There was a perceptible change in l

There was a perceptible change in lender behaviour prior to the credit crisis. Against a backdrop
of a buoyant US economy, very low interest rates, rising house prices, low federal regulation,
excess global capital, heavy global demand for mortgage-backed securities and ease of risk
transfer, lenders (typically banks) sought to satisfy demand by increasing the pool of borrowers
and in turn increase their profits. However, in the main, those borrowers that had sought and
had qualified for a mortgage had already been provided with one. Hence the qualification
guidelines had to change and they were progressively relaxed. Mortgages were provided to
customers whose poor credit histories had prevented them from buying homes in the past.
Lenders considered that while house values were rising – they had risen over 100% between
1997 and 2006 – borrowers were less likely to default on their mortgages as they could release
money from their homes if they ran into debt. This group of borrowers was known collectively
as the subprime market. Subprime borrowers typically had poor credit histories, insufficient
money for a down payment and reduced repayment capacity. As a consequence of the credit
worthiness of the borrowers, subprime loans had a higher risk of default than loans to prime
borrowers. As the lending qualifications became increasingly relaxed borrowers no longer had
to prove their annual income, they just had to state it. Subsequently borrowers did not even
have to notify who their employer was, just provide a positive bank balance. Why were lenders
so relaxed about the risk of default? Well, lenders did not keep the mortgages. They sold the
mortgages to Wall Street investment banks. They simply transferred the risk.
As a consequence of the foreclosure process, lenders suffered losses which led to reduced
financial assets and hence lending capabilities. At the same time interest rates were rising,
making mortgages even more expensive. This exacerbated the situation for existing mortgage
owners seeking a new mortgage whose low interest introductory period was about to finish.
As the rate of foreclosures increased, the ability and willingness of lenders to offer mortgages
in this market decreased, creating a downward spiral of foreclosures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้ให้กู้ก่อนวิกฤตสินเชื่อ perceptible กับฉากหลังเศรษฐกิจสหรัฐฯ buoyant อัตราดอกเบี้ยต่ำมาก ราคาบ้านเพิ่มขึ้น ข้อ บังคับของรัฐบาลกลางต่ำส่วนเกินทุนสากล อุปสงค์ทั่วโลกหนักแอ่นจำนองหลักทรัพย์และความสะดวกในการเสี่ยงโอนย้าย ผู้ให้กู้ (โดยทั่วไปธนาคาร) พยายามที่จะตอบสนองความต้องการ โดยการเพิ่มประเภทของผู้กู้และจะเพิ่มผลกำไรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในหลัก เหล่านั้นผู้กู้ที่มีการค้นหา และมีคุณสมบัติสำหรับการจำนองได้แล้วการให้ด้วย ดังนั้นคุณสมบัติแนวทางมีการเปลี่ยนแปลง และพวกเขาผ่อนคลายความก้าวหน้า Mortgages ได้แก่คนจนที่มีเครดิตประวัติลูกค้าได้ป้องกันพวกเขาจากการซื้อบ้านในอดีตผู้ให้กู้พิจารณาที่ในขณะที่ค่าบ้านเพิ่มขึ้น – พวกเขาได้เพิ่มขึ้นกว่า 100% ระหว่างปี 1997 และปี 2006 – ผู้กู้ได้น้อยน่าจะเริ่มต้นบน mortgages ของพวกเขาพวกเขาสามารถปล่อยเงินจากบ้านของพวกเขาหากพวกเขาวิ่งเป็นหนี้ ผู้กู้กลุ่มนี้ถูกเรียกโดยรวมเป็นตลาดฤต ผู้กู้ฤตโดยทั่วไปมีประวัติเครดิตไม่ดี ไม่เพียงพอเงินดาวน์และค่าลดกำลังการผลิต เป็นลำดับของเครดิตความคุ้มค่าของผู้กู้ที่ ฤตสินเชื่อมีความเสี่ยงสูงของการเริ่มต้นมากกว่าเงินให้กู้ยืมเฉพาะผู้กู้ เป็นคุณสมบัติที่ให้ยืมเป็น ผู้กู้ที่ผ่อนคลายมากขึ้นไม่ ได้พิสูจน์รายได้ประจำปีของพวกเขา พวกเขาเพิ่งได้รัฐก็ ต่อมาผู้กู้ได้ไม่ได้ต้องแจ้งเจ้านาย เพียงให้ดุลธนาคารบวก เหตุผู้ให้กู้หรือไม่งงเกี่ยวกับความเสี่ยงของการเริ่มต้นหรือไม่ ดี ผู้ให้กู้ไม่ได้ไม่เก็บ mortgages พวกเขาขายmortgages วอลล์สตรีทลงทุนธนาคาร พวกเขาเพียงแค่โอนความเสี่ยงเป็นลำดับการ foreclosure ผู้ให้กู้รับความเดือดร้อนสูญเสียที่ลดลงสินทรัพย์ทางการเงินและการให้ยืมความสามารถดังนั้น ขณะเดียวกัน อัตราดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นทำ mortgages ยิ่งแพง นี่เลวร้ายสถานการณ์ในบ้านที่มีอยู่เจ้าของไม่ใหม่จำนองดอกเบี้ยต่ำเกริ่นนำระยะเวลาที่เสร็จอัตรา foreclosures เพิ่มขึ้น ความสามารถ และความตั้งใจของผู้ให้กู้ให้ mortgagesในตลาดนี้ลดลง สร้างเกลียวลงของ foreclosures

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการเปลี่ยนแปลงเข้าใจในพฤติกรรมของผู้ให้กู้ก่อนที่จะวิกฤตสินเชื่อได้ กับฉากหลังของเศรษฐกิจสหรัฐฯลอยตัวอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำมากเพิ่มขึ้นของราคาบ้านกฎระเบียบของรัฐบาลกลางต่ำทุนทั่วโลกเกินความต้องการของโลกหนักสำหรับหลักทรัพย์จำนองและความสะดวกของความเสี่ยงการโอนเงินให้กู้(โดยปกติธนาคาร) พยายามที่จะตอบสนองความต้องการโดย สระว่ายน้ำที่เพิ่มขึ้นของผู้กู้และในทางกลับเพิ่มผลกำไรของพวกเขา แต่ในหลักผู้กู้ผู้ที่ได้พยายามและมีคุณสมบัติสำหรับการจำนองได้รับแล้วให้กับหนึ่ง ดังนั้นคุณสมบัติแนวทางมีการเปลี่ยนแปลงและพวกเขาก็มีความก้าวหน้าผ่อนคลาย สินเชื่อที่อยู่อาศัยที่ได้รับให้กับ. ลูกค้าที่มีประวัติเครดิตไม่ดีก็ป้องกันพวกเขาจากการซื้อที่อยู่อาศัยในอดีตที่ผ่านมาผู้ให้กู้พิจารณาว่าในขณะที่ค่าบ้านสูงขึ้น- พวกเขาได้เพิ่มขึ้นกว่า 100% ระหว่างปี1997 และ 2006 - ผู้กู้มีโอกาสน้อยที่จะเริ่มต้นในการจำนองของพวกเขาขณะที่พวกเขา สามารถปล่อยเงินจากบ้านของพวกเขาหากพวกเขาวิ่งเข้าไปในหนี้ กลุ่มของผู้กู้นี้ได้เป็นที่รู้จักกันเป็นตลาดซับไพรม์ กู้ซับไพรม์มักจะมีประวัติเครดิตไม่ดีไม่เพียงพอเงินสำหรับการชำระเงินลงและความสามารถในการชำระหนี้ลดลง เป็นผลมาจากเครดิตความคุ้มค่าของผู้กู้สินเชื่อซับไพรม์มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นของการเริ่มต้นกว่าเงินให้สินเชื่อเพื่อที่สำคัญผู้กู้ ในฐานะที่เป็นคุณสมบัติให้กู้ยืมกลายเป็นผู้กู้ที่ผ่อนคลายมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ได้มีการพิสูจน์รายได้ประจำปีของพวกเขาเพิ่งมีการระบุมัน ต่อจากนั้นผู้กู้ไม่ได้มีการแจ้งให้ทราบที่นายจ้างของพวกเขาเพียงแค่ให้ยอดเงินธนาคารบวก ทำไมผู้ให้กู้เพื่อผ่อนคลายเกี่ยวกับความเสี่ยงของการเริ่มต้น? ดีผู้ให้กู้ไม่ได้ให้การจำนอง พวกเขาขายจำนองกับธนาคาร Wall Street ลงทุน พวกเขาเพียงแค่โอนความเสี่ยง. เป็นผลมาจากกระบวนการยึดสังหาริมทรัพย์ผู้ให้กู้ประสบความสูญเสียซึ่งนำไปสู่การลดลงของสินทรัพย์ทางการเงินและความสามารถในการให้กู้ยืมด้วยเหตุนี้ ในขณะเดียวกันอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้น, การจำนองยังมีราคาแพง นี้สถานการณ์เลวร้ายที่มีอยู่สำหรับการจำนองเจ้าของที่กำลังมองหาจำนองใหม่ที่มีความสนใจเบื้องต้นระยะเวลาต่ำเป็นเรื่องที่จะเสร็จสิ้น. ในฐานะที่เป็นอัตราการยึดเพิ่มขึ้นความสามารถและความตั้งใจของผู้ให้กู้จำนองที่จะนำเสนอในตลาดนี้ลดลง, การสร้างเกลียวลงของการยึด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมสำเหนียกกู้ก่อนวิกฤตสินเชื่อ กับฉากหลัง
ของตัวเรา เศรษฐกิจ อัตราดอกเบี้ยต่ำมาก ราคาบ้านที่เพิ่มขึ้น , ระเบียบของรัฐบาลกลางน้อย
ทุนทั่วโลกเกินความต้องการทั่วโลกที่หนักสำหรับหลักทรัพย์จํานองและลดความเสี่ยงของการถ่ายโอน
, ตลอดจน ( โดยปกติธนาคาร ) พยายามที่จะตอบสนองความต้องการของผู้กู้ โดยการเพิ่มพูล
และจะเพิ่มผลกำไรของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในหลัก ผู้กู้ที่ได้แสวงหาและ
มีคุณสมบัติจำนองได้รับให้กับหนึ่ง ดังนั้นคุณสมบัติ
แนวทางมีการเปลี่ยนแปลงและพวกเขาค่อยๆผ่อนคลาย สินเชื่อที่อยู่อาศัยให้ลูกค้าที่มีประวัติเครดิตไม่ดี
ได้ป้องกันพวกเขาจากการซื้อบ้านในอดีต
ตลอดจนพิจารณาว่าในขณะที่ค่าบ้านเพิ่มขึ้น–พวกเขามีเพิ่มขึ้นกว่า 100% ระหว่าง
1997 และ 2006 –กู้เป็นโอกาสน้อยที่จะเริ่มต้นในการจำนองของพวกเขาเป็นพวกเขาอาจปล่อย
เงินจากบ้านถ้าพวกเขาวิ่งเข้าไปในตราสารหนี้ กลุ่มของผู้กู้ที่เป็นที่รู้จักกันรวม
เป็นตลาดซับไพรม์ . subprime borrowers มักจะมีประวัติเครดิตไม่ดี , ไม่เพียงพอ
เงินสำหรับการชำระเงินลงและลดความสามารถการชำระหนี้ ผลที่ตามมาของเครดิต
ความคุ้มค่าของ borrowers เงินกู้ซับไพรม์มีความเสี่ยงสูงของการเริ่มต้นมากกว่าเงินกู้ นายก
ผู้กู้ เป็นสินเชื่อคุณสมบัติผู้สมัครเป็นมากขึ้นผ่อนคลายผู้กู้ไม่ได้
พิสูจน์รายได้ เขาก็ต้องบอกมาด้วย ต่อมาผู้กู้ไม่ได้