Currently, the world shows extensiv

Currently, the world shows extensive worries on the
destructive effects of advanced agricultural technologies
on the environment, natural resources and long-term
sustainability of agronomy systems. Soil degradation,
erosion, water pollution, excessive use of chemicals,
waste of water, decreasing ground water tables,
destruction of natural habitats for wildlife and insects and
pests resistance against insecticide and pesticide are only
a few of the concerns expressed by environmentalists,
ecologists, agricultural professionals, policy makers,
farmers and public (Leeuwis, 2004; Al-Subaiee
et al., 2005). Despite these environmental effects at many
places, the modern agriculture has been involved in many
economic and social changes both in the industrial and
developing countries. Among this involvement one may
name: loss of job, transfer of economic opportunities from
men to women, increasing specialization in livelihood, the
rural institutions becoming governmental and many other
cases (Pretty, 1995). Sustainable agriculture, as a
managerial philosophy and a system that provides
agricultural needs of both present and future generations
has raised as a major challenge of the 21st century to meet
these complications and natural and human difficulties;
that is, agriculture should be consume less and be
sustainable more (Pretty, 1995; Williams, 2000;
Qamar, 2002; Rasul and Thapa, 2003; Leeuwis, 2004).
The farmers, environmentalists, protectors of natural
resources and rural settlers have various interests and
concerns on this issue and thus, each give a separate
definition on sustainable agriculture; thus, there is no
unique definition for sustainable agriculture

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจุบันโลกแสดงให้เห็นถึงความกังวลอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับผลกระทบของการทำลายล้างของเทคโนโลยีการเกษตรที่ทันสมัยต่อสิ่งแวดล้อมทรัพยากรธรรมชาติและระยะยาวความยั่งยืนของระบบพืชไร่ ความเสื่อมโทรมของดินพังทลายของมลพิษทางน้ำ, การใช้งานที่มากเกินไปของสารเคมีเสียน้ำลดลงตารางพื้นน้ำ, การทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของสัตว์ป่าและแมลงและความต้านทานต่อแมลงศัตรูพืชกับยาฆ่าแมลงและสารกำจัดศัตรูพืชเป็นเพียงไม่กี่ของความกังวลที่แสดงออกโดยสิ่งแวดล้อมนิเวศวิทยา, ผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตรผู้กำหนดนโยบายเกษตรกรและประชาชน (Leeuwis 2004; Al-Subaiee. et al, 2005) แม้จะมีผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ในหลาย ๆสถานที่ที่การเกษตรสมัยใหม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในหลาย ๆการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมทั้งในอุตสาหกรรมและประเทศกำลังพัฒนา ท่ามกลางการมีส่วนร่วมนี้อาจชื่อ: การสูญเสียของงานการโอนโอกาสทางเศรษฐกิจจากผู้ชายกับผู้หญิง, ความเชี่ยวชาญในการทำมาหากินเพิ่มขึ้นที่สถาบันการศึกษาในชนบทกลายเป็นภาครัฐและอื่น ๆ อีกหลายราย(พริตตี้ 1995) การเกษตรแบบยั่งยืนเป็นปรัชญาการบริหารและระบบที่มีความต้องการทางการเกษตรของทั้งสองรุ่นปัจจุบันและอนาคตได้ยกขึ้นเป็นความท้าทายที่สำคัญของศตวรรษที่21 เพื่อตอบสนองภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้และปัญหาธรรมชาติและมนุษย์ที่เป็นเกษตรควรจะใช้พลังงานน้อยและมีความที่ยั่งยืนมากขึ้น (พริตตี้ 1995; วิลเลียมส์, 2000; Qamar 2002; ราซูลและ Thapa 2003; Leeuwis, 2004). เกษตรกรสิ่งแวดล้อมป้องกันของธรรมชาติทรัพยากรและการตั้งถิ่นฐานในชนบทมีความสนใจที่หลากหลายและความกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้และทำให้แต่ละให้แยกความหมายกับการเกษตรอย่างยั่งยืน จึงไม่มีความหมายไม่ซ้ำกันสำหรับการเกษตรแบบยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจุบันโลกได้แสดงความกังวลอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับผลการทำลายล้างของ
เทคโนโลยีการเกษตรขั้นสูงด้านสิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ และความยั่งยืนระยะยาว
ของระบบบัญชี . ดินที่เสื่อมสภาพ
กัดเซาะ , มลพิษทางน้ำ , ใช้มากเกินไปของสารเคมี
น้ำเสีย ลดตารางน้ำดิน การทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า

และแมลงและความต้านทานต่อแมลงศัตรูพืชและแมลงเท่านั้น
บางส่วนของความกังวลที่แสดงออกโดยนักสิ่งแวดล้อม
ecologists , การเกษตร , ผู้เชี่ยวชาญ , ผู้ผลิตนโยบาย
เกษตรกรและสาธารณะ ( leeuwis , 2004 ; อัล subaiee
et al . , 2005 ) แม้เหล่านี้ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม ที่หลายๆที่
, เกษตรสมัยใหม่มีการเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทั้งทางเศรษฐกิจและสังคมมากมาย

และในอุตสาหกรรมการพัฒนาประเทศ ของการมีส่วนร่วมนี้อาจ
ชื่อ : การสูญเสียของงาน , การถ่ายโอนของโอกาสทางเศรษฐกิจจาก
ผู้ชายกับผู้หญิง เพิ่มความเชี่ยวชาญในวิถีชีวิตชนบทไทยกลายเป็นรัฐ

หลายและกรณีอื่น ๆ ( สวย , 1995 ) เกษตรกรรมยั่งยืนเป็น
ปรัชญาการจัดการและระบบที่ให้บริการความต้องการของเกษตร

ทั้งปัจจุบัน และในอนาคตได้ยกเป็น ความท้าทายที่สำคัญในศตวรรษที่ 21 เพื่อตอบสนอง
ภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้และปัญหาธรรมชาติและมนุษย์ ;
ที่ เกษตร ควรจะกินน้อยลงและ
ยั่งยืนกว่า ( สวย , 1995 ; วิลเลียมส์ , 2000 ;
กอมาร์ , 2002 ; ราซู และ ธาปา , 2003 ; leeuwis , 2004 ) .
เกษตรกร นักสิ่งแวดล้อม , ป้องกันทรัพยากรธรรมชาติ
และตั้งถิ่นฐานในชนบทมีความสนใจและ
ความกังวลเกี่ยวกับปัญหานี้และดังนั้นจึงให้นิยามแต่ละแยก
การเกษตรอย่างยั่งยืน ดังนั้น จึงไม่มี
เฉพาะนิยามเพื่อการเกษตรที่ยั่งยืน