Three closely related characids, Ta

Three closely related characids, Tambaqui (omnivore), black Piranha (carnivore), and Pacu (herbivore), all Serrasalmidae, inhabit the ion-poor, acidic Rio Negro. We compared O-2-consumption and N excretion rates in vivo, and sodium, chloride, glucose, and ammonia transport characteristics of gut sac preparations in vitro. The Pacu had a significantly higher weight-specific oxygen consumption, and a lower N/Q ratio than the omnivorous Tambaqui, and a significantly lower urea-N excretion rate than the carnivorous black Piranha, suggesting N-limitation in the herbivorous Pacu. With a value of 2.62 +/- A 0.15, gut to fork length ratio in the Pacu was about 2.5 times higher than in the black Piranha, and 2.0 times higher than in the Tambaqui. Anterior intestinal activities of three enzymes involved in N-fixation for amino acid synthesis (glutamate dehydrogenase, glutamate-oxaloacetate transferase, and glutamate-pyruvate transferase) were generally greatest in the carnivore and lowest in the herbivore species. In all three species, sodium, chloride, glucose, and ammonia were taken up at high rates from the intestine, resulting in an isosmotic fluid flux. Comparing the area-specific fluid flux of the anterior, mid, and posterior gut sections, no difference was detected between the three sections of the Pacu, while in the Tambaqui, it was highest in the anterior section, and in the black Piranha highest in the middle section. Overall, the area-specific uptake rates for sodium, chloride, glucose, and ammonia of anterior, mid, and posterior sections were similar in all three species, indicating that there is no difference in the area-specific transport rates associated with trophic position. The net ammonia uptake flux from gut interior was not significantly different from the net ammonia efflux to the serosal fluid, so that the ammonia removed from the intestine by the mucosal epithelium was quantitatively transferred through the tissue to the serosal side in all three species. Thus, metabolic activity of gut tissue did not significantly influence the net ammonia transfer. Due to the much higher gut to fork length ratio, the overall transport capacity of the gut of the herbivorous Pacu by far exceeded the transport capacity of their carnivorous and omnivorous relatives, thus compensating for the lower digestibility and the low Na+, Cl-, and N-content of the plant diet. Accordingly, in order to cope with the more difficult digestible plant material and the very low nitrogen content of plants, herbivorous fish have not evolved more effective area-specific transport capacities, but rather have increased the length of the gut.
Keywords

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาม characids ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด Tambaqui (omnivore), ปลาปิรันยาดำ (มังสวิรัติชอบดื่มแอลกอฮอล์), และ Pacu (herbivore), ทั้งหมด Serrasalmidae อาศัยอยู่ Negro ริไอออนต่ำ เปรี้ยว เราเปรียบเทียบ ปริมาณ O 2 และอัตราการขับถ่าย N ในสัตว์ทดลอง และโซเดียม คลอไรด์ กลูโคส และแอมโมเนียขนส่งลักษณะของไส้ sac เตรียมการเพาะเลี้ยง Pacu ที่มีปริมาณการใช้ออกซิเจนน้ำหนักเฉพาะอย่างมีนัยสำคัญ และมีอัตราส่วน N/Q ต่ำกว่า omnivorous Tambaqui และอัตราการขับถ่ายยูเรีย N ต่ำกว่าการกินเนื้อดำปลาปิรันยา แนะนำ N-ข้อจำกัดใน herbivorous Pacu มีค่า+/-0.15 เป็น 2.62 ไส้อัตราส่วนความยาวส้อมใน Pacu ถูกประมาณ 2.5 เท่าสูงกว่าในปลาปิรันยาสีดำ และ 2.0 เท่าสูงกว่าในการ Tambaqui แอนทีเรียร์กิจกรรมลำไส้เอนไซม์เกี่ยวข้องในปฏิกิริยาการตรึง N สำหรับการสังเคราะห์กรดอะมิโน (glutamate dehydrogenase, transferase glutamate oxaloacetate และ glutamate pyruvate transferase) สามได้โดยทั่วไปมังสวิรัติชอบดื่มแอลกอฮอล์สูงที่สุด และต่ำสุดในพันธุ์ herbivore ในทั้งหมดสามสายพันธุ์ โซเดียม คลอไรด์ กลูโคส และแอมโมเนียได้นำค่าที่ราคาสูงจากลำไส้ ในการไหลของเหลว isosmotic เปรียบเทียบการไหลของเหลวที่ตั้งเฉพาะส่วนไส้แอนที เรียร์ กลาง และหลัง ความแตกต่างไม่พบระหว่างสามส่วนของ Pacu ใน Tambaqui ได้สูงสุด ในส่วนแอนทีเรียร์ และดำปลาปิรันยาสูงในส่วนกลาง โดยรวม ราคาเฉพาะพื้นที่ดูดซับโซเดียม คลอไรด์ กลูโคส แอมโมเนียของแอนทีเรียร์ กลาง และส่วนหลังคล้ายกันในทั้งหมดสามสายพันธุ์ บ่งชี้ว่า มีความไม่แตกต่างในราคาพิเศษขนส่งเฉพาะพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่ง trophic ไหลดูดซับแอมโมเนียสุทธิจากภายในลำไส้ไม่แตกต่างอย่างมากจาก efflux สุทธิแอมโมเนียกับน้ำ serosal เพื่อให้แอมโมเนียออกจากลำไส้ โดย mucosal epithelium quantitatively ได้ถูกโอนผ่านเนื้อเยื่อด้าน serosal ในทั้งหมดสามชนิด ดัง กิจกรรมเผาผลาญของเนื้อเยื่อลำไส้ไม่มากมีผลต่อการโอนสุทธิแอมโมเนีย เนื่องจากมากขึ้นลำไส้อัตราส่วนความยาวส้อม กำลังการขนส่งโดยรวมของไส้ของ herbivorous Pacu เกินกำลังการขนส่งของกินเนื้อ และ omnivorous ญาติ จึง ชดเชย digestibility ต่ำและต่ำ Na + Cl- และ N-เนื้อหาของโรงงานอาหารโดย ตามลำดับ เพื่อรับมือกับวัสดุพืช digestible ยากและเนื้อหาไนโตรเจนต่ำมากพืช herbivorous ปลาไม่มีพัฒนาเพิ่มประสิทธิภาพการขนส่งเฉพาะพื้นที่กำลัง ได้แต่ เพิ่มความยาวของลำไส้คำสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาม characids ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด Tambaqui (ทุกอย่าง), ปิรันย่าสีดำ (เนื้อ) และ Pacu (มังสวิรัติ), วงศ์ปลาปิรันยาทั้งหมดอาศัยอยู่ในไอออนยากจนที่เป็นกรดโอนิโกร เราเมื่อเทียบกับ O-2-การบริโภคและการไม่มีอัตราการขับถ่ายในร่างกายและโซเดียมคลอไรด์กลูโคสและลักษณะการขนส่งแอมโมเนียของการเตรียมถุงไส้ในหลอดทดลอง Pacu มีการใช้ออกซิเจนน้ำหนักเฉพาะที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและลดลง n / อัตราส่วน Q กว่ากินไม่เลือก Tambaqui และอย่างมีนัยสำคัญที่ต่ำกว่าอัตราการขับถ่ายยูเรีย-N กว่าสีดำที่กินเนื้อปลาปิรันย่าบอก N-ข้อ จำกัด ในพืช Pacu มีมูลค่า 2.62 +/- 0.15 ไส้อัตราส่วนความยาวส้อมใน Pacu เป็นประมาณ 2.5 เท่าสูงกว่าในปลาปิรันย่าสีดำและ 2.0 เท่าสูงกว่าใน Tambaqui กิจกรรมลำไส้ Anterior ในสามของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับ N-ตรึงสำหรับการสังเคราะห์กรดอะมิโน (dehydrogenase กลูตาเมต, กลูตาเมต-transferase oxaloacetate และกลูตาเมต-transferase ไพรู) โดยทั่วไปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสัตว์กินเนื้อและต่ำสุดในสายพันธุ์กินพืช ในทุกสามชนิดโซเดียมคลอไรด์กลูโคสและแอมโมเนียถูกนำขึ้นในอัตราที่สูงจากลำไส้ที่มีผลในการไหลของของเหลว isosmotic เปรียบเทียบการไหลของของเหลวพื้นที่เฉพาะของหน้ากลางและส่วนลำไส้หลังไม่แตกต่างกันได้รับการตรวจพบระหว่างสามส่วนของ Pacu ในขณะที่ใน Tambaqui มันเป็นที่สูงที่สุดในส่วนหน้าและในปลาปิรันย่าที่สูงที่สุดในสีดำ ส่วนตรงกลาง โดยรวมแล้วอัตราการดูดซึมพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจงสำหรับโซเดียมคลอไรด์กลูโคสและแอมโมเนียของหน้ากลางและส่วนหลังมีความคล้ายคลึงกันในทั้งสามสายพันธุ์ที่แสดงให้เห็นว่ามีความแตกต่างในอัตราการขนส่งในพื้นที่เฉพาะที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งโภชนาการ ฟลักซ์การดูดซับแอมโมเนียสุทธิจากการตกแต่งภายในลำไส้ไม่แตกต่างจากการไหลแอมโมเนียสุทธิของเหลว serosal เพื่อให้แอมโมเนียออกจากลำไส้โดยเยื่อบุผิวเยื่อเมือกที่ถูกย้ายเชิงปริมาณผ่านเนื้อเยื่อไปทางด้าน serosal ในทั้งสามสายพันธุ์ ดังนั้นกิจกรรมการเผาผลาญของเนื้อเยื่อลำไส้ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการถ่ายโอนแอมโมเนียสุทธิ เนื่องจากลำไส้มากขึ้นต่อความยาวส้อมกำลังการผลิตขนส่งโดยรวมของลำไส้ของ Pacu กินพืชโดยไกลเกินกำลังการผลิตการขนส่งของญาติที่กินเนื้อและกินไม่เลือกของพวกเขาจึงชดเชยการย่อยลดลงและต่ำนา +, Cl- และ N-เนื้อหาของอาหารพืช ดังนั้นเพื่อที่จะรับมือกับวัสดุจากพืชที่ย่อยยากและมีปริมาณไนโตรเจนที่ต่ำมากของพืชปลากินพืชเป็นอาหารที่ยังไม่ได้พัฒนาขีดความสามารถในการขนส่งในพื้นที่เฉพาะที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น แต่ได้เพิ่มความยาวของลำไส้.
คำสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด characids สาโท ( เขมือบ ) , ปิรันย่า , สีดำ ( สัตว์กินเนื้อ ) และปลากาดำ ( มังสวิรัติ ) , ทั้งหมดใน serrasalmidae ไอออน , ยากจน , กรดริโอนิโกร . เราเทียบ o-2-consumption และอัตราการขับถ่ายในร่างกาย และ โซเดียม คลอไรด์ กลูโคส และแอมโมเนีย การขนส่งลักษณะของถุงการเตรียมไส้หลอด ส่วนปาคุได้สูงกว่าน้ำหนักที่เฉพาะเจาะจงการใช้ออกซิเจนและลดสัดส่วน N / Q มากกว่าสาโทกินทั้งพืชและสัตว์ และต่ำกว่าอัตราการขับถ่ายมากกว่า urea-n ปิรันย่าสีดำสัตว์กินเนื้อ จะแทะ n-limitation ในพืช มีมูลค่า 2.62 / - 0.15 , ความกล้าหาญที่จะแยกอัตราส่วนความยาวในการแทะคือประมาณ 2.5 เท่าสูงกว่าในปลาปิรันย่าสีดำ , และ 2.0 เท่าสูงกว่าในสาโท .ของกิจกรรมของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องในลำไส้ 3 n-fixation สำหรับการสังเคราะห์กรดอะมิโน ( กลูตาเมตดีไฮโดรจีเนส ผงชูรสซาโลอะซิเตตทรานสเฟอเรสและกรดไพรูทราน ฟอเรส ) โดยทั่วไปมากที่สุดในสัตว์กินเนื้อและต่ำสุดในสัตว์กินพืชชนิด ในทั้งสามชนิด โซเดียม คลอไรด์ , กลูโคส , และแอมโมเนียถูกถ่ายขึ้นในอัตราสูงจากลำไส้เป็นผลในการไหลของเหลว isosmotic . เปรียบเทียบเฉพาะพื้นที่ของไหลไหลของด้านหน้า , กลาง , และส่วนของไส้ ไม่พบความแตกต่างระหว่างสามส่วนของปลาเปคู ขณะที่ในสาโท มันมากที่สุด คือ ในส่วนของด้านหน้าและในปิรันย่าสีดำสูงสุดในส่วนกลาง โดยรวม โดยเฉพาะพื้นที่การใช้อัตราของโซเดียม , คลอไรด์ , กลูโคสและแอมโมเนียของด้านหน้า กลาง และส่วนด้านหลังเหมือนกันในทั้งสามชนิด แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างในพื้นที่เฉพาะการขนส่งอัตราที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งอันดับ . สุทธิการไหลจากแอมโมเนียภายในอุทรไม่แตกต่างจากการไหลออกสุทธิ serosal แอมโมเนียเหลว ,ดังนั้นแอมโมเนียออกจากลำไส้ โดยเยื่อบุช่องคลอดได้โดยโอนผ่านเนื้อเยื่อข้างๆ serosal ทั้ง 3 ชนิด ดังนั้น กิจกรรมการเผาผลาญของเนื้อเยื่อลำไส้ไม่มีอิทธิพลต่อการถ่ายโอนแอมโมเนียสุทธิ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในการแยกอัตราส่วนความยาวรวมขนส่งความจุของลำไส้ของปลาเปคูพืชโดยไกลเกินความจุการขนส่งของญาติที่กินเนื้อและกินทั้งพืชและสัตว์ของพวกเขาจึงชดเชยได้ลดลงและต่ำ na , Cl - และ n-content ของพืชอาหาร ดังนั้น เพื่อรับมือด้วยยากย่อยวัสดุปลูกและไนโตรเจนต่ำมากเนื้อหาของพืชสัตว์ที่กินพืชเป็นอาหาร ปลา ได้พัฒนาประสิทธิภาพมากขึ้นโดยเฉพาะพื้นที่การขนส่งความจุ แต่แทนที่จะได้เพิ่มความยาวของลำไส้
คำสำคัญ