Our self-concept often excludes pai

Our self-concept often excludes painful awareness of the polarities within us.


We prefer to think of ourselves as bright rather than dull, as kind rather than cruel, as loving rather than unloving, and as sensitive rather than indifferent.


Typically, we may resist “seeing” in ourselves those parts that we don’t want to accept as being part of who we are.



Although we can recognize the altruistic side of ourselves, we might have trouble coming to terms with our self-centered nature.


Ideally, as we move closer to becoming psychologically mature and healthy, we are aware of most of the polarities within ourselves, including those thoughts and feelings that society does not sanction.



As we become more tolerant of the complexities and seeming contradictions within us, there is less of a tendency to expend energy on fighting to disown those parts of our nature that we don’t want to accept.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Self-concept ของเรามักจะไม่รวมการรับรู้เจ็บปวดของขั้วในตัวเราเราต้องคิดว่า ตัวเองเป็นสดใส มากกว่าน่า เบื่อ เป็นชนิดมากกว่าโหดร้าย ความรักเป็นมากกว่า ตัว และ เป็นสำคัญ มากกว่าไม่แยแสโดยปกติ เราอาจต่อต้าน "การเห็น" ในตัวเองส่วนที่เราไม่ต้องการยอมรับเป็นส่วนหนึ่งของเราเป็นใคร ถึงแม้ว่าเราสามารถรับรู้ด้านเพราะผลประโยชน์อื่นของตัวเอง เราอาจมีปัญหามาถึงข้อตกลงของเราธรรมชาติตนเอง เราย้ายเข้าไป ใกล้ผู้ใหญ่กลายเป็นจิตใจ และมีสุขภาพดี เรารับทราบมากที่สุดของขั้วในตัวเอง รวมทั้งผู้คิดและความรู้สึกที่สังคมอนุมัติไม่เป็นเรากลายเป็นอดทนมากขึ้นกับความซับซ้อน และความขัดแย้งภายในตัวเราด้วย มีแนวโน้มที่จะใช้จ่ายพลังงานในการต่อสู้กับ disown ส่วนของธรรมชาติของเราที่เราไม่ต้องการยอมรับน้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตมโนทัศน์ของเรามักจะไม่รวมการรับรู้เจ็บปวดของขั้วภายในตัวเรา.


เราชอบคิดว่าตัวเองเป็นที่สดใสมากกว่าหมองคล้ำเป็นชนิดมากกว่าโหดร้ายเป็นความรักมากกว่ารักและมีความละเอียดอ่อนมากกว่าไม่แยแส.


โดยปกติแล้วเราอาจต้านทาน "เห็น" ในตัวเองชิ้นส่วนเหล่านั้นที่เราไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของเราคือใคร.



แม้ว่าเราจะสามารถรับรู้ด้านเห็นแก่ตัวเราเองเราอาจจะมีปัญหาในการมาถึงข้อตกลงกับธรรมชาติของตนเองเป็นศูนย์กลางของเรา.


จะเป็นการดีที่เป็น เราย้ายใกล้ชิดที่จะกลายเป็นจิตใจที่เป็นผู้ใหญ่และมีสุขภาพดีเรามีความตระหนักมากที่สุดของขั้วภายในตัวเราเองรวมทั้งความคิดเหล่านั้นและความรู้สึกว่าสังคมไม่อนุมัติ.



ฐานะที่เราเป็นมากขึ้นอดทนของความซับซ้อนและความขัดแย้งที่ปรากฏอยู่ภายในตัวเรามีน้อย มีแนวโน้มที่จะใช้จ่ายพลังงานในการต่อสู้เพื่อบอกปัดชิ้นส่วนเหล่านั้นของธรรมชาติของเราที่เราไม่ต้องการที่จะยอมรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตมโนทัศน์ของเรามักจะไม่รวมการรับรู้ความเจ็บปวดของขั้วภายในเราเราชอบที่จะคิดว่าตัวเองเป็นสดใสมากกว่าทึบ เป็นชนิดมากกว่าที่โหดร้าย เป็นรัก มากกว่า ไม่รักและความไวมากกว่าไม่แยแสโดยทั่วไป เราอาจต้านทาน " เห็น " ในตัวเรา ส่วนที่เราไม่อยากยอมรับเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราเป็นใครถึงแม้ว่าเราจะรู้จักเอื้อเฟื้อข้างตัวเรา เราอาจมีปัญหามาถึงข้อตกลงกับธรรมชาติที่เห็นแก่ตัวของเรานึกคิด เราขยับเข้าใกล้การเป็นผู้ใหญ่ทางจิตใจและสุขภาพ เราตระหนักถึงที่สุดของขั้วภายในตนเอง รวมทั้งความคิดและความรู้สึกที่สังคมไม่ได้ถูกลงโทษได้ในฐานะที่เราเป็นมากกว่าใจกว้างของความซับซ้อนและความขัดแย้งที่ปรากฏภายในเรา มีน้อยแนวโน้มที่จะลงแรงในการต่อสู้เพื่อปฏิเสธส่วนของธรรมชาติของเราที่เราไม่อยากยอมรับ