ความสำคัญของบาตรพระ
บาตร ภาชนะใส่อาหารสำหรับพระภิกษุสงฆ์ สามเณร ถือเป็นสิ่งที่มีความสำคัญสำหรับพระสงฆ์เป็นอย่างมาก เป็น 1 ในอัฐบริหาร บาตรพระมี 2 ประเภท คือ "บาตรดินเผา" และ "บาตรเหล็ก" โดยมีขนาด 7-11 นิ้วเท่านั้น และห้ามภิกษุสามเณรใช้บาตรจากโลหะหรือวัสดุมีค่าสูงเช่น ทอง อัญมณี ทองเหลือง แม้แต่สังกะสีหรือไม้ก็ใช้ไม่ได้ ปัจจุบันบาตรดินเผา จะไม่ค่อยมีให้เห็นเนื่องจากมีน้ำหนักมากเกินไปจึงไม่นิยมใช้กัน ส่วนใหญ่จึงเห็นแค่บาตรเหล็ก เนื่องจากมีน้ำหนักเบาหาซื้อง่าย ราคาไม่แพง และรักษาความสะอาดได้ง่าย
ในอดีตมีการทำบาตรพระจำนวนมาก เพราะบาตรพระมีความสำคัญต่อ พระภิกษุสงฆ์ สามเณร ประเพณี บวชลูกหลาน ก็จะต้องมีบาตรพระในพิธี แต่ปัจจุบันการทำบาตรพระด้วยมือจะมีเพียงที่เดียวคือ "ชุมชนบ้านบาตร"
ประวัติชุมชนบ้านบาตร
ชุมชนบ้านบาตร มีอายุประมาณ 200 ปี สถานที่ตั้งเคยเป็นตลาดขนส่งบาตรพระขนาดใหญ่ของชาวบ้านเมื่อหลายสิบปีก่อน ด้วยอาศัยแรงศรัทธาของพุทธศาสนิกชนร่วมกับการทำนุบำรุงพระศาสนา ชาวบ้านบาตรจึงมีงานพอเลี้ยงชีพ และรักษาศิลปะการทำบาตรด้วยมือจนกระทั่งปี พ.ศ.2544 มีการก่อตั้งโรงงานผลิตบาตรพระขึ้นทำให้กิจการของชุมชนลดน้อยลงไป จึงได้หยุดไปประมาณ 20-30 ปี ถึงปีพ.ศ.2544 นายชาญชัย วาพะศิริ ได้มีการตั้งกลุ่่มทำบาตรพระขึ้นมา เพื่อส่งเสริมอนุรักษ์การทำบาตรพระและมีการพานักท่องเที่ยวเข้ามาดูวิธีการทำบาตรพระ