแตงเหล่านี้มากขึ้นสำหรับเ